Σήμερα θα επισκεφτούμε το φημισμένο Τούνελ της Αγάπης. Κοντά στην πόλη Κλεβάν, 350 χιλιόμετρα μακριά από το Κίεβο, βρίσκεται ένας σιδηρόδρομος μέσα σε ένα δάσος. Ο σιδηρόδρομος έχει μήκος 3 χιλιόμετρα και μεταφέρει 3 φορές τη μέρα ξύλα για ένα τοπικό εργοστάσιο. Οι Ουκρανοί όχι μόνο δεν έκοψαν δέντρα για να περάσει ο σιδηρόδρομος, αλλά άφησαν το δάσος ανέγγιχτο να «υποδεχτεί» την μηχανή. Δεν παρενέβησαν στη φυσικότητα του τοπίου. Άφησαν τις φυλλωσιές να φυτρώσουν ανενόχλητες γύρω από τις ράγες του τρένου με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα καταπράσινο φυσικό τούνελ από κλαδιά. Τα δέντρα με το πέρασμα των χρόνων αναπτύχθηκαν περαιτέρω κατά μήκος της γραμμής και σχημάτισαν μια καταπράσινη σήραγγα. Το τούνελ έγινε τόπος έλξης για χιλιάδες ζευγάρια που έρχονται να φωτογραφηθούν και να περπατήσουν στο μονοπάτι δίπλα από τις ράγες. Έτσι η περιοχή ονομάστηκε «τούνελ της αγάπης».
Ξεκινάμε λίγο αργότερα από το κανονισμένο, αφού το άρθρο για το Τσερνόμπιλ είχε αρκετή δουλειά. Μάλιστα παραδίδουμε το διαμέρισμα στις 8:30 και ολοκληρώνουμε το άρθρο μέσα στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Γύρω στις 9:30 ξεκινάμε. Ο δρόμος είναι πάρα πολύ καλός. Γενικότερα παρατηρούμε ότι η Ουκρανία εδώ που βρισκόμαστε δεν διαφέρει οπτικά σε τίποτα από μία Δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς κάποιο απρόοπτο φτάνουμε στην πόλη Ρίβνε, την πόλη που θα κοιμηθούμε σήμερα και συνεχίζουμε για το Κλεβάν, 20 χιλιόμετρα πιο μακριά. Βρίσκουμε εύκολα το τούνελ και παρκάρουμε. Μαζί μας έχουμε και το φαγητό μας, για να κάνουμε πικ νικ. Στην είσοδο του τούνελ ένας κύριος μας λέει κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε. Εμείς προχωράμε απτόητοι. Λίγα μέτρα πιο κάτω και πριν προλάβουμε να φτάσουμε στην πιο πυκνή βλάστηση του τούνελ, ένας άλλος κύριος μας δίνει να καταλάβουμε ότι γυρίζεται ταινία και πρέπει να φύγουμε από το τούνελ... Αυτά είναι! Μας προτείνει μάλιστα να ακολουθήσουμε τον πλαϊνό δρόμο μέσα στο δάσος για να προχωρήσουμε.
Πραγματικά παίρνουμε τον δρόμο αυτό με σκοπό να προσπεράσουμε το συνεργείο και να φωτογραφίσουμε το τούνελ. Μέσα στο δάσος όμως τα κουνούπια είναι αδυσώπητα! Τσιμπάνε όπου μας βρουν. Παρόλα αυτά είμαστε επίμονοι και περπατάμε αρκετά μέχρι που βγαίνουμε ξανά στο τούνελ. Γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι κι εδώ γινόμαστε μέρος της ταινίας... Γυρίζουμε απογοητευμένοι πίσω και τρώμε στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς μετά το φαγητό καταλαβαίνουμε ότι το γύρισμα έχει ολοκληρωθεί και επιστρέφουμε για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας. Τόσα χιλιόμετρα κάναμε, θα ήταν κρίμα να μην τα καταφέρναμε... Ικανοποιημένοι γυρίζουμε προς την πόλη Ριβνε για να βρούμε το διαμέρισμα που θα κοιμηθούμε το βράδυ. Με το διαμέρισμα αυτό είχε γίνει μεγάλο ανακάτωμα τις τελευταίες μέρες, αφού άλλαξε αυτό που αρχικά επιλέξαμε. Το βρίσκουμε. Η είσοδος είναι απογοητευτική, το ίδιο και η συνέχεια. Το σπίτι είναι με διαφορά το χειρότερο από αυτά που έχουμε μείνει, ενώ έχει βαθμολογία 9.4! Αναρωτιόμαστε... Δεν πειράζει λέμε, ένα βράδυ είναι θα περάσει. Ξεκουραζόμαστε και αργότερα το απόγευμα βγαίνουμε να περπατήσουμε στην πόλη.
Το Ρίβνε δεν είναι μία τουριστική πόλη, έτσι περιμένουμε να δούμε μία μεγαλύτερη αυθεντικότητα εδώ. Η πόλη ιστορικά κατοικείται εδώ και 15000 χρόνια. Βάση της θέσης της πέρασε στα χέρια πάρα πολλών. Με τη σειρά Λιθουανοί, Ρώσοι, Γερμανοί, Ουκρανοί, Μπολσεβίκοι, Πολωνοί, Ουκρανοί, Πολωνοί, Ρώσοι, Γερμανοί, Ρώσοι συμπληρώνουν τον μακρύ κατάλογο πριν καταλήξει τελικά στους Ουκρανούς. Περπατάμε στην πόλη που πραγματικά είναι πολύ ζωντανή, όπως και όλες οι άλλες πόλεις που έχουμε επισκεφτεί μέχρι σήμερα. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα στο κέντρο και φωτογραφίζουμε.
Η πόλη μας αρέσει πολύ, το ίδιο και οι άνθρωποι της. Τελικά οι Ουκρανοί δεν είναι τόσο ψυχροί, όσο νομίζαμε, πριν από αυτό ταξίδι. Όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα κόσμο, όταν στην Ευρώπη αυτήν την ώρα η πόλη θα άδειαζε. Επιλέγουμε να καθίσουμε για φαγητό στην μπυραρία Try Slona, που φτιάχνει την δική της μπύρα. Είναι συμπαθητική, γρήγορα όμως καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ δημοφιλής. Ένα τελευταίο τραπέζι βρίσκουμε, αφού και τα άδεια τραπέζια που υπάρχουν είναι ρεζερβέ. Ο κατάλογος είναι πραγματικά εντυπωσιακός με μεζέδες που δεν έχουμε ξαναδεί. Μάγουλα μοσχαριού, αυτιά γουρουνιού, γατόψαρο και πολλά πολλά άλλα που μας κάνουν μεγάλη εντύπωση. Την ίδια μεγάλη εντύπωση μας κάνουν και οι τιμές, όπου το ακριβότερο πιάτο στοιχίζει 3-4 ευρώ, και 1 ευρώ ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα! Παραγγέλνουμε πιο συμβατά προς εμάς πιάτα και απολαμβάνουμε την εξαιρετική μπύρα. Η βραδιά κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Γυρίζουμε σπίτι για ύπνο, αφού δεν έχουμε πλέον άλλο κουράγιο. Αύριο συνεχίζουμε για την πολύ περίεργη πόλη του Λβιβ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου