Η βόλτα με τα ποδήλατα μας πηγαίνει δίπλα στο ποτάμι, όπου βλέπουμε σπίτια - βάρκες μέσα στο νερό. Η πόλη έίναι παραποτάμια, το ποτάμι είναι πλωτό, ενώ πολλά κανάλια του περνάνε μέσα από την πόλη. Η ταχύτητα των ποδηλάτων είναι μικρή, έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε καλύτερα τους ανθρώπους, αλλά και να φωτογραφήσουμε.
Μπαίνουμε μέσα από τα τείχη. Συμφωνούμε με τη Λίνα ότι θα μπορούσαμε εύκολα να ζήσουμε εδώ. Η βόλτα μας τελειώνει. Τα ποδήλατα μας αφήνουν μπροστά στην κύρια είσοδο της Citadel. Φωτογραφιζόμαστε μπροστά στο παλάτι Thai Hoa, ενώ ακριβώς μπροστά μας ανεμίζει μία τεράστια σημαία της χώρας.
Μπαίνουμε μέσα, πληρώνοντας εισιτήριο μόνο οι μεγάλοι. Διάβαζα στο Internet ότι τον χώρο επισκέφτηκε και ο Παπούλιας στην τελευταία επίσκεψη του στο Βιετνάμ. Αμέσως μετά την είσοδο βρίσκουμε την κλασσική λίμνη με τα χρυσόψαρα. Τα παιδιά διασκεδάζουν ρίχνοντας τα τροφή. Προχωράμε λίγο πιο μέσα και παρατηρούμε το χώρο και τα εκθέματα. Μου κάνει εντύπωση ένα βίντεο, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Κορέα, και προβάλλει με animation το βασιλιά και τη ζωή γύρω από αυτόν.
Τα παιδιά έχουν ήδη κουραστεί. Ενα δροσιστικό είναι αναγκαίο.
Οι πορτοκαλάδες που έχουν παραγγείλει τα παιδιά έχουν μάλλον αρκετές χρωστικές. Οι γλώσσες τους γίνονται πορτοκαλί.
Προχωράμε και συναντούμε μία κωμική σκηνή. Σε ένα από τα κτίρια, σε ντύνουν με ρούχα της εποχής και σε φωτογραφίζουν, καθώς κάθεσαι σε θρόνο. Ένας μουστακαλής με τη γυναίκα του, παίρνουν πόζες. Είναι αστείοι! Τα παιδιά μας φυσικά θέλουν κι αυτά. Με 3$ μας δίνουν ρούχα και για τα δύο. Βγάζουμε φωτογραφίες.
Γελάμε πολύ με τα παπούτσια του Βασίλη, που είναι μεγαλύτερα από αυτόν. Τουρίστες φωτογραφίζουν και αυτοί τα παιδιά μας. Δημιουργείται από κάτω ένα μεγάλο κοινό, αρκετοί θέλουν να τα αγγίξουν ή να φωτογραφηθούν μαζί τους. Πολύ σουξέ!
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Πολλά από αυτά που βλέπουμε είναι ερείπια, αφού ο συγκεκριμένος χώρος δέχθηκε μεγάλο βομβαρδισμό. Γυρίζουμε προς την είσοδο και ξεκουραζόμαστε λίγο στα σκαλιά του παλατιού βλέποντας από ψηλά την πόλη.
Βγαίνουμε από το χώρο και ψάχνουμε για ταξί. Μόλις ακούνε τον προορισμό μας (που είναι κοντά), μας λένε ότι είναι πιασμένα. Μας προσεγγίζουν ποδήλατα ταξί. Μας ζητάνε 50.000 dong για μία διαδρομή 5 λεπτών. Νομίζουν ότι είμαστε ερασιτέχνες! Ρίχνω έναν εκνευρισμό. Τους παρατάμε όλους και κάνουμε τη διαδρομή με τα πόδια.΄Φτάνουμε στο μεγάλο σούπερ, το οποίο είναι το πρώτο που συναντάμε με τέτοιο μέγεθος, και μοιάζει λίγο με αυτά που έχουμε συνηθίσει. Αγοράζουμε προμήθειες και ένα μπουκάλι κόκκινο Χιλιάνικο κρασί! Έχω να πιω κρασί 19 ολόκληρες μέρες. Παναγιά μου!
Μετά από ψηφοφορία γυρίζουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Στη διαδρομή συναντούμε ένα εστιατόριο που μας αρέσει και καθόμαστε για φαγητό.
Τα παιδιά μαθαίνουν μπιλιάρδο από μία γκαρσόνα, που προθυμοποιήθηκε να τους μάθει.
Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο. Προσπαθούμε να ξεκουραστούμε, αλλά τα παιδιά δεν έχουν σταματημό στο παιχνίδι και στη φασαρία. Τα μαλώνουμε χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Είναι λογικό να θέλουν να εκτονώσουν την ενέργεια τους, εμείς όμως δεν έχουμε την υπομονή.
Βγαίνουμε έξω στην πόλη, που έχει ήδη νυχτώσει. Αποφασίζουμε να κάνουμε σήμερα μασάζ ποδιών. Βρίσκουμε μάλλον το καλύτερο μαγαζί, όπου τα κορίτσια που δουλεύουν ξέρουν πολύ καλά την δουλειά τους. Με 3$ ο ένας κάνουμε μασάζ 30', το οποίο μας αναζωογονεί. Τα παιδιά ευτυχώς παίζουν μεταξύ τους. Η Νάγια βάφει τα νύχια της κόκκινα, ενώ ο Βασίλης φωτογραφίζεται με τα κορίτσια. Φεύγουμε όλοι χαρούμενοι.
Γυρνώντας προς το ποτάμι συναντούμε ένα ξενοδοχείο υπερπολυτελείας, το Imperial. Στον 16ο όροφο λειτουργεί μπαρ με εξαιρετική θέα της πόλης. Ανεβαίνουμε. Η Νάγια ενθουσιάζεται στην ιδέα του τόσο ψηλού ορόφου. Η θέα πραγματικά είναι υπέροχη! Καθόμαστε, πίνουμε ποτά, και βγάζουμε φωτογραφίες. Με τη Νάγια παίζω το παιχνίδι των ερωτήσεων. Μου απαντά σε κάθε ερώτηση που της κάνω.
Κοιμόμαστε νωρίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου