Ημέρα 3η: 2 μέρες είναι τελικά λίγες!

Σήμερα ξυπνάμε νωρίτερα από χθες. Έχουμε να δούμε αρκετά πράγματα σήμερα και να οδηγήσουμε γύρω στα 570 χιλιόμετρα, μέχρι το βράδυ που θα φτάσουμε στη Λάρισα. Η πόλη του Peje που είμαστε μας άρεσε πολύ χθες το βράδυ και σκεφτήκαμε ότι σίγουρα θα πρέπει να την δούμε και με το φως της ημέρας. Σηκωνόμαστε, ετοιμαζόμαστε και κατεβαίνουμε κάτω στην τραπεζαρία για πρωϊνό. Η κοπέλα που διαχειρίζεται την πανσιόν έχει ετοιμάσει αρκετά πράγματα. Είναι καλή η τιμή των 35€ που πληρώσαμε για το δωμάτιο και το πρωϊνό. Τρώμε καλά, μαζεύουμε τα πράγματα μας και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μας. Οδηγούμε μέχρι το κέντρο, όπου η κίνηση είναι πολύ μεγάλη. Ευτυχώς βρίσκουμε ένα πάρκινγκ, κοντά στην αγορά που χθες ήταν κλειστή. Για κανένα μισάωρο κάνουμε μία βόλτα στα μαγαζιά. Αρκετά είναι κλειστά. Μάλλον μετά τις 10:00 θα ανοίξουν. Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, έτσι παρόλο που θα θέλαμε να πιούμε ένα τούρκικο καφέ σε ένα από τα πολλά παραδοσιακά καφενεία που βρίσκουμε, αποφασίζουμε να φύγουμε για την επόμενη πόλη το Prizren.

Ημέρα 2η: Το Κόσοβο δεν είναι πια Βαλκάνια!

Σήμερα η ώρα έχει αλλάξει. Έχουμε πάει μία ώρα πίσω. Σε συνδυασμό ότι το Κόσοβο είναι ακόμα μία ώρα πίσω σε σχέση με την Ελλάδα, έχουμε πολύ χρόνο το πρωί να ξυπνήσουμε και να ξεκινήαουμε το ταξίδι μας προς την Πρίστινα. Με την άνεση μας ετοιμαζόμαστε και γύρω στις 8:00 αφήνουμε το πολύ ωραίο σπίτι που μας φιλοξένησε. Ο δρόμος συνεχίζει να είναι πολύ καλός. Κάνουμε μία μικρή παράκαμψη στο Πέτροβετς για να βρούμε ένα αρτοποιείο, αλλά δυστυχώς παρόλο που είχαμε την πληροφορία ότι είναι ανοιχτό το βρίσκουμε κλειστό. Συνεχίζουμε. Παρακάμπτουμε τα Σκόπια μέσω του Α2 και παίρνουμε τον Ε65 με κατεύθυνση το συνοριακό σταθμό Blace. Φτάνουμε. Δεν υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα, έτσι πολύ γρήγορα περνάμε στην πλευρά του Κοσόβου. Κι εδώ περνάμε γρήγορα, αφού πρώτα πληρώνουμε 10€ για να ασφαλίσουμε το αυτοκίνητο για 15 μέρες, που είναι και η ελάχιστη διάρκεια. Εδώ στο Κόσοβο δεν ισχύει η πράσινη κάρτα. 

Ημέρα 1η: Διήμερο στο Κόσοβο

Είναι καιρός που θέλουμε να επισκεφτούμε το Κόσοβο και πάντα γίνεται κάτι και το αναβάλλουμε. Αυτό το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου είναι μία ωραία ευκαιρία να το επιχειρήσουμε. Το Κόσοβο από το 2008 είναι ένα μερικώς αναγνωρισμένο κράτος, στο νότιο μέρος της Σερβίας. Συνολικά 98 κράτη αναγνωρίζουν τη χώρα, ενώ άλλα 99 όχι ή δεν έχουν πάρει θέση. Η Ελλάδα είναι σε αυτά που δεν την αναγνωρίζουν. Οι περισσότεροι κάτοικοι της Δημοκρατίας του Κοσόβου είναι Αλβανοί και η συντριπτική πλειοψηφία Μουσουλμάνοι. Παρόλα αυτά το σύνταγμα του κράτους είναι ουδέτερο σε θέματα θρησκευτικών πεποιθήσεων. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πρίστινα. Σίγουρα είναι λίγες οι μέρες που έχουμε για να εξερευνήσουμε τη χώρα, όμως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ξεκινούμε αργά το απόγευμα του Σαββάτου, αφού δουλεύουμε μέχρι τότε. Έχουμε κανονίσει να διανυκτερεύσουμε κοντά στο Veles, σε ένα σπίτι κοντά στη λίμνη Mladost, δίπλα στον αυτοκινητόδρομο. 

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και στις 17:45 ξεκινάμε. Ο δρόμος έχει αρκετή κίνηση μέχρι τα σύνορα. Έχουμε κανονίσει να μας φτάσει η βενζίνη μέχρι να μπούμε στα Σκόπια και να φουλάρουμε εκεί, αφού η τιμή της είναι αρκετά φθηνότερη. Στα σύνορα ευτυχώς η κατάσταση είναι πολύ καλή. Έχει λίγα αυτοκίνητα και περνάμε γρήγορα. Αλλάζουμε 100€ σε 6100 δηνάρια και συνεχίζουμε το δρόμο μας. Έχει ήδη νυχτώσει. Σταματάμε για ανεφοδιασμό πετρελαίου σε ένα πρατήριο Gulf, αλυσίδα που πρώτη φορά βλέπουμε στη χώρα. Δίπλα μας σταματάει και ένα λεωφορείο με ντόπιους, οι οποίοι κατεβαίνουν και πιάνουν το χορό στο πάρκινγκ του πρατηρίου. Συνεχίζουμε λίγα χιλιόμετρα ακόμα μέχρι τη διασταύρωση για το σπίτι μας. Στις 20:10, τοπική ώρα, είμαστε μπροστά στο σπίτι. Το σπίτι είναι διώροφο. Εμείς μένουμε στον επάνω όροφο, ενώ στο κάτω όροφο μένει μία ηλικιωμένη, η οποία δεν γνωρίζει Αγγλικά. Ο ιδιοκτήτης μας έχει ενημερώσει ότι η πόρτα του σπιτιού μας θα μας περιμένει ανοιχτή.

Παρκάρουμε και ανεβαίνουμε. Το σπίτι είναι κουκλίστικο και καθαρό και σίγουρα είναι καλά τα 40€ τη βραδιά που στοιχίζει. Τακτοποιούμαστε, ανοίγουμε το air-condition για να ζεστάνουμε το χώρο και αποφασίζουμε να μείνουμε εδώ. Κανένας μας δεν θέλει να βγει έξω. Ευτυχώς έχουμε κάνει κουμάντο για το βραδινό μας και έχουμε πάρει εφόδια για να το φτιάξουμε. Το ετοιμάζουμε και καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση για να δούμε το Voice. Ο Βασίλης συνέδεσε το κινητό του με την τηλεόραση και παρόλο που η εκπομπή δεν επιτρέπεται να μεταδίδεται στο εξωτερικό, με μαγικό τρόπο τα καταφέρνει. Όλα καλά! Βλέπουμε μέχρι αργά και κοιμόμαστε κουρασμένοι από την όλη ημέρα. Αύριο θα μπούμε στο Κόσοβο.

Ημέρα 28η και 29η: Η επιστροφή σε 40 ώρες!

Η επιστροφή πίσω στη Λάρισα είναι σίγουρα αρκετά κουραστική. Παρόλα αυτά δεν μας νοιάζει. Είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι με τόσες πολλές εικόνες στο μυαλό! Αρχικά θα πάρουμε την πτήση ΤΚ0016 από το Μπουένος Άιρες με τελικό προορισμό την Κωσταντινούπολη. Ενδιάμεσα θα κάνουμε μία στάση 1,5 ώρας στο Σάο Πάολο, όπου θα παραμείνουμε στο αεροσκάφος και θα επιβιβαστούν και άλλοι επιβάτες. Συνολικά θα χρειαστούμε 17 ώρες μέχρι να φτάσουμε στην Κωνσταντινούπολη! Δεν είναι και λίγο πράγμα... Καθόμαστε στις πίσω θέσεις και αντίθετα με την προηγούμενη φορά τυχερές είναι οι μπροστινές θέσεις που έχουν πολλά κενά. Στις 17 αυτές ώρες κοιμόμαστε, βλέπουμε τις σειρές μας και τρώμε 3 γεύματα. Η ώρα περνάει ευτυχώς γρήγορα. Φτάνουμε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στις 22:30. Το αεροδρόμιο είναι τεράστιο και περπατάμε χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο χώρο αναμονής. Περνάνε τα σακίδια μας από έλεγχο και σταματάνε στο σακίδιο του Κωστή. Μετά από ώρα καταλαβαίνουμε ότι φταίει η χτένα του που έχει μεταλλικό μέρος!

Ημέρα 27η:Τελευταίο ταγκό στο Μπουένος Άιρες

Τελευταία μέρα σήμερα στο Μπουένος Άιρες. Σήμερα θα κάνουμε τις τελευταίες βόλτες στην πόλη και θα αγοράσουμε μερικά πράγματα που μας άρεσαν στο ταξίδι, είτε για μας, είτε για δωράκια. Αργά το βράδυ ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής μας. Ευτυχώς το σπίτι το έχουμε νοικιάσει για 2 νύχτες, έτσι ώστε να είμαστε άνετοι και ας μην κοιμηθούμε το δεύτερο βράδυ εκεί. Ξυπνάμε με το πάσο μας και η Λίνα αποφασίζει να φτιάξει τα μαλλιά της στο κομμωτήριο που είναι λίγο πιο κάτω. Ο Κωστής κάνει μία βόλτα στο διπλανό σούπερ μάρκετ της αλυσίδας CΟΤΟ, για να δει αν έχει κάποια πράγματα που θέλουμε να αγοράσουμε. Μπαίνει με το κλασσικό μπλε σακίδιο στην πλάτη και βγαίνοντας η υπεύθυνη του καταστήματος του ζητάει να το ανοίξει για να δει μέσα. Φυσικά βλέπει μόνο το power bank που κουβαλάει πάντα μαζί του. Στην περιοχή που είμαστε το Παλέρμο, αλλά και γενικότερα στην πόλη, έχουμε παρατηρήσει και άλλα πράγματα που δείχνουν ότι οι άνθρωποι προσέχουν περισσότερο σε θέματα ασφαλείας. Για παράδειγμα όλα τα διαμερίσματα μέχρι το 2ο όροφο έχουν πάντα κάγκελα στα μπαλκόνια τους, ενώ τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά έχουν κουδούνι που πρέπει να πατήσεις για να σου ανοίξουν! 

Ημέρα 26η: Επιστροφή στο Μπουένος Άιρες

Το πρόγραμμα σήμερα είναι να γυρίσουμε στο Μπουένος Άιρες με το πλοίο. Σηκωνόμαστε νωρίς, έτσι ώστε να πάρουμε το πρωϊνό μας στο ξενοδοχείο. Είναι το μοναδικό πρωϊνό σε όλο το ταξίδι μας, έτσι θέλουμε να το ευχαριστηθούμε. Γύρω στις 8:00 είμαστε στο εστιατόριο και επιλέγουμε ο καθένας μας ό,τι του αρέσει από τον αξιοπρεπή μπουφέ με γλυκά και αλμυρά. Στις 9:00 είμαστε έτοιμοι με τα σακίδια στην πλάτη. Πληρώνουμε την ακριβότερη διαμονή μας για το ταξίδι (72€), ευχαριστούμε την υπάλληλο και περπατάμε 2 τετράγωνα μέχρι το σταθμό των πλοίων. Το check-in είναι πολύ γρήγορο, ενώ παρατηρούμε ότι αυτή τη φορά δεν έχει τόσο πολύ κόσμο στο πλοίο. Στις 10:35 επιβιβαζόμαστε. Αποχαιρετούμε την Ουρουγουάη! Στις 11:45 φτάνουμε στο λιμάνι του Μπουένος Άιρες και βγαίνουμε έξω από το σταθμό. Υπάρχουν αρκετά ταξί που περιμένουν. Ένας καλοθελητής (;) μας βοηθάει να επιλέξουμε ένα. Μπαίνουμε και ξεκινάμε. Ο Κωστής του ζητάει να ανοίξει το ταξίμετρο. Ο ταξιτζής μας ενημερώνει ότι το ναύλο είναι 15.000 πέσος. Χαμός! Ζητάμε να κατεβούμε αμέσως και ο Κωστής αρχίζει να φωνάζει και να μαλώνει με τον ταξιτζή. Μας είχε λείψει αυτό σε αυτό το ταξίδι... 

Ημέρα 25η: Η Colonia del Sacramento

Σήμερα θα φύγουμε από το Μοντεβιδέο και θα επιστρέψουμε στην Colonia del Sacramento, την πόλη που τρέχαμε να προλάβουμε το λεωφορείο όταν φτάσαμε με το πλοίο από το Μπουένος Άιρες. Το λεωφορείο μας φεύγει από τον κεντρικό σταθμό Tres Cruces στις 9:30, έτσι ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε και για να μην ταλαιπωρηθούμε παίρνουμε ένα ταξί μέχρι εκεί. Είμαστε εκεί πριν τις 9:00. Τα μαγαζάκια του σταθμού τώρα ανοίγουν. Η Λίνα πίνει στα γρήγορα ένα καφέ και ο Βασίλης εξερευνά τα μαγαζάκια. Λίγο πριν τις 9:30 φορτώνουμε τα σακίδια μας και το λεωφορείο αναχωρεί και πάλι ακριβώς στην ώρα του. Θέλουμε περίπου 2:30 ώρες για να φτάσουμε. Από το παράθυρο βλέπουμε το Μοντεβιδέο που αφήνουμε. Στα όρια της πόλης υπάρχουν αρκετά εργοστάσια και μία ολόκληρη παραγκούπολη, όπου μάλλον μένουν οι εργάτες που δουλεύουν εκεί. Το λεωφορείο συνεχίζει και αρχίζουμε να βλέπουμε πάλι λιβάδια και μικρά χωριά. Περίπου στα μέσα της διαδρομής το λεωφορείο σταματάει και για αρκετή ώρα μένει ακινητοποιημένο. Μαθαίνουμε από έναν επιβάτη ότι ένα άλλο λεωφορείο της εταιρίας έχει χαλάσει και θα παραλάβουμε τους επιβάτες του. 

Ημέρα 24η: Το Μοντεβιδέο, μία πόλη που αναγκαστικά την ερωτεύεσαι

Σήμερα ξυπνάμε και ευτυχώς είμαστε όλοι καλά! Θα ήταν κρίμα αφού μόνο η σημερινή μέρα μας μένει για να εξερευνήσουμε το Μοντεβιδέο. Τέλεια! Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε έξω στην πόλη. Σκεφτόμαστε να πάρουμε ένα ταξί για να φτάσουμε μέχρι το βιβλιοπωλείο Escaramuza, που λειτουργεί και ως καφέ, έτσι ώστε να δούμε πόσο ακριβά ή φθηνά είναι.  Βρίσκουμε ένα από τα πολλά που βρίσκονται στην πιάτσα της πλατείας. Μπαίνουμε και βλέπουμε πως οι μπροστινές θέσεις με το πίσω κάθισμα χωρίζονται με ένα τζάμι. Μάλιστα για να υπάρχει επικοινωνία υπάρχει μικροφωνική εγκατάσταση. Για να εξασφαλιστεί η πλήρης απομόνωση του οδηγού με τους πελάτες υπάρχει στη μέση μία θήκη που ο πελάτης βάζει τα χρήματα που πρέπει να πληρώσει. Δεν το έχουμε δει πουθενά στον κόσμο όλο αυτό! Το ταξί μας φτάνει στον προορισμό μας και πληρώνουμε 200 πέσος (5€) για μία απόσταση 3 χιλιομέτρων. Δεν είναι και λίγα. Μπαίνουμε στο βιβλιοπωλείο, το οποίο είναι φανταστικό. Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο. Τα βιβλία στις βιβλιοθήκες φτάνουν μέχρι το ταβάνι. Ρίχνουμε μία ματιά, φωτογραφίζουμε και προχωρούμε στο βάθος που υπάρχει το καφέ. Παραγγέλνουμε καφέ και πρωϊνό. Η μουσική, ο χώρος, η ατμόσφαιρα μας αρέσουν πάρα πολύ. Ο Κωστής παίρνει ένα εντυπωσιακό πιάτο που είναι πάλτα (κρέμα αβοκάντο) πάνω σε φρέσκο ψωμί με αυγό! Περνάμε υπέροχα. Πληρώνουμε 1050 πέσος (25€), ένα ποσό που θα πληρώναμε και στην Ελλάδα.

Ημέρα 23η: Δύσκολη μέρα η σημερινή

Σήμερα θα πάμε στην Ουρουγουάη. Ο τρόπος που επιλέξαμε να το κάνουμε είναι ο πιο συνηθισμένος. Με πλοίο. Είναι ο πιο οικονομικός τρόπος σε σχέση με το χρόνο. Από το Μπουένος Άιρες υπάρχουν 2 ναυτιλιακές εταιρίες που κάνουν το διάπλου του Ρίο ντε λα Πλάτα και φτάνουν στο Colonia del Sacramento στην Ουρουγουάη. Επειδή ακριβώς είναι μόνο 2 οι εταιρίες το εισιτήριο έχουν κανονίσει να είναι περίπου το ίδιο. Έτσι για μία διαδρομή περίπου 1,5 ώρας πληρώσαμε 55€ να πάμε και άλλα τόσα να γυρίσουμε το άτομο! Και αυτή είναι η φθηνότερη τιμή, αφού το εισιτήριο το βγάλαμε πριν από μερίπου 2 μήνες. Ξυπνάμε νωρίς, ετοιμαζόμαστε και λίγο μετά τις 6:30 είμαστε κάτω στο δρόμο. Βρίσκουμε ένα ταξί και στις 7:00 είμαστε στο σταθμό των πλοίων της εταιρίας Colonia Express που θα ταξιδέψουμε. Ο σταθμός μοιάζει αρκετά με αεροδρόμιο. Μπαίνουμε στην ουρά για check-in και ο Βασίλης αρχίζει να παραπονιέται για την κοιλιά του! Κάτι τον πείραξε από τη χθεσινή μέρα... Ίσως να είναι το κοτόπουλο που φάγαμε. Βρίσκουμε μία τουαλέτα πριν περάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίων. Διάρροια και μάλιστα έντονη... Περνάμε τον έλεγχο και μπαίνουμε στην αίθουσα αναμονής για να μπούμε στο πλοίο. Ο Κωστής γράφει στο blog και ο Βασίλης επισκέπτεται και τις τουαλέτες που ευτυχώς υπάρχουν και εδώ...

Ημέρα 22η: Σαν Τέλμο και διασκέδαση μέχρι αργά στο Παλέρμο

Σήμερα ξυπνάμε πολύ νωρίς, αφού στις 8:50 πετάμε για το Μπουένος Άιρες, στη 12η πτήση μας για αυτό το ταξίδι. Ετοιμαζόμαστε, φτιάχνουμε τα σακίδια μας και λίγο μετά τις 6:00 αφήνουμε τα κλειδιά στο θυρωρό της πολυκατοικίας. Περπατάμε μέχρι την πλατεία για να βρούμε ταξί. Ευτυχώς βρίσκουμε γρήγορα και κάνουμε λίγη ώρα μέχρι το αεροδρόμιο, που είναι 14 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Πληρώνουμε κάτω από 8000 πέσος και σιγουρεύουμε την υποψία που είχαμε ότι ο πρώτος ταξιτζής που πήραμε όταν φτάσαμε μας έκλεψε, αφού μας πήρε τα διπλά! Και αυτή τη φορά όλα γίνονται στην ώρα τους και απογειωνόμαστε από την Κόρδοβα. Μετά από 1 ώρα και κάτι φτάνουμε στο Μπουένος Άιρες, και για τελευταία φορά  για αυτό το ταξίδι προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Χόρχε Νιούμπερι. Παίρνουμε τα σακίδια μας και φτάνουμε στο χώρο των ταξί. Εδώ για πρώτη φορά συναντούμε ένα καινούργιο σύστημα. Πρέπει να σκανάρουμε ένα QR code και να οδηγηθούμε σε μία σελίδα, όπου δηλώνουμε τον προορισμό μας, τα άτομα και τις βαλίτσες μας και υπολογίζεται αυτόματα το ποσό που θα πληρώσουμε στο ταξί. Ενδιαφέρον, μόνο που πρώτη φορά πληρώνουμε για τις βαλίτσες μας. Φτάνουμε στο σπίτι μας, που είναι και πάλι κοντά στον Οβελίσκο, όμως επειδή είναι ακόμα νωρίς καθόμαστε στο La Tropilla και τρώμε το πρωϊνό μας. Όλα καλά!