Ημέρα 6η: Γλίστρες και τούμπες!

Όλο το βράδυ κοιμόμαστε με κουβέρτες. Ξυπνάμε κρυώνοντας. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για κρύο, Ιούλιο μήνα στην Ασία! Πηγαίνουμε για καφέ στο Ban Won. Στέλνουμε την προηγούμενη μέρα μας στο blog και κουβεντιάζουμε με τον Koffie για την Ασία. Μας λέει την ιστορία του. Ήρθε από την Ολλανδία, έχοντας μία μικρή εταιρία κατασκευής ιστοσελίδων, για 3 μήνες διακοπές στην Ταϋλάνδη, ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε, έκανε παιδί και έμεινε στην περιοχή. Λόγω του ότι η βίζα στην Ταϋλάνδη στοιχίζει 20.000€ ήρθε στο Λάος. Ο Koffie δείχνει ενημερωμένος για τα πάντα. Ενδιαφέρεται να μάθει για μας. Η κουβέντα διαρκεί πολύ, αλλά πρέπει να φύγουμε. Τον αποχαιρετούμε και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Μαζεύουμε και φεύγουμε με κατεύθυνση το Pakse. Έχουμε να δούμε 3 καταρράκτες σήμερα. Μεταξύ αυτών τον Tat Fan, το πιο γνωστό καταρράκτη της χώρας.

Όλο το βράδυ έβρεχε και ο ουρανός δείχνει καθαρός. Τίποτα βέβαια δεν είναι σίγουρο εδώ που είμαστε! Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε στον καταρράκτη Tad Yueang. Ο δρόμος είναι καλός μέχρι το parking. Αφήνουμε τα μηχανάκια μας, πληρώνουμε ένα μικρό αντίτιμο και μπαίνουμε στο χώρο. Βλέπουμε το καταρράκτη από πάνω. Είναι πολύ εντυπωσιακός! Αμέσως πριν τον καταρράκτη, έχουν διαμορφώσει το χώρο, έτσι ώστε να μπορείς, περπατώντας πάνω σε γεφυράκια να περάσεις από τη μία όχθη στην άλλη. Εμείς κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια για να δούμε τον καταρράκτη από κάτω. Παράλληλα με εμάς είναι και μία παρέα νεαρών, που με τις μπύρες στο χέρι κάνουν και αυτοί τη βόλτα τους. Βγάζουν φυσικά όλοι φωτογραφία με το Βασίλη. Κατεβαίνουμε το πρώτο επίπεδο, αλλά το νερό που έρχεται από την πτώση του καταρράκτη είναι τόσο πολύ που δεν συνεχίζουμε πιο κάτω. Ανεβαίνουμε. Τα παιδιά βάζουν τα μαγιό τους και μπαίνουν για μπάνιο στο ποτάμι, λίγα μέτρα πριν τον καταρράκτη, σε μια περιοχή που κάνουν και άλλοι μπάνιο. Το νερό είναι κρύο!

Η ώρα περνάει και πρέπει να φύγουμε. Μας περιμένει ο επόμενος και μάλλον και τελευταίος καταρράκτης, αφού πρέπει στις 17:45 να παραδώσουμε τα μηχανάκια στο Pakse. Πριν φύγουμε τρώμε ελαφρά σε ένα από τα εστιατόρια που βρίσκονται εκεί. Φεύγουμε. Φτάνουμε στη διασταύρωση του Tat Fan. Ο δρόμος συνεχίζει με χωματόδρομο, που όμως λόγω των βροχών είναι αδύνατον να ακολουθήσουμε. Αποφασίζουμε να μην το διακινδυνεύσουμε, λόγω και των παιδιών, και στρίβουμε στην επόμενη διασταύρωση, για τον καταρράκτη Thamchampy. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, αλλά φαίνεται βατός. Προχωράμε με μικρή ταχύτητα, αφού πρέπει να προσέχουμε. Μετά από 1 χιλιόμετρο ο Κωστής με το Βασίλη έχουν την πρώτη τους μικρή πτώση. Το μηχανάκι γλιστρά και γέρνει. Ευτυχώς λόγω της μικρής ταχύτητας δεν υπάρχει η παραμικρή απώλεια. Ο Βασίλης αντιλαμβάνεται τι σημαίνει όταν του λέει ο Κωστής, «μην κουνιέσαι θα πέσουμε». Συνεχίζουμε. Πιο κάτω και λίγα μέτρα από την είσοδο στο χώρο του καταρράκτη γλιστρά η Λίνα με τη Νάγια. Και αυτές χωρίς απώλειες, εκτός μίας φουσκάλας στο πόδι της Λίνας που δημιουργείται από την επαφή της με την εξάτμιση. Ο Κωστής με τον Βασίλη συνεχίζουν και μετά από λίγα μέτρα και ενώ το έδαφος είναι φοβερά γλιστερό ξαναπέφτουν, πάλι χωρίς απώλειες. Αποφασίζουμε να αφήσουμε τα μηχανάκια εκεί που είμαστε και να συνεχίζουμε με τα πόδια. Ακόμα και με τα πόδια είναι δύσκολο να περπατήσουμε. Γλυστράμε! Φτάνουμε στο χώρο και πληρώνουμε και εδώ ένα μικρό αντίτιμο. Μπαίνουμε.

Η κατάσταση από δω και πέρα γίνεται απελπιστική. Πέφτουμε ο ένας μετά τον άλλο κάτω! Περπατάμε στο πρανές που το χώμα είναι μαλακό καθώς επίσης και όπου βλέπουμε φυτρωμένα χόρτα. Καταφέρνουμε να φτάσουμε και να δούμε από ψηλά τον καταρράκτη, ο οποίος είναι πανέμορφος, δημιουργώντας μία μεγάλη λίμνη στη βάση του. Συνεχίζουμε με πολύ προσεκτικά βήματα για να φτάσουμε κάτω. Καθώς περπατάμε ακούμε ήχους πουλιών που δεν έχουμε ξανακούσει . Κάτω ανακαλύπτουμε ότι από τις βροχές έχει διακοπεί η πρόσβαση μέχρι το τέρμα. Βλέπουμε μία διαλυμένη γέφυρα που συγκρατιέται από ένα κορμό. Ξεκουραζόμαστε λίγο, φοράμε τα κράνη, ώστε αν πέσουμε να μην χτυπήσουμε το κεφάλι και επιστρέφουμε. Ευτυχώς στην επιστροφή δεν πέφτει κανένας! Παίρνουμε τα μηχανάκια και πάλι με πολύ προσοχή και χωρίς τελικά πρόβλημα φτάνουμε μέχρι την άσφαλτο. Ανακούφιση! Η Νάγια λέει πολύ σωστά ότι ήταν η χειρότερη επιλογή μας να πάμε σε αυτόν τον καταρράκτη!

Συνεχίζουμε το δρόμο μας μέχρι το Pakse. Παραδίδουμε τα μηχανάκια, χωρίς ευτυχώς να μας πουν τίποτα για τις μικρές γρατσουνιές στην ποδιά τους. Ανεβαίνουμε στο παλιό μας δωμάτιο, παίρνουμε τα μεγάλα μας σακίδια, που είχαμε αφήσει εδώ, και κάνουμε όλοι μπάνιο, αφού είμαστε όλοι μέσα στη βρωμιά. Βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη, η οποία λόγω ίσως και του Σαββάτου δείχνει πολύ ήρεμη. Ψάχνουμε να βρούμε το εστιατόριο που μας πρότεινε ένας αναγνώστης να πάμε, κοντά στο ξενοδοχείο Pakse. Δεν είμαστε σίγουροι ποιο ακριβώς είναι. Αποφασίζουμε ότι πρέπει η βραδιά να κλείσει με μασάζ, φαγητό και ύπνο. Τα κάνουμε όλα όπως πρέπει. Αύριο φεύγουμε για τα 4.000 νησιά!