Ξυπνάμε νωρίς όπως έχουμε όλοι αρχίσει να συνηθίζουμε. Ετοιμάζουμε το τροχόσπιτο για αναχώρηση και φεύγουμε για το κέντρο του Κόσιτσε μέχρι τις 12:00 που πρέπει να φύγουμε από το κάμπιγκ. Η πόλη όπως παρατηρήσαμε και χθες είναι υπερβολικά ήσυχη για το μέγεθος της. Είναι μία πόλη 235.000 κατοίκων, σήμερα είναι Σάββατο και είναι λιγοστά τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι που κυκλοφορούν. Παρκάρουμε στο κέντρο και περπατάμε στην πλατεία, που με τον πρωϊνό ήλιο δείχνει διαφορετική από χθες. Βλέπουμε να διαφημίζουν πακέτα εκδρομών στην Ελλάδα. 11 μέρες στην Κρήτη με 425€! Βρίσκουμε την πλατεία Dominikánske, όπου ξέρουμε ότι έχει λαϊκή αγορά σήμερα. Δεν είναι μεγάλη όμως περνάμε αρκετή ώρα χαζεύοντας τα διαφορετικά λαχανικά και φρούτα που πουλάνε, τα τόσα λουλούδια, αλλά και τους ανθρώπους. Συμφωνούμε ότι τα πρόσωπα των γυναικών είναι πραγματικά πολύ όμορφα σε όλες τις ηλικίες. Πίνουμε καφέ και σοκολάτα και συνεχίζουμε για τον καθεδρικό ναό της Αγίας Ελισάβετ, που σήμερα είναι ανοιχτός.Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακός από μέσα. Ακούμε απ' έξω φωνές και τραγούδια. Δύο μεθυσμένοι μεσήλικες σπάνε την ηρεμία της πόλης, όμως δείχνουν πολύ χαρούμενοι. Αμέσως εμφανίζονται άνδρες της ασυνομίας που τους κάνουν συστάσεις. Όταν φεύγουν αυτοί συνεχίζουν με τον ίδιο ρυθμό.
Κάτω από την πλατεία υπάρχει πρόσβαση ώστε ο επισκέπτης να δει πως ήταν η πόλη πριν από πολλά χρόνια. Μπαίνουμε και κάνουμε μία γρήγορη, όχι τόσο ενδιαφέρουσα, βόλτα. Τελευταίος σταθμός μας πριν αναχωρήσουμε για το κάμπιγκ, είναι η παλιά φυλακή Miklus, όπου έχουμε διαβάσει ότι έχει ενδιαφέρον να δεις. Δεν υπάρχει πολύ καλή σήμανση και γυρίζουμε γύρω γύρω μέχρι να την βρούμε. Τελικά μπαίνουμε και στην αρχή βλέπουμε ένα πολύ ωραίο βίντεο σχετικά με την ιστορία της πόλης. Συνεχίζουμε καταλήγουμε στο πάντα ενδιαφέρον μέρος των κελιών και των χώρων των βασανιστηρίων. Στη φυλακή αυτή φυλακίστηκαν πάρα πολλοί και εκτελέστηκαν αρκετοί. Διαβάσαμε ότι για ένα μεγάλο διάστημα ο δήμαρχος της πόλης αποφάσιζε για την τύχη των ανθρώπων αυτών και ότι πολύ αργότερα μετά από έρευνες ανακάλυψαν τουλάχιστον 60 περιπτώσεις ανθρώπων που καταδικάστηκαν λανθασμένα σε θάνατο. Στο χώρο των βασανιστηρίων βλέπουμε κέρινα ομοιώματα που αναπαριστάνουν σκηνές, όπως και τα διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν. Φεύγουμε και κατευθυνόμαστε στο πάρκιγκ του αυτοκινήτου. Από εκεί φτάνουμε στο κάμπιγκ, κοτσάρουμε το τροχόσπιτο και ξεκινάμε για το Ζακοπάνε και την Πολωνία. Είναι μόνο 175χιλιόμετρα.
Στο δρόμο μας πιάνει δυνατή βροχή, όμως γρήγορα ξανοίγει. Έχουμε μπει στην περιοχή των βουνών και η θέα είναι μοναδική! Τα βουνά Tatras τα βλέπουμε να ξεπροβάλλουν από μακριά. Αφήνουμε τον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνόμαστε βόρεια στα σύνορα με την Πολωνία. Φτάνουμε και παρατηρούμε μόνο μία ταμπέλα που μας πληροφορεί ότι μπαίνουμε στην Πολωνία. Ο δρόμος από εκεί και πέρα είναι μεν καλός, όμως έχει αρκετές ανηφοριές που φτάνουν μεχρι και το 10%. Ευτυχώς μέχρι εκεί, γιατί το τζιπ έχει αρχίσει να δυσκολεύεται... Η περιοχή είναι μαγευτική! Τα χωριουδάκια που περνάμε μοιάζουν με τα ελβετικά χωριά. Παράλληλα βλέπουμε και πολλά αυτοκίνητα και κίνηση, αφού η περιοχή είναι πολύ τουριστική. Φτάνουμε στο κάμπιγκ μας στις 15:30, με μία βροχή που δεν μας αφήνει να στηθούμε. Ευτυχώς μέχρι να τελειώσουμε με τα τυπικά και να πληρώσουμε για τις τρεις διανυκτερεύσεις (70€),η βροχή σταματάει. Στήνουμε το τροχόσπιτο με θέα τα βουνά και τα όμορφα ξύλινα σπιτάκια με τις κατακόρυφες στέγες. Ξεκουραζόμαστε λίγο και βγαίνουμε στο χωριό. Πρέπει πρώτα απ' όλα να βρούμε να χαλάσουμε χρήματα. Εδώ έχουν το ζλότι, που σημαίνει χρυσός και η ισοτιμία του είναι 1 ευρώ 4 ζλότι.
Παρκάρουμε κοντά στον πεζόδρομο Krupowki. Είναι ο κεντρικός πεζόδρομος του χωριού, όπου πραγματικά δεν μπορείς να περπατήσεις από τον κόσμο. Βλέπουμε μαγαζιά που πουλάνε σουβενίρ, καφέ, μπυραρίες, αλλά και ταβέρνες οι οποίες ψήνουν κρέατα και μας ανοίγουν την όρεξη. Αλλάζουμε χρήματα και μετά από μία βόλτα μέχρι το τέλος του πεζόδρομου αποφασίζουμε σχεδόν ομόφωνα να πάμε για λουκάνικα και μπύρες σε ένα μαγαζί που είχαμε προσέξει. Όταν φτάνουμε μπροστά στα λουκάνικα η απόφαση γίνεται ομόφωνη! Παραγγέλνουμε λουκάνικα, σουβλάκια, πατάτες ψητές, ξινολάχανο και φυσικά μπύρες. Πληρώνουμε γύρω στα 20€, ίσως λίγο παραπάνω για την Πολωνία, λόγω του τουριστικού του θέματος. Παρόλα αυτά καθόμαστε σε ένα από τα ξύλινα τραπέζια και το ευχαριστιόμαστε. Στην επιστροφή προς το αυτοκίνητο ο Βασίλης δεν είχε ξεχάσει το μαγαζί που πουλούσε Lego. Είχε ήδη χαλάσει σε ζλότι τα ευρώ που είχε σαν χαρτζιλίκι από τους παππούδες και φυσικά τα τοποθέτησε σε lego! Όπως μας είπε αυτά δεν κυκλοφορούν ακόμα στην Ελλάδα! Το βράδυ δεν κάνουμε τίποτα. Ύπνος από νωρίς. Αύριο έχουμε μία πλούσια ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου