Ημέρα 5η: Για τα παιδιά και τους μεγάλους!

Σήμερα έχουμε να δούμε την περιοχή των πύργων της Πετρόνα, η οποία εκτός των πύργων έχει πολλά αξιοθέατα. Κατεβαίνουμε κάτω στην κουζίνα για να φάμε πρωϊνό.

Μία πολυμέλης οικογένεια Ινδών έχει κάνει κατάληψη! Μαγειρεύουν, φωνάζουν δυνατά, τρώνε, ένας χαμός! Δεν υπάρχει χώρος να καθίσουμε και έτσι βγαίνουμε έξω, αφού έχει περάσει 1 ώρα και δεν λένε να φύγουν. Λίγο πιο κάτω παίρνουμε κάτι από το δρόμο.

Περπατάμε με κατεύθυνση τους πύργους, οι οποίοι από το ξενοδοχείο μας απέχουν γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο. Πρώτη στάση το Aquaria KLCC, για να δούμε παράξενα ψάρια. Η ουρά είναι τεράστια! Αποφασίζουμε να προχωρήσουμε και να γυρίσουμε αργότερα.

Επόμενη στάση μία από τις μεγαλύτερες ανοιχτές παιδικές χαρές του κόσμου, που βρίσκεται στο πάρκο KLCC μπροστά στους πύργους.

Τα παιδιά μόλις την αντικρίζουν τρέχουν να ξεκινήσουν το παιχνίδι. Πραγματικά είναι τεράστια! Δίπλα ακριβώς στην παιδική χαρά έχει αβαθείς πισίνες, όπου τα παιδιά τσαλαβουτούν, παίζουν και δροσίζονται. Αυτός ο πειρασμός δεν περνάει απαρατήρητος στα παιδιά μας. Μόλις αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, παρατάνε τις κούνιες και τα παιχνίδια, βγάζουν τα ρούχα και μπαίνουν μέσα στην πισίνα. Τελικά το παιχνίδι στο νερό είναι ασυναγώνιστο! Παντού υπάρχει αστυνόμευση, ενώ στο χώρο της πισίνας δύο κυρίες ελέγχουν το χώρο. Μένουμε 2 ώρες εκεί, αφού τα παιδιά δεν το συζητάνε να φύγουμε.

Αλλάζουμε ρούχα και φεύγουμε με τα χίλια ζόρια. Επόμενη στάση το τεχνολογικό μουσείο Petrosains, που βρίσκεται στο πελώριο κτίριο, που στεγάζει εκατοντάδες καταστήματα, στη βάση των πύργων. Και εκεί έχει ουρά, που προχωράει όμως γρήγορα. Αφήνουμε τις τσάντες μας στα ειδικά ντουλαπάκια και μπαίνουμε μέσα. Το μουσείο έχει γενικό θέμα το πετρέλαιο, αλλά μέσα σε αυτό μπορούν τα παιδιά να γνωρίσουν, με διαδραστικά παιχνίδια, θέματα που αφορούν τη Φυσική, τη Χημεία και την Τεχνολογία. Τα παιδιά μας ενθουσιάζονται! Δεν θέλουν να τελειώσει. Μπαίνουμε μέσα σε εξομοιωτή ελικοπτέρου, η Νάγια αισθάνεται πως είναι να είσαι μέσα σε ανεμοστρόβιλο, κοιμάται πάνω σε καρφιά σαν φακίρης,ο Βασίλης κατεβαίνει μεγάλες πίστες του σκι, σε ειδικό εξομοιωτή με αναγνώριση κίνησης, με ταχύτητα που ξεπερνά τα 100 χλμ. την ώρα. Ατελείωτο παιχνίδι γνώσεων!

Αποκαμωμένοι τρώμε ένα γύρο στα γρήγορα, παίρνοντας λίγες δυνάμεις. Αγοράζουμε μερικά τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ και ψάχνουμε να βρούμε από που θα προμηθευτούμε εισιτήρια για να ανεβούμε πάνω στους πύργους. Ρωτώντας φτάνουμε στα γκισέ εισιτηρίων . Ο νεαρός εκεί πληροφορεί τη Λίνα ότι εισιτήρια μπορεί να πάρει για την Τρίτη (μετά από 3 μέρες). Πιο πριν δεν υπάρχει τίποτα. Κάθεται ο Κωστής να πληρώσει και ταυτόχρονα 2 κοπέλες ζητούν και αυτές εισιτήριο. Εκλιπαρούν για να βρουν εισιτήρια τη Δευτέρα. Ο νεαρός τη ενημερώνει ότι υπάρχουν. Κοιτάει τον Κωστή που τον κοιτάει και μας δίνει αμέσως εισιτήρια για αύριο Κυριακή στις 9:00. Που να βγάλεις άκρη!

Βγαίνουμε για να πάρουμε ταξί και να πάμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο. Ο ταξιτζής μας ζητάει το εξωφρενικό ποσό των 30 MYR, χωρίς φυσικά ταξίμετρο που δεν διαθέτει το ταξί του. Μας ενημερώνει ότι τα ταξί με ταξίμετρο είναι πιο 3 φορές πιο ακριβά. Τον προσπερνάμε γελώντας και πιο κάτω βρίσκουμε ταξί με ταξίμετρο που μας πηγαίνει με 16MYR! Ξεκουραζόμαστε στο ξενοδοχείο και φεύγουμε για την Ινδική συνοικία που  σήμερα Σάββατο έχει τη βραδινή αγορά pasar malam, με φαγητό στο δρόμο.

Στους δρόμους του κέντρου επικρατεί κυκλοφοριακό χάος! Τα αυτοκίνητα προχωρούν με βήμα σημειωτόν. Περπατάμε μέχρι το σταθμό του τρένου, όμως μία ταμπέλα μας ενημερώνει ότι προσωρινά δε λειτουργεί. Το "κόβουμε" με τα πόδια μέχρι την επόμενη στάση του τρένου, όπου διασταυρώνεται με την άλλη γραμμή του τρένου. Εκείνη ευτυχώς λειτουργεί! Η κατάσταση των μετακινήσεων μέσα στο κέντρο της Κουάλα Λουμπούρ δεν είναι και η καλύτερη. Τα τρένα δεν βολεύουν (όταν λειτουργούν!) για να επισκεφτείς τα βασικά κεντρικά αξιοθέατα, τα λεωφορεία κάνουν υπερβολικούς χρόνους, στα ταξί πρέπει να είσαι τυχερός για να μην σε κλέψουν, ενώ η καλύτερη λύση είναι μόνο τα πόδια.

Φτάνουμε στην Ινδική συνοικία. Διαφέρει λίγο από ότι έχουμε δει. Τα μαγαζιά έχουν μεγάλα ηχεία και παίζουν δυνατά μουσική προσπαθώντας να προσελκύσουν πελάτες. Βρίσκουμε το δρόμο του παζαριού, όπου επικρατεί πανικός από κόσμο! Με δυσκολία τον περπατάμε όλο, κοιτώντας παράλληλα, ανάμεσα στους πάγκους των ρούχων, κοσμημάτων και παπουτσιών, τους πάγκους των φαγητών που μας αρέσουν περισσότερο. Στο τέλος της διαδρομής συμφωνούμε και επιστρέφουμε πίσω να αγοράσουμε σε πακέτο ότι μας άρεσε. Παίρνουμε μία ομελέτα τυλιχτή μέσα σε φύλλο και τρία πιάτα με noodles. Καθόμαστε σε ένα παγκάκι και τρώμε, μακριά από τον κόσμο.

Με ταξί γυρίζουμε προς το ξενοδοχείο, όπου λίγο πιο δίπλα, έχει ένα μαγαζί που παίζει ζωντανή τζάζ, το No Black Tie. Μας αρέσει και μένουμε. Με καθυστέρηση 1 ώρας το πρόγραμμα ξεκινάει. Τα παιδιά αντέχουν 8 τραγούδια! Έχει πάει 12:00! Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και κοιμόμαστε κατευθείαν.