Ημέρα 15η: Ushuaia, η νοτιότερη πόλη στον κόσμο

Σήμερα είμαστε χαλαροί, αφού καταφέραμε να αλλάξουμε την ώρα παραλαβής του αυτοκινήτου στις 10:00 από το γραφείο της Sixt στην πόλη. Ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε όμως ακόμα δεν έχει ξημερώσει! Η Ushuaia βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος περίπου όσο η Κοπεγχάγη, αλλά νότια. Ψάχνουμε να δούμε τι ώρα ξημερώνει. Ανατολή στις 9:45 και δύση λίγο μετά τις 17:30! Το σπίτι μας είναι αρκετά ζεστό όμως έξω έχει κάτω από το μηδέν. Ο Κωστής με τη Λίνα βάζουν τα ισοθερμικά τους και βγαίνουν για να παραλάβουν το αυτοκίνητο. Χιονίζει λίγο! Κατεβαίνουν πρώτα μέχρι το λιμάνι για να θαυμάσουν την ανατολή από εκεί. Είναι πολύ όμορφα, όμως έχει συννεφιά...Τα εστιατόρια έχουν ξεκινήσει να βάζουν τα αρνιά για ψήσιμο, με έναν τρόπο που μοιάζει με το αντικρυστό στην Κρήτη. Στην 9 de Julio, βρίσκεται το γραφείο της Sixt. Φτάνουν και τους εξυπηρετεί μία πολύ ευγενική κοπέλα. Μετά από τις αναγκαίες διατυπώσεις παραλαμβάνουν το αυτοκίνητο, ένα Toyota και πηγαίνουν να πάρουν το Βασίλη από το σπίτι. Όλοι μαζί κατεβαίνουμε με το αυτοκίνητο προς την παραλία για πρωϊνό, στο Ramos Generales, ένα ωραίο καφέ που είδε η Λίνα στην πρωϊνή βόλτα. Παίρνουμε καφέ και διάφορα για φαγητό. Όλα είναι υπέροχα, με τιμές όμως είναι λίγο τσιμπημένες. Πληρώνουμε 18€ για όλα.

Ο ήλιος έχει ανεβεί και δεν πρέπει να χάνουμε άλλο χρόνο. Ο Κωστής έχει βγάλει από το πρωί διαδικτυακά εισιτήρια για το Εθνικό Πάρκο της Γης του Πυρός, καμιά 10αριά χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Ξεκινάμε. Ο ήλιος έχει ομορφύνει πολύ τις εικόνες που βλέπουμε. Ευτυχώς είμαστε τυχεροί. Βγαίνουμε από την πόλη. Η φύση είναι υπέροχη! Οδηγούμε με άσφαλτο, μέχρι 2-3 χιλιόμετρα πριν την είσοδο του πάρκου που ξεκινάει χωματόδρομος. Σταματάμε να βγάλουμε φωτογραφίες τα βουνά και βλέπουμε 4-5 γεράκια που κάθονται δίπλα μας ατάραχα! Απίθανα! Συνεχίζουμε μέχρι την είσοδο. Ένας νεαρός ελέγχει τα εισιτήρια μας και μας ενημερώνει το τι μπορούμε να δούμε στο πάρκο. Μπαίνουμε με το αυτοκίνητο μας. 

Οδηγούμε μέχρι το τέλος του δρόμου της Ruta 3, στον κόλπο Lapataia. Παρκάρουμε. Εκτός από τις ταμπέλες που υπάρχουν σχετικά με τον τόπο που είμαστε υπάρχουν και ταμπέλες, όπως και σε αρκετά άλλα μέρη που βρεθήκαμε, οι οποίες ενημερώνουν ότι τα Φώκλαντ ανήκουν στην Αργεντινή! Το 1982, μετά από πόλεμο 74 ημερών τα Φώκλαντ, τα οποία διεκδικήθηκαν από την Αργεντινή, τελικά επανήλθαν στη Βρετανική κυριαρχία, οι οποίοι θεωρούν ότι είναι αποικία τους από το 1841. Οι Αργεντίνοι παρόλο που έχασαν αυτή τη μάχη υποστηρίζουν πάντα ότι είναι δικά τους. Ενδιαφέρον έχει ότι οι Αγγλικές μεταφράσεις που βλέπουμε παντού είναι με σημαιάκι των Η.Π.Α. και όχι της Αγγλίας! Σε κάθε περίπτωση το τοπίο που βλέπουμε είναι μαγευτικό και μας καθηλώνει! Αισθανόμαστε τόσο μεγάλη ηρεμία! Στα δεξιά μας είναι η Χιλή και το Isla Navarino, ενώ 1000 χιλιόμετρα μακριά από εδώ είναι η Ανταρκτική! Τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει πλοίο από την Ushuaia που κάνει ολιγοήμερη εκδρομή μέχρι εκεί. Φωτογραφίζουμε τις υπέροχες εικόνες που βλέπουν τα μάτια μας.

Επιστρέφουμε προς τα πίσω. Κάνουμε μία μικρή στάση σε μία περιοχή που έχει κάστορες, όμως δεν έχουμε την τύχη να δούμε κάποιον. Κάνουμε άλλη μία παράκαμψη για τη λίμνη Roca. Είναι όμορφη και σίγουρα κάνουν μπάνιο εδώ το καλοκαίρι τους. Τα νερά είναι πεντακάθαρα! Έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Η ώρα έχει πάει 14:00. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε προς την Ushuaia και να συνεχίσουμε τη Ruta 3 προς τα βουνά, όπου υπάρχει το Cerro Castor, το νοτιότερο χιονοδρομικό κέντρο του κόσμου! Στη διαδρομή κάνουμε μία μικρή στάση στο λιμάνι, όπου υπάρχουν ταμπέλες που ενημερώνουν για εκδρομές στο Puerto Williams. Δυστυχώς υπάρχουν μόνο από το Νοέμβριο μέχρι το Μάρτιο με κόστος 180$ περίπου. Συνεχίζουμε. Ανεβαίνουμε προς τα βουνά. Υπάρχει χιόνι φυσικά παντού. Ο δρόμος είναι σχετικά καλός, αλλά όταν αρχίσει να νυχτώνει ίσως έχει σημεία με πάγο. Περνάμε από αρκετά κέντρα, στα οποία κάνουν διάφορες δραστηριότητες στο χιόνι, όπως βόλτες με έλκυθρα με σκύλους ή περπάτημα με ειδικά πέδιλα μέσα στο χιόνι. Συνήθως οι δραστηριότητες αυτές διαρκούν μία ημέρα και είναι ένα ολόκληρο πακέτο, το οποίο περιλαμβάνει και φαγητό. Το κόστος είναι πάνω από 100$ για το κάθε άτομο.

Φτάνουμε στο Las Cottoras, ένα γνωστό εστιατόριο για το αρνί του, το οποίο αργοψήνεται γύρω στις 5 ώρες, με τον παραδοσιακό αντικρυστό τρόπο. Παρκάρουμε πάνω σε πάγο. Ελπίζουμε να μπορούμε να φύγουμε μετά... Μπαίνουμε. Στην κεντρική σάλα υπάρχει ένα ωραίο τζάκι. Μπαίνουμε πιο μέσα αφού δεν υπάρχουν τραπέζια. Το μαγαζί είναι τεράστιο, με πολλές σάλες τη μία δίπλα στην άλλη. Καθόμαστε. Ο κατάλογος απλός. Τρως όσο θέλεις κρέας και σαλάτα, γλυκό και καφέ με 27.000 πέσος τό άτομο (17€). Υπάρχουν και μερικές επιλογές ψαριού για κάποιους που θέλουν κάτι άλλο. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως έρχεται για το αρνί. Παραγγέλνουμε και εμείς το ίδιο. Σερβιριζόμαστε μόνοι μας στο μπουφέ για τις σαλάτες. Σε λίγο έρχεται μία μεταλλική πιατέλα με αρνί, η οποία από κάτω έχει κάρβουνα για να κρατιέται ζεστό το κρέας. Το αρνί είναι πεντανόστιμο και πολύ μαλακό! Δεν αφήνουμε τίποτα στην πιατέλα. Ο σερβοτόρος μας βλέπει ότι είμαστε φαγανοί και μας φέρνει και δεύτερη πιατέλα. Αποκλείεται! Έχουμε σκάσει. Του ζητάμε να το πάρει και να μας φέρει το γλυκό. Το φαγητό εδώ είναι μία εμπειρία από μόνο του. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι!

Πληρώνουμε και φεύγουμε. Σιγά σιγά βγαίνουμε από τη θέση πάρκινγκ χωρίς κάποιο πρόβλημα. Οδηγούμε προς τα πίσω και το σπίτι μας. Από το φαγητό που κάναμε δικαιούμαστε μία μικρή σιέστα. Το σπίτι μας είναι λίγο πιο κρύο, αφού σήμερα έχει πιο πολύ κρύο, έτσι δυναμώνουμε τα καλοριφέρ αερίου που υπάρχουν. Ξεκουραζόμαστε και αργότερα βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη. Ψάχνουμε, εκτός των άλλων, και για ένα μαγαζί να φάμε καβούρια και θαλασσινά αύριο. Αν είναι κάπου να φάμε θαλασσινά είναι εδώ! Χωριζόμαστε, αφού έχουμε διαφορετικά ενδιαφέρονται, και δίνουμε ραντεβού στις 21:30 στη μπυραρία Grut '84 που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μας. Βρισκόμαστε όλοι στο ραντεβού μας και παραγγέλνουμε μπύρες και μικρά μεζεδάκια. Παίζουμε UNO και συζητάμε για το αυριανό μας πρόγραμμα. Μετά από μία δεύτερη γύρα μπύρες και πριν τις πιούμε μέχρι τέλους γυρίζουμε στο σπίτι μας για ύπνο. Το σπίτι είναι φούρνος! Τέλεια. Αύριο θα επισκεφτούμε την παλιά φυλακή και ίσως οδηγήσουμε μέχρι το Tolhuin.