Ημέρα 2η: Φτάνουμε στη Μαλάκα, μετά από 26 ώρες ταξίδι.

Στις 2:15 ξημερώματα φέυγουμε από τη Ντόχα με προορισμό τη Σιγκαπούρη. Η πτήση διαρκεί 8 ώρες. Είμαστε ήδη κουρασμένοι και νυσταγμένοι. Τα παιδιά μόλις μπαίνουμε στο αεροπλάνο κοιμούνται απευθείας. Ούτε καταλαβαίνουν το φαγητό που έρχεται. Μετά το φαγητό κοιμόμαστε όλοι. Η πτήση είναι πολύ καλή, αλλά σίγουρα ο ύπνος μας λίγο άβολος.

Φτάνουμε στην ώρα μας, 15:15 τοπική ώρα. Κατεβαίνουμε βιαστικά και γρήγορα περνάμε τον έλεγχο των διαβατηρίων. Το ίδιο γρήγορα βρίσκουμε τις βαλίτσες μας και το ταξί που θα μας πάει στο σταθμό των λεωφορείων για να πάρουμε το λεωφορείο για τη Μαλάκα. Ο Κωστής έχει πλάκα γιατί πάει να μπει στο ταξί από δεξιά, εκεί που είναι η θέση του οδηγού (σε όλες τις περιοχές που θα πάμε οδηγούν από αριστερά).

Στη διαδρομή παίρνουμε μία γεύση από τη Σιγκαπούρη. Εντυπωσιακή πόλη! Της ταιριάζει γάντι η φράση extra large! Στις 15:50 φτάνουμε στο σταθμό. Αγοράζουμε τα εισιτηρία μας για τις 17:30 και πάμε για καφέ κάπου δίπλα.

Στο καφέ ετοιμάζουμε τα χαρτιά για τα επόμενα σύνορα που θα περάσουμε, αφού η Σιγκαπούρη είναι ένα μικρό κρατίδιο στο νοτιότερο τμήμα της χερσονήσου που βρίσκεται η Μαλαισία. Στις 17:30 αναχωρούμε. Στην διαδρομή μέχρι τα σύνορα θαυμάζουμε την πόλη και ταυτόχρονα κλείνουν τα μάτια μας από την κούραση. Ξυπνάμε όλοι απότομα από τις φωνές του οδηγού που μας ενημερώνει ότι φτάσαμε στα σύνορα. Παίρνουμε αλαφιασμένοι τα πράγματα μας και ακολουθούμε τους άλλους επιβάτες που τρέχουν όλοι μαζί για το ποιος θα φτάσει πρώτος στον γκισέ. Μπαίνουμε προς στιγμή σε λάθος ουρά και τελικά είμαστε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι!

Βγαίνουμε από τη Σιγκαπούρη. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, περνάμε τη μεγάλη γέφυρα που ενώνει τις δύο χώρες και πολύ πιο γρήγορα περνάμε στη Μαλαισία. Και εδώ όλοι τρέχουν στα γκισέ! Μετά από 2,5 ώρες είμαστε στη Μαλάκα. Ο σταθμός είναι έξω από την πόλη, παίρνουμε ταξί και φτάνουμε στο πρώτο μας κατάλυμμα, το Old House Guesthouse.

To Guesthouse είναι μικρό, αλλά πραγματικά πολύ συμπαθητικό. Αφήνουμε γρήγορα τα πράγματα και κατεβαίνουμε κάτω για εξεύρεση τροφής. Τελικά τρώμε σε ένα αρκετά δημοφιλές εστιατόριο στους ντόπιους, το Tiga Ros, που τα παιδιά μάλλον δεν συμπαθούν ιδιαίτερα. Ζητάμε τέσσερα πιάτα από τα οποία τα δύο καίνε πολύ. Ευτυχώς έχουμε παραγγείλει και ρύζι. Ο Κωστής τρώει τα καφτερά πιάτα και οι υπόλοιποι τα άλλα. Ξεδιψάμε με κρύα κόκα κόλα και πληρώνουμε 7 ευρώ για όλα (πολλά χρήματα που οφείλεται μάλλον στα αναψυκτικά). Η βραδιά κλείνει στο διπλανό καφέ με μπύρα Tiger που πίναμε τόσο στο περσινό ταξίδι. Κοιμόμαστε με μία δυνατή μπόρα που έχει πιάσει έξω.