Ημέρα 21η: Απότομο Ξύπνημα

Το ξυπνητήρι χτυπάει όπως πάντα στις 6:00. Η Λίνα ανοίγει τα βαριά πατζούρια του μπαλκονιού μας που βλέπει στο δρόμο. Μία κυρία έρχεται μέχρι δίπλα της και με χαμηλή φωνή της πουλάει ρύζι και γλυκά. Η Λίνα βλέπει μία μεγάλη κινητικότητα έξω. Αυτό που συμβαίνει έξω είναι η στιγμή της ελεημοσύνης των μοναχών. Είναι κάτι που θέλαμε να δούμε από τη στιγμή που ήρθαμε στη Luang Prabang, και μας προκύπτει μπροστά στην πόρτα του ξενοδοχείου μας! Κάθε πρωί οι μοναχοί όλων των μονών της πόλης περιδιαβαίνουν συγκεκριμένους δρόμους και συγκεντρώνουν φαγητό ή μερικές φορές χρήματα από τον κόσμο που περιμένει στην άκρη του δρόμου. Αυτό είναι μία παράδοση που μπορεί να συμμετέχει και κάποιος τουρίστας, έτσι αρκετές γυναίκες που πουλάνε ρύζι και γλυκά γυρίζουν και πουλάνε την πραμάτεια τους. Η Λίνα αμέσως ξυπνάει απότομα τον Κωστή. «Σήκω αμέσως ΤΩΡΑ!» Ο Κωστής από τον ύπνο προσπαθεί να ντυθεί, να πάρει τη μηχανή και παράλληλα να βρει λεφτά αφού η κυρία στέκεται έξω από την πόρτα μας περιμένοντας να πληρωθεί. Η Λίνα ήδη κάθεται στο πεζοδρόμιο και περιμένει τους μοναχούς που φαίνονται στο βάθος να έρχονται. Η στιγμή είναι μοναδική! Ο Κωστής φωτογραφίζει και η Λίνα δίνει μικρούς σβόλους ρυζιού στον κάθε μοναχό που περνάει. Όλη αυτή η σκηνή διαδραματίζεται βουβά, μέσα στην ησυχία του πρωινού. Μετά από λίγο έρχονται και άλλες ομάδες μοναχών, μέχρι που απότομα όλα σταματούν, αδειάζοντας όλοι οι δρόμοι. Εντυπωσιακό! Ένας Γάλλος τουρίστας μαλώνει τη Λίνα, διότι φορούσε μπλουζάκι με τιράντα! Ασέβεια λέει. Τι να κάνουμε, απότομο ξύπνημα!

Σιγά – σιγά αρχίζουμε να ξυπνάμε. Πίνουμε τον καφέ μας στο μπαλκονάκι του δωματίου μας και γράφουμε στο blog. Τα παιδιά ξυπνάνε και αυτά με το πάσο τους. Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε έξω. Αποφασίσαμε, σήμερα Κυριακή, να νοικιάσουμε ποδήλατα και να κινηθούμε λίγο πιο μακριά από το κέντρο. Λίγο πιο πάνω από το ξενοδοχείο νοικιάζουμε ποδήλατα με 2€ τη μέρα. Πρώτη στάση η πρωινή λαϊκή αγορά. Θέλουμε να την περπατήσουμε, να φωτογραφίσουμε, αλλά και να βρούμε μία συγκεκριμένη κόκκινη ποδιά, για τον Κωστή, που φοράνε όλοι οι μάγειροι, παντού στη χώρα. Αφήνουμε τα ποδήλατα σε ένα μικρό δρομάκι και περπατάμε μέσα στην αγορά. Βλέπουμε να πουλάνε διάφορα άγνωστα για μας φρούτα και λαχανικά, όπως και περίεργα όπως βατράχια και γυμνοσάλιαγκες. Δοκιμάζουμε φιστίκια, που όμως είναι νωπά. Δεν βρίσκουμε την κόκκινη ποδιά. Ανεβαίνουμε στα ποδήλατα και φτάνουμε στο εστιατόριο Tamnak Lao, όπου κλείνουμε για αύριο θέση, για τον Κωστή, για το μάθημα μαγειρικής. Το μάθημα στοιχίζει 25€, διαρκεί από τις 10:00 μέχρι τις 17:00 και περιλαμβάνει αγορά πρώτων υλών από τη λαϊκή, μάθημα και μαγειρική 7 διαφορετικών φαγητών.

Συνεχίζουμε για το μοναστήρι Wat Xieng Thong, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης, εκεί που ενώνονται τα δύο ποτάμια που κυκλώνουν την πόλη. Ο Mekong και ο Nam Khan. Η πόλη εδώ είναι πολύ ήσυχη. Ακριβώς μπροστά στην ένωση των δύο ποταμών, κάνουμε μία στάση για δροσιστικά, σε ένα εστιατόριο. Συνεχίζουμε για το μοναστήρι. Πληρώνουμε μία μικρή είσοδο και μπαίνουμε μέσα. Ένας μικρός ναός, στολισμένος με μικρά σχέδια στον εξωτερικό ξεβαμμένο κόκκινο τοίχο του, κάνει εντύπωση στη Νάγια, η οποία ανοίγει την τσάντα του Κωστή βγάζει τον οδηγό της Lonely Planet έξω και μας δείχνει το εξώφυλλο. Είναι ο ίδιος ναός στη φωτογραφία! Απίθανο που το πρόσεξε! Βγάζουμε και εμείς φωτογραφίες στον ίδιο ναό. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας μέσα στο μοναστήρι, στο ναό και στην παλιά βιβλιοθήκη, που φιλοξενεί πλέον δεκάδες Βούδες. Κοντεύει μεσημέρι. Σήμερα έχει πολύ ζέστη. Βγαίνουμε από το μοναστήρι και αποφασίζουμε να πάμε στο La Pistoche, έναν χώρο με πισίνα, που βρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο, ώστε να βρούμε λίγη δροσιά. Στα παιδιά το κρατάμε έκπληξη. Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί. Ο χώρος είναι μικρός, όπως και η πισίνα. Είναι όμως πολύ καλά. Τις επόμενες 2 ώρες δροσιζόμαστε στην πισίνα και ξαπλώνουμε στις αιώρες. Πιο δίπλα κατασκευάζεται μία μεγάλη επέκταση της πισίνας, που στο κοντινό μέλλον θα κάνει το χώρο μοναδικό.

Αργά το μεσημέρι φεύγουμε και συνεχίζουμε τη βόλτα μας από την πλευρά του ποταμού Nam Khan. Είναι πιο ήσυχη περιοχή, με επίσης πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια. Κάπου εδώ βρίσκεται και το μπαρ Utopia, που έχουμε στόχο να πάμε τις επόμενες μέρες, και που είναι ένα από τα μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί κανείς στην πόλη. Ο δρόμος μας οδηγεί στην άλλη πλευρά, στις όχθες του Mekong, όπου καθόμαστε για φαγητό. Μετά την πισίνα όλοι πεινάμε περισσότερο! Τρώμε και γυρίζουμε στο δωμάτιο για σιέστα. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε πάλι στην βραδινή αγορά και συνεχίζουμε τα μικρά μας ψώνια, με τα μεγάλα παζάρια. Αργά το βράδυ τρώμε πίτσα με 4€ σε μία συμπαθητική πιτσαρία της πόλης. Τα παιδιά έχουν επιθυμήσει δυτικό φαγητό. Χαλαρά προγραμματίζουμε τις επόμενες μέρες μας. Γυρίζουμε στο δωμάτιο. Στη γειτονιά μας όλα έχουν κλείσει και επικρατεί ησυχία. Κοιμόμαστε. Η Νάγια μας ζητά να την ξυπνήσουμε το πρωί στις 5:30, για να δει την ελεημοσύνη των μοναχών.