Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Ημέρα 3η: Μπάνιο στον όρμο Γιαννάκη και καφεδάκι στον Πύργο

Σήμερα η μέρα μας ξεκινάει από το χωριό Ταραμπάδος, όπου μπορεί κάποιος να θαυμάσει αρκετούς από τους μοναδικής αρχιτεκτονικής περιστεριώνες, από όλους αυτούς που βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλη την Τήνο. Οι περιστεριώνες και η εκτροφή περιστεριών προέρχονται πιθανώς από τους Ενετούς και είναι ορθογώνια κτίσματα με διαστάσεις 3Χ4Χ5, χτισμένα σε μέρη προστατευμένα από αέρα και κοντά σε τρεχούμενα νερά και ρεματιές. Συνήθως ο κάτω όροφος χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη εργαλείων και ο πάνω όροφος αποτελούσε την κατοικία των περιστεριών. Οι περιστεριώνες αποτελούν μοναδικά μνημεία αρχιτεκτονικής και λαικής τέχνης, περίτεχνα διακοσμημένοι εξωτερικά από τους Τηνιακούς μαστόρους, ενώ δύσκολα μπορεί κανείς να βρει στο νησί δύο ίδιους. Φτάνουμε στο χωριό, παρκάρουμε έξω από αυτό και περπατούμε στα σοκάκια, ακολουθώντας τις πέτρινες πινακίδες, ώστε να φτάσουμε κοντά σε έναν από τους πολλούς περιστεριώνες που βρίσκονται τριγύρω. Φτάνουμε κοντά σε έναν και θαυμάζουμε τα μοναδικά στολίδια σε κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα ή ρόμβους, φτιαγμένα στο πάνω μέρος του. Φωτογραφίζουμε.

 

Προχωρούμε προς την παραλία του όρμου Γιαννάκη για μπάνιο και μετά φαγητό στην ταβέρνα του Ντίνου. Λίγο πριν το χωριό Καρδιανή στρίβουμε αριστερά προς τον κατηφορικό δρόμο που οδηγεί στις παραλίες Καλύβια και όρμου Γιαννάκη. Φτάνουμε στην παραλία. Στην αρχή της η ταβέρνα του  Ντίνου και στη μέση ένα άλλο ταβερνάκι. Παρκάρουμε κάπου στη μέση και καθόμαστε στις δωρεάν ξαπλώστρες. Η θάλασσα ριχή και αμμώδης μας ενθουσιάζει για τα πεντακάθαρα νερά της. Απέναντι βλέπουμε τη Σύρο. Σήμερα ευτυχώς δεν φυσάει πολύ, αλλά και η παραλία αυτή είναι μία από αυτές που προφυλάσσονται από τους βόρειους ανέμους. Μέχρι τις 15:30 μένουμε στην παραλία. Μετά μετακινούμαστε μέχρι την ταβέρνα του Ντίνου, εκεί που πριν από 7,5 χρόνια έκανε το τραπέζι της βάφτισης η Κλαίρη για την κόρη της την Ευαγγελίνα. Η διεύθυνση από ότι μαθαίνουμε άλλαξε. Παρόλα αυτά τρώμε καλά. Κακαβιά, ντοματοκεφτέδες, μελιτζάνα με σαλτσούλα, πράσινη σαλάτα με κατσικίσιο τυρί και λούζα (κυκλαδίτικο είδος προσούτου), τηγανητούς γόνους καλαμαράκια και φυσικά γαριδομακαρονάδα. Πίνουμε την αρκετά γευστική, αλλά σχετικά ακριβή μπύρα ΝΗΣΟΣ (της ζυθοποιίας της Μάγιας Τσόκλη στην Τήνο). Φεύγουμε ευχαριστημένοι για τον Πύργο (ή Πάνορμος), ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων, αλλά και γενέτειρα του γλύπτη Χαλεπά.

Μετά από 14 χιλιόμετρα φτάνουμε στο χωριό του Πύργου. Παρκάρουμε στο Δημοτικό πάρκιγκ και με τα πόδια κάνουμε τη βόλτα μας. Πρώτα απ' όλα βλέπουμε το μουσείο καλλιτεχνών της Τήνου και ακριβώς δίπλα το σπίτι του Χαλεπά, το οποίο είναι ένα κλασσικό Πυργιώτικο σπίτι που στεγάζει έργα δικά του, μέχρι και το 1930. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς την πλατεία του χωριού. Θαυμάζουμε την παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, μέσα στα σοκάκια που περπατάμε. Φτάνουμε στην πλατεία. Υπέροχα! Μικρά καφενεδάκια και δύο υπέροχα αιωνόβια πλατάνια μας προσκαλούν να καθίσουμε. Καθόμαστε και πίνουμε τον καφέ μας. Πιάνουμε κουβέντα με τον Δημήτρη, εγγονό του δημοσιογράφου που ανακάλυψε τον Χαλεπά και τον ίδιο συγγραφέα. Η Κλάιρη ανακαλύπτει ένα μαγαζάκι, το "Αστράλι", που πουλάει κοσμήματα. Το μαγαζάκι έχει μία χημικός από την Αθήνα, που στο παρελθόν δούλευε καλά στον τομέα της, και που αποφάσισε όμως να τα παρατήσει όλα και να έρθει να ζήσει εδώ πουλώντας τις δημιουργίες της. Η ιστορία της κάνει την Κλαίρη να ξανασκεφτεί τα κρυφά της όνειρα. Ο Κωστής κάνει βόλτα στο νεκροταφείο και θαυμάζει τα πολύ αξιόλογα γλυπτά εκεί. Μετά την ξεκούραση στην πλατεία γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο και πέρνουμε το δρόμο της επιστροφής.

Στο δρόμο βλέπουμε τον ήλιο να δύει πίσω από τη Γυάρο. Οδηγούμε προς την Χώρα. Είναι ότι πρέπει για μια βόλτα στα σοκάκια και για μικρά ψώνια στα μαγαζάκια. Παρκάρουμε λίγο έξω από το λιμάνι αφού όλη η παραλιακή είναι κλειστή για τα αυτοκίνητα. Ο Κωστής βρίσκει έναν παλιό φίλο του πατέρα του που ζει πλέον στην Χώρα και του δίνει χαιρετίσματα. Περπατάμε στα σοκάκια μέσα στη Χώρα που είναι πολύ ζωντανά. Η Νάγια και ο Βασίλης αγοράζουν δωράκια με το χαρτζηλίκι τους για όλους.Βλέπουμε τη λεωφόρο της Μεγαλόχαρης φωτισμένη. Κουρασμένοι γυρίζουμε προς το σπίτι. Σήμερα έχει σαλάτες, αφού φάγαμε αρκετά το μεσημέρι. Κοιμόμαστε γεμάτοι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου