Σήμερα θα επισκεφτούμε την πόλη, χρησιμοποιώντας το μετρό. Θα επισκεφτούμε τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης. Το εισιτήριο του μετρό είναι αρκετά φθηνό (0,25€), έτσι οι περισσότεροι ντόπιοι χρησιμοποιούν αυτό το μέσο για τη μεταφορά τους. Ξυπνάμε με την ησυχία μας και σχετικά νωρίς βρισκόμαστε στο κέντρο της πόλης, κοντά στην Όπερα. Δυστυχώς υπάρχουν έργα στο κτήριο, έτσι προχωρούμε για την Χρυσή Πύλη, η οποία ήταν μία από τις κεντρικές εισόδους της πόλης, κατά τον 11ο αιώνα. Και εδώ δεν είμαστε τυχεροί. Ότι μπορούμε να δούμε από έξω αφού ανοίγει μετά από 1 ώρα. Συνεχίζουμε για τον Καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Εδώ δεν έχουμε κάποιο θέμα. Μπαίνουμε και περιηγούμαστε στην εκκλησία που πήρε το όνομα της από την Αγιά Σοφιά. Η ίδρυση του ναού έγινε το 1011. Στο εσωτερικό του βλέπουμε αγιογραφίες του 11ου αιώνα, πολλές εκ των οποίων είναι Ελληνικές.
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς τη γειτονιά Vozdvyzhenka η οποία μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Τα κτίρια που την αποτελούν, παρόλο που κατασκευάστηκαν τα τελευταία χρόνια, παραπέμπουν στον 19ο αιώνα. Σχεδιάστηκαν και ανεγέρθηκαν ως επαύλεις μιας άλλης εποχής, για να υπηρετήσουν την ιδέα δημιουργίας μιας ελίτ συνοικίας. Με την κρίση, έμειναν άδεια και σήμερα η περιοχή είναι η πιο δημοφιλής για γαμήλιες φωτογραφίσεις στην πόλη. Πριν φτάσουμε στη γειτονιά αυτή βλέπουμε τους υπέροχους ναούς του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Ανδρέα. Φτάνουμε στη γειτονιά Vozdvyzhenka και κάνουμε μία στάση σε ένα υπέροχο καφέ για να πάρουμε δυνάμεις.
Συνεχίζουμε για το μουσείο του Τσερνόμπιλ. Σήμερα μάλλον θα περπατήσουμε πιο πολύ από κάθε άλλη μέρα! Το μουσείο είναι στη διπλανή γειτονιά Podil, από τις πιο παλιές της πόλης. Ήταν το κέντρο μέχρι τον 19ο αιώνα. Πληρώνουμε για την είσοδο, ενώ ταυτόχρονα παίρνουμε ένα μηχάνημα ξενάγησης στην αγγλική γλώσσα. Το μουσείο αναφέρεται στην ιστορία του χειρότερου πυρηνικού ατυχήματος στον κόσμο, που έγινε τον Απρίλιο του 1986. Ο αντιδραστήρας στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ, περίπου 110 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου, καταστράφηκε χάρης σε ένα συνδυασμό κατασκευαστικών σφαλμάτων και λανθασμένων χειρισμών. Η έκρηξη που προέκυψε και η πυρκαγιά διοχέτευσαν τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα. Εξαπλώθηκαν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, μολύνοντας σοβαρά περιοχές, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. Το μουσείο δεν μας κάνει μεγάλη εντύπωση, καθώς δεν είναι τόσο καλά οργανωμένα τα εκθέματα του, ενώ δεν υπάρχει αγγλική μετάφραση. Μας κάνει όμως πολύ μεγάλη εντύπωση η προσομοίωση εξάπλωσης της ραδιενέργειας, όπου βλέπουμε πόσο πολύ καιρό κάθισε το ραδιενεργό νέφος πάνω από την Ελλάδα...
Έχουμε πεινάσει και αποφασίζουμε να φάμε σε ένα από τα μαγαζιά της αλυσίδας Puzata Hata, μία δημοφιλή αλυσίδα φθηνών εστιατορίων με μπουφέ, με γευστικά Ουκρανικά πιάτα. Τρώμε καλά και σχετικά φθηνά και διαπιστώνουμε ότι πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα στην ημέρα μας. Έτσι επιστρέφουμε στο σπίτι μας και ξεκουραζόμαστε για το μεσημέρι. Γύρω στις 17:00 ξαναβγαίνουμε για να φτάσουμε εκεί που σταματήσαμε νωρίτερα. Περπατάμε με στόχο να βρούμε την κάθοδο του Αγίου Ανδρέα, την οποία εμείς θα περπατήσουμε ως άνοδο, έναν από τους πιο γνωστούς ιστορικούς δρόμους του Κιέβου. Πέφτουμε εσκεμμένα πάνω στο Lviv Handmade Chocolate, το οποίο σερβίρει μυθική σοκολάτα, σε διάφορες μορφές. Παραγγέλνουμε και πραγματικά μαγευόμαστε!
Βρίσκουμε την άνοδο του Αγίου Ανδρέα, όμως οι μικροπωλητές τώρα αρχίζουν σιγά σιγά να στήνουν την πραμάτεια τους. Παρόλα αυτά ο πλακόστρωτος δρόμος δεν χάνει την μαγεία του Φτάνουμε μέχρι το λαμπρό ναό του Αγίου Ανδρέα και συνεχίζουμε σε ένα υπέροχο μονοπάτι του πάρκου του Λόφου Volodymyrska, μέχρι την Αψίδα της Φιλίας των Λαών. Από εδώ βλέπουμε από ψηλά όλη την πόλη.
Διαπιστώνουμε και σήμερα, ακόμα περισσότερο, πόσο υπέροχο είναι το Κίεβο. Πραγματικά δεν φτάνουν 3-4 μέρες για να το χορτάσεις και να το ευχαριστηθείς. Η ώρα έχει περάσει και κατεβαίνουμε προς το κέντρο. Πρέπει να αγοράσουμε κάποια φθηνά πρόχειρα ρούχα για τον Κωστή, ο οποίος αύριο θα πάει να δει από κοντά το Τσερνόμπιλ. Η ιδέα είναι να τα φορέσει μόνο αύριο, για τη συγκεκριμένη εκδρομή, και στη συνέχεια να τα πετάξει. Φτάνουμε γρήγορα στο κέντρο, το οποίο όπως πάντα σφύζει από ζωή και κόσμο. Μπαίνουμε σε 1-2 μαγαζιά με φθηνά ρούχα. Μετά το δεύτερο μαγαζί η Λίνα φωνάζει έντρομη. Διαπιστώνει ότι την έχουν ανοίξει την μπροστινή θήκη από το σακίδιο και της έχουν αρπάξει το κινητό της. Από τις κάμερες του μαγαζιού αυτού διαπιστώνουμε ότι η κλοπή έγινε στο πρώτο μαγαζί, εκεί που ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος. Η Λίνα είναι απαρηγόρητη. Έκανε το λάθος να έχει το σακίδιο στην πλάτη της και όχι μπροστά της, κάτι που γενικά προσέχουμε, όταν βρισκόμαστε σε πολύ κόσμο. Η χαλάρωση όμως που έχουμε νοιώσει στην πόλη, αλλά και γενικότερα στη χώρα, μας οδήγησε σ΄ αυτό το λάθος... Η Λίνα δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό της. Ψωνίζουμε στα γρήγορα ότι χρειαζόμαστε και γυρίζουμε στο σπίτι μας. Μία δροσερή μπύρα και μία πίτσα, στο μαγαζάκι δίπλα στο σπίτι, χαλαρώνει λίγο την ένταση. Κουρασμένοι και στεναχωρημένοι πέφτουμε για ύπνο. Αύριο είναι μία καινούργια μέρα!
Puzata Hata for the win ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή