Ημέρα 7η: Agra, η Taj Πόλη

Το τρένο πλησιάζει με 1,5 ώρα καθυστέρηση στην Tundla. Έχει αρχίσει να ξημερώνει. Είναι 5:10. Από το παράθυρο του τρένου βλέπουμε ανθρώπους που περπατούν για να πάνε στη δουλειά τους. Στο σταθμό θα μας περιμένει ένα ταξί για να μας πάει στην Agra, 35 χιλιόμετρα από εδώ, την πόλη του Taj Mahal! Φτάνουμε στο σταθμό και κατεβαίνουμε. Το τρένο μας είναι κατακόκκινο, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ φοράνε κόκκινα. Τυχαίο, αλλά είναι μία πάρα πολύ ωραία σκηνή! Βγαίνουμε έξω από το σταθμό, όμως δεν βλέπουμε πουθενά κάποιον να κρατάει ταμπελάκι με το όνομα μας. Τηλεφωνούμε στο ξενοδοχείο μας και μετά από λίγο μας ενημερώνουν ότι ο ταξιτζής είχε ατύχημα και είναι στο νοσοκομείο! Απίστευτο! Γύρω μας βλέπουμε πολλές μαϊμούδες να κυκλοφορούν. Τα παιδιά ευχαριστιούνται. Παίρνουμε ένα άλλο ταξί από εδώ και φεύγουμε. Ο οδηγός του είναι μάλλον λάτρης των μηχανοκίνητων σπορ. Τρέχει σαν ραλίστας και είναι σίγουρα η πιο επικίνδυνη οδήγηση μέχρι σήμερα. Προσπερνάει τα αυτοκίνητα σαν σταματημένα! Ελπίζουμε να μην έχουμε τον ίδιο προορισμό με τον πρωινό ταξιτζή... Φτάνουμε στην Agra και επειδή δεν φάνηκε να κατάλαβε ο ταξιτζής το που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας, το GPS πιάνει δουλειά και αναλαμβάνει να τον καθοδηγήσει.

Φτάνουμε σε μία γειτονιά, η οποία φαίνεται αρκετά ασφαλής, με φρουρό στην είσοδο της και μπάρα, ενώ τα σπίτια εδώ φαίνεται να κατοικούνται από οικογένειες υψηλότερης κάστας. Το ξενοδοχείο / σπίτι που μένουμε είναι το Aman Homestay, ένα μεγάλο σπίτι με καταπράσινη αυλή, πουλιά, ένα κουνελάκι και δωμάτια που τα νοικιάζει. Παράδεισος! Η κυρία που το έχει είναι η Ρατζίνα, η οποία μας καλοσωρίζει και μας ετοιμάζει πρωινό. Τα παιδιά υιοθετούν το κουνελάκι και παίζουν μαζί του. Τρώμε ένα βασιλικό πρωϊνό, το καλύτερο μέχρι τώρα στην Ινδία! Τακτοποιούμαστε και, μετά από συννενόηση με την οικοδέσποινα, συναντούμε το Βίκι (ή Super Mario), χαμογελαστό ταξιτζή με ρίκσο, ο οποίος θα αναλάβει να κάνει όλες τις μεταφορές μας σήμερα στην πόλη. Είναι ντόπιος, που υιοθετήθηκε από Ιταλούς γονείς και τώρα, γύρω στα 50, είναι παντρεμένος με 2 παιδιά, και οδηγεί ρίκσο. Μας δείχνει το βιβλίο που γράφουν όλοι οι τουρίστες που αναλαμβάνει να μεταφέρει/ξεναγήσει.

Φεύγουμε με πρώτη στάση το πάρκο πίσω από το Taj Mahal, από την άλλη μεριά του ποταμού Γιαμούνα, το οποίο προσφέρει διαφορετική οπτική σε αυτό το παγκόσμιας ομορφιάς αριστούργημα. Περνάμε τη μεγάλη γέφυρα, απ' όπου χαζεύουμε κάτω στο ποτάμι, τα μεγάλα κοπάδια βουβάλων που περπατούν μέσα σ' αυτό, όπως και τα πολύχρωμα υφάσματα, που μόλις έχουν πλυθεί και που στεγνώνουν απλωμένα στις όχθες. Λίγο πιο κάτω ο Βίκι μας εξηγεί ότι τα στρογγυλά, σαν μικρές πίτες που βλέπουμε στην άκρη του δρόμου, είναι βουνιές που τις αποξηραίνουν και τις πουλούν με 2 ρουπίες το κομμάτι, ως καύσιμη ύλη για το χειμώνα. Στο δρόμο βλέπουμε αγελάδες, μαιμούδες, καμήλες, ταξί, ρίκσο, ανθρώπους, ποδήλατα, αυτή είναι η Ινδία, όπως λέει και ο Βίκι. Everything is possible! Φτάνουμε στο πάρκο. Πληρώνουμε είσοδο, παρόλα αυτά η θέα που αντικρύζουμε είναι απαράμιλλη! Το Taj Mahal στέκεται μεγαλοπρεπές μπροστά μας! Αλήθεια είναι κάτι που πρέπει κάθε άνθρωπος να δει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Δεν χορταίνουμε να το βλέπουμε και να το φωτογραφίζουμε! Πραγματικά ο άνθρωπος φαίνεται πολύ μικρός μπροστά του... Κάποια στιγμή και έχοντας στο μυαλό τον Βίκι που περιμένει, φεύγουμε. Συνεχίζουμε πιο πέρα. Σειρά έχει το Baby Taj, το οποίο είναι ένα πολύ μικρότερο αντίγραφο του πραγματικού. Το φωτογραφίζουμε από μακριά και συνεχίζουμε προς το πραγματικό Taj Mahal.

Η ώρα είναι καλή, αφού και πολύ ήλιο δεν έχει και δεν έχουν αρχίσει να έρχονται οι ορδές των τουριστών από το Νέο Δελχί. Το Taj Mahal έχτισε ο Shah Jahan προκειμένου να τιμήσει τη πολυαγαπημένη του σύζυγο Mumtaz Mahal που πέθανε το 1631 κατά τη γέννηση του 14ου παιδιού τους. Το έχουν ονομάσει «δάκρυ στο μάγουλο της αιωνιότητας», «ενσάρκωση της αγνότητας» ή «δάκρυα του ήλιου και του φεγγαριού». Για να ολοκληρωθούν όλα τα κτίσματα του συγκροτήματος χρειάστηκαν 22 χρόνια. Λίγο αργότερα, μετά την κατασκευή του, ο γιος Shah Jahan εκθρόνισε τον πατέρα και τον φυλάκισε στο κάστρο της Agra, απ’ όπου μέχρι να πεθάνει, μπορούσε να θαυμάζει το έργο του, από το παράθυρο του κελιού του. Το Taj Mahal σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα στον κόσμο, και το καλύτερο δείγμα της ινδομογγολικής αρχιτεκτονικής των Mughal, ενώ από το 1983 περιλαμβάνεται στα Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.Κάθε χρόνο περνούν τις πύλες του 2 φορές περισσότεροι τουρίστες από τον πληθυσμό της πόλης, για να θαυμάσουν ίσως για μία και μοναδική φορά, αυτό που για αρκετούς αποτελεί το ομορφότερο κτίριο του κόσμου. Πολλοί λίγοι φεύγουν απογοητευμένοι. Πληρώνουμε το ακριβότερο εισιτήριο που έχουμε ως τώρα πληρώσει. 10 ευρώ για κάθε ενήλικα! Παρόλα αυτά μπαίνοντας μέσα και αντικρύζοντας από κοντά αυτό το αριστούργημα τα ξεχνάμε όλα! Φωτογραφίζουμε ασταμάτητα όλοι μας, απ' όπου μπορούμε. Δεν μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας μακρυά από αυτό το καλλιτέχνημα. Μετά από 1,5 ώρα περιπλάνηση μέσα στο χώρο φεύγουμε πολύ ικανοποιημένοι και αρκετά κουρασμένοι.

Πίνουμε ένα δροσιστικό, σόδα με στυμένο λάιμ, που τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει το αγαπημένο μας δροσιστικό, και πολύ εύκολο στην κατασκευή του. Ο Βίκι μας γυρίζει στο δωμάτιο μας, αφού θέλουμε οπωσδήποτε ξεκούραση. Δίνουμε ραντεβού για τις 16:30 το απόγευμα και παραγγέλνουμε από τη Ρατζίνα να φάμε κάτι τις για μεσημεριανό. Μας ετοιμάζει ρύζι, πατάτες γιαχνί και πίτες. Η Ρετζίνα μας εμφανίζει και τις μπύρες που έχει στο ψυγείο της και έτσι δροσιζόμαστε απολαυστικά, από την καυτερή γεύση που έχουν οι πατάτες. Για φρούτο δοκιμάζουμε νοστιμότατο μάγκο. Ξεκουραζόμαστε. Το απόγευμα η Νάγια ξυπνάει με 38 πυρετό! Μάλλον είναι ο λαιμός της που διαμαρτυρήθηκε από τα πολλά κρύα... Πίνει ένα αντιπυρετικό και φεύγουμε για το φρούριο της Agra. Από μακρυά φαίνεται μαγικό! Η κατασκευή αυτού του τεράστιου φρουρίου, από κόκκινο ψαμμίτη, ξεκίνησε το 1565, από τον αυτοκράτορα Akbar. Επιπλέον προσθήκες γίνανε από τον εγγονό του, Shan Jahan, δημιουργό του Taj Mahal, ο οποίος χρησιμοποίησε το αγαπημένο του υλικό, το λευκό μάρμαρο. Αρχικά το φρούριο κατασκευάστηκε για στρατιωτικούς σκοπούς, όμως ο Shan Jahan το μετέτρεψε σε παλάτι, ενώ αργότερα έγινε η φυλακή του. Μέσα σε 1,5 ώρα γυρίζουμε όλο το φρούριο, ενώ τα παιδιά δείχνουν ότι το ευχαριστιούνται. Από τα τείχη του βλέπουμε το επιβλητικό Taj Mahal.

Βγαίνουμε από το φρούριο και συναντάμε το Βίκι. Ξεκινάμε να πάμε σε μία βιοτεχνία διακοσμητικών μαρμάρων. Μας δείχνουν τον τρόπο που εργάζονται, κάτι που πραγματικά μας κάνει μεγάλη εντύπωση. Παρόλα αυτά η 2η φάση που θέλουν να μας πουλήσουν κάτι, μας αφήνει παντελώς αδιάφορους. Φεύγουμε. Έξω από τη βιοτεχνία ο Βίκι έχει μία έκπληξη για το Βασίλη. Τον βάζει μπροστά στο τιμόνι και του μαθαίνει να οδηγεί το ρίκσο. Βγαίνουμε στο δρόμο με το Βασίλη στο τιμόνι και το Βίκι να τον κατευθύνει. Υπάρχουν στιγμές που ο Βασίλης οδηγεί εντελώς μόνος του!  Πατάει και την κόρνα! Ευτυχώς ο δρόμος δεν έχει πολύ κίνηση... Φτάνουμε σε μία ντόπια αγορά που θέλουμε να δούμε. Ο Βασίλης είναι ενθουσιασμένος! Μόλις έμαθε να οδηγεί μηχανή! Κατά το Βίκι 3 πράγματα πρέπει να έχει κάποιος για να οδηγήσει στην Ινδία. 1. Καλή κόρνα 2. Καλά φρένα 3. Καλή τύχη. Από την αγορά αγοράζουμε βραχιόλια για την Ευαγγελίνα, ενώ παράλληλα χαζεύουμε ότι μας κάνει εντύπωση. Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας, τρώμε βραδινό και κοιμόμαστε σχετικά νωρίς, αφού το πρωί έχουμε ξύπνημα πριν τις 5:00.