Ημέρα 6η: Βόλτα στην πόλη. Φεύγουμε για Sihanoukville.

Σήμερα κουρασμένοι ακόμα από τη χθεσινή ημέρα σηκωνόμαστε με το πάσο μας. Πρώτη η Λίνα κατεβαίνει κάτω για καφέ και διαβάζει για να οργανώσει τη συνέχεια. Εμείς ακόμα κοιμόμαστε. Ανεβαίνει και μας ξυπνάει. Αποφασίζουμε να αφήσουμε σήμερα το δωμάτιο (που είναι πληρωμένο μέχρι αύριο), και να πάρουμε το βραδινό λεωφορείο που φεύγει στις 20:00 και φτάνει την άλλη μέρα στις 6:00 το πρωί στη Sihanoukville. Η Λίνα διάβασε τα προσπέκτους και είδε φωτογραφίες με το λεωφορείο, που είναι διπλό, έχει θέσεις που γίνονται κανονικά κρεβάτια και έχει καθαρή τουαλέτα. Κλείνουμε και πληρώνουμε 4 θέσεις. Με 11$ η θέση για 600 χιλιόμετρα, και τέτοιες ανέσεις, δεν είναι καθόλου άσχημα. Μέχρι τις 19:00 που θα περάσουν να μας πάρουν με μικρό βανάκι από το ξενοδοχείο έχουμε χρόνο να περιηγηθούμε στην πόλη. Βγαίνουμε έξω. Πηγαίνουμε κατευθείαν στην κλειστή αγορά ...

Μπαίνουμε μέσα και τριγυρνάμε. Πόσο θα θέλαμε να έχουμε αυτή την αγορά στο τέλος του ταξιδιού! Τόσα ωραία πράγματα ,αλλά απαγορευτικό να τα κουβαλάμε στην πλάτη μας στη συνέχεια του ταξιδιού.

Πιο μέσα συναντάμε την αγορά των τροφίμων. Οι βαριές μυρωδιές, ελκυστικές για τους μεγάλους, ενοχλητικές για τα παιδιά μας κάνουν να αποφεύγουμε την περιοχή αυτή. Εγώ πάντα βγάζω φωτογραφίες.

Ένας πιτσιρικάς κάνει μπάνιο στην αγορά με το μπιτόνι.

Βγαίνουμε από την αγορά και παίρνουμε ένα τουκ τουκ να μας πάει σε ένα χώρο για παιδιά, που είχαμε δει εχθές. Δυστυχώς είναι κλειστό.

Τα παιδιά έχουν αρχίσει να κουράζονται, ενώ έχει αρχίσει η ζέστη. Σταματάμε την βόλτα στην πόλη και ψάχνουμε για παγωτό και δροσιστικό. Καθόμαστε σε ένα από τα μαγαζάκια.

Αποφασίζουμε  να τερματίσουμε την βόλτα στην πόλη, αφού είναι πλέον δύσκολο από τη ζέστη να συνεχίσουμε. Πάμε στο ξενοδοχείο και ετοιμάζουμε σιγά σιγά τα πράγματα μας για να φύγουμε. Τρώμε αργά στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να είμαστε έτοιμοι για ύπνο. Στις 19:00 περνάει το βανάκι και μας παίρνει. Αποχαιρετούμε το ξενοδοχείο.

Φτάνουμε στο λεωφορείο. Τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως στις φωτογραφίες. Στις μισές θέσεις δεν λειτουργούμε η ανάκληση, ενώ οι θέσεις δεν γίνονταν πραγματικά κρεβάτια. Εμείς όμως είμαστε κεφάτοι. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

Γελάμε πολύ με τον υπεύθυνο του λεωφορείου, του οποίου του κάνουμε υπόδειξη για τις καρέκλες που δεν δουλεύουν. Του λέμε: "It is not working!" Απάντηση: "It is not!". Όλο το σκηνικό μας θυμίζει τα λεωφορεία στο Περού. Το λεωφορείο ξεκινάει. Πάλι γελάμε γιατί ανοίγει την τηλεόραση για να βάλει ταινία και λέμε ότι θα βάλει τον Μπεν Χούρ για να κρατήσει πολύ. Τελικά βάζει τον Εξολοθρευτή Νο4. Ταινία ταιριαστή για παιδιά! Σιγά σιγά μας παίρνει ο ύπνος. Ο Βασίλης με το γάλα έχει ήδη κοιμηθεί. Η Νάγια επίσης. Εγώ κοιμάμαι βλέποντας σε όλο το δρόμο τα συνεχόμενα μπλέ φώτα νέον, μπροστά από ένα μαύρο πανί, που μάλλον τα έχουν για να προσελκύουν τα κουνούπια. Στις 1:00 φτάνουμε στην Phnom Penh, κάνουμε μία μικρή στάση και συνεχίζουμε. Στις 5:50 είμαστε στην Sihanoukville.