Ξυπνάμε και κοιτάμε έξω από το παράθυρο. Ευτυχώς δε βρέχει! Ο ουρανός δεν είναι τόσο συννεφιασμένος όσο χθες. Πίνουμε τον καφέ μας στο σαλονάκι της υποδοχής του ξενοδοχείου. Μας ενημερώνουν ότι μεθαύριο το δωμάτιο μας είναι κλεισμένο και ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο άλλο δωμάτιο. Η Λίνα, μετά τον καφέ, κάνει μία γύρα στα γειτονικά ξενοδοχεία. Ο Κωστής γράφει στο blog. Κατά τις 10:30 είμαστε έτοιμοι. Έχουμε μία λίστα με διαθέσιμα δωμάτια για αύριο, αλλά για σήμερα έχουμε ετοιμάσει τα σακίδια μας για ημερήσια εκδρομή στους καταρράκτες Kuang Si. Νοικιάζουμε μετά από παζάρι 2 ολοκαίνουργια μηχανάκια Yamaha, με 12€ το ένα τη μέρα. Ξεκινάμε για τους καταρράκτες! Παίρνουμε τον παραποτάμιο δρόμο που φεύγει προς τον νότο. Οι καταρράκτες βρίσκονται μετά από 30 χιλιόμετρα. Η διαδρομή είναι υπέροχη! Η φύση είναι καταπράσινη, χωρίς να είναι ζούγκλα. Περνάμε μέσα από μικρά χωριουδάκια, ενώ έξω από αυτά βλέπουμε τους πιο όμορφους ορυζώνες. Φτάνουμε στο χώρο των καταρρακτών. Υπάρχει φυλασσόμενο παρκινγκ με 0,20€, όπου αφήνουμε τα μηχανάκια μας. Έξω από την είσοδο είναι γεμάτο μαγαζάκια που πουλάνε φαγητό και διάφορα ποτά. Πληρώνουμε 2€ είσοδο και μπαίνουμε.
Το πρώτο πράγμα που συναντάμε είναι ένα κέντρο διάσωσης αρκούδων. Της Μαλαισιανής και της Ασιατικής. Τα παιδιά κάθονται και τις παρατηρούν με πολύ χαρά. Συνεχίζουμε προς τους καταρράκτες. Ο κόσμος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση είναι βρεγμένος, αφού στους καταρράκτες αυτούς επιτρέπεται το μπάνιο. Φτάνουμε στον πρώτο χώρο που επιτρέπεται το μπάνιο. Οι καταρράκτες δημιουργούν μία μεγάλη λίμνη, όπου ο κόσμος κάνει μπάνιο, ενώ ένα σχοινί δεμένο από ένα δέντρο λειτουργεί ως μέσο για να κάνεις μία θεαματική βουτιά μέσα στη λίμνη. Μία οικογένεια Γάλλων κάνει βουτιές από εκεί. Η Λίνα με τα παιδιά ξεντύνονται στα ξύλινα αποδυτήρια που βρίσκονται εδώ, βάζουν τα μαγιό τους και μπαίνουν μέσα. Ο Κωστής φωτογραφίζει και φυλάει τα πράγματα. Για αρκετή ώρα είμαστε εκεί. Ο κόσμος όσο περνάει η ώρα πυκνώνει. Κάποιοι τολμηροί κάνουν βουτιές πηδώντας πάνω από τον μικρό καταρράκτη. Ο Βασίλης έχει αρχίσει να τρέμει από το κρύο.
Σιγά-σιγά βγαίνουνε όλοι έξω και ανεβαίνουμε στο καφέ πιο πάνω για δροσιστικά. Καθώς περπατάμε προς τα πάνω το ποτάμι, βλέπουμε συνεχώς καταρράκτες που δημιουργούνται και άλλους χώρους που επιτρέπεται το μπάνιο. Πίνουμε ένα κρύο Lao καφέ με παγάκια, ενώ τα παιδιά τρώνε ένα κρουασάν με σοκολάτα. Ξεκουραζόμαστε και ανεβαίνουμε πιο πάνω όπου βλέπουμε τον κύριο καταρράκτη. Έχει συνολικό ύψος γύρω στα 40 μέτρα, με τον κύριο που δημιουργείται να είναι γύρω στα 20 μέτρα. Φωτογραφίζουμε και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Ανεβαίνουμε στα μηχανάκια μας και επιστρέφουμε. Στο δρόμο σταματάμε και φωτογραφίζουμε τα υπέροχα τοπία που βλέπουμε. Μας πιάνει βροχή. Τι παράξενο! Βρίσκουμε καταφύγιο σε ένα μαγαζάκι εστιατόριο, δίπλα στο Mekong. Τρώμε σαλάτα, ψητή πάπια και σούπα. Το μαγαζί είναι μίας πενταμελούς οικογένειας, οι οποίοι ζουν και εργάζονται σε αυτό. Η βροχή σταματά και συνεχίζουμε.
Αργά το απόγευμα φτάνουμε στο δωμάτιο μας. Ξεκουραζόμαστε για λίγο και βγαίνουμε με τα πόδια έξω για βόλτα. Ο ήλιος είναι πειρασμός. Συναντούμε Έλληνες που βρίσκονται εδώ με ταξιδιωτικό γραφείο. Κάνουν το Βιετνάμ – Λάος – Καμπότζη. Μιλάμε μαζί τους. Μένουν σε ένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία της πόλης, 5 χιλιόμετρα έξω από αυτή. Έτσι ανεβαίνει το κόστος μιας εκδρομής, αλλά και η προμήθεια του ταξιδιωτικού γραφείου, σκεφτόμαστε. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην νυχτερινή αγορά, που μάλλον θα αρχίσουν σε λίγο να μας φωνάζουν με τα μικρά μας ονόματα. Καθόμαστε για ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στην κάβα, πάνω στο δρόμο. Πριν προλάβουμε να πιούμε ο Βασίλης ρίχνει και σπάει το μεγάλο ποτήρι, όλο πάνω στον Κωστή. Μούσκεμα! Ο Κωστής γυρίζει στο δωμάτιο και αλλάζει. Το μόνο μελανό σημείο της ημέρας! Τρώμε στην αγορά με 1€ το πιάτο, ευτυχώς τη στιγμή που ξεκινάει η βροχή. Γυρίζουμε στο δωμάτιο για ύπνο. Ελπίζουμε και αύριο να μας κάνει καλό καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου