Ημέρα 23η: Ημέρα μπάνιου

Λιακάδα! Σήμερα ξυπνάμε νωρίς το πρωί για να προλάβουμε περισσότερα πράγματα στο πρωϊνό. Πράγματι ο μπουφές είναι πιο πλούσιος. Τρώμε όλοι με όρεξη. Σήμερα ετοιμαζόμαστε για την παραλία Cua Dai, η οποία βρίσκεται 4 χλμ. έξω από το Hoi An, και τοποθετείται στο τέλος μιας ατελείωτης παραλίας 30 χλμ. ανάμεσα στο Da Nang και το Hoi An. Με 4$ παίρνουμε ένα ταξί και φτάνουμε εκεί. Η παραλία είναι αμμώδης, ανάμεσα σε φοίνικες, ενώ αριθμημένα μαγαζιά προσφέρουν ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τα μαγαζιά αυτά πιο πάνω διαθέτουν εστιατόριο που σερβίρει κατά προτίμηση θαλασσινά και ψάρια. Ξεκινάμε από το νο1, στο οποίο έχουν ξαπλώστρες στη δεύτερη σειρά από τη θάλασσα και πάμε πιο κάτω. Στο Νο2 θέλουν να μας βάλουν μπροστά μεν, αλλά όχι εκεί που εμείς θέλουμε (παρόλο που είναι άδειο). "Θα πάμε πιο κάτω. 30 χιλιόμετρα παραλία με ξαπλώστρες είναι!"  Λέμε στην κοπέλα, που μας έχασε ως πελάτες. Καθόμαστε στο Νο3.

Κάνουμε παζάρι για δύο ξαπλώστρες. Πληρώνουμε 1,5$ την ξαπλώστρα για όλη την ημέρα. Η παραλία είναι υπέροχη, ο ήλιος όμως πολύ δυνατός. Καθόμαστε κάτω από την ομπρέλα.

Οι κυρίες που πουλάνε τα πάντα δεν αργούν να μας ανακαλύψουν. Μας επισκέπτονται όλες.

Τα κορίτσια μπαίνουν πρώτα για μπάνιο. Οι άντρες φυλάμε τα πράγματα.

Οι άντρες μπαίνουν δεύτεροι, έτοιμοι να νικήσουν τα κύματα.

Το γλεντάμε! Στην παραλία έχει αρχίσει και μαζεύεται κόσμος. Τα παιδιά δίπλα μας παίζουν με τον χαρταετό.

Μπροστά μας ένας αθλητικός τύπος προσφέρει υπηρεσίες θαλάσσιων αθλημάτων. Κάνει επίδειξη του kite surf, αφού ο αέρας τον ευνοεί.

Ο ήλιος γίνεται πιο δυνατός και έχουμε λίγο αρπάξει. Βλέπουμε τα θαλασσινά που προσφέρει το εστιατόριο (όλα είναι ζωντανά, μέσα σε θαλασσινό νερό). Μας κάνουν εντύπωση τα πελώρια μύδια. Αποφασίζουμε να μην φάμε για να κάνουμε μπάνιο στην πισίνα του ξενοδοχείου. Φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Μπαίνουμε για μπάνιο στην πισίνα και είναι η πρώτη μέρα που ο Βασίλης κάνει με τα μπρατσάκια μπάνιο μόνος του! Πολύ χαιρόμαστε που τον βλέπουμε. Έχει αρχίσει να ξεθαρρεύει και τα πάει καλά.

Αργότερα τα παιδιά κοιμούνται για μεσημέρι κουρασμένα, ενώ εμείς βλέπουμε το 12 του Nikita Mikhalkov.Περνάμε πολύ ωραία. Βγαίνουμε αργά και χαζεύουμε το γεμάτο φεγγάρι πάνω από την πόλη. Κάνουμε μια μικρή βόλτα στο παζάρι, που λειτουργεί όλες τις μέρες που είμαστε εδώ. Δεν αντέχουμε τον υπερβολικό θόρυβο των μεγαφώνων.

Το βράδι τρώμε σε ένα εστιατόριο, μπροστά στο ποτάμι, όπου παραγγέλνουμε, εκτός των άλλων αυγά τηγανητά, για το Βασίλη και 2 φορές φέρνουν διαφορετικό πιάτο. Την μία αυγά βραστά και την άλλη ομελέτα. Τη τρίτη φορά σηκώνομαι, πάω στην κουζίνα και τα φτιάχνω εγώ. Επίσης γελάμε πολύ με τα πιτσιρίκια που μας πουλάνε μικροαντικείμενα. Είναι μαζεμένα απέναντι από εμάς και έρχεται το ένα μετά το άλλο για να μας πουλήσουν την πραμάτεια τους. Το καθένα χρησιμοποιεί την γοητεία του για να το καταφέρει. Κοιμόμαστε.