Ημέρα 27: Σκαρφαλώνοντας σε αμμόλοφους

Σήμερα έχουμε να κάνουμε βόλτα με τζιπ στους αμμόλοφους γύρω από το Mui Ne. Ξυπνάμε νωρίς και τρώμε το πρωϊνό μας. Στις 7:30 θα έρθει το τζιπ να μας παραλάβει. Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει την επίσκεψη μας πρώτα στο λιμάνι με τα ψαροκάϊκα. Χθες το βράδυ τα βλέπαμε με τα φώτα τους να έχουν κυριολεκτικά πλημμυρίσει  τη θάλασσα. Τώρα μάλλον θα τα δούμε που μόλις θα έχουν επιστρέψει. Στη συνέχεια θα επισκεφτούμε τους λευκούς αμμόλοφους, 30 χλμ. μακριά από το χωριό. Επιστρέφοντας προς τα πίσω θα δούμε ακόμα τους κόκκινους αμμόλοφους, ενώ θα περπατήσουμε ξυπόλυτοι μέσα και σε ένα ποτάμι, ψάχνοντας έναν καταρράκτη.

Το τζιπ έρχεται στην ώρα του. Είναι ένα παλιό αμερικάνικο τζιπ. Οδηγός του είναι ο Καν, ο οποίος θα είναι και ο ξεναγός μας. Ανεβαίνουμε και φεύγουμε.

Πρώτη στάση τα ψαροκάϊκα. Σταματάμε και από μακριά βγάζουμε φωτογραφίες. Οι ψαράδες ανεβάζουν τις βάρκες στην παραλία, ενώ αρκετοί καθαρίζουν τα δίχτυα τους.

Δεν καθόμαστε πολύ. Φεύγουμε για τους λευκούς αμμόλοφους. Στο δρόμο συναντάμε λευκές ατελείωτες παραλίες, μικρά χωριά, παράξενα νεκροταφεία στα οποία οι τάφοι έχουν τον αγκυλωτό σταυρό (ο οδηγός μας είπε ότι είναι τάφοι βουδιστών),παραθαλάσσια εστιατόρια και υπο κατασκευή υπερπολυτελή συγκροτήματα. Σε κάποια σημεία του δρόμου αγελάδες μας κλείνουν το δρόμο. Φωτογραφίζω τους κράχτες που μαζεύουν κόσμο για τα εστιατόρια τους.

Φτάνουμε στους λευκούς αμμόλοφους. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό. Το τζιπ μας αφήνει και εμείς περπατάμε με τα πόδια. Μικρά παιδιά μας νοικιάζουν μία πλαστική λουρίδα, για να κάνουμε τσουλήθρα στους αμμόλοφους. Μία νύφη ετοιμάζεται, στο τελευταίο σπίτι πριν τους αμμόλοφους, και όλοι γλεντάνε. Αισθανόμαστε σαν να πατήσαμε την έρημο Σαχάρα. Το τοπίο είναι παρόμοιο.

Περπατάμε καμιά 500αριά μέτρα και σταματάμε. Εδώ έχει κατηφόρα για να παίξουμε. Στήνουμε την βάση μας!

Τρέχουμε στην άμμο, φωτογραφίζουμε, προσπαθούμε να κάνουμε τσουλήθρα. Είμαστε οι πρώτοι που επισκέπτονται σήμερα το μέρος αυτό και είμαστε μόνοι μας. Βλέπουμε από μακριά τα γκρουπ που έρχονταιω μετά από μας! Είμαστε εντυπωσιασμένοι και ταυτόχρονα σκεφτόμαστε πως θα είναι να είσαι χαμένος σε μία έρημο. Μας πιάνει ρίγος!

Τα γκρουπ μας έχουν πια φτάσει και γυρίζουμε προς το τζιπ μας. Ξεκινάμε το δρόμο για τους κόκκινους αμμόλοφους. Φτάνουμε και η κατάσταση εδώ είναι το ίδιο εντυπωσιακή, αλλά έχει πολύ κόσμο. Ο Βασίλης ήδη κοιμάται και η Λίνα με τη Νάγια αποφασίζουν να μείνουν στο τζιπ βλέποντας τους αμμόλοφους από μακριά. Εγώ ανεβαίνω και φωτογραφίζω.

Εδώ είναι πιο τουριστική κατάσταση, ενώ οι αμμόλοφοι αυτοί είναι μικρότερης έκτασης από τους προηγούμενους. Παίρνω άμμο για τη συλλογή μου και επιστρέφω στο τζιπ.

Επόμενη και τελευταία στάση είναι το ποτάμι, στο οποίο θα περπατήσουμε ξυπόλυτοι, ψάχνοντας τους καταρράκτες. Φτάνουμε και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι έχει περάσει η ώρα και πρέπει να βιαστούμε εδώ. Με το που φτάνουμε στο ποτάμι δύο πιτσιρικάδες γίνονται χωρίς να το θέλουμε, ξεναγοί μας. Τους ζητάμε να μας πουν τα χρήματα που θέλουν και μας λένε ότι θα πάρουν ότι τους δώσουμε. Μπαίνουμε στο ποτάμι.

Πιο κάτω ο ένας από τους πιτσιρικάδες ανεβαίνει πάνω σε ένα φοίνικα και κόβει καρύδες.

Μας την ανοίγει και μας δίνει να πιούμε το ζωμό της. Ξεδιψάμε.

Πιο κάτω μας δείχνει ένα φυτό που μόλις ακουμπάς τα φύλλα του αυτά γρήγορα κλείνουν. Εντυπωσιακό! Τραβάω βίντεο.

Ανεβαίνουμε κι άλλο το ποτάμι. Τώρα ο πιτσιρικάς μας δείχνει το φύλλο ενός φυτού που είναι εντελώς αδιάβροχο. Απίθανο πράγμα η φύση!

Η ώρα έχει περάσει και αναγκαστικά, πριν φτάσουμε στους καταρράκτες, γυρίζουμε προς τα πίσω. Ευτυχώς οι ξεναγοί μας ενημερώνουν ότι δεν αξίζει τον κόπο να τους δούμε. Είναι μακριά και δεν είναι εντυπωσιακοί. Φτάνουμε στην αρχή. Δίνουμε στα δύο παιδιά αυτό ένα ποσό που θεωρούμε ότι είναι δίκαιο, αλλά θεωρούν ότι δεν είναι αρκετό. Τελικά δεν ίσχυε η πρώτη τους κουβέντα, να τους δώσουμε ότι θέλουμε. Αναβάζουμε λίγο το ποσό και φεύγουμε. Τους χαιρετάμε ενώ αυτοί όχι. Αυτό είναι κάτι που έχουμε παρατηρήσει σε όλο το Βιετνάμ. Ο κόσμος είναι προσιτός, και σου συμπεριφέρεται όμορφα, μέχρι να πάψεις να ενδιαφέρεσαι, ή όταν έχεις κάτι διαφορετικό στο μυαλό σου. Τότε γίνονται αγενείς. Κρίμα! Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, κάνουμε μπάνιο στην πισίνα και τρώμε μεσημεριανό. Το βράδι αποφασίζουμε να κάνουμε μία μεγάλη βόλτα με τα πόδια προς τα πιο ακριβά ξενοδοχεία της περιοχής.

Η βόλτα μας αρέσει πολύ. Έχουμε την καλύτερη θερμοκρασία, σε όλο το ταξίδι, αφού έχει ένα ωραίο αεράκι, και περπατάμε ευχάριστα. Βλέπουμε μαγαζιά, μπροστά στη θάλασσα, που ψήνουν φρέσκα θαλασσινά. Έχουν ανάψει τα φωτάκια τους και περιμένουν την πελατεία τους.

Τα θαλασσινά είναι ζωντανά και τα διαλέγεις εσύ. Βλέπουμε ένα ζωντανό τεράστιο σαλάχι. Ο μάγειρας μας το σηκώνει μπροστά μας. Τα παιδιά φοβούνται με το μέγεθος του.

Πιο κάτω μία κυρία φτιάχνει μικρές πίτες με θαλασσινά. Φαίνονται πολύ νόστιμα.

Μας πιάνει βροχή σε μία περιοχή που σύμφωνα με τα βιβλία σπάνια βρέχει. Το μικροκλίμα που δημιουργούν οι αμμόλοφοι, βοηθούν σε αυτό. Βρίσκουμε καταφύγιο σε ένα μπαράκι και πίνουμε ποτά.

Το βράδι στο αγαπημένο μας Pogo, τρώμε και πίνουμε τα τελευταία ποτά μας. Κοιμόμαστε.