Ημέρα 8η: Αντίο αγαπημένη Παραγουάη!

Σήμερα είναι η μέρα που θα αποχαιρετήσουμε την Παραγουάη και θα μπούμε στη Βολιβία. Ξυπνάμε νωρίς και η Λίνα μας ξεσηκώνει να κάνουμε μία ωραία μεγάλη βόλτα στην πόλη. Θα περπατήσουμε από δρόμους που δεν έχουμε περπατήσει, έτσι ώστε να δούμε περισσότερα. Σήμερα είναι Σάββατο και δεν κυκλοφορεί κόσμος έξω. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά, ενώ αργότερα θα ανοίξουν κάποια από αυτά. Περπατάμε μέχρι το σπίτι της Ανεξαρτησίας. Το σπίτι αυτό έχει ιστορική σημασία αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές της ανεξαρτησίας της χώρας το χρησιμοποιούσαν ως μυστικό σημείο συνάντησης. Η Παραγουάη ήταν η πρώτη χώρα της Αμερικής που διακήρυξε την αναίμακτη ανεξαρτησία της από την Ισπανία, τον Μάιο του 1811. Η έισοδος είναι δωρεάν. Αφήνουμε τα σακίδια μας στην είσοδο και εξερευνούμε το χώρο. Βλέπουμε ιστορικά έγγραφα, έπιπλα, πίνακες ζωγραφικής, πορτρέτα και αντικείμενα εποχής. Δυστυχώς δεν υπάρχουν επεξηγηματικά ταμπελάκια στα Αγγλικά...

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην πόλη. Χωρίς να το προγραμματίσουμε πέφτουμε πάνω στον κουρέα της πρώτης μέρας, τον οποίο χαιρετάμε εγκάρδια, αλλά και το αγαπημένο μας εστιατόριο, δίπλα, που προσφέρει πρωϊνό. Φυσικά καθόμαστε και τρώμε νοστιμότατες πίτες. Αρχίζουμε να επιστρέφουμε προς τα πίσω. Η ώρα έχει πάει 10 παρά και καλά είναι να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε τα πράγματα μας για να φύγουμε μέχρι τις 12:00 από το σπίτι. Αγοράζουμε μερικά υλικά για φαγητό, αφού δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε. Τα Γκουαρανί που μας έχουν μείνει είναι πολύ λίγα. Κάναμε αρκετά καλή διαχείριση. Πραγματικά ετοιμαζόμαστε και ακριβώς στην ώρα μας αφήνουμε το σπίτι. Λίγο πιο κάτω υπάρχει μία στάση λεωφορείου για να μας πάει μέχρι το αεροδρόμιο. Το λεωφορείο έρχεται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, όμως έχουμε αρκετό χρόνο στη διάθεση μας. Μετά από 45' λεπτά μας αφήνει έξω από το αεροδρόμιο. 

Το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό για αεροδρόμιο πρωτεύουσας χώρας, όμως είναι λογικό αφού παρατηρούμε ότι μέχρι το βράδυ θα υπάρξουν μόνο 4 αναχωρήσεις και άλλες τόσες αφίξεις. Το checkin ανοίγει και δίνουμε τα σακίδια μας. Δείχνουμε υποχρεωτικά τα δικαιολογητικά εμβολιασμού για τον covid-19 αλλά και για τον κίτρινο πυρετό. Ευτυχώς είχαμε προνοήσει και είχαμε κάνει αυτό το εμβόλιο, το οποίο έχει το καλό ότι είναι εφ' όρου ζωής. Περιμένουμε μέχρι την επιβίβαση μας. Γύρω στις 16:30 μπαίνουμε στο μικρό αεροπλάνο της εταιρίας Amaszonas με προορισμό τη Santa Cruz της Βολιβίας. Ο χρόνος που έχουμε διαθέσιμος από την προσγείωση του αεροπλάνου μέχρι την αναχώρηση του επόμενου βραδινού λεωφορείου που θα πάρουμε για την Cochabamba είναι οριακός. Έτσι φροντίζουμε να είμαστε σε εγρήγορση. Πράγματι προσγειωνόμαστε στις 17:30 και βγαίνουμε από τους πρώτους για τον έλεγχο των διαβατηρίων, τον οποίον περνάμε γρήγορα. Περιμένουμε να παραλάβουμε τα σακίδια μας, όμως η τύχη δεν μας κάνει το χατίρι. Είμαστε από τους τελευταίους που θα τα παραλάβουμε...

Δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε το πολύ φθηνό λεωφορείο για την πόλη, έτσι αναγκαστικά θα πάρουμε ταξί, μέχρι το σταθμό των λεωφορείων. Επειδή έχουμε λίγο χρόνο αγοράζουμε και νέες SIM για να έχουμε internet. Μπαίνουμε στο ταξί και φεύγουμε. Ο ταξιτζής μας εξηγεί κάποια πράγματα σχετικά με τη διαδρομή, που όμως δεν καταλαβαίνουμε. Του δίνουμε το ελεύθερο να πράξει. Λίγο αργότερα καταλαβαίνουμε τι μας έλεγε. Το λεωφορείο  ξεκινάει μεν από τον κεντρικό σταθμό της πόλης, όμως όλα τα λεωφορεία, αφού γυρίσουν και πάρουν κόσμο από όλη την πόλη κάνουν την τελευταία τους στάση σε έναν άλλο σταθμό καμιά 10αριά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο. Εκεί που μας οδηγεί ο ταξιτζής. Φτάνουμε και αφού τσεκάρουμε ότι έτσι είναι τα πράγματα, πληρώνουμε τον ταξιτζή και τον ευχαριστούμε. Το κακό είναι ότι το λεωφορείο των 21:00 που θα πάρουμε θα περάσει από εδώ γύρω στις 22:30. Έτσι πρέπει να περιμένουμε. Ευτυχώς έχουμε το φαγητό μας και λίγο πιο δίπλα υπάρχει ένα μικρό μαγαζάκι που έχει μπύρες. 

Τα λεωφορεία που περνάνε και σταματάνε εδώ δεν έχουν προηγούμενο... Μετράμε πάνω από 50-60, και όλα γεμάτα. Μας κάνει πραγματικά εντύπωση πόσος κόσμος μετακινείται... Κάποια στιγμή έρχεται και το δικό μας. Τακτοποιούμαστε στις αρκετά επικλινείς θέσεις μας και φεύγουμε. Μία από τις τελευταίες σκέψεις που κάνουμε πριν κοιμηθούμε είναι οι τόσο ακραίες κουβέντες που ακούσαμε για την Παραγουάη πριν ταξιδέψουμε και πόσο λάθος ήτανε... Μας μίλησαν επίσημα στόματα, για μία χώρα πολύ επικίνδυνη, που θα έπρεπε να το σκεφτούμε ξανά και ξανά πριν την επισκεφτούμε.... Κοιμόμαστε αμέσως. Αύριο το πρωί, γύρω στις 8:00 θα είμαστε στην Cochabamba.