Σήμερα το σχέδιο μας είναι να πετάξουμε μέχρι το El Calafate, να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει από το αεροδρόμιο και να εξερευνήσουμε την πόλη. Αύριο με το καλό θα επισκεφτούμε τον Perito Moreno. Ο παγετώνας Perito Moreno βρίσκεται περίπου 75 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης και αποτελεί ένα από τους ελκυστικότερους τουριστικούς προορισμούς της χώρας και σίγουρα έναν από τα μέρη που θέλει να επισκεφτεί ο κάθε ταξιδευτής. Ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε και ακριβώς στις 10:00 αφήνουμε το σπίτι μας. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και οδηγούμε με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Κάνουμε μία στάση για να γεμίσουμε το ντεπόζιτο, όπου και πάλι έχει ουρά. Ο Βασίλης αγοράζει μερικά κρουσάν για να φάμε πρωϊνό στα πεταχτά. Φτάνουμε στο αεροδρόμιο στην ώρα μας, βρίσκουμε το κορίτσι που μας το νοίκιασε και το παραδίδουμε. Όλα καλά! Έχουμε κάνει ήδη check-in, έτσι δίνουμε μόνο τα σακίδια μας. Η Λίνα βγαίνει έξω από το αεροδρόμιο ξανά για να φωτογραφίσει και να αποχαιρετήσει την πόλη. Μάλλον δεν θα την πείραζε καθόλου αν την αφήναμε στην Ushuaia!
Φτάνουμε στην πύλη 6, απ' όπου θα μπούμε στο αεροπλάνο. Τραβάμε τις τελευταίες φωτογραφίες της Ushuaia μέσα από το τζάμι. Ελέγχουμε τον καιρό και βλέπουμε ότι στο El Calafate σήμερα έχει ήλιο, ενώ αύριο που θα επισκεφτούμε τον παγετώνα θα ρίχνει πολύ βροχή... Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε εναλλακτικές και να μετράμε χρόνους και αποστάσεις. Με το μυαλό μας σε αυτό μπαίνουμε στο αεροπλάνο. Απογειωνόμαστε στην ώρα μας και μετά από μία ώρα αρχίζουμε να κατεβαίνουμε. Το El Calafate είναι στην Παταγονία και δεν απέχει πολύ από την Ushuaia. Από ψηλά βλέπουμε τα πάντα χιονισμένα... Είχε μάλλον δίκιο το γραφείο ενοικίασης που προέτρεπε να έχουμε αλυσίδες. Προσγειωνόμαστε λίγο πριν τις 14:00 και αμέσως ανοίγουμε τα δεδομένα να δούμε αν άλλαξε κάτι στην πρόγνωση του καιρού. Δεν υπάρχει αλλαγή έτσι αποφασίζουμε να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο μας και να πάμε σήμερα. Ελπίζουμε να γίνουν γρήγορα όλες οι διατυπώσεις του αυτοκινήτου.
Λίγο καθυστερημένα εμφανίζονται στις αφίξεις δύο νέα παιδιά που θα μας παραδώσουν το αυτοκίνητο. Ο Κωστής τους παίρνει λίγο από τα μούτρα αφού ο χρόνος μας είναι λίγος. Τελικά στις 14:35 είμαστε με το γκάζι στο πόδι και ξεκινάμε. Από εδώ μέχρι την πόλη είναι 20 χιλιόμετρα και μετά είναι άλλα 75. To GPS μας δίνει χρόνο άφιξης στον παγετώνα στις 16:15. Το πάρκο κλείνει στις 18:00, έτσι θα έχουμε χρόνο να περπατήσουμε και να θαυμάσουμε αυτό το θαύμα της φύσης. Ο δρόμος είναι καθαρός και καλός, έτσι τρέχουμε όσο μπορούμε. Περνάμε την πόλη που με μια πρώτη ματιά μας αρέσει πολύ και συνεχίζουμε. Ακολουθούμε το δρόμο δίπλα στη λίμνη Argnetino και το τοπίο γύρω μας είναι μοναδικό! Πλησιάζουμε στα 30 χιλιόμετρα και το GPS μας δίνει χρόνο άφιξης μετά από 1 ώρα! Περίεργο... Η εξήγηση έρχεται φυσικά μετά από λίγο αφού ο δρόμος αρχίζει να έχει χιόνια και πάγο. Λογικό...
Φτάνουμε στην είσοδο του πάρκου, όπου μία κοπέλα με αυστηρό τρόπο μας ενημερώνει ότι πρέπει να πληρώσουμε, όπως επίσης ότι ο δρόμος συνεχίζεται έτσι με κάπου 200 στροφές να μένουν ακόμα μέχρι το τέλος. Ελέγχει αν διαθέτουμε αλυσίδες, ενώ μόλις της λέμε ότι είμαστε Έλληνες μας σκάει ένα μικρό γελάκι. Πληρώνουμε και συνεχίζουμε. Η ταχύτητά μας έχει πέσει αρκετά, ενώ προσέχουμε συνεχώς το δρόμο. Η Λίνα ως άξια συνοδηγός προσέχει περισσότερο και από τον Κωστή το δρόμο. Έχει σφιχτεί το στομάχι της. Κάποια στιγμή ο Κωστής πατάει κατά λάθος ένα φρενάκι σε μία στροφή και γλυστράμε για λίγο, όμως το επαναφέρει. Όλα καλά. Συνεχίζουμε και απότομα κάποια στιγμή βλέπουμε τον παγετώνα από μακριά! Δεν το πιστεύουν τα μάτια μας! Σταματάμε σε παρατηρητήρια που υπάρχουν στο δρόμο και φωτογραφίζουμε από μακριά. Απίθανο! Φτάνουμε ακριβώς στις 16:15. Προλάβαμε. Παρκάρουμε και ξεκινάμε.
Η κατάσταση εδώ είναι πολύ οργανωμένη, όπως και σε κάθε τουριστικό μέρος που έχουμε επισκεφτεί στη χώρα. Υπάρχουν μοναπάτια και εξαιρετική σηματοδότηση. Σχεδόν τρέχοντας προχωρούμε προς τον παγετώνα και τα σημεία που έχουν θέα. Πραγματικά είναι απίστευτο αυτό που βλέπουμε. Φωτογραφίζουμε συνεχώς, ενώ στεκόμαστε και θαυμάζουμε κάτι τόσο εντυπωσιακό που φαίνεται απίστευτο! Ο παγετώνας εκτείνεται σε μήκος 30 χιλιομέτρων και 6 χιλιόμετρα πλάτος, ενώ το ύψος του μπροστά μας είναι 50-70 μέτρα! Διαβάζουμε ότι ξεκίνησε να δημιουργείται πριν από 2,6 εκατομμύρια χρόνια, ενώ ολοκληρώθηκε στη μορφή που έχει σήμερα πριν από 11.700 χρόνια. Παρόλη την υπερθέρμανση του πλανήτη μας και το λιώσιμο των πάγων ο παγετώνας μεγαλώνει 2 μέτρα κάθε μέρα, ενώ κάθε μισή ώρα κομμάτια πάγου πέφτουν στη λίμνη που υπάρχει μπροστά του, λόγω της πίεσης που δέχεται το τείχος πάγου από το νερό. Ψάχνουμε με τα μάτια μας να δούμε κάποια πτώση.
Προχωρούμε όλο και πιο κοντά και κάθε μας φωτογραφία μοιάζει διαφορετική! Το χρώμα του πάγου γίνεται όλο και πιο τυρκουάζ όσο δύει ο ήλιος. Γύρω από τον παγετώνα υπάρχουν εντυπωσιακά βουνά που φτάνουν τα 1700 μέτρα. Προσπαθούμε να κάνουμε τηλεδιάσκεψη με τη Νάγια για να δει τι βλέπουν τα μάτια μας! Δυστυχώς το σήμα δεν είναι καλό και δεν καταφέρνουμε πολλά πράγματα. Έχουμε καταφέρει μέσα σε μία ώρα να περπατήσουμε σχεδόν σε όλα τα μονοπάτια, ενώ δεν λέμε να φύγουμε μακριά από αυτό το θέαμα. Σαν να μας μαγνητίζει... Παρόλα αυτά οι φύλακες του πάρκου έχουν ξεκινήσει να ζητούν από τον κόσμο να περπατήσει προς την έξοδο. Η ώρα που κλείνει το πάρκο πλησιάζει. Ρίχνουμε μερικές κλεφτές ματιές ακόμα και γυρίζουμε. Το αυτοκίνητο μας είναι από τα τελευταία στο πάρκινγκ. Μπαίνουμε και ξεκινάμε την επιστροφή στο El Calafate και στο σπίτι μας.
Ευτυχώς πετυχαίνουμε ένα βανάκι που πάει με καλή ταχύτητα και ακολουθούμε αυτό. Το φεγγάρι, σχεδόν γεμάτο έχει ήδη βγει. Από την άλλη μεριά ο ήλιος δύει πίσω από τα βουνά! Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τα καταφέραμε! Φτάνουμε και παρκάρουμε κάτω από το σπίτι μας. Το σπίτι είναι εξαιρετικό. Έχει ό,τι πρέπει να έχει ένα σπίτι που φιλοξενεί κόσμο. Τακτοποιούμαστε και βγαίνουμε έξω για φαγητό, πραγματικά πολύ πεινασμένοι, αφού από το πρωί έχουμε να φάμε, τα κρουασάν που είχε αγοράσει ο Βασίλης. Όλα τα εστιατόρια στην πόλη αυτή είναι ακριβά, αφού βρισκόμαστε σε πολύ τουριστική περιοχή. Αποφασίζουμε να πάμε κατευθείαν στο La Tablita, ένα ακριβό εστιατόριο, να μας κάνουμε το τραπέζι. Θα πληρώσουμε με κάρτα. Ούτως ή άλλως θα έπρεπε μία μέρα να δοκιμάσουμε τη περίφημη μοσχαρίσια μπριζόλα της Αργεντινής σε ένα καλό εστιατόριο.
Το εστιατόριο χρειάζεται κράτηση, όμως ευτυχώς, παρόλο που είναι Σάββατο, βρίσκουμε τραπέζι. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε μοσχαρίσιες μπριζόλες, medium rare, για τον Κωστή και το Βασίλη και αρνί αντικρυστό για τη Λίνα που θεωρεί ότι οι μπριζόλες medium rare είναι για βρυκόλακες! Το φαγητό το συνοδεύουμε με κόκκινο Αργεντίνικο κρασί και μία σαλάτα. Όλοι μας τρώμε ένα εξαιρετικό και πολύ χορταστικό δείπνο. Ο Κωστής με το Βασίλη εγκωμιάζουν το τόσο μαλακό, ζουμερό και νόστιμο κρέας που τρώνε. Το ίδιο κάνει βέβαια και η Λίνα. Ξέρουν σίγουρα οι Αργεντίνοι από καλό κρέας! Είμαστε πολύ χαρούμενοι και χορτάτοι. Ένα γλυκάκι στο τέλος βέβαια δεν μας χαλάει. Πληρώνουμε για όλα γύρω στα 100€. Χαλάλι. Γυρίζουμε στο σπίτι με μία μικρή στάση στο σούπερα μάρκετ La Anonyma για προμήθειες νερού και κρασιού. Φυσικά δεν υπάρχει άλλο κουράγιο. Με το φτάνουμε στο σπίτι πέφτουμε όλοι για ύπνο. Αύριο το πρωί θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου