Σήμερα πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς αφού πρέπει να φύγουμε για το αεροδρόμιο, να παραδώσουμε το αυτοκίνητο και να πετάξουμε για την Κοπεγχάγη. Το βράδυ δεν ήταν τόσο ήσυχο, αφού σηκωθήκαμε πολλές φορές για να δούμε έξω τον ουρανό, μήπως και δούμε επιτέλους το Βόρειο Σέλας. Η εφαρμογή μας έδωσε απο χθες μεγάλες πιθανότητες να το δούμε, όμως η συννεφιά του ουρανού δεν φεύγει παρά μόνο το πρωί που σηκωνόμαστε... Δεν πειράζει, θα επιστρέψουμε. Στις 8:00 είμαστε έτοιμοι να φύγουμε. Αφήνουμε ένα ευχαριστήριο σημείωμα στους οικοδεσπότες μας και φεύγουμε. Πάνω στο δρόμο μας είναι ένα αρτοποιείο για το πρωϊνό μας. Κάνουμε μία παράκαμψη για να το βρούμε, όμως το GPS μας μπερδεύει λίγο και χάνουμε λίγη ώρα. Συνεχίζουμε. Υπάρχει κίνηση στο δρόμο, όμως οδηγούμε με σταθερό ρυθμό. Στο ραδιόφωνο ακούμε Samantha Fox, στον σταθμό 80s Back που έχουμε συντονιστεί από χθες. Πλησιάζουμε και βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο 41 για να βρούμε ένα βενζινάδικο να γεμίσουμε το ντεπόζιτο. Το GPS μας καθοδηγεί πάλι σε λάθος σημείο. Εκεί που μας στέλνει δεν υπάρχει πρατήριο... Πάλι χάνουμε χρόνο. Βάζουμε ένα επόμενο πρατήριο και ευτυχώς τώρα το βρίσκουμε. Όπως τα περισσότερα είναι Serf Service. Στην αντλία που σταματάμε πάλι χάνουμε χρόνο αφού το μηχάνημα δεν δέχεται την κάρτα μας και μετακινούμαστε στη δεύτερη αντλία. Γεμάτοι με βενζίνη οδηγούμε τα τελευταία 5 χιλιόμετρα και στις 8:30, 30' μετά από την ώρα που είχαμε υπολογίσει, παραδίδουμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο γραφείο.
Με τα πόδια περπατάμε μέχρι το αεροδρόμιο. Και εδώ υπάρχει αυτόματος τρόπος παράδοσης των αποσκευών μας. Φτάνουμε και βλέπουμε ένα χαμό από κόσμο! Καιρό έχουμε να δούμε τόσο κόσμο. Δεν συγκρίνεται βέβαια με τον κόσμο που είχαμε βρει στο Νέο Δελχί, όταν ένας "άγιος" άνθρωπος του αεροδρομίου μας πήρε από την ατελείωτη ουρά που ήμασταν και μας οδήγησε πιο μπροστά με συνέπεια να μην χάσουμε την πτήση μας. Με γρήγορες κινήσεις βρίσκουμε ένα μηχάνημα, εκτυπώνουμε τα ταμπελάκια των αποσκευών και ψάχνουμε που θα τις παραδώσουμε. Ανακαλύπτουμε ότι η ουρά πράδοσης είναι τεράστια! Μπαίνουμε στην ουρά και περιμένουμε. Ευτυχώς προχωράει σχετικά γρήγορα. Μετά από ώρα φτάνουμε επιτέλους για να παραδώσουμε τις αποσκευές. Το μηχάνημα που τοποθετούμε την πρώτη βαλίτσα αρνείται να τη δεχθεί! Μετά από αρκετές προσπάθειες φωνάζουμε μία υπάλληλο η οποία μας εξηγεί ότι η ουρά αυτή είναι για την Icelandair και όχι για τη SAS που πετάμε εμείς! Αυτό δεν το έγραφε πουθενά. Η ουρά για τη SAS είναι άλλη, επίσης μεγάλη. Ο Κωστής παρακάμπτει όλο τον κόσμο και πηγαίνει απευθείας σε ένα γκισέ. Έχουμε περίπου 30' πριν την επιβίβαση. Η κοπέλα μας εξυπηρετεί και τρέχουμε για την ουρά αναμονής για τον έλεγχο πριν τις πύλες.
Και εδώ χαμός! Μπαίνουμε στην ουρά και περιμένουμε. Ευτυχώς και εδώ προχωράμε γρήγορα. Μετά από ένα 25λεπτο περνάμε τον έλεγχο. Τρέχουμε για να βρούμε την πύλη αναχώρησης, αλλά τώρα με λιγότερο άγχος αφού είναι κοντά. Φτάνουμε ακριβώς στην ώρα μας, καθόμαστε και σε αυτήν την ουρά που υπάρχει, όμως μπαίνουμε τελικά στο αεροπλάνο μετά από 20-25 λεπτά. Απογειωνόμαστε με 30 λεπτά καθυστέρηση. Άντε να δούμε πότε θα φτάσουμε, αφού η συνέχεια του προγράμματος μας είναι σε στενά χρονικά όρια. Ευτυχώς ακόμα χαμογελάμε! Βγάζουμε selfies. Περνάμε πάνω από τον τεράστιο παγετώνα Vatnajökull. Από ψηλά βλεπουμε τα όρια του. Από πίσω μας ένα μωράκι κλαίει συνεχώς, έτσι βάζουμε τα ακουστικά μας σχεδόν σε όλη την πτήση και βλέπουμε τις σειρές μας. Προσγειωνόμαστε τελικά με 30' καθυστερηση. Ο οδηγός δεν το "πάτησε" καθόλου. Τρέχουμε για τις αποσκευές μας, τις παραλαμβάνουμε γρήγορα και ξανατρέχουμε για τη στάση του λεωφορείου 5C. Φτάνουμε στη στάση ακριβώς στις 16:10, 1' πριν από αυτό που είχαμε υπολογίσει, όμως χάνουμε το λεωφορείο για λίγο, αφού περνάει νωρίτερα...Περιμένουμε το επόμενο.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χάσουμε τα κεφτεδάκια που είχαμε υπολογίσει να φάμε στο ΙΚΕΑ, πριν πάρουμε το λεωφορείο για το Malmö στην Σουηδία. Έχουμε κανονίσει σήμερα να περάσουμε τη γέφυρα και σήραγγα που έχει δημιουργηθεί για να συνδέσει τη Δανία με τη Σουηδία, αλλά και να κάνουμε μία μικρή βόλτα στην πόλη του Malmö. Το λεωφορείο έρχεται και μετά από λίγες στάσεις κατεβαίνουμε. Με τα πόδια περπατάμε μέχρι το σπίτι μας. Μας υποδέχεται ο ιδιοκτήτης που είναι Πακιστανός. Βιαζόμαστε, όμως δεν μας αφήνει να βιαστούμε. Μας καθυστερεί και μας συστήνει να μην βιαζόμαστε! Άλλο πάλι και τούτο... Τελικά με την ψυχή στο στόμα επιστρέφουμε στη στάση που είχαμε κατεβεί για να πάρουμε το λεωφορείο 5C πάλι που θα μας φτάσει μέχρι το σημείο αναχώρησης του λεωφορείου για το Malmö. Προσπαθούμε να υπολογίσουμε το χρόνο μας και βλέπουμε ότι θα μας μείνουν 10-15'. Ίσως προλάβουμε να πάρουμε τα κεφτεδάκια στο χέρι, αφού είναι απέναντι από τη στάση. Με την κουβέντα περνάει το 5C μπροστά μας και δεν σταματάει. Το χάνουμε...
Δεν υπάρχει σήμερα αυτό το πράγμα. Τώρα διακυβεύεται και για το αν θα προλάβουμε το λεωφορείο. Ευτυχώς έχουμε την επιλογή να αλλάξουμε 3 διαφορορετικά μέσα και να φτάσουμε περίπου στον ίδιο χρόνο εκεί. Τα καταφέρνουμε μερικώς, αφού δεν βρίσκουμε το τελευταίο και περπατάμε με τα πόδια το υπόλοιπο, που είναι γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο. Ευτυχώς φτάνουμε στην ώρα μας. Ο Κωστής κάνει μία προσπάθεια να βρει κάτι να φάμε για το μεσημέρι, αφού πεινάμε και το λεωφορείο θα κάνει 1 ώρα ακόμα μέχρι να φτάσουμε. Ευτυχώς έχει δίπλα ένα 7-Eleven και παίρνουμε κάτι. Τελικά το λεωφορείο έρχεται με 15 λεπτά καθυστέρηση... Επιβιβαζόμαστε και φεύγουμε. Το λεωφορείο είναι διπλό και καθόμαστε πάνω και μπροστά για να βλέπουμε καλύτερα. Δίπλα μας κάθεται ένα ζευγάρι. Η κοπέλα δε σταματάει να μιλάει και να τραγουδάει, με πολύ μικρά διαλείμματα για να τρώει. Η φωνή της είναι τόσο δυνατή. Μήπως να βάλουμε και εδώ τα ακουστικά μας; Φτάνουμε στο σημείο ένωσης των 2 κρατών, τη γέφυρα Øresund. Αρχικά ξεκινάει με 4 χιλιόμετρα υποθαλάσσια σήραγγα, συνεχίζει με 4 χιλιόμετρα πάνω σε τεχνητό νησί και 8 χιλιόμετρα γέφυρα. Το θαυμάζουμε. Είναι πραγματικά ένα τεχνολογικό θαύμα. Το όριο Δανίας–Σουηδίας βρίσκεται στη μέση της γέφυρας. Στη θάλασσα βλέπουμε πολλές ανεμογεννήτριες.
Φτάνουμε απέναντι γύρω στις 19:00. Εχουμε ένα δίωρο για να περπατήσουμε στην πόλη. Η Λίνα παρατηρεί ότι είναι η πιο βρώμικη πόλη από όσες επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι. Φτάνουμε στο Stortorget, την κεντρική πλατεία της πόλης. Βλέπουμε το Δημαρχείο και το άγαλμα του βασιλιά Καρλ Ι΄ Γουσταύου της Σουηδίας, που έπαιξε ρόλο στην ενοποίηση της Σκανδιναβίας. Προχωρούμε. Δυστυχώς η ώρα δεν είναι πολύ καλή, αφού τα μαγαζιά είναι κλειστά, όμως υπάρχει αρκετός κόσμος έξω. Περπατάμε μέχρι την Gustav Adolfs torg. Εδώ υπάρχουν πολλά καφέ, μπαρ και εστιατόρια, το ένα δίπλα στο άλλο γεμάτα με κόσμο. Το διασκεδάζουν οι Σουηδοί! Συνεχίζουμε τη βόλτα μας, μέχρι που κάποια στιγμή την κυκλώνουμε. Φτάνουμε στην πλατεία Lilla Torg που έχει και εδώ πολλά μαγαζιά και κόσμο. Αποφασίζουμε να καθίσουμε να πιούμε μια μπίρα. Και εδώ ο κόσμος διασκεδάζει και χαλαρώνει. Δίπλα μας παρέες μιλάνε δυνατά, γελάνε, δεν μοιάζουν με βόρειος λαός, μοιάζουν με μας.
Επιστρέφουμε στην αρχή της βόλτας μας. Εδώ υπάρχει ένας Παλαιστίνιος, το MENYn, που φτιάχνει ωραίο γύρο, σε καλή τιμή. Καθόμαστε και τρώμε. Έχουμε λίγη ώρα ακόμα, έτσι περνάμε απέναντι το ποτάμι και κάνουμε μία βόλτα στον κεντρικό σταθμό της πόλης. Στις 21:00 μπαίνουμε στο Flixbus που θα μας γυρίσει πίσω στην Κοπεγχάγη. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής κοιμόμαστε αφού είμαστε ψόφιοι. Φτάνουμε και περπατάμε μέχρι τη στάση του 5C για να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Στη στάση που φτάνουμε παρατηρούμε έναν ενδιαφέροντα χώρο. Είναι το ισόγειο του ξενοδοχείου Next House Copenhagen, ένας πολυχώρος με πολύ κόσμο και πολλές δραστηριότητες. Υπάρχουν πολλά ξύλινα τραπέζια, μπαρ, εστιατόριο, ποδοσφαιράκια, μπιλιάρδα, γήπεδο ποδοσφαίρου και πολλά άλλα πράγματα που δεν βλέπουμε, αλλά διαβάζουμε στο ενημερωτικό φυλλάδιο του ξενοδοχείου, όση ώρα πίνουμε μία τελευταία μπίτα για σήμερα. Είναι άλλωστε το τελευταίο βράδυ των διακοπών μας. Αύριο γυρίζουμε στην Ελλάδα. Αργότερα γυρίζουμε στο σπίτι μας, τακτοποιούμε τις βαλίτσες για αύριο και πέφτουμε σε βαθύ ύπνο, πολύ κουρασμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου