Ημέρα 10η: Από τα νησιά Perhantian στην αγορά της Kota Bharu

Σήμερα ξυπνάμε νωρίς για να προλάβουμε να κάνουμε ένα μπάνιο πριν φύγουμε. Η θάλασσα έχει επανέλθει στη θέση της, αφού το βράδυ η άμπωτη την είχε τραβήξει αρκετά μέσα. Χωρίς καν να πλυθούμε βάζουμε τα μαγιό μας και πάμε κατευθείαν στην διπλανή μας παραλία. Ο ήλιος έχει σηκωθεί, αλλά ακόμα είναι άδεια. Μία ομάδα ετοιμάζει τα σύνεργα της για να κάνει κατάδυση.

Τα νησιά Perhentian θεωρούνται ένα από τα καλύτερα μέρη για κατάδυση, ενώ κάποιος μπορεί να κάνει πολλά άλλα πράγματα εκτός από μπάνιο. Μπορεί να δει θαλάσσιες χελώνες, να περπατήσει μέσα στη ζούγκλα, να θαυμάσει έναν ζωντανό κοραλλιογενή ύφαλο λίγα μέτρα από την ακτή, ή να δει από κοντά μικρούς καρχαρίες. Εμείς προτιμούμε το μπάνιο!

Κάνουμε μπάνιο μέσα σε ένα κοπάδι από λευκά ψάρια! Είναι μοναδική η εμπειρία. Η Νάγια φυσικά μόλις το αντιλαμβάνεται βγαίνει έξω για να παίξει με την άμμο! Ο Κωστής με τα γυαλιά θαλάσσης θαυμάζει, μέσα στη θάλασσα, το πόσο κοντά κολυμπούνε τα ψάρια. Έχουμε αρχίσει και πεινάμε. Βγαίνουμε από τη θάλασσα και πηγαίνουμε για πρωϊνό στο ξενοδοχείο. Έχει μπουφέ. Τα δοκιμάζουμε και τα τρώμε όλα. Χορτάτοι ετοιμάζουμε με την ησυχία μας τα πράγματα. Στις 12:00 θα αφήσουμε το δωμάτιο και θα περάσει το ταχύπλοο να μας πάρει και να μας επιστρέψει στην Kuala Besut.


Το ταχύπλοο καθυστερεί μισή ώρα να έρθει, χρόνος που μας φτάνει να γνωρίσουμε την διπλανή οικογένεια με παιδιά, που και αυτή αναχωρεί από το νησί με το ίδιο μέσο. Είναι από τη Δανία και μένουν και εργάζονται τα τελευταία 3 χρόνια στην Κίνα. Πιάνουμε κουβέντα και μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας.

Σε λιγότερο από 20' φτάνουμε στην Kuala Besut και με το που πατάμε το πόδι μας στο έδαφος μας την πέφτουν οι ταξιτζήδες για να μας μεταφέρουν στην Kota Bharu. Συμφωνούμε με έναν από αυτούς στα 60 MYR (15€). Η τιμή είναι αρκετά λογική, αν σκεφτεί κανείς ότι η διαδρομή είναι 50 χιλιόμετρα. Με το που περπατάμε μαζί του 10 μέτρα, στο δρόμο για το ταξί του, μας ρωτάει που θέλουμε να πάμε στην Kota Bharu. Του απαντάμε ότι πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο Crystal Lodge. Μας ζητάει τότε αυθαίρετα 70 MYR. Με τις τσάντες ζωσμένες πάνω μας βγάζουμε χάρτες και προσπαθούμε να του εξηγήσουμε, ότι είναι παράλογο αυτό που μας ζητάει. Παράλληλα τον πλαισιώνουν και 2-3 συνάδελφοι του, που του δίνουνε αβάντες. Εκεί αρχίζουμε να εκνευριζόμαστε! Σε 3 λεπτά έχουμε επανέλθει στα 60 MYR και είμαστε μέσα στο ταξί του. Στο δρόμο σταματάει να γεμίσει βενζίνη. Βλέπουμε την τιμή του λίτρου στα 1,90 MYR (0,45€)!!! Απίθανο!

Σε 1 ώρα είμαστε στο ξενοδοχείο μας. Μας δίνουν το κλειδί του δωματίου και ανεβαίνοντας με το ασανσέρ γνωρίζουμε την ταχύτητα με την οποία κλείνει η πόρτα του. Τρέχουμε όλοι μόλις ανοίγει η πόρτα! Φτάνουμε στον όροφο του δωματίου μας και για πρώτη φορά, βλέποντας τις ταμπέλες που δείχνουν που βρίσκονται τα δωμάτια, δεν βλέπουμε να υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ ο αριθμός του δικού μας δωματίου. Ψάχνουμε μάταια. Σε λίγη ώρα ανεβαίνει ο υπάλληλος του ξενοδοχείου και μας δίνει το κλειδί άλλου δωματίου, χωρίς να καταλάβουμε τι συνέβη!

Μετά από λίγη ξεκούραση βγαίνουμε έξω στην πόλη. Περπατάμε στο δρόμο και βλέπουμε μία πόλη, μη τουριστική. Μας αρέσει αυτό. Από μεγάφωνα ακούγονται ψαλμωδίες. Πλησιάζουμε στο κεντρικό τζαμί της πόλης. Οι πιστοί προσέρχονται εκεί για την λειτουργία. Απ' έξω τους βλέπουμε να πλένονται στις βρύσες, πριν μπουν μέσα. Συνεχίζουμε και περπατάμε  μέσα στα σοκάκια της πόλης. Σταματάμε για δροσιστικό σε ένα καφέ. Οι ντόπιοι μας κοιτάνε περίεργα. Παραγγέλνουμε κρύο τσάι. Μας το φέρνουν με γάλα. Μας αρέσει πολύ. Ο Βασίλης και η Νάγια χαϊδεύουν 2-3 γατάκια που γυρίζουν κάτω από τα πόδια μας.

Κάποια στιγμή και μετά από ώρα φτάνουμε στην βραδινή αγορά, όπου ο κάθε μάγειρας έχει στήσει την ψησταριά του και ετοιμάζει φαγητά. Αγοράζεις το φαγητό σε πακέτο και κάθεσαι σε ένα από τα τραπέζια που υπάρχουν περιμετρικά των μαγείρων, με προϋπόθεση να πιεις κάτι. Έχουμε ήδη διαβάσει γιαυτήν την αγορά.

Κάνουμε μία βόλτα ανάμεσα σε μυρωδιές, καπνούς και κόσμο. Διαπιστώνουμε ότι σε πολλά φαγητά οι μύγες κάνουν πάρτι. Έτσι αγοράζουμε οτιδήποτε ετοιμάζεται αυτήν την ώρα. Παίρνουμε την τυλιχτή ομελέτα (σε διάφορους συνδυασμούς), τηγανητό κοτόπουλο και σουβλάκια. Καθόμαστε, παραγγέλνουμε να πιούμε κρύο τσάι και τρώμε. Όλα νοστιμότατα! Δύο Γάλλοι μας πλησιάζουν και μας ρωτούν για την καταγωγή μας. Στοιχηματίζουν ότι είμαστε  Γάλλοι, Πολωνοί ή Ισπανοί. Τους λέμε ότι είμαστε Έλληνες και τους κάνει εντύπωση. Κουβεντιάζουμε λίγο μαζί τους.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά. Μπαίνουμε σε ένα ζαχαροπλαστείο και παραγγέλνουμε τρία διαφορετικά γλυκά. Δυστυχώς δύσκολα θα ξαναδοκιμάσουμε γλυκό στο υπόλοιπο ταξίδι. Στη συνέχεια μπαίνουμε σε ένα άκρως ισλαμικό πολυκατάστημα, το MYDIN, όπου για να μπούμε μας ζητούν να δείξουμε διαβατήριο. Μέσα δεν βλέπουμε κανέναν Δυτικό. Πουλάνε ότι βλέπουμε να χρησιμοποιούν αλλά και να φορούν οι ντόπιοι. Από μπούρκες και μαντήλες, μέχρι κάδρα με ισλαμικές θρησκευτικές γραφές και σαρίκια. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας μέχρι το βράδυ. Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας για ύπνο. Αύριο έχουμε ταξίδι.