Ημέρα 4η: Το 0° 0’ 0’’ και η Ινδική γιορτή των χρωμάτων

Ξημερώνει μια υπέροχη λιακάδα, τρίτη στη σειρά που μας κάνει να σκεφτούμε πόσο τυχεροί είμαστε αυτές τις μέρες στο Λονδίνο. «Είμαστε καλοί άνθρωποι!», που λέει και η Κλαίρη. Σήμερα όλοι ξυπνάμε νωρίς, ετοιμαζόμαστε και φεύγουμε προς τα έξω. Πρώτη στάση είναι το Waterloo και το σημείο που ξεκινάνε τα καραβάκια μέσα στον Τάμεση. Ο οδηγός του λεωφορείου που μας μεταφέρει προς τον πλησιέστερο σταθμό του μετρό, είναι μάλλον βιαστικός και δεν σταματάει στην στάση, παρά αρκετά πιο κάτω στον Πύργο του Λονδίνου. Βρίσκουμε ευκαιρία να θαυμάσουμε τον πύργο, αλλά και τη γέφυρα του πύργου (Tower Bridge). Συνεχίζουμε προς το Waterloo. Βγαίνουμε από το μετρό. Η περιοχή αυτή (εδώ βρίσκεται και το London Eye) είναι δίπλα στο ποτάμι, και είναι πλημμυρισμένη από κόσμο που μαζεύει ήλιο, αφού κάτι τέτοιο είναι μάλλον σπάνιο για το Λονδίνο. Κατευθυνόμαστε για την αποβάθρα που φεύγουν τα πλοία της εταιρείας KPMG Thames Clippers, κάτω από το London Eye, τα οποία βρήκαμε ότι έχουν την πιο φθηνή τιμή για να μας πάνε μέχρι το Greenwich.

Επιβιβαζόμαστε σχεδόν αμέσως και ξεκινάμε. Το πλοίο έχει θέσεις αεροπορικού τύπου, μεγάλα παράθυρα και με ταχύτητα διασχίζει τον Τάμεση, κάνοντας στάσεις σε επιλεγμένα σημεία. Περνάμε όλες τις γέφυρες του Λονδίνου από κάτω. Μετά από 40’ διαδρομή φτάνουμε στο Greenwich. Εδώ βρίσκεται το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο, το ομώνυμο Πανεπιστήμιο και φυσικά το Βασιλικό Αστεροσκοπείο, εκεί που θα πάμε για να σταθούμε ακριβώς πάνω στον πρώτο μεσημβρινό που περνάει από εδώ, στις 0°! Η περιοχή εδώ είναι ήσυχη και μέσα στο πράσινο. Βλέπουμε ατελείωτα πάρκα, όπου ο κόσμος, με ευκαιρία τον λαμπερό ήλιο έχει  ξαπλώσει πάνω στο γρασίδι και τον απολαμβάνει. Η εικόνα που αντικρίζουμε μοιάζει πολύ με αναγεννησιακό πίνακα ζωγραφικής! Καθόμαστε και εμείς στο χορτάρι και για λίγο ξεκουραζόμαστε. Ο Κωστής βρίσκει ευκαιρία να πάει μέχρι τον Τάμεση και να πάρει λίγο νερό για τη συλλογή του.

Συνεχίζουμε ανεβαίνοντας τον λόφο που οδηγεί στο αστεροσκοπείο. Περπατάμε πάνω στο γρασίδι, αφού ψάχνουμε με το GPS τις 0°. Έχουμε διαβάσει ότι δεν βρίσκεται στο σημείο που έχουν οριοθετήσει μέσα στο χώρο του αστεροσκοπείου, αλλά 100 μέτρα πιο μακριά.
0° 0’ 3’’
0° 0’ 2’’
0° 0’ 1’’
0° 0’ 0’’ Φτάσαμε!
Είμαστε πολύ χαρούμενοι… Βγάζουμε φωτογραφίες και κατευθυνόμαστε στο αστεροσκοπείο, που βρίσκεται λίγο πιο δίπλα. Πληρώνουμε στην είσοδο και στεκόμαστε στην ουρά για να τραβήξουμε φωτογραφίες πάνω στην γραμμή του μεσημβρινού που έχουν οριοθετήσει εδώ. Έρχεται η σειρά μας. Βάζουμε το ένα πόδι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση , και ότι άλλο σκεφτόμαστε που να έχει συμβολικό χαρακτήρα. Κατεβαίνουμε το λόφο ικανοποιημένοι και χαρούμενοι.

Κατά την επιστροφή μας μέχρι το σταθμό DLR, που βρίσκεται εδώ, και θα μας μεταφέρει στο κέντρο, πέφτουμε πάνω σε μία αγορά φαγητών από όλο τον κόσμο. Φαγητό από την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Κορέα, την Ιαπωνία ή την Αιθιοπία, συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό γεύσης. Χαζεύουμε, μυρίζουμε, αλλά οι ουρές για να πάρεις φαγητό είναι πολύ μεγάλες και δεν δοκιμάζουμε… Συνεχίζουμε με κατεύθυνση το Abbey Road Crossing, το σημείο δηλαδή που έβγαλαν οι Beatles την φωτογραφία του άλμπουμ Abbey Road. Κατεβαίνουμε στη στάση του μετρό St John’s Wood και περπατάμε γύρω στα 200 μέτρα. Φτάνουμε. Υπάρχουν και άλλοι που φωτογραφίζονται περπατώντας πάνω στη διάσημη διάβαση. Κάνουμε φυσικά και εμείς το ίδιο. Δυστυχώς η ροή των αυτοκινήτων, αλλά και η έλλειψη ικανοποιητικής προπόνησης δεν μας επιτρέπει να κάνουμε την τέλεια φωτογράφιση… Στην επιστροφή μας προς το μετρό χαζεύουμε το μικρό μαγαζάκι που βρίσκεται στο σταθμό και πουλάει αναμνηστικά των Beatles.

Επόμενη στάση η περιοχή του Wembley, όπου σε μεγάλο ποσοστό κατοικούν Ινδοί και βρίσκεται ο μεγαλύτερος Ινδουιστικός ναός του Λονδίνου, ο Shri Swaminarayan Mandir ή BAPS. Σήμερα είναι πανσέληνος και οι Ινδοί γιορτάζουν την αυριανή έλευση της Άνοιξης. Ο ναός γιορτάζει το βράδυ, αλλά και αύριο όπου θα πετάνε και θα πασαλείβονται με χρώματα. Δυστυχώς το δεύτερο δεν θα προλάβουμε να το δούμε, αφού αύριο πρωί – πρωί φεύγουμε. Κατεβαίνουμε στη στάση Willesden Junction, αρκετά μακριά από το ναό, αλλά και αναγκαστικά εδώ, αφού είναι η τελευταία στάση της ζώνης 2, όπου έχει ισχύ η κάρτα μας του μετρό.  Η γειτονιά δείχνει έρημη. Ψάχνουμε χωρίς επιτυχία να βρούμε ταξί. Ευτυχώς συναντούμε έναν Έλληνα ο οποίος μας υποδεικνύει ένα μαγαζί, στο οποίο ο πρώην ιδιοκτήτης της του έχει άδεια οδηγού ταξί. Είναι από το Πακιστάν και είναι μουσουλμάνος. Μπαίνουμε στο συμβατικό αμάξι του και πηγαίνουμε προς το ναό. Στη διαδρομή ο οδηγός μας μιλάει με πάθος και μας δηλώνει ότι οι θρησκείες είναι ίδιες, και ότι ο Θεός είναι ένας.

Φτάνουμε στο ναό όπου επικρατεί κοσμοπλημμύρα! Ινδοί από παντού κατευθύνονται προς τον ναό. Στην είσοδο μας πληροφορούν ότι πρέπει να αφήσουμε τους σάκους μας σε ειδικό χώρο φύλαξης. Μπαίνουμε στο ναό περνώντας έλεγχο από ακτίνες Χ. Φοβούνται για οτιδήποτε. Η Ευαγγελίνα, που είναι και ο κύριος λόγος που είμαστε εδώ, είναι εκστασιασμένη. Βγάζουμε τα παπούτσια μας και κατευθυνόμαστε προς το εσωτερικό του ναού. Είναι μοναδικός! Είναι από λευκό μάρμαρο, ενώ είναι σκαλισμένος με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια! Μέσα στο ναό μας ξεχωρίζουν σε άνδρες και γυναίκες και μας καθοδηγούν στις θέσεις που πρέπει  να σταθούμε. Αρχίζει η λειτουργία, όπου ακούγονται μοναδικές ψαλμωδίες, την ώρα που ο κόσμος χειροκροτεί στο ρυθμό. Η λειτουργία δεν κρατάει πολύ, στη συνέχεια όμως όλος ο κόσμος περνάει και χαιρετάει με ευλάβεια τους θεούς. Βλέπουμε μοναχούς αλλά και πιστούς να πέφτουν μπρούμυτα στο πάτωμα και να σηκώνονται με απότομες κινήσεις, εκτελώντας ένα συγκεκριμένο τελετουργικό. Όλο αυτό που βλέπουμε μας ηρεμεί πραγματικά μέσα μας.

Φεύγουμε και επιστρέφουμε πάλι με τον Πακιστανό ταξιτζή προς τον σταθμό του μετρό, και στη συνέχεια στην Trafalgar Square, όπου αγοράζουμε μικρά αναμνηστικά. Αναχωρούμε για το σπίτι μας, γιατί πρέπει να κοιμηθούμε νωρίς. Η αυριανή μέρα έχει ξύπνημα στις 3:30 το πρωί… Δυστυχώς και λόγω των έργων που γίνονται στο μετρό το Σαββατοκύριακο, καθυστερούμε αρκετά για να φτάσουμε. Τακτοποιούμε γρήγορα τους σάκους μας, τρώμε και πέφτουμε για ύπνο… Μετά από 3 ώρες ύπνο ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε και κατεβαίνουμε κάτω όπου μας περιμένει το ταξί για να μας πάει στο σταθμό Βικτώρια. Μέσα σε 30’ μας φτάνει στον προορισμό μας. Εκεί βρίσκουμε το λεωφορείο που μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο του Luton. Περνάμε με επιτυχία όλους τους ελέγχους και επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο, το οποίο δυστυχώς φεύγει με 1 ώρα καθυστέρηση. Φτάνουμε στα Σκόπια στις 13:15, ευτυχώς δεν συναντάμε προβλήματα με την ταυτότητα της Κλαίρης και με το αυτοκίνητο φεύγουμε για το σπίτι μας. Το δυνατότερο σημείο της επιστροφής είναι η στάση για φαγητό σε μία από τις καντίνες στα διόδια των Μαλγάρων. Λαχταριστό ψωμάκι με πανσέτα, παρέα με τους φορτηγατζήδες! Φτάνουμε αργά το απόγευμα κατάκοποι αλλά χαρούμενοι. Άλλο ένα ταξίδι τελείωσε και περιμένουμε με ανυπομονησία το επόμενο!