Σήμερα ξυπνάμε και ευτυχώς είμαστε όλοι καλά! Θα ήταν κρίμα αφού μόνο η σημερινή μέρα μας μένει για να εξερευνήσουμε το Μοντεβιδέο. Τέλεια! Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε έξω στην πόλη. Σκεφτόμαστε να πάρουμε ένα ταξί για να φτάσουμε μέχρι το βιβλιοπωλείο Escaramuza, που λειτουργεί και ως καφέ, έτσι ώστε να δούμε πόσο ακριβά ή φθηνά είναι. Βρίσκουμε ένα από τα πολλά που βρίσκονται στην πιάτσα της πλατείας. Μπαίνουμε και βλέπουμε πως οι μπροστινές θέσεις με το πίσω κάθισμα χωρίζονται με ένα τζάμι. Μάλιστα για να υπάρχει επικοινωνία υπάρχει μικροφωνική εγκατάσταση. Για να εξασφαλιστεί η πλήρης απομόνωση του οδηγού με τους πελάτες υπάρχει στη μέση μία θήκη που ο πελάτης βάζει τα χρήματα που πρέπει να πληρώσει. Δεν το έχουμε δει πουθενά στον κόσμο όλο αυτό! Το ταξί μας φτάνει στον προορισμό μας και πληρώνουμε 200 πέσος (5€) για μία απόσταση 3 χιλιομέτρων. Δεν είναι και λίγα. Μπαίνουμε στο βιβλιοπωλείο, το οποίο είναι φανταστικό. Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο. Τα βιβλία στις βιβλιοθήκες φτάνουν μέχρι το ταβάνι. Ρίχνουμε μία ματιά, φωτογραφίζουμε και προχωρούμε στο βάθος που υπάρχει το καφέ. Παραγγέλνουμε καφέ και πρωϊνό. Η μουσική, ο χώρος, η ατμόσφαιρα μας αρέσουν πάρα πολύ. Ο Κωστής παίρνει ένα εντυπωσιακό πιάτο που είναι πάλτα (κρέμα αβοκάντο) πάνω σε φρέσκο ψωμί με αυγό! Περνάμε υπέροχα. Πληρώνουμε 1050 πέσος (25€), ένα ποσό που θα πληρώναμε και στην Ελλάδα.
Συνεχίζουμε με τα πόδια μέχρι τη λεωφόρο 18 Ιουλίου. Η πόλη ήδη μας αρέσει πάρα πολύ! Έχει υπέροχα παλιά κτίρια, φαρδείς δρόμους και πολλά δέντρα. Όταν βλέπουμε ανοιχτές πόρτες ρίχνουμε κλεφτές ματιές μέσα και μας αρέσει περισσότερο. Το μόνο που δεν μας αρέσει είναι ότι η πόλη δεν είναι τόσο καθαρή... Φτάνουμε στη λεωφόρο και βλέπουμε ένα παλιό όμορφο κτίριο γραμμένο παντού και γεμάτο γκράφιτι. Βλέπουμε ότι είναι η νομική σχολή. Κάπως έτσι είναι και της Αθήνας... Η λεωφόρος 18 Ιουλίου είναι πολύ μεγάλη σε μήκος και η πιο σημαντική λεωφόρος της πόλης. Πήρε το όνομά του από την ημερομηνία που υπογράφηκε το πρώτο Σύνταγμα της χώρας, στις 18 Ιουλίου 1830. Εμείς φτάνουμε σε ένα σημείο της που θα το περπατήσουμε μέχρι την πλατεία Ανεξαρτησίας που είναι το σπίτι μας και είναι μία απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων. Χθες που ήρθαμε παρατηρήσαμε μέσα από το ταξί ότι ο δρόμος αυτός είναι γεμάτος καταστήματα. Τα καταστήματα είναι ούτως ή άλλως η χαρά του Βασίλη και της Λίνας.
Μέχρι τις 13:30 που κλείνουν σήμερα Σάββατο τα καταστήματα είμαστε στη λεωφόρο αυτή. Ο Βασίλης αγοράζει έναν δίσκο βινυλίου και ένα καταπληκτικό σφουγγάρι (;) που είναι διάσημο σε όλον τον κόσμο και καθαρίζει τέλεια. Το Τικ Τοκ είναι μεγάλος δάσκαλος! Ο δρόμος αυτός εκτός από καταστήματα συγκεντρώνει και πολλά κυβερνητικά κτίρια. Προσέχουμε το Δημαρχείο που είναι με κόκκινο τουβλάκι. Ο Κωστής με τη Λίνα πίνουν μία κρύα μπύρα Patricia, στο καφέ Bar Facal, μπροστά από το άγαλμα του διάσημου τραγουδιστή του τάγκο Carlos Gardel. Μία ταμπέλα πληροφορεί ότι γεννήθηκε στο Tacuarembó της Ουρουγουάης (υπάρχει και άλλη εκδοχή ότι γεννήθηκε στην Τουλούζη της Γαλλίας). Το καφέ συγκεντρώνει πολλούς ντόπιους και είναι πάντα πολύ ενδιαφέρον να παρατηρείς τον κόσμο. Μία παρέα γερογκρούπ (έτσι ονομάζει την παρέα του ο μπαμπάς της Λίνας) κάθονται, πίνουν τον καφέ ή το τσάι τους και συζητάνε για ώρα. Πιο δίπλα ένας μοναχικός κύριος με πάρκινσον κοιτάει έξω από το τζάμι και παίζει με ένα νόμισμα πολύ ώρα πάνω στο τραπέζι. Οι άνθρωποι είναι η πιο σπουδαία εμπειρία σε ένα ταξίδι!
Πιο κάτω στην πλατεία Juan Pedro Fabibi, μία ομάδα ηλικιωμένων ετοιμάζονται να ξεκινήσουν να χορεύουν τάγκο. Η δασκάλα τους (μάλλον), έχει τοποθετήσει ένα μεγάλο ηχείο που παίζει μουσική. Καθόμαστε και τους χαζεύουμε. Είναι τέλειοι! Γύρω στις 14:00 φτάνουμε στην πλατεία Ανεξαρτησίας. Από εδώ ξεκινάει η παλιά πόλη. Γυρίζουμε και βλέπουμε το κτίριο Palacio Salvo που μένουμε. Είναι πολύ όμορφο! Συνεχίζουμε στον πεζόδρομο Sarandi, όπου υπάρχουν μαγαζάκια, μικροπωλητές, καφέ, μπαρ, ενώ καθώς πλησιάζουμε στο λιμάνι, πλήθος από εστιατόρια όπου μπορείς να καθίσεις και να απολαύσεις ένα καλό φαγητό. Αυτό άλλωστε προτείνεται από κάθε ταξιδιωτικό οδηγό της πόλης. Βλέπουμε το πρώτο coffee shop της πόλης. Η πώληση και κατανάλωση κάνναβης στη χώρα είναι ελεύθερη. Φτάνουμε μέχρι την κλειστή αγορά του λιμανιού. Όλα τα εστιατόρια μας φαίνονται αρκετά τουριστικά, έτσι γυρίζουμε προς τα πίσω.
Καθόμαστε στο El Otro Es Mercat κπάνω στον πεζόδρομο και παίρνουμε ψαρικά και μία πεντανόστιμη ψαρόσουπα. Τέλεια! Ένας κιθαρίστας απέναντι μας παίζει μεταξύ άλλων και Χατζιδάκι! Είμαστε από τους τελευταίους πελάτες του μαγαζιού. Έχει πάει 16:30 και έχουν αρχίσει να μαζεύουν. Πληρώνουμε γύρω στα 25€ το άτομο. Σκεφτόμαστε ότι δεν θέλουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Θα συνεχίζουμε μέχρι το βράδυ, έτσι ώστε να χορτάσουμε όσο μπορούμε την πόλη. Περπατάμε μέχρι τη θάλασσα που μέχρι τώρα δεν την έχουμε δει. Η παραλιακή λεωφόρος είναι και πεζόδρομος και εκτείνεται πάρα πολλά χιλιόμετρα, μέχρι το τέλος της πόλης. Αποφασίζουμε να πάμε στην Pocitos Beach. Μετακινούμαστε πλέον με λεωφορείο που είναι πολύ πιο οικονομικό και εύκολο. Παίρνουμε ένα που γράφει τον προορισμό μας. Ο οδηγός το πατάει πολύ το γκάζι. Κάποια στιγμή και ενώ έχουμε πλησιάσει στον προορισμό μας το λεωφορείο τρακάρει με ένα αυτοκίνητο! Ευτυχώς όχι πολύ. Για κανένα 20 λεπτο ακούμε τον οδηγό και την οδηγό του αυτοκινήτου να προσπαθούν να εξηγήσουν ποιος φταίει. Ευτυχώς κάποια στιγμή φεύγουμε.
Φτάνουμε στην παραλία. Ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει. Περπατάμε στην άμμο και φτάνουμε μέχρι τη θάλασσα. Είναι υπέροχα, παρόλο που είναι χειμώνας. Για αρκετή ώρα χαζεύουμε τη θάλασσα και βγάζουμε φωτογραφίες. Ανηφορίζουμε προς το μεγάλο Montevideo που φωτογραφίζεται όλος ο κόσμος. Η περιοχή γενικά έχει πολύ κόσμο που περπατάει, χαλαρώνει και περιμένει τη δύση του ήλιου. Φωτογραφιζουμε κι εμείς και χαλαρώνουμε. Όταν πλέον ο ήλιος έχει δύσει, επιστρέφουμε προς τα πίσω. Βρίσκουμε ένα ωραίο καφέ, όπου κύριοι βλέπουν αγώνα, κυρίες πίνουν το τσάι τους και οικογένειες βρίσκονται όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι. Πίνουμε κι εμείς το τσάι μας. Αργότερα γυρίζουμε στο κέντρο, πάλι με λεωφορείο. Κάνουμε μία προσπάθεια να παίξουμε μπόουλιγκ όμως στο μαγαζί που πάμε, ίσως και λόγω του ότι είναι Σαββατόβραδο, περιμένουν ουρές να παίξουν. Βρίσκουμε μία ωραία πιτσαρία και τρώμε. Είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι από τη σημερινή μέρα. ;Ήταν μία υπέροχη μέρα στο Μοντεβιδέο. Γυρίσαμε όσο μπορούσαμε την πόλη και είμαστε σίγουροι πλέον ότι την έχουμε ερωτευτεί. Αύριο ταξιδεύουμε για την Colonia del Sacramento.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου