Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα στη Luang Prabang. Βγήκαμε λίγο έξω από το αρχικό μας πρόγραμμα και λόγω κούρασης τις 3-4 μέρες που θα φεύγαμε προς το βορρά, τις αποφύγαμε και καθίσαμε εδώ. Έτσι μείναμε αρκετές μέρες στην πόλη αυτή και στο τέλος μάλλον βαρεθήκαμε. Βέβαια είχαμε αρκετές βροχές που μας ανάγκασε να μένουμε παροπλισμένοι στο δωμάτιο. Σίγουρα πάντως στην πόλη αυτή χρειάζεται να μείνει κανείς τουλάχιστον 5 μέρες, για να την χορτάσει. Σήμερα το πρωί ξυπνάμε και πίνουμε έξω τον καφέ μας. Κάποια στιγμή περνάνε από μπροστά μας κόσμος με σκούπες στα χέρια, και μας η σκηνή μας κάνει εντύπωση, αφού δεν μοιάζουν για καθαριστές του δήμου. Ρωτάμε την κοπέλα του ξενοδοχείου και με έκπληξη μαθαίνουμε ότι κάθε σπίτι της Luang Prabang διαθέτει ένα άτομο, το οποίο μία φορά το μήνα βοηθάει στην καθαριότητα της πόλης. Απίθανο! Να ο κουμμουνισμός! Ψάχνουμε στο φορητό να βρούμε πληροφορίες για την χθεσινή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και μαθαίνουμε λίγα πράγματα. Η τηλεόραση της χώρας δεν μεταδίδει κάτι ακόμα.
Επειδή είναι η τελευταία μας μέρα στην πόλη αποφασίζουμε να πάμε στην αγορά Phosy Market για τα τελευταία μας ψώνια. Με ένα τουκ τουκ φτάνουμε γρήγορα εκεί. Ο οδηγός μας αγκαζάρει για να μας πάει αύριο στο αεροδρόμιο. Μας δείχνει την ταμπέλα του τουκ τουκ για να τον θυμηθούμε. Τελειώνει σε 0661. Στο μεταξύ έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει. Μπαίνουμε μέσα στην αγορά και την χτενίζουμε από άκρη σε άκρη. Η τηλεόραση της χώρας έχει αρχίσει να δείχνει σε μαγνητοσκόπηση την τελετή έναρξης. Το βλέπουμε σε αρκετές τηλεοράσεις από τις πολλές που παίζουν στην αγορά. Συγκινούμαστε με το Hey Jude του Paul Mc Cartney. Συνεχίζουμε τις βόλτες μας. Η βροχή έχει σταματήσει και τώρα έχει μία ζέστη ανυπόφορη. Τα παιδιά προτείνουν να πάμε σε πισίνα. Συμφωνούμε και πηγαίνουμε στην πιάτσα των τουκ τουκ. Ο οδηγός μας ζητάει 7€! Πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι ξέρουμε τις τιμές και πηγαίνουμε με 2€. Σε λίγο είμαστε στο ξενοδοχείο Paradise Resort, δίπλα από την καινούργια γέφυρα του ποταμού Nam Kham. Η πισίνα είναι μεγάλη, με ωραίες ξαπλώστρες, και ένα ωραίο εστιατόριο. Το πιο σπουδαίο είναι ότι είναι εντελώς άδεια και μόνο δικά μας. Απολαμβάνουμε την χλιδή! Το μεσημέρι τρώμε εκεί και γυρίζουμε ευχαριστημένοι και δροσεροί στο ξενοδοχείο μας.
Στο δωμάτιο βλέπουμε το τέλος της τελετής έναρξης. Το απόγευμα κάνουμε την βόλτα μας. Πετυχαίνουμε τις προετοιμασίες ενός μεγάλου γάμου, που θα γίνει αργότερα στο Δημοτικό σχολείο της πόλης (;). Μας κάνει τρομερή εντύπωση που ενώ ο γάμος δείχνει ότι θα γίνει μετά από αρκετή ώρα, τα τραπέζια είναι στρωμένα, και πάνω στα τραπέζια είναι ήδη τα φαγητά (με σελοφάν) και οι μπύρες, που μάλλον θα τις πιούν εντελώς ζεστές οι καλεσμένοι. Πίνουμε καφέ και πράσινο τσάι στο εξαιρετικό καφέ ακριβώς απέναντι. Αγοράζουμε μοναδικές κούκλες που φτιάχνουν στα χωριά των ιθαγενών και η Λίνα, που τις έχει στο μάτι από τη μέρα που ήρθαμε είναι πολύ χαρούμενη. Σήμερα αποφασίζουμε να πάρουμε φαγητό στο σπίτι, ενώ ο Κωστής θα συνεχίσει να τρώει sticky rice. Στο γυρισμό για το δωμάτιο περνάμε μπροστά από το Δημοτικό σχολείο για να δούμε την εξέλιξη του γάμου. Ο γαμπρός, η νύφη και οι γονείς είναι στημένοι στην είσοδο του χώρου και χαιρετούν κάθε καλεσμένο που έρχεται. Ακριβώς αντίθετα από εμάς! Οι καλεσμένοι περνούν και ρίχνουν μέσα σε ένα μεγάλο δοχείο χρήματα για το ζευγάρι. Καθόμαστε λίγη ώρα, όπως και άλλοι τουρίστες και χαζεύουμε. Λίγο αργότερα γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας, τρώμε και σχεδόν αμέσως πέφτουμε για ύπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου