Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στη Λα Πας. Από το πρωί ακούγονται εκρήξεις βεγγαλικών που σκάνε συνεχώς πάνω από την πόλη. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει... Ίσως κάτι να γιορτάζει σήμερα η πόλη. Δεν έχουμε διαβάσει κάτι... Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε έξω με προορισμό τον κεντρικό σταθμό των τελεφερίκ της πόλης. Στη μέση της διαδρομής συναντάμε την ανοιχτή αγορά Rodríguez, όπου γίνεται πραγματικά ένας χαμός από κόσμο και αυτοκίνητα. Διασκεδάζουμε πολύ τη βόλτα μας. Φωτογραφίζουμε όσο μπορούμε. Παρατηρούμε ότι η κάθε περιοχή της αγοράς εξειδικεύεται και σε κάτι. Έτσι υπάρχει η αγορά με τα εργαλεία, η αγορά με τα υφαντά, η αγορά με τα κρέατα και τόσες άλλες αγορές που προσελκύουν το ενδιαφέρον των κατοίκων της πόλης. Αγοράζουμε ποπ κορν από ένα όμορφο κορίτσι που μας γεμίζει μία ολόκληρη σακούλα! Φτάνουμε σιγά σιγά στον σταθμό των τελεφερίκ. Περπατάμε αργά, αφού το υψόμετρο έχει ξεκινήσει να μας επηρεάζει... Κουραζόμαστε πολύ εύκολα και ανασαίνουμε πιο γρήγορα. Έτσι οι κινήσεις μας προσπαθούμε να είναι αργές.
Φτάνουμε και βγάζουμε εισιτήρια για τη βόλτα μας με τα τελεφερίκ της Mi Teleferico. Η Λα Παζ έχει έναν πρωτοποριακό δίκτυο δημοσίων συγκοινωνιών. To 2014, μετά από απόφαση του προέδρου Έβο Μοράλες δημιουργήθηκαν οι πρώτες γραμμές τελεφερίκ οι οποίες δεν έλυσαν μεν το κυκλοφοριακό της πρωτεύουσας, όμως βοήθησαν τους κατοίκους των φτωχών συνοικιών του El Alto να αποκτήσουν γρήγορη πρόσβαση στο κέντρο. Σήμερα υπάρχουν 11 γραμμές που εξυπηρετούν πάνω από 300.000 επιβάτες καθημερινά. Εμείς σήμερα θα κάνουμε μία μεγάλη βόλτα με τα τελεφερίκ γυρίζοντας όλη την πόλη. Στον κεντρικό σταθμό των τελεφερίκ της πόλης ξεκινάει η κόκκινη γραμμή. Στη συνέχεια θα πάρουμε την ασημένια, την κίτρινη και θα κλείσουμε τη βόλτα μας με τη γαλάζια γραμμή. Μπαίνουμε στο κόκκινο τελεφερίκ και ξεκινάμε. Θαυμάζουμε αυτήν την τεράστια πόλη από ψηλά. Παρατηρούμε στις ταράτσες των σπιτιών τα απλωμένα ρούχα και τα μαύρα ντεπόζιτα νερού, που λειτουργούν σαν θερμοσίφωνες. Λίγο πριν φτάσει το κόκκινο τελεφερίκ στο El Alto βλέπουμε μία πολύχρωμη γειτονιά που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες.
Στο El Alto αλλάζουμε γραμμή και παίρνουμε την ασημένια γραμμή. Οι σταθμοί του τελεφερίκ είναι πεντακάθαροι και πολύ οργανωμένοι. Η ασημένια γραμμή κινείται πάνω από το El Alto των 1.000.000 κατοίκων. Βλέπουμε κάτω από τα πόδια μας τεράστιες λαϊκές αγορές, ενώ η θέα της Λα Πας από εδώ είναι φανταστική. Στο τέλος της ασημένιας αλλάζουμε και παίρνουμε την κίτρινη, η οποία κατεβάζει ξανά προς την Λα Πας. Δεν μπορούμε να χορτάσουμε αυτή τη θέα. Τελευταία γραμμή η ανοιχτή μπλε η οποία μας μεταφέρει ξανά στο κέντρο της πόλης. Κατεβαίνουμε και βγαίνουμε στην λεωφόρο 16 Ιουλίου, η οποία έχει κατακλυστεί από πεζούς. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων απαγορεύεται, ενώ ακούγονται μπάντες που παίζουν εμβατήρια. Είναι τελικά γιορτή η σημερινή! Περπατάμε ανάμεσα στο πλήθος και χαζεύουμε.
Οδηγούμαστε προς το κέντρο της πόλης για να βρούμε 2-3 ταξιδιωτικά γραφεία, ένα από τα οποία θα διαλέξουμε για να κατεβούμε αύριο με ποδήλατο το δρόμο του θανάτου, τον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου! Έχουμε διαβάσει βέβαια πλήθος κριτικών και γιαυτό θα επισκεφτούμε αυτές τις εταιρίες. Περπατώντας φτάνουμε στην πλατεία Σαν Φρανσίσκο η οποία είναι πλημμυρισμένη από κόσμο. Κάτι γίνεται που αφορά στη υγεία και τον covid-19. Δίπλα στην πλατεία βρίσκουμε ένα συμπαθητικό καφέ και παίρνουμε μερικές δυνάμεις, αποφεύγοντας τον πολύ κόσμο. Έχουμε ήδη φτάσει στο κέντρο. Μετά το μικρό διάλλειμα ψάχνουμε για το πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο, που έχουμε στο μπλοκάκι μας, όμως ανακαλύπτουμε ότι έχει αλλάξει γραφεία και βρίσκεται πιο μακριά. Βρισκόμαστε ήδη στο δημοφιλή τουριστικό δρόμο με σουβενίρ και αναμνηστικά Linares και στην αγορά των μαγισσών, όπου πωλούν παράξενα γιατροσόφια και αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε τελετουργίες για να καλέσουν τα πνεύματα που κατοικούν στον κόσμο των Ινδιάνων Aymara. Εδώ μπορεί να βρει κανείς αποξηραμένα έμβρυα λάμα που λέγεται ότι φέρνουν ευημερία και καλή τύχη, αποξηραμένα βατράχια που χρησιμοποιούνται για τελετουργίες, ειδώλια από σαπουνόπετρα, αφροδισιακά φτερά, αποξηραμένες χελώνες και φίδια, βότανα και γιατροσόφια.
Το 2 επόμενα γραφεία βρίσκονται στο δρόμο Linares, τον οποίο περπατάμε με μεγάλη καθυστέρηση, αφού η Λίνα με το Βασίλη σταματάνε σε όλα σχεδόν τα μαγαζάκια. Κάποια στιγμή φτάνουμε, όμως το ένα είναι κλειστό για το μεσημέρι, ενώ το άλλο δεν το βρίσκουμε. Αποφασίζουμε να βρούμε το πρώτο που βρίσκεται κοντά στην κεντρική πλατεία της πόλης την Plaza Murillo. Περπατάμε με στάσεις αφού ο Βασίλης έχει δυνατό πονοκέφαλο που μάλλον έχει να κάνει με το υψόμετρο. Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο γραφείο.
Η Καρίνα μας εξηγεί τις λεπτομέρειες αυτής της δραστηριότητας και τελικά αποφασίζουμε να πάμε. Η Λίνα έχει τις επιφυλάξεις της, όμως σκέφτεται ότι προτιμάει να συμμετέχει περισσότερο για να προσέχει τους υπόλοιπους! Επιστρέφουμε στην πλατεία Murillo, γύρω από την οποία βρίσκεται κυβερνητικά κτίρια, το κοινοβούλιο και ο Καθεδρικός ναός. Βγάζουμε φωτογραφίες και ψάχνουμε να βρούμε κάπου να φάμε. Το μεσημεριανό φαγητό στη χώρα γενικά συμφέρει, αφού όλα τα εστιατόρια προσφέρουν μενού, σε πολύ καλή τιμή. Καθόμαστε στο "7 βήματα από το παλάτι" και τρώμε αρκετά χορταστικά, νόστιμα και φθηνά. Πληρώνουμε, φεύγουμε και η κοπέλα γυρίζει την ταμπέλα του μαγαζιού σε κλειστό. Είμασταν οι τελευταίοι. Η ώρα είναι 15:00.
Χορτάτοι, αποφασίζουμε να συνεχίσουμε την περιήγηση μας στην πόλη, αφού ξέρουμε ότι αν γυρίσουμε στο σπίτι μας θα πάει χαμένη η υπόλοιπη ημέρα. Περπατάμε μέχρι το Εθνογραφικό και Λαογραφικό μουσείο, το οποίο είναι από τα καλύτερα της πόλης. Φτάνουμε γύρω στις 15:30 και η κοπέλα στα εισιτήρια μας προειδοποιεί ότι έχουμε μόνο μισή ώρα για να το δούμε. Περνάμε την είσοδο, όπου μας ψεκάζουν ολόκληρους με απολυμαντικό. Περπατάμε γρήγορα για να το δούμε. Το μουσείο είναι πραγματικά εξαιρετικό! Κάθε αίθουσα του μας προσφέρει και κάτι διαφορετικό. Βλέπουμε υφαντά, ρούχα, καπέλα, κοσμήματα, όμως η αίθουσα που μας εντυπωσιάζει περισσότερο είναι αυτή με τις τελετουργικές μάσκες. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα αυτό το μουσείο! Σειρά έχει η κοντινή γκαλερί τέχνης, που περιλαμβάνει έργα του του πιο πολύχρωμου και γνωστού σύγχρονου καλλιτέχνη της Βολιβίας, Roberto Mamani Mamani. Η Λίνα είναι ενθουσιασμένη! Η είσοδος είναι ελεύθερη. Θαυμάζουμε τα έργα του καλλιτέχνη. Οι πίνακές του Mamani είναι γνωστοί για τα ζωηρά τους χρώματα και τα έντονα συναισθήματα που αποπνέουν και προκαλούν.
Επιστρέφουμε στο δρόμο Linares με τα αναμνηστικά για να κάνουμε μερικές μικρές αγορές. Για καμιά ώρα κάνουμε βόλτες και χαζεύουμε. Φτάνουμε στο τέλος του δρόμου αυτού όπου βρίσκεται η Calle Tarija. Εδώ θα βρει κανείς αρκετά μπαράκια και εστιατόρια. Καθόμαστε και πίνουμε μία κρύα μπύρα στο The English Pub. Πολύ όμορφη παμπ με πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Συζητάμε και αποφασίζουμε ότι αρκετά πράγματα είδαμε για σήμερα! Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στο σπίτι μας για ξεκούραση. Πλησιάζουμε τα 20.000 βήματα και σίγουρα θα τα ξεπεράσουμε μέχρι να γυρίσουμε πίσω. Γυρίζουμε. Χαρήκαμε πολύ από τη βόλτα μας σήμερα στην πόλη! Η Λα Πας είναι μία πόλη αυθεντική, με χρώματα, δυνατές εικόνες, κόσμο, κίνηση, θόρυβο, μυρωδιές και τόσα άλλα πράγματα που σε κάνουν να την βάλεις πραγματικά μέσα στην καρδιά σου. Αύριο θα έχουμε μία μεγάλη περιπέτεια! Θα ποδηλατήσουμε στον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου, τον δρόμο του θανάτου. Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά! Μία μέρα τελείωσε, αύριο θα είναι μία καινούργια μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου