Σήμερα φεύγουμε από την Οδησσό. Ο καιρός είναι βροχερός. Θα οδηγήσουμε με τελικό προορισμό το Κίεβο, με ενδιάμεση στάση το μουσείο Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων κοντά στην πόλη Pobuzke. Το μουσείο αυτό είναι μοναδικό στον κόσμο, αφού μπορεί κανείς εδώ να επισκεφθεί ένα από τα υπόγεια σιλό εκτόξευσης πυραύλων της εποχής του ψυχρού πολέμου. Αυτό είναι το μέρος που πρωταγωνιστούσε στους παιδικούς μας εφιάλτες, της δεκαετίας του 80, απ' όπου μπορούσε να ξεκινήσει ένας καταστροφικός παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος. με το πάτημα ενός κουμπιού! Συνολικά θα οδηγήσουμε λίγο λιγότερο από 600 χιλιόμετρα σήμερα, έτσι ξεκινάμε νωρίς. Παραδίδουμε το σπίτι και στις 8:30 ξεκινάμε. Ο δρόμος, εκτός της παράκαμψης που θα κάνουμε για το μουσείο, είναι καλός, αφού συνδέει την πρωτεύουσα με την πιο τουριστική πόλη της χώρας την Οδησσό. Σήμερα είναι Σάββατο και η πόλη τώρα ξυπνάει.
Οδηγούμε περίπου τα μισά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε. Βλέπουμε αρκετά αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Το μουσείο αυτό είναι αρκετά δημοφιλές σε ντόπιους και ξένους. Πληρώνουμε για την είσοδο στο χώρο αλλά και στο υπόγειο σιλό 1320 χρίβνα (41€). Ο εξωτερικός χώρος έχει διάσπαρτα τανκ, ελικόπτερα, πυραύλους και αρκετά άλλα στρατιωτικά οχήματα και όπλα. Κάνουμε μία γρήγορη βόλτα και μας ενημερώνουν ότι η ξενάγηση ξεκινάει. Η οδηγός μας μιλάει στα Ουκρανικά, αφού όλο το γκρουπ είναι ντόπιοι. Καταλαβαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα και μας ζητάει να περιμένουμε. Σε λίγο γνωρίζουμε την ξεναγό μας, τη Λιένα, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει την ξενάγηση της με έναν και μόνο Γερμανό. Μπαίνουμε κι εμείς στην ομάδα.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης , η Ουκρανία κατείχε περίπου το ένα τρίτο του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου, το τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο τότε. 40 από τα υπόγεια σιλό εκτόξευσης για τα RT-23 είχαν εγκατασταθεί γύρω από την πόλη Pervomaisk, την έδρα της 46ης μεραρχίας πυραύλων του 43ου στρατού πυραύλων των Σοβιετικών Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων. Το 1994 η Ουκρανία συμφώνησε να καταστρέψει τα όπλα και να συμμετάσχει στη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Μεταξύ 1994 και 1997 όλα τα σιλό κοντά στο Pervomaisk απενεργοποιήθηκαν και οι πύραυλοι επέστρεψαν στη Ρωσία. 30 από τα 40 σιλό καταστράφηκαν με τη βοήθεια ξένων εμπειρογνωμόνων. Ένας από τους πρώην Ενιαίους σταθμούς διοίκησης, αυτός που βρισκόμαστε τώρα, μετατράπηκε σε Μουσείο. Η ξεναγός μας δείχνει το σιλό που θα επισκεφτούμε σε λίγο, το οποίο είναι ένας υπόγειος σωλήνας 40 μέτρων, με διάμετρο 3,3 μέτρων. Αποτελείται από έντεκα διαμερίσματα που στεγάζουν όλα όσα χρειάζονται για να λειτουργήσει αυτόνομα μέχρι και 45 ημέρες σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Πιο δίπλα, με ανάλογο ύψος είναι το σιλό που φιλοξενεί τον πύραυλο.
Βάζουμε τα μπουφάν μας, αφού κάτω στο σιλό η θερμοκρασία είναι 10 βαθμοί. Περπατάμε σε ένα υπόγειο τούνελ, μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο του σιλό. Η ξεναγός μας εξηγεί πολύ αναλυτικά το κάθε τι. Το σιλό είναι απόλυτα προστατευμένο από οτιδήποτε μπορεί να το βλάψει. Κατεβαίνουμε με ένα πολύ μικρό ασανσέρ στο τελευταίο 12ο διαμέρισμα, όπου βρίσκονται οι χώροι ύπνου και ανάπαυσης για το δεύτερο πλήρωμα. Βλέπουμε ψυγείο, φούρνο μικροκυμάτων, αλλά και ραδιόφωνο και ασπρόμαυρη τηλεόραση. Φυσικά όλα είναι πολύ στενά. Ακριβώς από πάνω βρίσκεται ο χώρος του σταθμού εντολών, εδώ όπου 2 αξιωματικοί καθόντουσαν με 6ωρες βάρδιες, έτοιμοι να πατήσουν τα δύο κουμπιά εκτόξευσης των πυραύλων. Μάλιστα για να μην μένουν αδρανείς εκτελούσαν την διαδικασία κάθε λίγο και λιγάκι, λαμβάνοντας εντολές από το κέντρο επιχειρήσεων, χωρίς φυσικά να εκτοξεύεται κάτι. Ανεβαίνουμε με τη σκάλα. Ο Βασίλης με το Γερμανό κάθονται στις δύο θέσεις. Η ξεναγός τους δίνει εντολές και προσομοιώνουν την διαδικασία εκτόξευσης. Μία οθόνη δείχνει το αποτέλεσμα της πράξης τους! Ακόμα κι έτσι είναι πραγματικά πολύ τρομακτικό! Ο Βασίλης εντυπωσιάζεται και αναρωτιέται γιατί να υπάρχουν όλα αυτά...
Το εντυπωσιακό σε όλα αυτά που βλέπουμε, είναι ότι τίποτα δεν έχει αλλαχθεί από αυτό που υπήρχε πριν από 40 χρόνια, ενώ τα πάντα δουλεύουν κανονικά. Ανεβαίνουμε στην επιφάνεια ξανά. Η ξεναγός μας δείχνει και μας εξηγεί πολλά πράγματα. Βλέπουμε οχήματα φόρτωσης και μεταφοράς των πυραύλων, αεροπλάνα, οχυρωματικές εγκαταστάσεις, αλλά και ένα από τα σημεία εκτόξευσης των πυραύλων. Για να εκτοξευθούν οι πύραυλοι υπήρχαν 3 περιπτώσεις. Είτε από το εδώ κέντρο επιχειρήσεων, είτε απευθείας από τη Μόσχα, χωρίς να καταλάβουν τίποτα εδώ, είτε από μόνες τους, αν ο αισθητήρας πυρηνικής ενέργειας ενεργοποιούνταν. Στην τελευταία περίπτωση δινόταν ένα χρονικό διάστημα 3 ημερών για την απενεργοποίηση ή την εκτόξευση τους. Όλα πολύ εντυπωσιακά! Μας κάνει μεγάλη εντύπωση η οργάνωση όλης αυτής της εγκατάστασης και οι δικλείδες ασφαλείας, ώστε να λειτουργήσουν όλα στην εντέλεια.
Η ξενάγηση τελειώνει. Η Λιένα φεύγει διακριτικά για να κανονίσουμε με το Γερμανό την αμοιβή της. Οι ξεναγοί εδώ αμείβονται με 350 χρίβνια την ώρα (11€). Δίνουμε το μερίδιο μας και τους αποχαιρετούμε. Η επίσκεψη σε αυτό το μουσείο είναι πραγματικά κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανένας. Είναι από τα καλύτερα και πιο ζωντανά μουσεία που έχουμε δει.
Πριν ξεκινήσουμε τρώμε, ο καθένας τη μερίδα του, το ρυζάκι με το κοτόπουλο που είχαμε ετοιμάσει για σήμερα το μεσημέρι. Υπέροχο! Αμέσως μετά πατάμε το γκάζι για το Κίεβο. Όσο πλησιάζουμε το τοπίο γενικά βελτιώνεται σε υποδομές. Μοιάζει να οδηγούμε στη Δυτική Ευρώπη. Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Φτάνουμε στην πρωτεύουσα. Λίγο πριν τις 18:00 φτάνουμε. Κάνουμε ψώνια στο σούπερ μάρκετ του εμπορικού κέντρου Ocean Plaza, ενώ ο Βασίλης δεν αντιστέκεται και κάνει βόλτα στα μαγαζιά. Βρίσκει επιτέλους τα παπούτσια που θα αγοράσει, όμως δεν προλαβαίνουμε σήμερα. Φεύγουμε για το ραντεβού με την ιδιοκτήτρια του σπιτιού που θα μείνουμε τα επόμενα 4 βράδια. Φτάνουμε. Το σπίτι είναι στον 13ο όροφο μίας καινούργιας οικοδομής και είναι εξαιρετικό με μαγευτική θέα. Τέλεια. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο σήμερα. Έχουμε κουραστεί. Μαγειρεύουμε και κοιμόμαστε. Αύριο θα αρχίσουμε την εξερεύνηση της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου