Γυρίζουμε στην πόλη και παρκάρουμε. Η Λίνα αγοράζει 2 μπλουζάκια που είχε βάλει στο μάτι από το πρωί. Είναι χαρούμενη για την αγορά της. Ψιλοβρέχει. Πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και αγοράζουμε τρόφιμα για μαγείρεμα. Θα μαγειρέψουμε ζυμαρικά στο σπίτι μας το βράδυ. Γυρίζουμε στο σπίτι, μαγειρεύουμε και τρώμε. Αργά το βράδυ βγαίνουμε για μία τελευταία μπύρα στο La Zorra Taproom, όπου χθες είχε live. Σήμερα δυστυχώς δεν έχει. Δεν πειράζει. Πίνουμε τη μπύρα μας και γυρίζουμε στο σπίτι για ύπνο. Αύριο θα πετάξουμε για την Cordoba, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής, με ενδιάμεση στάση το πολύ γνωστό μας αεροδρόμιο Χόρχε Νιούμπερι, στο Μπουένος Άιρες.
Σελίδες
▼
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024
Ημέρα 18η: Ημέρα ξεκούρασης στο El Calafate
Σήμερα και αφού χθες καταφέραμε να δούμε τον περίφημο παγετώνα Perito Moreno, έχουμε μία χαλαρή μέρα στην πόλη. Αποφασίσαμε να μην απομακρυνθούμε από αυτή και να ξεκουραστούμε. Ξυπνάμε το πάσο μας. Ούτως ή άλλως αργεί να ξημερώσει, αλλά και η πόλη δεν δείχνει να ζωντανεύει πριν τις 11 το πρωί. Ο Κωστής με τη Λίνα βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν μία μεγάλη βόλτα μέχρι τη λίμνη, έτσι ώστε να δουν πως ξυπνάει αυτή η πόλη. Σχεδόν από την αρχή της βόλτας τους υιοθετούν 2 μεγάλα σκυλιά, ένα μαύρο πιτ μπουλ και ένα άσπρο κόλεϊ. Το μαύρο είναι και το πιο φωνακλάδικο. Τα σπίτια είναι χαμηλά και περιποιημένα, ενώ επειδή είναι Κυριακή επικρατεί μία ησυχία. Πολύ λίγος κόσμος κυκλοφορεί έξω. Το μόνο που ακούγεται είναι τα πολλά σκυλιά που υπάρχουν παντού και είτε είναι αδέσποτα, είτε είναι μέσα στα σπίτια και μαλώνουν με το μαύρο πιτ μπουλ. Ο δρόμος έχει πάγο και χρειάζεται προσοχή. Περπατούν μέχρι τη μπυραρία La Cantina, που μας έχει προτείνει ο σπιτινοικοκύρης μας να επισκεφτούμε. Είναι κλειστό τέτοια ώρα, ενώ τα σπίτια εδώ πλέον τελειώνουν. Απέναντι φαίνεται η λίμνη και τα χιονισμένα βουνά. Το κρύο είναι αρκετό και φυσάει έναν παγωμένο αέρα. Ο Κωστής με τη Λίνα φτάνουν μέχρι το τέρμα του δρόμου, όπου υπάρχει μία μεγάλη παιδική χαρά. Η θέα είναι υπέροχη.Επιστρέφουν τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω, με τα σκυλιά πάντα να τους συνοδεύουν. Όταν ξαναμπαίνουν σε κατοικημένη περιοχή αλλάζουν τη διαδρομή για να εξερευνήσουν περισσότερο. Στον δρόμο Gdor. Moyano υπάρχουν πολλά όμορφα ξενοδοχεία και hostel. Είναι ωραία πόλη το Perito Moreno και σίγουρα έχει ανθήσει λόγω του μεγάλου τουρισμού που δέχεται. Ο Βασίλης έχει ετοιμαστεί και αυτός, βρισκόμαστε και όλοι μαζί κάνουμε μία βόλτα στο κεντρικό δρόμο Avenida del Livertador, όπου λίγα μαγαζιά είναι ανοιχτά, παρόλο που η ώρα είναι κοντά 11:30. Ο ήλιος ακόμα βαστάει, ενώ φαίνεται ότι γρήγορα θα αλλάξει το σκηνικό. Φτάνουμε μέχρι το ανοιχτό Chocolates Patagonia, ένα καφέ με ωραίες σοκολάτες. Πίνουμε ζεστή σοκολάτα και τρώμε γλυκά. Το μαγαζί είναι γεμάτο, αφού δεν υπάρχουν πολλά ανοιχτά καφέ. Μιλάμε με τη Νάγια με βιντεοκλήση. Στην Ελλάδα έχει καύσωνα και είμαστε τυχεροί που το έχουμε γλυτώσει. Θα θέλαμε πολύ να είναι και η Νάγια μαζί μας...Φεύγουμε και συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Δυστυχώς ούτε τα μαγαζάκια με αναμνηστικά είναι ανοιχτά. Θα τα επισκεφτούμε αύριο, αφού το πρωϊνό μας θα είμαστε στην πόλη. Βρίσκουμε ένα ανοιχτό μαγαζί με καπέλα και παίρνουμε το καπέλο που περιμένει ο παππούς ο Μήτσος. Γράφει και Patagonia επάνω! Συνεχίζουμε λίγο ακόμα τη βόλτα, όμως η ώρα έχει πάει 13:00, έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει και έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Αποφασίζουμε να πάμε με το αυτοκίνητο στη μπυραρία La Cantina που σίγουρα θα έχει ανοίξει. Φτάνουμε και βλέπουμε ότι είναι όντως ανοιχτή. Καθόμαστε. Το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο. Παραγγέλνουμε μπύρες και φαγητό, όμως το γκαρσόνι, για να επιλέξουμε καλύτερα τη μπύρα, μας φέρνει δείγμα από την κάθε μία να δοκιμάσουμε. Επιλέγουμε ο καθένας όποια μας αρέσει. Η μουσική είναι τέλεια, και η θέα μοναδική. Περνάμε πολύ όμορφα! Πληρώνουμε γύρω στα 9€ το άτομο και χορτάτοι και ευχαριστημένοι γυρίζουμε στο σπίτι για ξεκούραση.Το απόγευμα αποφασίζουμε να πάμε μέχρι το μουσείο Glaciarium, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Φτάνουμε στις 17:50 εκεί και το μουσείο κλείνει στις 19:00. Προλαβαίνουμε. Στην είσοδο μας κάνει εντύπωση η πρόγνωση του καιρού με μία πέτρα. Είναι αστείο. Η κυρία στα εισιτήρια μας ενημερώνει ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο, ενώ μας λέει ότι καταλαβαίνει λίγα Ελληνικά! Ο άντρας της είναι από τη Θεσσαλονίκη! Απίθανο. Της λέμε ότι θα τα καταφέρουμε με το χρόνο και μπαίνουμε μέσα. Κάνουμε μία γρήγορη βόλτα στο μουσείο και γυρίζουμε στην είσοδο, αφού από τις 18:00 μέχρι τις 18:20 μπορούμε να επισκεφτούμε στον υπόγειο χώρο το μοναδικό παγωμένο μπαρ Glaciobar, με θερμοκρασία -11. Μας προμηθεύουν με ειδικά ρούχα και γάντια. Μπαίνουμε. Είναι σαν να μπαίνουμε σε ψυγείο. Μπορούμε να πιούμε μέχρι 2 ποτά, έτσι παραγγέλνουμε ένα. Το ποτήρι είναι από πάγο και μπορούμε να το πιάσουμε μόνο με τα γάντια. Για δεύτερο ο Κωστής με το Βασίλη παραγγέλνουν το κλασσικό ποτό της Αργεντινής, fernet με cola, το οποίο είναι πικρό σε γεύση. Ο Βασίλης πίνει μία γουλιά. Δεν του αρέσει. Ο Κωστής το πίνει φυσικά όλο! Το 20λεπτο τελειώνει και ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο. Με την ησυχία μας βλέπουμε το μουσείο που είναι αρκετά ενδιαφέρον. Αναφέρεται γενικά στους παγετώνες, με αναφορές σε όλους τους παγετώνες που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Παρακολουθούμε σε βίντεο μεγάλες εντυπωσιακές κατακρυμνήσεις πάγου στον Perito Moreno. Φεύγουμε από το μουσείο στο κλείσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου