Ο καιρός δεν είναι πολύ καλός. Φυσάει και φαίνεται ότι κάποια στιγμή θα βρέξει. Παρόλα αυτά εμείς έχουμε προγραμματίσει να πάμε σήμερα στην δημοφιλή παραλία Langeron, για μπάνιο. Με το αυτοκίνητο φτάνουμε γρήγορα. Το πάρκινγκ τέρμα κάτω στην παραλία κοστίζει περίπου 1,50€ την ώρα. Παρκάρουμε, παίρνουμε τα πράγματα μας και εξερευνούμε το χώρο. Βρισκόμαστε δίπλα στο Δελφινάριο Νέμο, το οποίο δεν έχουμε σκοπό να επισκεφτούμε. Παρόλα αυτά εδώ, εκτός των άλλων μπορεί κάποιος να κολυμπήσει παρέα με τα δελφίνια με το αλμυρό εισιτήριο των 130€. Περπατάμε από την άλλη μεριά με σκοπό να νοικιάσουμε ξαπλώστρες. Βλέπουμε το νερό της Μαύρης θάλασσας. Είναι πραγματικά κατάμαυρο! Αυτό μάλλον οφείλεται στα φύκια, όμως δεν μας κάνει κανένα κέφι να βουτήξουμε εδώ. Περπατάμε λίγο πιο κάτω. Οι ξαπλώστρες σε όλα τα μαγαζιά έχουν την ίδια τιμή. 5€ για όλη την ημέρα. Προτιμούμε να βρούμε ένα καφέ. Καθόμαστε και ο Κωστής αποφασίζει να κάνει τη βουτιά του, μιας και εδώ που είμαστε τα νερά φαίνονται λίγο καθαρότερα. Είναι μία εμπειρία και αυτή! Πραγματικά βουτάει. Το νερό είναι ζεστό, ενώ ο βυθός είναι αμμώδης. Παίζει με τα κύματα δίπλα σε δύο κοριτσάκια και δείχνει να το διασκεδάζει όσο και αυτά!
Η Μαύρη θάλασσα τελικά δεν κατάφερε να μας κρατήσει περισσότερο από 2 ώρες. Αποφασίζουμε να φύγουμε για να επισκεφτούμε την Privoz Market, την πιο μεγάλη λαϊκή αγορά της πόλης. Οδηγούμε με το αυτοκίνητο μέχρι εκεί. Έχει πραγματικά πολύ μεγάλη κίνηση. Βρίσκουμε ένα στεγασμένο πάρκινγκ και μπαίνουμε μέσα. Η πρώτη μας εικόνα είναι σοκαριστική. Αντί να δούμε θέσεις πάρκινγκ βλέπουμε λίγα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολλά μαγαζάκια που πουλάνε πράγματα! Πουθενά δεν υπάρχει θέση για μας. Γυρίζουμε με όπισθεν και βλέπουμε στο βάθος ένα βελάκι που μας οδηγεί προς τα πάνω, εκεί όπου ευτυχώς βρίσκονται οι θέσεις στάθμευσης... Για πάνω από 2 ώρες χανόμαστε μέσα στην αγορά. Αγοράζουμε τρόφιμα, χαζεύουμε τον κόσμο, τραβάμε συνεχώς φωτογραφίες.
Φυσικά δεν παραλείπουμε να επισκεφτούμε και ένα outlet της Puma για το Βασίλη, όπου κάνουμε κι εκεί τα μικρά μας ψώνια. Γυρίζουμε προς το σπίτι. Είναι ώρα ξεκούρασης και χαλάρωσης. Το απόγευμα έχουμε κλείσει να παρακολουθήσουμε μπαλέτο στο υπέροχο Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού.
Γύρω στις 17:00 βγαίνουμε προς τα έξω. Ο καιρός είναι βροχερός. Ευτυχώς έχουμε τις ομπρέλες μας, που αγοράσαμε από το Κισινάου. Συναντούμε για καφεδάκι τους φίλους μας από τη Λάρισα, που είχαμε βρει χθές στο δρόμο, το Βασίλη και τη Βίκυ. Περνάμε μία πολύ ωραία ώρα μαζί τους, αφού είναι και αυτοί ταξιδευτές και έτσι την περισσότερη ώρα κουβεντιάζουμε για ταξίδια. Η ώρα φτάνει, τους αποχαιρετούμε και πάμε για την παράσταση του μπαλέτου. Το Εθνικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Οδησσού ανεγέρθηκε το 1887, κατά τη διάρκεια της 17χρονης θητείας του δημάρχου της πόλης Γρηγορίου Μαρασλή. Είναι ένα από τα πέντε καλύτερα θέατρα της Ευρώπης όσον αφορά στην ακουστική. Το έργο που θα παρακολουθήσουμε είναι το "Μυστήριο στο δάσος της Βιέννης", σε μουσική των Gustav Mahler and Johann Strauss. Φοράμε κατάλληλα ρούχα, αφού δεν επιτρέπονται βερμούδες και γενικά ρούχα παραλίας. Μπαίνουμε. Το θέατρο από μέσα είναι απερίγραπτα όμορφο! Είμαστε πολύ χαρούμενοι για την επιλογή μας. Παρατηρούμε γύρω μας και φωτογραφίζουμε.
Η παράσταση ξεκινάει. Από την αρχή μας ενθουσιάζει. Είναι και πάλι μία ιστορία αγάπης, δοσμένης όμως με τόσο ωραίο τρόπο, αλλά και τόσο εξαιρετικές ερμηνείες από τους χορευτές, που μας καθηλώνει μέχρι το τέλος. Τα πάντα είναι προσεγμένα. Οι μουσικοί, τα σκηνικά, τα κουστούμια. Οι χορευτές που ξεχωρίζουμε είναι η Μαρία, η αρραβωνιαστικιά του Γιόζεφ και ο Τρολ, ο φύλακας του δάσους. Ο Βασίλης, που δεν ξέραμε από πριν αν θα του άρεσε, ενθουσιάζεται και αυτός το ίδιο με μας. Στο τέλος όλο το γεμάτο θέατρο χειροκροτεί όρθιο. Είναι μια βραδιά υπέροχη! Γυρίζουμε προς το σπίτι μας για να μαγειρέψουμε για το βράδυ, αλλά και για αύριο, αφού έχουμε να κάνουμε μεγάλο δρόμο, μέχρι το Κίεβο. Λίγο πριν φτάσουμε πίνουμε μία γρήγορη μπύρα και μιλάμε με το φίλο μας, το Θέμη, που μένει στην Αθήνα και οι φωτιές έχουν πλησιάσει το σπίτι του... Αυτές τις μέρες τον έχουμε στο μυαλό μας. Είναι απογοητευμένος. Τι αν καεί το σπίτι του μας λέει, όλα έχουν αλλάξει πλέον... Δεν ξέρουμε τι να του ευχηθούμε. Η μέρα μας τελειώνει. Μακάρι όλο αυτό το κακό επιτέλους να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου