Ημέρα 23η: Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεις ν' αγοράσεις!

Ο Κωστής σηκώνεται νωρίς και γράφει στο blog. Οι υπόλοιποι ξυπνάνε με δυσκολία. Η ώρα έχει πάει 7:30 και στις 8:00 πρέπει να είμαστε στο αεροδρόμιο, έχοντας παραδώσει και το αυτοκίνητο. Παραλείπουμε το πρωϊνό για να προλάβουμε. Μέσα στο Miri και παρόλο που έχουμε το GPS μπερδευόμαστε και δεν μπορούμε να πάρουμε το δρόμο προς το αεροδρόμιο. Χάνουμε χρόνο. Φτάνουμε τελικά στο αεροδρόμιο ακριβώς στις 8:00. Ελπίζουμε να μην χάσουμε χρόνο στην παράδοση του αυτοκινήτου. Ο υπάλληλος του γραφείου που θα το παραδώσουμε έχει σχεδόν θρυλικό όνομα. Bruce Yii! Παρκάρουμε στις αναχωρήσεις και πηγαίνουμε στο γραφείο του. Λείπει! Τον τηλεφωνούμε και μας λέει ότι δεν θα έρθει. Να αφήσουμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου πάνω στο γραφείο του! Πάλι καλά.

Με ταχύτητα κάνουμε check-in και ευτυχώς προλαβαίνουμε. Ο Κωστής τελειώνει τη χθεσινή ημέρα μέσα στο αεροδρόμιο και την κάνει post. Βγάζουμε μία ωραία φωτογραφία των παιδιών με μία κοπελίτσα. Το αεροπλάνο φεύγει στην ώρα του. Πλησιάζουμε στη Σιγκαπούρη. Από ψηλά βλέπουμε χιλιάδες στρέμματα καλλιέργειας φοίνικα, απ΄ όπου βγάζουν λάδι στη Μαλαισία. Στις 12:00 προσγειωνόμαστε. Παίρνουμε τους σάκους μας και βγαίνουμε προς τα έξω. Για πρώτη φορά σε αεροδρόμιο μας περνάνε τα πράγματα μας από scanner. Μας ζητούν να ανοίξουμε τη βαλίτσα. Κάτι ψάχνουνε. Από τις κουβέντες τους καταλαβαίνουμε ότι ψάχνουνε το μαχαίρι που αγόρασε ο Κωστής από το Kuching. Είναι ένα μεγάλο παλιό μαχαίρι, για να κόβουν τα χόρτα στη ζούγκλα, το οποίο είναι σε όμορφη ξυλόγλυπτη θήκη.  Τους το βγάζουμε έξω. Μας ενημερώνουν ότι δεν επιτρέπεται να το έχουμε στη βαλίτσα μας, αφού ο νόμος στη Σιγκαπούρη το απαγορεύει. Κλείνουμε τις βαλίτσες και ο Κωστής ακολουθεί μία αστυνομικό στο τμήμα και οι υπόλοιποι βγαίνουν έξω για να τον περιμένουν.


Η αστυνομικός ενημερώνει τον Κωστή ότι είναι παράβαση, η προσπάθεια εισαγωγής του μαχαιριού, και ότι θα έρθουν αστυνομικοί να ελέγξουν το περιστατικό. Καταγράφει όλα τα στοιχεία του Κωστή σε βιβλία και στον υπολογιστή. Σε λίγο έρχονται δύο αστυνομικοί. Επαναλαμβάνουν τα της παράβασης στον Κωστή. Κάπου τον ρωτάνε και για το πότε θα φύγει από τη Σιγκαπούρη και από τα συμφραζόμενα ο Κωστής νομίζει ότι του λένε ότι δεν θα προλάβει να καταθέσει στη δίκη (;) μέσα σε 2 μέρες. Ευτυχώς δεν είναι αυτό. Το μόνο που τελικά του λένε είναι ότι το μαχαίρι κατάσχεται. Ο Κωστής ζητάει τουλάχιστον να κρατήσει τη θήκη που είναι ακίνδυνη (η αντίστοιχη περιπέτεια του ξαδέρφου μας Νάσου, είχε γίνει μάθημα). Στη συνέχεια τον ανακρίνουν για οτιδήποτε είχε σχέση με την αγορά του μαχαιριού, αλλά και για τον ίδιο. Επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση κ.λ.π. Απότομα και αφού ο αστυνομικός έχει σημειώσει τα πάντα, τον ενημερώνει ότι είναι τυχερός! Το αντικείμενο του επιστρέφεται και θα του γίνει και μία συστατική επιστολή ώστε να μην έχει πρόβλημα κατά την αναχώρηση από τη χώρα! Απίθανο! Σε 5 λεπτά είναι έξω με τους υπόλοιπους.

Με ταξί πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο μας. Η πόλη της Σιγκαπούρης που βλέπουμε στο δρόμο, μας μαγεύει για ακόμη μία φορά. Φτάνουμε. Με όλα αυτά η ώρα έχει πάει 14:00. Κάνουμε check-in στην ώρα μας. Αφήνουμε τα πράγματα και βγαίνουμε προς τα έξω. Πεινάμε, αφού δεν φάγαμε πρωϊνό. Με τη βοήθεια του οδηγού πηγαίνουμε σε ένα πολύ κοντινό φαγάδικο και τρώμε κινέζικο. Αποφασίζουμε να φύγουμε για το ζωολογικό κήπο. Παίρνουμε το μετρό. Τα πάντα στην πόλη αυτή είναι εντυπωσιακά τακτικά. Το προσέχουμε αυτό παντού. Στο μετρό, στο γκισέ των εισιτηρίων, ζητάμε πληροφορίες για να αγοράσουμε ημερήσια κάρτα, αλλά και οδηγίες για να πάμε στο ζωολογικό κήπο. Και για τα δύο μας δίνει ο υπάλληλος από ένα χαρτάκι που μας ενημερώνει για το κάθε θέμα.


Φτάνουμε στη στάση Ang Mo Kio, του μετρό. Εκεί αγοράζουμε ημερήσια κάρτα, αλλά και βρίσκουμε να αλλάξουμε χρήματα στο διπλανό χαώδες εμπορικό κέντρο. Από εκεί φεύγει και το λεωφορείο για τον ζωολογικό κήπο. Μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η τάξη που παρατηρούμε. Για κάθε λεωφορείο υπάρχει ειδικός σηματοδοτημένος και στενός διάδρομος, έτσι ώστε να μην μπορείς να κάνεις λάθος, αλλά και να μην μπορείς να πάρεις τη σειρά κάποιου άλλου. Σε 30' είμαστε στον προορισμό μας. Στο χώρο αυτό, εκτός του ζωολογικού κήπου (ο οποίος είναι παγκοσμίας εμβέλειας), υπάρχει το νυχτερινό σαφάρι (όπου περιηγείσαι μέσα σε ένα τροπικό δάσος με ζώα τη νύχτα) και ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα πουλιών στον κόσμο (όπου περπατάς ελεύθερος μέσα στο χώρο με τα πουλιά).

Για πρώτη φορά δεν διαβάσαμε επαρκώς τον οδηγό μας και ο ζωολογικός κήπος κλείνει στις 18:00, ενώ η ώρα είναι 17:10. Δεν προλαβαίνουμε. Αποφασίζουμε να πάμε στο νυχτερινό σαφάρι, για το οποίο έχουμε διαβάσει και ακούσει πολύ καλά λόγια, το οποίο ξεκινάει στις 19:00. Βγάζουμε εισιτήρια και πίνουμε τσάι περιμένοντας. Μέχρι να έρθει η ώρα μαζεύεται πολύς κόσμος. Μπαίνουμε. Αρχικά παίρνουμε το τρενάκι το οποίο σε γυρνάει σε όλο το πάρκο, καθώς μία ξεναγός μιλάει. Έχει ήδη νυχτώσει. Δεν επιτρέπονται φωνές και φλας στη φωτογράφηση. Τα ζώα το βράδι είναι πολύ δραστήρια. Μάλιστα τα έχουν ταίσει λίγο νωρίτερα και είναι αρκετά ζωηρά. Ακριβώς δίπλα μας βλέπουμε πολλά ζώα. Τα παιδιά το διασκεδάζουν αλλά και φοβούνται λίγο.

Μετά τη βόλτα με το τρενάκι, βλέπουμε μία παράσταση με ζώα, ενώ στην συνέχεια περπατάμε μέσα στο πάρκο, στα σηματοδοτημένα μονοπάτια. Είναι υπέροχο να περπατάς μέσα σε ένα τροπικό δάσος το νύχτα, ακούγοντας τα τριζόνια και βλέποντας δίπλα σου τα ζώα. Μας κάνουν εντύπωση η αγριόγατα που θέλει να πιάσει και να φάει τα ψάρια της λίμνης, το παιχνίδι 3 μικρών τρωκτικών μέσα στα νερά, η βόλτα μέσα σε χώρο όπου πετάνε ελεύθερες νυχτερίδες, οι βούβαλοι και ιπποπόταμοι που είναι γείτονες (;), οι ιπτάμενοι σκίουροι και ο καβγάς δύο νυχτερίδων για ένα μικρό μήλο.

Κουρασμένοι φεύγουμε. Παίρνουμε ταξί, αφού είναι το μόνο μέσο με το οποίο υπάρχει ελπίδα να φύγεις νωρίς. Σε λίγη ώρα είμαστε στο ξενοδοχείο μας.

Τα παιδιά κοιμούνται αμέσως. Είναι εξαντλημένα!  Ο Κωστής φέρνει απ΄έξω φαγητό. Τρώμε και κοιμόμαστε.

Αύριο έχουμε να γυρίσουμε όλη τη Σιγκαπούρη!