Ημέρα 19η: Αφήνουμε το νότο

Σήμερα έχουμε μία μέρα μάλλον κουραστική. Ο τελικός μας προορισμός είναι η Cordoba και θα φτάσουμε αργά το βράδυ. Σηκωνόμαστε και ετοιμάζουμε τα σακίδια μας, αφού πρέπει να αφήσουμε το σπίτι στις 10:00. Ο καιρός είναι βροχερός. Η Λίνα αισθάνεται σήμερα ότι θα ήθελε να είναι στο σπίτι μας στη Λάρισα. Είναι μία αίσθηση που μάλλον έχει να κάνει με το πόσο γεμάτη αισθάνεται μετά από όλα αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα, αλλά και το πόσο κουρασμένη είναι. Είναι γνώριμο συναίσθημα  στα ταξίδια μας και ξέρουμε ότι δεν διαρκεί πολύ. Ακριβώς στις 10:00 αφήνουμε το σπίτι και φορτώνουμε τα σακίδια μας στο αυτοκίνητο. Έχουμε αποθηκεύσει σε σακουλάκια τα ζυμαρικά που μείνανε από χθες το βράδυ, ενώ θα φτιάξουμε και σάντουιτς, αφού από το μεσημέρι μέχρι να φτάσουμε θα είμαστε στο δρόμο. Με το αυτοκίνητο οδηγούμε μέχρι το καφέ Pantagonia που είχαμε έρθει και χθες. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε καφέ και πρωϊνό. Ο καιρός έξω δείχνει να βελτιώνεται. Βγάζει ήλιο. Τελειώνουμε με το πρωϊνό και με το αυτοκίνητο κάνουμε μία μεγάλη βόλτα στο πάνω μέρος της πόλης που δεν έχουμε επισκεφθεί. Βλέπουμε ότι τα σπίτια δεν είναι τόσο περιποιημένα όπως αυτά της κάτω πόλης, ενώ αρκετοί δρόμοι είναι χωματόδρομοι. Παρόλα αυτά βλέπουμε πολλά μαγαζιά, πολλά φαρμακεία, σχολεία, παιδικές χαρές, αλλά και ένα μεγάλο κολυμβητήριο. Σταματάμε και από ψηλά αγναντεύουμε την πόλη και τη λίμνη Argentino. 

Γυρίζουμε στο κέντρο και παρκάρουμε. Κάνουμε μία βόλτα στα μαγαζάκια που τώρα έχουν ανοίξει όλα. Το μεγάλο μαγαζί με τα σουβενίρ που χθες ήταν κλειστό έχει πραγματικά ό,τι μπορείς να φανταστείς, όμως όλα είναι πολύ ακριβά. Μας κάνουν πολύ μεγάλη εντύπωση τα αδέσποτα σκυλιά τα οποία είναι μέσα στο ζεστό μαγαζί και κοιμούνται σαν να μην συμβαίνει τίποτα!Βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο και βρίσκουμε ένα μαγαζάκι με είδη σπιτιού που δεν μοιάζει τουριστικό. Αγοράζουμε ωραίες κούπες για καφέ και αυτά τα μικρά μεταλλικά μπωλάκια που μας σερβίρουν σάλτσες, παντού όταν τρώμε έξω. Κάνουμε μία τελευταία βόλτα με το αυτοκίνητο και πετυχαίνουμε ένα πολύ όμορφο ουράνιο τόξο πάνω από την πόλη. Σας να μας αποχαιρετά. Η ώρα πλησιάζει 13:00 και φεύγουμε από την πόλη. Οδηγούμε μέχρι το αεροδρόμιο. Φτάνουμε, παρκάρουμε και δίνουμε τα σακίδια μας για να τα παραλάβουμε ξανά στην Cordoba. Σε λίγο εμφανίζεται και ο νεαρός και παραλαμβάνει το αυτοκίνητο. Όλα καλά. 

Από εδώ που είμαστε θα πάρουμε ένα αεροπλάνο μέχρι το Μπουένος Άιρες, θα έχουμε μία αναμονή περίπου 2 ωρών και στη συνέχεια θα πάρουμε ένα άλλο αεροπλάνο μέχρι την Cordoba. Περνάμε τον έλεγχο, όπου για πρώτη φορά μας βάζουν να βγάλουμε και τα παπούτσια. Παίρνουμε κάτι για να πιούμε, τρώμε και περιμένουμε να έρθει η ώρα επιβίβασης. Στις περισσότερες πτήσεις μέχρι τώρα έχουμε σειρά επιβίβασης 4, που σημαίνει ότι μπαίνουμε τελευταίοι στο αεροπλάνο. Αυτή τη φορά, ίσως γιατί ήρθαμε αρκετά νωρίς, και στις δύο πτήσεις έχουμε σειρά επιβίβασης 2. Αυτό επίσης που παρατηρούμε είναι ότι σε όλες σχεδόν τις πτήσεις δεν υπάρχουν καθυστερήσεις. Όλα πηγαίνουν με βάση το πρόγραμμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την πτήση αυτή. Απογειωνόμαστε και πετάμε για 3 ώρες, μέχρι το κλασσικό μας αεροδρόμιο Χόρχε Νιούμπερι. Δυστυχώς το μόνο που προσφέρεται στις πτήσεις της Aerolíneas Argentinas είναι νερό, καφές ή αναψυκτικό ενώ στις μεγάλες πτήσεις σαν αυτή κάτι περίεργα άνοστα πατατάκια...

Φτάνουμε στο Χόρχε Νιούμπερι, βρίσκουμε την πύλη μας και περιμένουμε να έρθει η ώρα επιβίβασης. Ευτυχώς έχουμε κάνει τα κουμάντα μας για φαγητό. Ο καθένας μας βλέπει τις σειρές του περιμένοντας. Λίγο μετά τις 20:00 μπαίνουμε στο αεροπλάνο και σύμφωνα με το πρόγραμμα φτάνουμε στις 22:20 στην Cordoba, αρκετά κουρασμένοι. Παραλαμβάνουμε τα σακίδια μας και με ένα ταξί φτάνουμε πριν τις 23:00 στο σπίτι μας, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Η Patricia και ο Gustavo μας περιμένουν για να μας δείξουν το σπίτι και να μας δώσουν τα κλειδιά. Το σπίτι είναι πραγματικά υπέροχο, στον 15ο όροφο μίας μεγάλης οικοδομής. Έχει ό,τι χρειαζόμαστε. Μάλιστα η Patricia φρόντισε να έχει και εμφιαλωμένο νερό, έτσι ώστε να μην ψάχνουμε τέτοια ώρα έξω να βρούμε να αγοράσουμε. 

Τακτοποιούμαστε και αμέσως βγαίνουμε μία μικρή βόλτα να δούμε την περιοχή μας. Όλα είναι κλειστά. Οι μόνοι που βλέπουμε είναι οι οδοκαθαριστές που κάνουν λαμπίκο την πλατεία, έναν αστυνομικό που κοιτάει το κινητό του, 2 άστεγους που κάνουν το κουμάντο τους για τον βραδινό τους ύπνο και αρουραίους που λόγω ερημιάς έχουν πάρει θάρρος και τρέχουν στην πλατεία. 

Γυρίζουμε στο σπίτι μας και βάζουμε να πιούμε το Cabernet Sauvignon που κάναμε καβάτζα στο αεροδρόμιο. Κοιμόμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι. Αύριο θα εξερευνήσουμε την πόλη.