Σήμερα έχουμε πρωινό εγερτήριο όλοι, αφού στις 9:00-9:15 πρέπει να είμαστε στο σταθμό Talat Sao, για να πάρουμε το λεωφορείο για το Vang Vieng. Ετοιμάζουμε τους σάκους μας και στις 9:00 είμαστε στο τουκ τουκ με κατεύθυνση το σταθμό. Η κίνηση στους δρόμους της Vientiane είναι πολύ μεγάλη. Προχωράμε αργά. Ευτυχώς ο σταθμός είναι κοντά και στις 9:15 είμαστε στο σταθμό. Πηγαίνουμε κατευθείαν στη γραμμή 1 όπου πρέπει να βρίσκεται το λεωφορείο μας. Μας ενημερώνουν ότι το λεωφορείο έχει γεμίσει και το επόμενο φεύγει στις 10:00. Βλέπουμε το λεωφορείο των 10:00. Είναι καλοκαιρινό! Δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο, εκτός του οδηγού. Σκεφτόμαστε καλύτερα τις εναλλακτικές μας. Η διαδρομή είναι 150 χιλιόμετρα, ένα κανονικό λεωφορείο κάνει τη διαδρομή σε 4 ώρες, αλλά με αυτό μπορεί να φτάσουμε σε 6 ώρες! Βγαίνουμε προς τα έξω. Αμέσως πέφτουν επάνω μας οι τύποι με τα βανάκια. Βρίσκουμε με διπλάσια χρήματα (6€ το άτομο) βανάκι που κάνει τη διαδρομή σε 3-3,5 ώρες και μας πηγαίνει και στην πόρτα του ξενοδοχείου μας.
Ακολουθούμε εμείς και 3 κορίτσια από τη Μαλαισία τον τύπο που μας οδηγεί στο βαν. Η σκηνή είναι εντυπωσιακή. Έχουμε βγει έξω από το σταθμό και περπατάμε στους δρόμους. Μπροστά ο τύπος που σέρνει την βαλίτσα της μίας κοπέλας, από πίσω εμείς και στο τέλος τα 3 κορίτσια. Ο τύπος παράλληλα προσπαθεί να πάρει τηλέφωνο με το κινητό του στο βανάκι, το οποίο έχει φύγει εδώ και 10 λεπτά, για να το γυρίσει πίσω. Δεν έχει μονάδες στο κινητό και αγοράζει από το δρόμο κάρτα. Περπατώντας προσπαθεί να ανοίξει το σελοφάν της κάρτας, να ξύσει και να πληκτρολογήσει τον αριθμό ανανέωσης και να πάρει τηλέφωνο. Παράλληλα κοιτάει και πίσω για να μην του φύγει και κανένας πελάτης. Ευτυχώς όλα πάνε καλά και στις 9:45 είμαστε μέσα στο βανάκι και ξεκινάμε. Βγαίνουμε από την πόλη και παίρνουμε τον δρόμο προς το βορρά. Ο οδηγός τρέχει πολύ. Υπάρχουν στιγμές που σκεφτόμαστε να βάλουμε τα διαβατήρια στο στόμα. Ο δρόμος χαλάει και γίνεται χωματόδρομος. Έτσι εξηγούνται και οι 4 ώρες που θέλει το λεωφορείο για τη διαδρομή. Σταματάμε για λίγο και αγοράζουμε βραστά καλαμπόκια. Δεν έχουμε φάει κάτι από το πρωί. Φωτογραφίζουμε το λεωφορείο πίσω μας, που μόλις έφτασε, και τρέχουν οι κοπέλες να πουλήσουν την πραμάτεια τους.
Μετά από ακριβώς 3 ώρες μπαίνουμε στην πόλη. Το βανάκι μας σταματάει σε ένα ξενοδοχείο που μάλλον κανένας δεν θέλει να κατεβεί. Του λέμε ότι εμείς πηγαίνουμε στο Ban Sabai. Μας λέει να πάρουμε τουκ τουκ! Ο Κωστής κατεβαίνει από το βαν μαινόμενος. Αμέσως γίνεται πειστικός και σε λίγη ώρα είμαστε στο ξενοδοχείο μας. Κάνουμε check-in. Το ξενοδοχείο είναι φανταστικό! Αποτελείται από 15 μπανγκαλόου, μπροστά στον ποτάμι, έχει θέα τα επιβλητικά βουνά της περιοχής και διαθέτει πισίνα για τα παιδιά. Τακτοποιούμαστε στο δωμάτιο ενώ τα παιδιά ξεντύνονται για την πισίνα. Για 2 ώρες τα παιδιά χαίρονται την πισίνα. Δεν βγαίνουν ούτε για φαγητό. Ο Κωστής βγαίνει έξω στην πόλη για να αγοράσει κάτι για φαγητό. Η πόλη είναι πολύ τουριστική, ενώ στους δρόμους κυκλοφορούν ημίγυμνοι νεαροί και νεαρές τουρίστες, που ετοιμάζονται να πάνε για tubing στο ποτάμι.
Το tubing είναι αυτό που κάνουν κατά κόρον στην πόλη αυτή. Αρχικά πρέπει να νοικιάσεις μία σαμπρέλα, να μεταφερθείς 4-5 χιλιόμετρα πριν την πόλη και να πέσεις στο ποτάμι. Στα 5 αυτά χιλιόμετρα συναντάς στις όχθες μπαρ, όπου πίνεις μέχρι τελικής πτώσης, σε ποτήρια κουβαδάκια. Φτάνεις αργά το βράδι στην πόλη και συνεχίζεις στα μπαρ της πόλης. Κάθε χρόνο αρκετοί τουρίστες πνίγονται, από το πολύ ποτό. Ο Κωστής σταματάει σε μία από τις πολυάριθμες μικρές καντίνες στο κέντρο και παραγγέλνει σάντουιτς. Στο μεταξύ πηγαίνει να ρωτήσει στο απέναντι μαγαζί για την ενοικίαση σαμπρέλας. Την ώρα που ο ιδιοκτήτης τον ενημερώνει περνάνε από μπροστά καλλίγραμμες κοπέλες. Ο ιδιοκτήτης τον κοιτάει με νόημα και του λέει: «boom boom»! Ο Κωστής του δείχνει τη βέρα, αλλά συνεχίζει και του εξηγεί ότι πιο πέρα είναι ένα μεγάλο μπαρ και ότι εκεί γίνεται πολύ boom boom. Κόλαση! Ο Κωστής γυρίζει πίσω με τα σάντουιτς και ιστορίες να διηγηθεί.
Το μεσημέρι περνάμε στο δωμάτιο και το απόγευμα βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη. Η πόλη είναι ήσυχη ακόμα αφού τα πλήθη είναι ακόμα στο ποτάμι και πίνουν. Σταματάμε σε ένα εστιατόριο και πίνουμε δροσιστικά μπροστά στο ποτάμι. Περνάει η ώρα και σιγά- σιγά βλέπουμε να έρχονται σαμπρέλες με μεθυσμένους νεαρούς. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Έχει πια νυχτώσει και αρχίζουν να έρχονται καραβάνια από τουκ τουκ και jumbo που φέρνουν μεθυσμένους νεαρούς που δεν μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Καθόμαστε σε μία άκρη και τους χαζεύουμε. Το κέντρο γεμίζει νεαρούς και νεαρές με μαγιό. Συνεχίζουν στα μπαρ αλλά και στους δρόμους το πάρτι. Η Νάγια εντυπωσιάζεται και παράλληλα φοβάται λίγο. Πάμε λίγο πιο κάτω και καθόμαστε για μπύρα με θέα φυσικά το δρόμο που περνάνε μπουλούκια μεθυσμένων. Η Νάγια τώρα έχει συνηθίσει το θέαμα και διασκεδάζει. Η ώρα έχει περάσει και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας. Τρώμε ελαφρά στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και πηγαίνουμε για ύπνο κουρασμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου