Ξυπνάμε νωρίς για να ετοιμαστούμε. Τρώμε ένα εξαιρετικό πρωϊνό στο ξενοδοχείο και με ταξί φεύγουμε για το αεροδρόμιο, το οποίο είναι έξω από την πόλη. Σε 15' είμαστε εκεί. Κάνουμε check-in με λίγο άγχος, αφού οι σάκοι μας έχουν αρχίσει περιέργως να βαραίνουν. Το όριο μας είναι 20 κιλά για τον κάθε σάκο που παραδίδουμε. Ευτυχώς του Κωστή είναι 18,5 κιλά και της Λίνας 16.
Μπαίνουνε στην αίθουσα αναμονής. Γράφουμε κάρτες για να στείλουμε στην Ελλάδα. Με μικρή καθυστέρηση μπαίνουμε στο αεροπλάνο. Τα παιδιά δεν έχουν ξαναδεί και φυσικά ούτε ξαναμπεί σε ελικοφόρο αεροπλάνο. Ο Βασίλης το βαφτίζει ελικοπτεραεροπλάνο! Σε λιγότερο από 1 ώρα φτάνουμε. Καθώς προσγειωνόμαστε βλέπουμε από ψηλά μία από την μεγαλύτερες γέφυρες της νοτιοανατολικής Ασίας, η οποία ενώνει το νησί του Penang με την ηπειρωτική Μαλαισία. Το μήκος της φτάνει τα 14 χιλιόμετρα.
Παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο μας. Ο Κωστής έχει κλείσει σε ένα κεντρικό και αρκετά πολυτελές ξενοδοχείο, το οποίο βρήκε σε προσφορά πριν από πολύ καιρό. Τα παιδιά δεν το ξέρουν αυτό. Μόλις φτάνουμε μένουν με το στόμα ανοιχτό. Δεν έχουν συνηθίσει άλλωστε να πηγαίνουμε σε πολυτελή ξενοδοχεία. Μέχρι και τις τσάντες μας φορτώνουν σε καρότσι για να μην τις κουβαλάμε. Χλιδή! Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο μας στον 7ο όροφο. Από το παράθυρο βλέπουμε από ψηλά την πόλη. Τα παιδιά θέλουν να μείνουμε στο δωμάτιο όλη τη μέρα! Στο ταβάνι και αυτού του δωματίου παρατηρούμε ένα αυτοκόλλητο το οποίο γράφει QIBLAT και δείχνει κατεύθυνση. Σε όλα τα δωμάτια που μείναμε μέχρι σήμερα το έχουμε δει αλλά δεν του δώσαμε σημασία. Με ένα στόμα λέμε ότι δείχνει την κατεύθυνση προς τη Μέκκα, στην οποία πρέπει να στρέφονται οι μουσουλμάνοι και να προσεύχονται!
Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε στην πόλη. Ακολουθούμε την προτεινόμενη διαδρομή του οδηγού μας. Βλέπουμε απ' έξω το μουσείο της πόλης, τα Δικαστήρια, το Δημαρχείο και το Κυβερνείο. Μπαίνουμε στο Pinang Peranakan Mansion, σπίτι ενός από τους μεγαλύτερους Κινέζους εμπόρους που έζησαν στην πόλη πριν από έναν αιώνα. Οι Peranakan, είναι μία κοινότητα Κινέζων, μοναδικοί στον κόσμο. Εγκαταστάθηκαν στο Penang, στη Malacca και στη Σιγκαπούρη και υιοθέτησαν τον Μαλαισιανό, αλλά και Αγγλικό τρόπο ζωής. Αυτό επηρέασε την κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, την κουζίνα αλλά και τη γλώσσα στο Penang.Η βόλτα στο σπίτι αυτό μας συναρπάζει όλους! Βλέπουμε τον τρόπο ζωής μιας πλούσιας οικογένειας στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα παιδιά βλέπουν μία ασπρόμαυρη τηλεόραση, ένα παλιό πικάπ και μία τεράστια φωτογραφική μηχανή, που η Νάγια την αντιπαραβάλλει με την μικρή φωτογραφική μηχανή που έχει. Στην έξοδο υπάρχει ένα μαγαζί που πουλάει αναμνηστικά. Εκεί το μάτι μας πέφτει σε μία σειρά μενταγιόν, που αναγράφουν το ζώο που είναι ο κάθε άνθρωπος, στο Κινέζικο ημερολόγιο. Έτσι μαθαίνουμε ότι ο Κωστής είναι γουρούνι, η Λίνα μαϊμού, η Νάγια κατσίκα και ο Βασίλης γουρούνι. Έχει ενδιαφέρον ότι ο Κωστής και ο Βασίλης είναι και οι δύο κριός (στο ζώδιο) και γουρούνι (στο κινέζικο)! Τα παιδιά αγοράζουν το μενταγιόν τους.
Τα μαγαζιά κλείνουν. Περπατάμε προς το ξενοδοχείο, δίπλα από το οποίο είναι το Red Garden, ένας χώρος, όπου δεκάδες φαγάδικα περικλείουν έναν μεγάλο χώρο με τραπέζια. Το σύστημα είναι το ίδιο με την Kota Bharu. Αγοράζεις από όπου θες, κάθεσαι όπου θες και σε αυτούς που έχουν τα τραπέζια πληρώνεις μόνο το ποτό σου. Αγοράζουμε για τα παιδιά δυτικού τύπου φαγητό (άντεξαν 10 μέρες!) Κοτόπουλο πανέ, πατάτες τηγανητές και μακαρόνια. Τα παιδιά τρώνε όλο το πιάτο (και τη γαρνιτούρα). Παίρνουμε επίσης 2 τυπικά πιάτα της περιοχής, τα οποία δεν ενθουσιάζουν τη Λίνα. Της φαίνεται ότι η κατάσταση εδώ είναι περισσότερο τουριστική. Παρόλα αυτά κλείνουμε το δείπνο μας με δύο εξαιρετικά πιάτα Ινδικής κουζίνας. Επιτέλους δοκιμάζουμε και ένα πιάτο με σάλτσα masala!
Το βράδι γυρίζουμε όλοι κουρασμένοι στο δωμάτιο και κοιμόμαστε νωρίς.
Μας ταξιδεύετε υπέροχα. Καλά να περνάτε. Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήGM