Σήμερα φεύγουμε από την Κοπεγχάγη. Πετάμε στις 11:10, έτσι ξυπνάμε νωρίς, γύρω στις 5:00, για να ετοιμαστούμε. Στις 8:15 κλείνουμε την πόρτα και αφήνοντας ένα ευχαριστήριο σημείωμα στην Άννα φεύγουμε. Στη γωνία έχει ένα ωραίο καφέ, το Bagerdygtigt, με πολύ φυσιολογικές τιμές. Έχουμε λίγο χρόνο έτσι πίνουμε ένα γρήγορο καφεδάκι και τρώμε και κάτι. Γύρω μας μαζεύονται αρκετά πουλιά που περιμένουν να τσιμπήσουν και αυτά κάτι. Συζητάμε για τα παράθυρα που δεν έχουν κουρτίνες και παντζούρια, κάτι που συνηθίζεται στις Σκανδιναβικές χώρες. Για τις συνήθειες μας είναι περίεργο. Συνεχίζουμε το δρόμο μας με το μετρό, μέχρι το αεροδρόμιο. Φτάνουμε στο χώρο παράδοσης των αποσκευών, όπου κυριαρχείται από μηχανισμούς αυτοεξυπηρέτησης. Έτσι βρίσκουμε ένα πρώτο μηχάνημα, το οποίο, αφού σκανάρει το εισιτήριο μας, εκτυπώνει το ταμπελάκι για τη βαλίτσα που θα παραδώσουμε. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε σε ένα επόμενο μηχάνημα το οποίο ζυγίζει τη βαλίτσα και την καθοδηγεί στον ιμάντα για να φτάσει τελικά στο αεροπλάνο μας. Ωραία πράγματα! Ξεμπερδεύουμε πολύ γρήγορα και περνάμε τον έλεγχο. Παραλαμβάνουμε τα 4 κρασιά που έχουμε παραγγείλει ηλεκτρονικά και πάλι έχουμε αρκετό χρόνο να χαζέψουμε στα μαγαζιά.
Η συνέχεια είναι όπως περιμένουμε. Χωρίς καμία καθυστέρηση μπαίνουμε στο αεροπλάνο και απογειωνόμαστε στην ώρα μας. Το ταξίδι διαρκεί 2 ώρες και 15 λεπτά . Όταν πλησιάζουμε και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε αρχίζουμε να βλέπουμε τα εντυπωσιακά τοπία των νησιών Φερόε από ψηλά. Στις 12:25 βγαίνουμε από το αεροπλάνο. Εδώ η ώρα είναι 1 ώρα πίσω από τη Δανία και 2 ώρες πίσω από την Ελλάδα. Είμαστε ενθουσιασμένοι που επιτέλους το όνειρο μας να έρθουμε εδώ έγινε πραγματικότητα! Παραλαμβάνουμε τις βαλίτσες μας, αγοράζουμε κάρτα SIM για το κινητό και ακολουθούμε τις οδηγίες της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων για να παραλάβουμε το δικό μας. Δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη επαφή. Το αυτοκίνητο είναι ένα Toyota Yaris, υβριδικό και αυτόματο. Ο Κωστής κάνει λίγο χρόνο για να το καταλάβει. Φορτώνουμε τις βαλίτσες μας και ξεκινάμε. Πρώτη μας στάση το σούπερ μάρκετ Bónus για να αγοράσουμε υλικά για το βραδινό και πρωϊνό μας. Μας κάνει μεγάλη εντύπωση οι πλεξούδες μαλλί που πουλάνε μαζί με τα τρόφιμα, όπως ο πιτσιρικάς που είναι στο ταμείο. Δεν θα είναι πάνω από 15 χρονών και προφανώς κάνει τις καλοκαιρινές διακοπές του από το σχολείο δουλεύοντας.
Συνεχίζουμε για τη Trælanípa, το κορυφαίο αξιοθέατο της χώρας που βρίσκεται εδώ. Το εντυπωσιακό αυτό φυσικό αξιοθέατο είναι από εκείνα τα μέρη που δύσκολα πιστεύεις ότι υπάρχουν, μέχρι να το δεις με τα μάτια σου. Πρόκειται για έναν ψηλό βράχο που υψώνεται κάθετα πάνω από τη θάλασσα, δίπλα στη λίμνη Sørvágsvatn. Από την κορυφή αυτού του βράχου βλέπει κανείς ένα εντυπωσιακό παιχνίδι προοπτικής, τη λίμνη να κρέμεται ψηλά πάνω από τον ωκεανό, σαν να αιωρείται. Παρκάρουμε και φτάνουμε μέχρι την είσοδο του μονοπατιού. Εκεί διαβάζουμε ότι απαγορεύεται η πτήση drone, λόγω του ότι είναι κοντά στο αεροδρόμιο. Έτσι αφήνουμε πίσω στο αυτοκίνητο το drone που είχαμε στο σακίδιο. Πληρώνουμε 200DKK (27€) το άτομο είσοδο και ξεκινάμε το περπάτημα. Μέχρι την κορυφή του βράχου θέλουμε 1 ώρα. Μαζί μας έχουμε και το αδιάβροχο, αφού ο καιρός εδώ είναι ευμετάβλητος. Αυτή τη στιγμή πάντως μας έχει κάνει το χατίρι και είναι μόνο συννεφιασμένος. Περπατάμε με γρήγορο ρυθμό δίπλα από τη λίμνη. Η θέα είναι ήδη μαγευτική. Συναντάμε συνεχώς ρυάκια που κατεβάζουν νερό στη λίμνη, ενώ παντού υπάρχουν προβατάκια που μασουλάνε το χορτάρι. Περπατάμε μαζί με δεκάδες άλλους τουρίστες που κάνουν το ίδιο με μας.
Πλησιάζουμε. Ο αέρας δυναμώνει, ενώ ρίχνει και μερικές ψιχάλες ανά διαστήματα. Το τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού είναι αρκετά ανηφορικό με αρκετή λάσπη. Επιτέλους φτάνουμε. Αληθινά δεν το πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε. Είναι πραγματικά ένα από τα highlight του ταξιδιού μας. Φωτογραφίζουμε αυτό το παράξενο θέαμα της λίμνης που "κρέμεται" πάνω από τον ωκεανό. Όταν πια χορταίνουμε τη θέα ξεκινάμε την επιστροφή. Ούτε λόγος να προχωρήσουμε πιο πέρα για να δούμε τον καταρράκτη Bøsdalafossur, όπου η λίμνη εκβάλλει στον Ατλαντικό Ωκεανό, αφού έχει αρχίσει η βροχούλα να γίνεται πιο δυναμωτική. Έχουμε ήδη βάλει τα αδιάβροχα. Η Λίνα για να κάνει πιο ευχάριστη τη διαδρομή της βάζει μουσική και τραγουδάει δυνατά. Ο Κωστής περπατάει γοργά πιο μπροστά της. Η βροχή αρχίζει να δυναμώνει. Τα αδιάβροχα αποδεικνύονται λιγότερο αποτελεσματικά απ’ όσο θα θέλαμε, αφού η βροχή κυλάει στο πανταλόνι μας, το οποίο έχει ξεκινήσει να μουσκεύεται. Όσο περπατάμε η βροχή δυναμώνει κι άλλο. Καθώς πλησιάζουμε στο τέρμα το παντελόνι έχει γίνει όλο μουσκίδι ενώ έχουν ξεκινήσει να βρέχονται και οι κάλτσες. Χαμός! Φτάνουμε επιτέλους στο αυτοκίνητο. Μπαίνουμε μέσα και αρχίζουμε να βγάζουμε τα βρεγμένα μας ρούχα για να τα αντικαταστήσουμε με στεγνά. Έξω ρίχνει καλή βροχή.
Γελάμε με την καρδιά μας με την περιπέτεια μας. Επιτέλους ντυνόμαστε στεγνά. Στο αυτοκίνητο γίνεται χαμός. Πεταμένα βρεγμένα ρούχα από εδώ και από εκεί και μπουφάν και αδιάβροχα κρεμασμένα όπου ναναι. Αποφασίζουμε να αλλάξουμε το πρόγραμμα μας, αφού ο καιρός δεν το επιτρέπει. Οδηγούμε προς ένα ωραίο καφέ που βρίσκουμε στο χάρτη και είναι εδώ κοντά. Εκεί θα πιούμε ένα ωραίο ρόφημα και θα βελτιώσουμε την κατάσταση μας. Το καφέ που επιλέξαμε είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Μοιάζει με παλιό καπηλειό, με ξύλινα τραπέζια και στοιχεία μοντέρνου. Είναι γεμάτο κόσμο και τα δύο κορίτσια σερβίρουν πολύ ζηλευτές ζεστές σούπες και φαγητά. Εμείς έχουμε φάει νωρίτερα τα σαντουτσακια που είχαμε ετοιμάσει, έτσι δεν πεινάμε. Παραγγέλνουμε και χαζεύουμε τον κόσμο και το μαγαζί. Αναλαμβάνουμε δυνάμεις και διάθεση και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε. Η βροχή έχει σταματήσει, αλλά τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα ξαναρχίσει.
Αποφασίζουμε να οδηγήσουμε μέχρι την πρωτεύουσα ακολουθώντας τον εντυπωσιακό ορεινό δρόμο 50, απ' όπου διαβάσαμε ότι η θέα είναι μοναδική. Για να φτάσουμε εκεί περνάμε το πρώτο μας υποθαλάσσιο τούνελ. Υπάρχουν συνολικά 4 υποθαλάσσια τούνελ στα νησιά Φερόε που περνούν κάτω από τον βυθό και ενώνουν νησιά μεταξύ τους, επιτρέποντας μετακινήσεις με αυτοκίνητο,. Τα περισσότερα είναι διπλής κατεύθυνσης και είναι όλα με διόδια. Υπάρχουν κάμερες που καταγράφουν την πινακίδα σου και είτε πληρώνεις μέσα σε κάποιο διάστημα ηλεκτρονικά, είτε δηλώνεις να χρεώνεσαι αυτόματα, στο επίσημο site. Για τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα θα πληρώσει η εταιρεία και θα χρεωθούμε μετά. Φτάνουμε στον δρόμο 50. Η θέα είναι πραγματικά μοναδική. Σταματάμε ανά διαστήματα και φωτογραφίζουμε. Ο καιρός δεν μας βοηθάει πολύ αλλά κάτι γίνεται. Παντού βλέπουμε πρόβατα να βόσκουν. Τα πρόβατα στα νησιά εδώ είναι περισσότερα από τους ανθρώπους!
Φτάνουμε στην πρωτεύουσα Torshvan, την οποία βλέπουμε από ψηλά. Η ώρα έχει πάει 18:30 και οδηγούμε μέχρι ένα σούπερ μάρκετ για να αγοράσουμε μεγάλα μπουκάλια με νερό, αφού στο προηγούμενο δεν βρήκαμε. Δυστυχώς το βρίσκουμε κλειστό. Συνεχίζουμε για το σπίτι που θα μείνουμε. Υπάρχει και εκεί κοντά ένα σούπερ μάρκετ. Περνάμε δίπλα από το στάδιο Tórsvøllur, εκεί όπου το 2015 η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου ηττήθηκε 2-1 από τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδα των νησιών Φερόε και ουσιαστικά έχασε την πρόκριση για το Euro 2016. Οδηγούμε προς το δεύτερο υποθαλάσσιο τούνελ το οποία κατέχει μία μοναδική πρωτοτυπία. Είναι το μοναδικό στον κόσμο το οποίο διαθέτει κυκλικό κόμβο! Έτσι μέσα στο βυθό της θάλασσας υπάρχει κυκλικός κόμβος που οδηγεί είτε στο χωριό Runavik που θα πάμε εμεί είτε στο χωριό Strendur. Πολύ γρήγορα φτάνουμε εκεί και προσπαθούμε μέσα από το αυτοκίνητο να το φωτογραφίσουμε. Ο κόμβος κοσμείται από ένα έργο τέχνης όπου φιγούρες ανθρώπων χορεύουν έναν παραδοσιακό τοπικό χορό. Όλο αυτό φωτίζεται με εναλλασσόμενο χρωματικά φωτισμό, δείχνοντας περισσότερο εντυπωσιακό. Τι έχουν κάνει οι άνθρωποι!
Φτάνουμε στο χωριό μας, βρίσκουμε το σούπερ μάρκετ, όπως και μεγάλα μπουκάλια με νερό. Σαφώς το νερό εδώ πίνεται όμως προτιμούμε να έχουμε και το δικό μας. Λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι μας. Οδηγούμε μέχρι εκεί. Εδώ μας φιλοξενεί η Katrin και η οικογένεια της. Το σπίτι έχει μοναδική θέα, όπως και το δωμάτιο μας. Μας υποδέχεται ο γιος της. Κατεβάζουμε τις βαλίτσες μας και τακτοποιούμαστε. Το σπίτι έχει 4 γάτες που ζουν μέσα σε αυτό. Η Λίνα κάνει κουμάντο για τα βρεγμένα ρούχα μας και ο Κωστής ξεκινάει να μαγειρεύει. Η Katrin παρατηρεί. Της κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που πλένουμε τα κρεμμύδια αφού τα καθαρίσουμε. Της προσφέρουμε ελιές από την Ελλάδα, όμως τις αποστρέφεται. Ο αδερφός της, μας είπε, είχε έρθει στην Ελλάδα και είχε βαρεθεί να βλέπει παντού ελιές! Η ίδια δεν καταλάβαμε αν δοκίμασε. Κουβεντιάζουμε όσο το φαγητό γίνεται. Μας λέει ότι δεν της αρέσουν τα ταξίδια και προτιμάει να ζει εδώ. Είναι μπελάς μεγάλος να ταξιδεύεις.
Μας μιλάει για τα ντόπια προϊόντα. Εδώ, εκτός από τις αγελάδες, όλα τα υπόλοιπα ζώα που τρώνε είναι ελεύθερα. Τους αρέσει να τα κυνηγούν. Για αυτό το λόγο δεν έχουν γουρούνια ή κότες. Τρώνε επίσης φάλαινες, όπως και τα μικρά συμπαθητικά πουλάκια πάφιν που ζουν εδώ. Επίσης φτιάχνουν τυρί μόνο από γάλα Αγελάδας. Ούτε κουβέντα για το γάλα από τα πρόβατα ή τις κατσίκες... Η ίδια δουλεύει ως ελεγκτής ποιότητας σε εργοστάσιο σολομών. Στον κήπο της φυτεύει τις δικές της πατάτες και τα κρεμμύδια της. Έχει παράπονα από τον γιο της, που είναι γύρω στα 20, για τον τρόπο που ζει και σκέφτεται. Αληθινός ποταμός η Katrin. Δεν σταματάει να μας μιλάει. Μας εξηγεί ότι τις γάτες τις εκτρέφει και πουλάει τα γατάκια. Κάποια από αυτά πιάνουν τα 16.500DKK (2230€)! Οι φακές μας γίνονται και τρώμε με ηρεμία στο δωμάτιο μας. Πολύ γρήγορα είμαστε έτοιμοι για ύπνο. Θα κοιμηθούμε πάλι νωρίς, όμως δεν έχουμε άλλες δυνάμεις. Ελπίζουμε αύριο να μας βοηθήσει ο καιρός, όμως δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στις προβλέψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου