Σήμερα είμαστε έτοιμοι όλοι από τις 7:00 και κατεβαίνουμε κάτω για να φάμε γρήγορα πρωινό. Στις 8:00 πρέπει να είμαστε στην αγορά Petmani, όπου σύμφωνα με όλες τις χθεσινές πληροφορίες, μόνο από εκεί φεύγει τοπική συγκοινωνία για το Tham Kong Lo. Το Tham Kong Lo είναι ένα σπήλαιο, γύρω στα 200 χιλιόμετρα από εδώ, μέσα από το οποίο περνάει ποτάμι, και το επισκέπτεσαι με βαρκάκι, σε μια διαδρομή 7 χιλιομέτρων. Είναι ένα από τα αξιοθέατα της χώρας που πρέπει κάποιος να δει. Το service του ξενοδοχείου δεν είναι και από τα πιο γρήγορα, κάτι που διαπιστώσαμε και από χθες. Έτσι τελειώνουμε το πρωινό στις 7:50 και επιβιβαζόμαστε σε ένα τουκ τουκ, για να πάμε στην αγορά Petmani. Στις 8:00 ακριβώς είμαστε στην αγορά. Ρωτάμε για το λεωφορείο που πηγαίνει στο Tham Kong Lo και μας δείχνουν ένα sawngthaew (βλέπε Ημέρα 11η). Έκπληξη! Για 4 τουλάχιστον ώρες δρόμο θα πάμε με το όχημα αυτό; Ο οδηγός μας λέει και κάτι για 8, νομίζουμε ότι θα κάνει 8 ώρες ταξίδι και είμαστε σε κατάρρευση. Πολύ γρήγορα αποφασίζουμε να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν, δίνουμε τους 2 μεγάλους σάκους για να φορτωθούν στην οροφή της καρότσας και ανεβαίνουμε στο sawngthaew, με καλή διάθεση.
Στις 8:15 ο οδηγός προσπαθεί να φύγει αλλά μία ομάδα γυναικών έρχεται και ανεβαίνει τελευταία στιγμή. Η καρότσα είναι σχεδόν γεμάτη. Σχεδόν, γιατί αφού φεύγουμε σταματάει άλλες 2-3 φορές και φορτώνει και άλλο κόσμο. Πλέον είμαστε εντελώς γεμάτοι. Οι τελευταίοι κάθονται στο σίδερο πίσω - πίσω της καρότσας. Ο Κωστής ελέγχει με το GPS την πορεία του οδηγού. Δυστυχώς δεν έχει αποφασίσει ο οδηγός να φύγει ακόμα. Περνάμε από 2 καταστήματα, όπου ένας από τους επιβάτες φορτώνει στην σκεπή του οχήματος υλικά για να φτιάξει τη στέγη του σπιτιού του. Μετά από φούσκωμα στα λάστιχα και γέμισμα του ρεζερβουάρ φεύγουμε σιγά-σιγά από την πόλη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, σταματάμε για να αφήσουμε κόσμο, αλλά και να πάρουμε. Στη διαδρομή παρατηρούμε τους ντόπιους συνεπιβάτες μας. Τα πόδια, αλλά και τα νύχια των ποδιών των περισσοτέρων είναι σε άθλια κατάσταση, πιθανώς λόγω των αγροτικών εργασιών που κάνουν ξυπόλυτοι. Παρατηρούμε τα παιδιά που τα πρόσωπα τους είναι φωτεινά. Μερικές φορές οι ντόπιοι προσπαθούν να μας πιάσουν κουβέντα, μόνο που το εμπόδιο της γλώσσας είναι ανυπέρβλητο. Στις 11:15, μετά από 100 χιλιόμετρα και 3 ώρες δρόμο, σταματάμε στη διασταύρωση του δρόμου 13 με το δρόμο 8, στο χωριό Vieng Kham. Εκεί καταβαίνουμε όλοι, πληρώνουμε για μας 6€ και μετεπιβιβαζόμαστε στο επόμενο sawngthaew, που πηγαίνει στο Ban Na Hin, τελευταία διασταύρωση πριν το δρόμο για το σπήλαιο, αλλά και το χωριό στο οποίο θα μείνουμε το βράδι.
Το χωριό που είμαστε τώρα, το Vieng Kham, είναι ένας εναλλακτικός τόπος για να στρατοπεδεύσει κανείς, σε ένα από τα 4-5 πανδοχεία του χωριού και να εξερευνήσει την περιοχή από εδώ. Εμείς επιλέγουμε να πάμε πιο μέσα, στο Ban Na Hin. Η διαδρομή για το Ban Na Hin είναι μόνο 41 χιλιόμετρα. Μέχρι να φύγουμε από το χωριό φουσκώνουμε φυσικά τα λάστιχα και γεμίζουμε βενζίνη. Το sawngthaew είναι πάλι γεμάτο ασφυκτικά. Μέχρι το Ban Na Hin η θέα είναι μαγική! Έχουμε μπει πάλι σε πολύ τροπική βλάστηση, ενώ οι σχηματισμοί των βράχων μας θυμίζουν λίγο τα Μετέωρα. Ο δρόμος είναι ανηφορικός και με πολλές στροφές. Βλέπουμε μία αναποδογυρισμένη νταλίκα που κουβαλούσε ξύλα και μάλλον από το βάρος βγήκε έξω από το δρόμο. Κουρασμένοι φτάνουμε στο σταθμό λεωφορείων του Ban Na Hin, στις 12:45 ακριβώς. Αμέσως ρωτάμε για το επόμενο sawngthaew που φεύγει για τον τελικό μας προορισμό το σπήλαιο Tham Kong Lo. Είναι το ακριβώς διπλανό. Ο Κωστής ανεβαίνει και φορτώνει τους μεγάλους σάκους στην οροφή. Είμαστε έτοιμοι. Ρωτάμε τι ώρα φεύγει και με μεγάλη απογοήτευση μας λένε ότι φεύγει στις 15:00. Το προηγούμενο έφυγε πριν από 15 λεπτά! Κρίμα! Επίσης βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής αυθημερόν από εκεί. Θα πρέπει να κοιμηθούμε σε χωριό ιθαγενών αν επιλέξουμε να φύγουμε με των 15:00. Και είμαστε τόσο κουρασμένοι, που θέλουμε απαραίτητα ένα μπάνιο!
Καθόμαστε στο σταθμό και κάνουμε σύσκεψη. Απορρίπτουμε τη λύση της μετάβασης με το sawngthaew των 15:00. Άλλη λύση είναι να βρούμε κατάλυμα στο χωριό και να νοικιάσουμε μηχανάκια, ώστε να κάνουμε μόνοι μας τη διαδρομή των 42 χιλιομέτρων. Ο Κωστής κάνει μία βόλτα και βλέπει ένα μάλλον απογοητευτικό πανδοχείο. Αποφασίζουμε να πάρουμε τηλέφωνο στο πιο καλό ξενοδοχείο της περιοχής, το Sainamhai Resort, 4 χιλιόμετρα έξω από το χωριό, και να τους ζητήσουμε (όπως λέει και η αφίσα που κρέμεται πάνω από το σταθμό των λεωφορείων), να μας μεταφέρουν δωρεάν στο χώρο τους. Από εκεί θα νοικιάσουμε μηχανάκια και θα πάμε στη σπηλιά. Πράγματι σε 10 λεπτά ένα φορτηγάκι που το οδηγεί μία νεαρή κοπέλα έρχεται. Φορτώνουμε τα πράγματα στην ανοιχτή καρότσα, ανεβαίνουμε ο Κωστής, η Νάγια και ο Βασίλης στην καρότσα, η Λίνα μπροστά και ξεκινάμε. Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε σε ένα ειδυλλιακό μέρος, όπου κυριαρχεί το πράσινο, δίπλα στο ποτάμι. Παράδεισος! Το ξενοδοχείο αποτελείται από αρκετά μπανγκαλόου και ένα μεγάλο ξύλινο οίκημα, όπου στεγάζεται η ρεσεψιόν και το εστιατόριο. Κανένας μας δεν έχει κέφι να κάνει τίποτα άλλο σήμερα. Η μέρα σταματάει εδώ! Και αύριο μέρα είναι για το σπήλαιο.
Το απόγευμα μας βρίσκει να απολαμβάνουμε το υπέροχο μπανγκαλόου και τη φύση γύρω του. Τα παιδιά χρειάζονται απαραίτητα το χρόνο τους να παίξουν, αλλά και να ξεκουραστούν. Το ίδιο φυσικά και εμείς. Πίνουμε καφέ και διαβάζουμε σε ηρεμία. Ακούμε μόνο τα πουλάκια που κελαηδούν. Κάποια στιγμή πιάνει και βροχούλα. Όμορφα. Αργότερα ενημερώνουμε τον ιδιοκτήτη ότι θα πάρουμε το πρωινό μας νωρίς το πρωί, και θα αναχωρήσουμε αμέσως με μηχανάκια που θα μας νοικιάσει. Στο εστιατόριο βλέπουμε κρεμασμένες σημαίες διαφόρων χωρών. Είναι σημαίες όλων των χωρών των επισκεπτών του ξενοδοχείου από τότε που άνοιξε. Υπάρχουν πάρα πολλές, αλλά δεν υπάρχει ελληνική. Υποσχόμαστε στον ιδιοκτήτη να του στείλουμε μία από την Ελλάδα. Το βράδυ τρώμε πολύ ωραία φαγητά στο εστιατόριο. Γυρίζουμε στο μπανγκαλόου και κοιμόμαστε αμέσως. Αύριο είναι πάλι μία δύσκολη ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου