Ημέρα 17η: Σαλάρ Ντε Ουγιούνι, ένα από τα θαύματα της φύσης!

Σήμερα είμαστε πολύ χαρούμενοι! Θα επισκεφτούμε τη Σαλάρ Ντε Ουγιούνι, ένα από τα θαύματα της φύσης! H Σαλάρ ντε Ουγιούνι είναι η μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο με έκταση αρκετά μεγαλύτερη από ολόκληρη την Κρήτη! Τα τοπία που θα αντικρύσουμε θα είναι πραγματικά εξωπραγματικά! Φυσικά η μέρα δεν ξεκινάει ιδανικά, αφού κανένας μας δεν θέλει να αποχωριστεί το κρεβάτι του και να σηκωθεί σε αυτό το παγωμένο δωμάτιο που κοιμηθήκαμε... Κάποια στιγμή παίρνουμε δύναμη, αφού το πρωϊνό αρχίζει στις 8:30 και σηκωνόμαστε. Το πρωϊνό τελικά δεν λέει και πολλά, όμως έχει περισσότερη ζέστη, αφού ο ιδιοκτήτης έχει βάλει στη σάλα του πρωϊνού σόμπες θέρμανσης ... Ο Κωστής με τη Λίνα κατεβαίνουν μέχρι το κέντρο για να αλλάξουν μερικά χρήματα, αφού παρουσιάστηκαν κάποια έκτακτα έξοδα για την εκδρομή μας σήμερα. Το κέντρο της πόλης δείχνει πολύ ζωντανό. Λίγο αργότερα γυρίζουν πίσω στο ξενοδοχείο και στις 10:30 ακριβώς εμφανίζεται ο χαμογελαστός οδηγός της εκδρομής Καζιμίρο, ο οποίος έχει έρθει με ένα 8θεσιο τζιπ του να μας παραλάβει. Φορτώνουμε τα σακίδια μας στην οροφή και φεύγουμε για το γραφείο, όπου περιμένουν άλλοι 3 συνταξιδιώτες. Είναι ένα ζευγάρι από τη Βραζιλία και ένας νεαρός από την Ιταλία. Η 3ήμερη εκδρομή μας θα έχει συνολικά 6 τουρίστες και τον οδηγό. Μας αρέσει αυτό, αφού τα πιο μικρά γκρουπ είναι και πιο ευέλικτα!

Δεν αργούμε να ξεκινήσουμε. Πρώτη στάση το νεκροταφείο τρένων που χρησιμοποιήθηκαν για τις εξορύξεις την δεκαετία του 40′ και του 50′, έτσι ώστε να στέλνονται τα ορυκτά στα λιμάνια της Χιλής. Είναι πολύ κοντά στην πόλη του Uyuni και είναι η πρώτη στάση όλων των τουριστικών γραφείων της περιοχής. Πράγματι φτάνουμε και έχει πάρα πολλά αυτοκίνητα που έχουν σταματήσει εδώ. Για 20' περιηγούμαστε στα παλιά τρένα και φωτογραφίζουμε. Ο Βασίλης ανεβαίνει σε κάποια από αυτά.

Συνεχίζουμε. Ο δρόμος μας οδηγεί προς την Σαλάρ ντε Ουγιούνι. Λίγο πριν φτάσουμε ο οδηγός μας σταματάει στο χωριό Colchani, στο οποίο οι μισοί κάτοικοι ασχολούνται με το αλάτι, ενώ υπάρχουν πολλά μικρά μαγαζάκια που πουλάνε αναμνηστικά και δώρα. Αγοράζουμε μερικά σακουλάκια με αλάτι.

Σε 5 χιλιόμετρα ξεκινάει Σαλάρ ντε Ουγιούνι. Περισσότερο από 30 χιλιάδες χρόνια πριν, αυτή η περιοχή καλυπτόταν από μια τεράστια προϊστορική λίμνη. Όταν η λίμνη εξατμίστηκε με την πάροδο των αιώνων, οι μεγάλες ποσότητες αλατιού έκαναν την εμφάνιση τους. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι περισσότερο από 11 δισεκατομμύρια τόνοι αλατιού υπάρχουν στην περιοχή. Αρχίζουμε να μπαίνουμε στην Σαλάρ ντε Ουγιούνι και αυτό που βλέπουμε δεν περιγράφεται! Μία κρούστα αλατιού με κυμαινόμενο πάχος από μερικά χιλιοστά μέχρι και 2 μέτρα, σκεπάζει τα πάντα! Το μάτι μας χάνεται στον ορίζοντα, μέχρι τα βουνά που φαίνονται πολύ μακριά. Σταματάμε στο ξενοδοχείο του αλατιού, το οποίο πλέον είναι μουσείο και εξυπηρετεί τα γκρουπ των τουριστών που σταματάνε εδώ και τρώνε το μεσημεριανό τους. Έχουμε ξετρελαθεί! Βγάζουμε συνεχώς φωτογραφίες, ενώ δεν μπορούμε να πιστέψουμε αυτό που βλέπουμε! Η Λίνα δεν σταματά να βγάζει φωτογραφίες! Ο Βασίλης σκύβει και παίρνει αλάτι και το βάζει στο στόμα του.

Ένα μνημείο εδώ θυμίζει ότι έγιναν, πριν από χρόνια, κάποιες ειδικές του θρυλικού ράλι Παρίσι-Ντακάρ.

Έξω από το ξενοδοχείο υπάρχουν τοποθετημένες σημαίες πάρα πολλών κρατών, καμίας όμως ελληνικής. Ίσως κάποιος που θα έρθει μετά από μας να θυμηθεί να πάρει μία σημαία μαζί του.

Τρώμε το μεσημεριανό μας και φεύγουμε στα ενδότερα της ξηρής λίμνης. Ο οδηγός μας κατευθύνει σε μία περιοχή η οποία ενδείκνυται για φωτογράφηση. Με τη βοήθεια του βγάζουμε πολλές φωτογραφίες.

Συνεχίζουμε προς το νησάκι Ίσλα ντελ Πεσκάδο, το οποίο βρίσκεται στη  μέση αυτής της θάλασσας αλατιού. Το νησάκι είναι γεμάτο κάκτους και η θέα από την κορυφή του στη λίμνη είναι συναρπαστική. Ο οδηγός μας αφήνει 1,5 ώρα να το εξερευνήσουμε.

Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο που θα κοιμηθούμε το βράδυ. Ο οδηγός μας σταματάει σε ένα ωραίο σημείο, όπου θα περιμένουμε να θαυμάσουμε τη δύση του ήλιου. Μάλιστα βγάζει ένα τραπέζι, στο οποίο τοποθετεί ένα κόκκινο κρασί, ποτήρια και ξηρούς καρπούς. Το σκηνικό είναι ιδανικό! Η ώρα της δύσης φτάνει, τσουγκρίζουμε και αρχίζουμε σιγά σιγά να νοιώθουμε το κρύο που έρχεται...

Φεύγουμε με τελική κατεύθυνση το ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκεται στο χωριό Coltcha K. Κατεβάζουμε τα σακίδια μας και τακτοποιούμαστε. Ούτε σε αυτό το ξενοδοχείο έχει θέρμανση... Στο τέλος θα την αρπάξουμε κανονικά! Στις 19:30 τρώμε το βραδινό μας, μαζί με όλη την ομάδα. Αργότερα θαυμάζουμε τα αστέρια στον ουρανό όσο αντέχουμε από το κρύο. Αύριο η μέρα μας θα είναι πολύ γεμάτη!