Σήμερα θα πάμε στην Ουρουγουάη. Ο τρόπος που επιλέξαμε να το κάνουμε είναι ο πιο συνηθισμένος. Με πλοίο. Είναι ο πιο οικονομικός τρόπος σε σχέση με το χρόνο. Από το Μπουένος Άιρες υπάρχουν 2 ναυτιλιακές εταιρίες που κάνουν το διάπλου του Ρίο ντε λα Πλάτα και φτάνουν στο Colonia del Sacramento στην Ουρουγουάη. Επειδή ακριβώς είναι μόνο 2 οι εταιρίες το εισιτήριο έχουν κανονίσει να είναι περίπου το ίδιο. Έτσι για μία διαδρομή περίπου 1,5 ώρας πληρώσαμε 55€ να πάμε και άλλα τόσα να γυρίσουμε το άτομο! Και αυτή είναι η φθηνότερη τιμή, αφού το εισιτήριο το βγάλαμε πριν από μερίπου 2 μήνες. Ξυπνάμε νωρίς, ετοιμαζόμαστε και λίγο μετά τις 6:30 είμαστε κάτω στο δρόμο. Βρίσκουμε ένα ταξί και στις 7:00 είμαστε στο σταθμό των πλοίων της εταιρίας Colonia Express που θα ταξιδέψουμε. Ο σταθμός μοιάζει αρκετά με αεροδρόμιο. Μπαίνουμε στην ουρά για check-in και ο Βασίλης αρχίζει να παραπονιέται για την κοιλιά του! Κάτι τον πείραξε από τη χθεσινή μέρα... Ίσως να είναι το κοτόπουλο που φάγαμε. Βρίσκουμε μία τουαλέτα πριν περάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίων. Διάρροια και μάλιστα έντονη... Περνάμε τον έλεγχο και μπαίνουμε στην αίθουσα αναμονής για να μπούμε στο πλοίο. Ο Κωστής γράφει στο blog και ο Βασίλης επισκέπτεται και τις τουαλέτες που ευτυχώς υπάρχουν και εδώ...
Η ώρα περνάει και στο πλοίο δεν μπαίνουμε... Ευτυχώς το λεωφορείο που θα πάρουμε, από το λιμάνι που θα φτάσουμε, φεύγει στις 11:00. Έχουμε κάποιο περιθώριο. Κάποια στιγμή ο πύλη ανοίγει και όλος ο κόσμος μπαίνει στο πλοίο. Καθόμαστε και τακτοποιούμαστε. Το πλοίο είναι αρκετά μεγάλο, άνετο και καθαρό. Ο Βασίλης ευτυχώς κοιμάται. Με αρκετή καθυστέρηση το πλοίο επιτέλους ξεκινάει. Υπολογίζουμε γύρω στις 10:30 να έχουμε φτάσει. Ο σταθμός των λεωφορείων είναι δίπλα στο λιμάνι. Βλέπουμε σιγά σιγά να χάνεται το Μπουένος Άιρες από τα μάτια μας. Ο Ρίο ντε λα Πλάτα, Ρίβερ Πλέιτ ή Ποταμός του Ασημιού, είναι ποταμοκόλπος ο οποίος σχηματίζεται μετά τη συμβολή των ποταμών Παρανά και Ουρουγουάη. Στο εσωτερικό του άκρο έχει πλάτος περίπου 2 χιλιόμετρα και φαρδαίνει περίπου στα 220 κοντά στην είσοδο του κόλπου. Για όσους θεωρούν ότι ο Ρίο ντε λα Πλάτα είναι ποταμός, είναι ο φαρδύτερος στον κόσμο.
Το πλοίο πλησιάζει στο λιμάνι του Colonia del Sacramento. Λίγο πριν μπει σταματάει! Έχουμε ήδη ζωστεί τα σακίδια μας και περιμένουμε να βγούμε. Η ώρα περνάει... Είμαστε σε μία μεγάλη ουρά και δεν ξέρουμε που είναι η έξοδος. Το πλοίο ξεκινάει πάλι. Η ώρα έχει πάει 10:45 και το πλοίο επιτέλους δένει. Δεν προλαβαίνουμε... Ο Κωστής μιλάει με μία κυρία που είναι του πλοίου. Της αναφέρει ότι το λεωφορείο μας φεύγει στις 11:00. Για καλή μας τύχη η έξοδος του πλοίου είναι ακριβώς μπροστά μας και η κυρία μας δίνει πρώτη προτεραιότητα! Στις 10:51 ακριβώς βγαίνουμε από το πλοίο τρέχοντας όσο μπορούμε. Κουβαλάμε όλοι μας 13 κιλά το μεγάλο σακίδιο και 5 κιλά το μικρό μπροστά μας. Ευτυχώς πιο κάτω δεν υπάρχει έλεγχος διαβατηρίων, παρά μόνο έλεγχος των αποσκευών μας. Περνάμε γρήγορα όλα τα σακίδια μας και ο ελεγκτής μας δείχνει το δρόμο για το σταθμό των λεωφορείων. Συνεχίζουμε το τρέξιμο. Η ώρα έχει πάει 10:56. Ίσως τα καταφέρουμε! Η Λίνα οριακά ακολουθεί από πίσω. Θέλει να σταματήσει αλλά συνεχίζει. Μπαίνουμε στο σταθμό στις 10:58, λαχανιασμένοι και ιδρωμένοι. Μία κυρία μας δείχνει που βρίσκεται το λεωφορείο 2. Φτάνουμε, φορτώνουμε τους σάκους μας κάτω και μπαίνουμε στις θέσεις μας! Τα καταφέραμε. Με το που καθόμαστε το λεωφορείο φεύγει ακριβώς στις 11:00.
Όλα πήγαν καλά! Μπορεί να μας βγήκε η ψυχή, αλλά τέλος καλά, όλα καλά! Σε 2,5 ώρες θα είμαστε στο Μοντεβιδέο, την πρωτεύουσα της χώρας. Ο Βασίλης ευτυχώς δεν παραπονιέται και σε λίγο πέφτει πάλι για ύπνο στην αγκαλιά της Λίνας. Απ' έξω βλέπουμε τις πρώτες εικόνες της χώρας. Ατελείωτα λιβάδια, φοίνικες, κοπάδια από μοσχάρια που βόσκουν (λένε πως ο πληθυσμός των μοσχαριών της χώρας είναι τριπλάσιος των κατοίκων της!), περιποιημένα αγροτόσπιτα και αρκετές ανεμογεννήτριες. Στα χωριά που προσπερνάμε θαυμάζουμε την τάξη και τα πολύ όμορφα σπίτια. Πλησιάζουμε στο Μοντεβιδέο. Πεινάμε όλοι μας. Έχουμε να φάμε από χθες. Ο Βασίλης μόνο έφαγε κάτι αποξηραμένες μπανάνες και έχει αρχίσει πάλι να έχει διαταραχές. Κάνει μεγάλο κουράγιο να φτάσουμε! Στις 13:30 ακριβώς φτάνουμε και ο Βασίλης φεύγει κατευθείαν για την τουαλέτα. Ο Κωστής με τη Λίνα συγκεντρώνουν τα πράγματα όλων μέσα στο σταθμό, ο οποίος είναι τεράστιος και πολύ μοντέρνος. Ο Κωστής αλλάζει χρήματα. Η ισοτιμία είναι 1€ με 41 Πέσος Ουρουγουάης. Συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί και πάλι. Ο Βασίλης είναι καλύτερα όμως πρέπει να φτάσουμε στο σπίτι μας. Πριν αφήσουμε το σταθμό αγοράζουμε με 7,5€ και 60GB κάρτες SIM.
Με ένα remi φτάνουμε στο σπίτι μας. Ο σταθμός είναι μακριά από το κέντρο, ενώ το σπίτι μας είναι ακριβώς στο κέντρο, στο Palacio Salvo, το αδερφάκι του Palacio Barolo που είδαμε στο Μπουένος Άιρες. Το κτίριο είναι μπροστά στην πλατεία Ανεξαρτησίας που είναι το κέντρο της πόλης. Από την πλατεία αυτή ξεκινάει η παλιά πόλη. Στη διαδρομή ο ταξιτζής μας κάνει ξενάγηση της πόλης. Ευτυχώς δεν ζητάει περισσότερα χρήματα από τα 260 πέσος (περίπου 6€) που αρχικά ζήτησε. Ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα. Η θέα είναι φανταστική, βλέπουμε από ψηλά την πλατεία! Το διαμέρισμα από την άλλη είναι πολύ βασικό και μάλλον κακό. Τακτοποιούμαστε και βλέπουμε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων από την τηλεόραση. Ίσα που προλαβαίνουμε να δούμε την ελληνική αποστολή. Το 2004 ήμασταν στην Αθήνα!
Ο Κωστής με τη Λίνα βγαίνουν για εύρεση φαγητού, αλλά και αγορά υλικών για να φτιάξουμε λαπά για το Βασίλη. Στην περιοχή μας το μόνο αξιόλογο για φαγητό είναι το Subway, όπου ένα μικρό σάντουιτς έχει 7€! Δεν είναι Αργεντινή εδώ... Η Ουρουγουάη είναι μία ακριβή χώρα. Η Λίνα αγοράζει ένα γλυκάκι με Dulce de Leche (καραμελωμένο γάλα), από την Confitería Costa Brava. Αργότερα ο Κωστής ετοιμάζει για το Βασίλη τον λαπά. Ξεκουραζόμαστε στο σπίτι. Το χρειαζόμαστε άλλωστε! Έξω έχει νυχτώσει. Η θέα από το παράθυρο μας είναι τόσο ελκυστική! Η Λίνα δεν σηκώνεται καλά... Κάνει εμετούς. Μάλλον το γλυκάκι την πείραξε. Τι είναι κι αυτό σήμερα... Δεν είναι σε κατάσταση να βγει έξω για μία βραδινή βόλτα. Ο Βασίλης από την άλλη είναι καλύτερα. Βγαίνουν με τον Κωστή έξω. Η πόλη είναι όμορφη το βράδυ. Κάνουν μία βόλτα στην παλιά πόλη, που όμως δείχνει πολύ έρημη. Στο θέατρο Solis υπάρχει κόσμος που περιμένει να μπει. Ακριβώς απέναντι το καφέ La Diaria θυμίζει στο Βασίλη τη μέρα του! Ψωνίζουν λίγα πράγματα για να φτιάξουν το βράδυ μία σκέτη μακαρονάδα.
Γυρίζουν στο σπίτι. Ο Κωστής καταπιάνεται με τη μακαρονάδα. Το μάτι που υπάρχει στο σπίτι ίσα που δουλεύει και έτσι η αποτυχία είναι σίγουρη... Φτιάχνει τη χειρότερη μακαρονάδα που έχει φτιάξει στη ζωή του... Σκέτη λάσπη! Είναι ο μόνος που την τρώει. Ελπίζουμε αύριο τα πράγματα να πάνε καλύτερα. Αύριο θα επισκεφτούμε την πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου