Ημέρα 6η: Οδησσός

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του ταξιδιού που δεν έχουμε λόγο να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς. Πρέπει να φύγουμε από το διαμέρισμα στις 10:30 και να πάμε στο επόμενο σπίτι μας, που είναι πιο κεντρικό, 15' με το αυτοκίνητο από εδώ. Έχουμε μέσα μας στεναχώρια για τις τις φωτιές που κατακαίνε την Ελλάδα και που αντί να μειώνονται, συνεχώς πολλαπλασιάζονται.... Είναι μέρες τώρα που διαβάζουμε τα νέα που δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Είναι τόσο κρίμα... Ακριβώς στις 10:30 αφήνουμε τα κλειδιά στο μέρος που μας είχαν υποδείξει και οδηγούμε μέσα στην πόλη της Οδησσού. Βρίσκουμε το σπίτι. Το εσωτερικό του κτιρίου είναι και αυτό σε άθλια κατάσταση, σε αντίθεση με το διαμέρισμα που είναι εξαιρετικό. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι δεν υπάρχει ελεύθερη θέση πάρκινγκ στο δρόμο. Τις θέσεις τις διαχειρίζεται ένας τύπος που βρίσκεται εδώ και θέλει 50 χρίβνια τη μέρα (περίπου 1,5 ευρώ). Ο Κωστής οδηγεί λίγο πιο κάτω όπου βρίσκει έναν παππού που δεν ξέρει γρι αγγλικά. Με τα πολλά του υποδεικνύει μία θέση πάρκινγκ στον αυλόγυρο ενός κτιρίου, με το ίδιο ποσό των 50 χρίβνια τη μέρα. Η θέση φαίνεται καλή, όμως πόσο ασφαλής είναι η όλη διαδικασία; Ο Κωστής παρκάρει και στέλνει μήνυμα στην ιδιοκτήτρια του σπιτιού, η οποία τον καθησυχάζει. Είναι καλή η θέση! Τακτοποιούμαστε και μέχρι τις 14:30 μένουμε στο σπίτι.

Βγαίνουμε με τα πόδια για να δούμε την πόλη. Πρώτη στάση το μουσείο της Φιλικής Εταιρίας. Η πόλη μας δείχνει αμέσως την αρχοντιά της, την ιστορία της και τον πλούτο που είχε στο παρελθόν. Γρήγορα φτάνουμε στο μουσείο. Μας υποδέχεται η Alla, Ουκρανή που καταλαβαίνει και μιλάει πολύ καλά τα Ελληνικά. Μας εξηγεί ότι τα έμαθε εδώ, στα μαθήματα που διοργανώνει  το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Περιηγούμαστε στο χώρο, που στεγάζει το μουσείο της Φιλικής Εταιρίας, ένα λαογραφικό μουσείο και μία Ελληνική βιβλιοθήκη, όπου γίνονται και τα μαθήματα Ελληνικών. Η Alla μας εξηγεί αρκετά πράγματα για το παρελθόν και το παρόν. Την ευχαριστούμε και συνεχίζουμε. Βλέπουμε την Ελληνική πλατεία δίπλα από το μουσείο και προχωρούμε προς τον Ορθόδοξο Καθεδρικό ναό της πόλης. 

Στο δρόμο μας κάνει εντύπωση η σκηνή ένας νεαρού εργάτη που φτιάχνει το πεζοδρόμιο και η κοπέλα του που κάθεται μπροστά του, τον παρατηρεί με αγάπη και κάθε λίγο τον ταίζει μπανάνα.

Ο Ορθόδοξος Καθεδρικός ναός είναι πολύ μεγάλος και εντυπωσιακός, ενώ πετυχαίνουμε και μία βάφτιση που μόλις έχει τελειώσει.

Περπατούμε προς την Odessa Passage, η οποία είναι η στοά ενός τετραώροφου ξενοδοχείου, που κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Την εποχή του ήταν το καλύτερο ξενοδοχείο της νότιας Ρωσίας.  

Συνεχίζουμε για το πάρκο City Garden, όπου βρίσκεται η καρέκλα - μνημείο για το σατιρικό μυθιστόρημα των Σοβιετικών από την Οδησσό, Ίλια Ιλφ και Εβγένι Πέτροφ, «Οι 12 καρέκλες». Το βιβλίο έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων και ελληνικές. Ο Κωστής με το Βασίλη βγαίνουν φωτογραφία στην καρέκλα, ενώ δεν μπορούμε να αντισταθούμε να φωτογραφίσουμε τα τόσο όμορφα κορίτσια της πόλης και μάλλον όλης της χώρας. Περπατάμε την Derybasivska Street, τον πιο διάσημο πεζόδρομο της πόλης. 

Περπατάμε προς τις διάσημες σκάλες Ποτέμκιν. Κάνουμε μία μικρή στάση για να αναλάβουμε δυνάμεις σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί με μπουφέ για φαγητό, γλυκό και ποτό. Διαβάζουμε την ιστορία για τα σκαλοπάτια. Το θρυλικό θωρηκτό του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας Ποτέμκιν Ταβριτσέσκυ ήταν αγκυροβολημένο έξω από την Οδησσό, όταν το πλήρωμά του στασίασε κατά την πρώτη αποτυχημένη επανάσταση του 1905 εναντίον του τσαρικού καθεστώτος, με αφορμή τις περιορισμένες μερίδες φαγητού και τα σάπια τρόφιμα. Οι ναύτες καταλαμβάνουν το σκάφος, πετούν στη θάλασσα τους αξιωματικούς και κατευθύνονται στην Οδησσό. Στις 14 Ιουνίου 1905 υψώνουν κόκκινη σημαία και ξεσηκώνουν το λαό σε εξέγερση εναντίον του Τσάρου. Οι κάτοικοι της Οδησσού κατέβηκαν τρέχοντας τα σκαλοπάτια για να υποστηρίξουν τους ναύτες, αλλά πυροβολούνται ανελέητα από τους Κοζάκους και την τσαρική αστυνομία. Η εξέγερση καταπνίγεται στο αίμα και τα σκαλιά της Οδησσού βάφονται κόκκινα. Τα 192 σκαλοπάτια της Οδησσού έγιναν διάσημα από το Ρώσο σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν, ο οποίος γύρισε σ' αυτά τις σκηνές της σφαγής για το ιστορικό έπος του «Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925). 

Αριστερά από τα σκαλοπάτια συναντούμε το Ελληνικό πάρκο, ένα πάρκο που κατασκευάστηκε από τον Έλληνα ευεργέτη Παντελή Μπούμπουρα, όπως διαβάζουμε στην είσοδο του. Περπατάμε μέχρι το τέρμα του μόλου, όπου έχει στηθεί μία μεγάλη μουσική σκηνή και διοργανώνονται εδώ εκδηλώσεις. Βλέπουμε το άγαλμα της γυναίκας του ναυτικού και γυρίζουμε προς τα πίσω. Για να μην ανεβούμε ξανά τα 192 σκαλοπάτια παίρνουμε το τελεφερίκ που με 0,15€ μας ανεβάζει ξανά πάνω. Η πόλη μας αρέσει πολύ, όμως ψάχνουμε κάπου να καθίσουμε για αναπλήρωση δυνάμεων. Σταματάμε για καφέ και δεν αργούμε να δούμε δύο φίλους, που βρέθηκαν και αυτοί στην πόλη για τετραήμερο. Κανονίζουμε μήπως βρεθούμε αύριο για μπάνιο στη Μαύρη θάλασσα. Συνεχίζουμε τις βόλτες μας, όμως η ώρα έχει περάσει. Πίνουμε μία μπύρα για αρχή και καταλήγουμε στο City Food Market, έναν χώρο με μαζεμένα αρκετά εστιατόρια, με εξαιρετική ποιότητα και διαφορετικές γεύσεις. Παραγγέλνουμε κινέζικο, ιαπωνικό και αραβικό φαγητό. Όλα είναι πεντανόστιμα! Δεν αργούμε να παραδώσουμε...Έχουμε περπατήσει πολύ και σήμερα. Γυρίζουμε στο σπίτι για ύπνο.