Ημέρα 3η: Κισινάου, η πρωτεύουσα της Μολδαβίας

Σήμερα θα μπούμε στη Μολδαβία, την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης. Είναι η λιγότερο γνωστή και μία ελάχιστα επισκέψιμη χώρα της Ευρώπης, ενώ φημίζεται για το κρασί της και τις πανέμορφες γυναίκες της, διασταύρωση ρωσικών και βαλκανικών φυλών. Εκτός των όσων έχει περάσει μέχρι τώρα ως χώρα, δύο περιοχές μέσα στο έδαφος της έχουν, τα τελευταία χρόνια, από μόνες τους ανεξαρτητοποιηθεί. Η πρώτη είναι η Υπερδνειστερία, η Ρωσόφωνη ανατολική επαρχία μετά τον ποταμό Δνείστερο και η δεύτερη είναι η Γκαγκαουζία, μια περιοχή που βρίσκεται στη νότια Μολδαβία. Οι κάτοικοι της δεύτερης είναι τουρκόφωνoι, χριστιανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των Ρωμαίων Ελλήνων της βυζαντινής επαρχίας της Θράκης. Ξεκινάμε λίγο πριν τις 9:00, με καθυστέρηση και λίγο άγχος από τον Κωστή αν θα προλάβουμε να μπούμε μέχρι τις 16:00 στη χώρα. Ο λόγος είναι οι 72 ώρες αρνητικού τεστ του Βασίλη, που λήγουν εκείνη την ώρα. Ο δρόμος μέχρι τα σύνορα είναι καλός και όπως και χθες τρέχουμε πάνω από το όριο, ακολουθώντας κάποιον ντόπιο από πίσω. Στις 11:00 και οδηγώντας παρακολουθούμε τον τελικό των κρίκων και τον Πετρούνια. από το κινητό μας. Μπράβο στο παλληκάρι μας! Μπορεί να μην πήρε το χρυσό αλλά μας έκανε υπερήφανους! Γύρω στις 12:30 είμαστε στα σύνορα. Υπάρχει ουρά, όμως σε 15 λεπτά περνάμε τη γέφυρα του ποταμού Προύθου, και φτάνουμε στον έλεγχο της Μολδαβίας. Ευτυχώς όλα κυλούν ομαλά και μπαίνουμε στη χώρα. Οδηγούμε στον αυτοκινητόδρομο Μ1 που είναι αρκετά καλός και μοιάζει με τους δικούς μας επαρχιακούς. Ο καιρός έχει γυρίσει. Φυσάει πολύ και αρχίζει να βρέχει. Έχει 21 βαθμούς και ακούμε το σταθμό Moldova!

Γύρω στις 14:30 μπαίνουμε στο Κισινάου, την πρωτεύουσα της χώρας, κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Ποτέ στη ζωή μας δεν έχουμε συναντήσει τέτοια βροχή! Οι δρόμοι έχουν πλημμυρήσει, ενώ μετά βίας βλέπουμε μπροστά μας. Η Λίνα έχει μαζέψει τα πολύτιμα υπάρχοντα μας και έχει προετοιμαστεί να εγκαταλείψουμε το αυτοκίνητο! Ακολουθούμε πιστά το GPS μας και πλησιάζουμε στο σπίτι μας. Λίγο πριν φτάσουμε, ως διά μαγείας η βροχή σταματάει! Βρίσκουμε αμέσως τον ιδιοκτήτη του σπιτιού και τακτοποιούμαστε στο μικρό αλλά κεντρικότατο διαμέρισμα μας. Ξεκουραζόμαστε για λίγο, μιλάμε με τη Νάγια που μας πληροφορεί για τη ζέστη της Λάρισας και βγαίνουμε στην ηλιόλουστη πλέον πόλη. Αγοράζουμε κάρτες για το κινητό μας και περπατάμε την λεωφόρο Shtefan cel Mare μέχρι την αψίδα του θριάμβου στο κέντρο. Στους δρόμους υπάρχει αρκετή κίνηση. Λίγο πιο κάτω αλλάζουμε σε Μολδαβικά Λέι που είναι περίπου 1 προς 20. Είμαστε στην πλευρά του κεντρικού πάρκου με την αγορά των λουλουδιών, με μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο. Κάνουμε μία στάση στο πολύ όμορφο καφέ Tucano Coffee Brasil για καλό καφέ και ξεκούραση. Αφού παίρνουμε δυνάμεις εξερευνούμε περισσότερο. 

Περπατάμε στον πεζόδρομο Eugen Doga με τα ωραία καφέ και εστιατόρια και βρίσκουμε το άγαλμα που αναπαριστά το ραντεβού των ερωτευμένων. 

Περπατάμε μέχρι τον Καθεδρικό Ναό της Γεννήσεως του Κυρίου και μπαίνουμε να τον δούμε. Φυσικά είναι ορθόδοξος με τρεις αγίες τράπεζες. 

Κάνουμε τη βόλτα μας στο πάρκου του Μεγάλου Στεφάνου και συνεχίζουμε την εξερεύνηση μας. Η πόλη μακριά από τις κεντρικές λεωφόρους είναι αρκετά ήσυχη. Μπαίνουμε σε μαγαζάκια και χαζεύουμε. Οι τιμές γενικά είναι πολύ καλές και τα μεγάλα καταστήματα έχουν κόσμο. Στους δρόμους κυκλοφορούν πολλά ακριβά αυτοκίνητα. Δεν βλέπουμε φτώχια, όμως βρισκόμαστε το κέντρο της πρωτεύουσας. Πιο έξω θα είναι αλλιώς τα πράγματα... Η ώρα έχει περάσει, είμαστε από νωρίς στο πόδι και ψάχνουμε για ταξί για να πάμε στο εστιατόριο Gok-Oguz που έχουμε κανονίσει να φάμε σήμερα. Κανένα ταξί δεν σταματάει. Καταλαβαίνουμε γρήγορα ότι χρειαζόμαστε εφαρμογή γι' αυτό.  Η τεχνολογία είναι παντού. Την κατεβάζουμε και βρίσκουμε αμέσως ένα ταξί που μας οδηγεί μέχρι το εστιατόριο.  

Το Gok-Oguz είναι από την περιοχή της Γκαγκαουζίας, και δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται στην κεντρική Ασία ή στον Καύκασο. Το φαγητό της Γκαγκαουζίας έχει Τούρκικες, Ρουμάνικες και Ρωσικές επιρροές. Παραγγέλνουμε το carne de miel po Gheorhievski (ψητό πρόβατο με ρύζι και λαχανικά), το Cavurma de gaina cu mamaliga (κοτόπουλο με παραδοσιακό χυλό από κίτρινο αλεύρι αραβοσίτου), παραδοσιακές σαλάτες και ποτά. Όλα είναι υπέροχα. Τα κρέατα είναι πεντανόστιμα! Άξιζε να περιμένουμε 3 βράδια για να φάμε ένα καλό δείπνο! Πληρώνουμε  αρκετά για τη χώρα (γύρω στα 11 ευρώ το άτομο), όμως χαλάλι. Γυρίζουμε με ταξί στο σπίτι μας για ύπνο. Είμαστε όλοι κουρασμένοι. Αύριο έχουμε πρωϊνό ξύπνημα. Θα επισκεφτούμε την Υπερδνειστερία και πολλά άλλα πράγματα...