Σήμερα ξυπνάμε αργά και σιγά – σιγά ετοιμαζόμαστε. Ψηφίζουμε και αποφασίζουμε να πάμε σήμερα στο ναό του λωτού (Lotus temple), αυτόν που δεν μπορέσαμε να δούμε χθες το απόγευμα. Ο ναός αυτός κατασκευάστηκε το 1986 για να ενώσει τις θρησκείες όλου του κόσμου. Το σχήμα του μοιάζει με το λουλούδι του λωτού. Μπορεί να δεχθεί μέχρι και 2500 πιστούς. Οι επισκέπτες μπορούν να προσευχηθούν στο θεό τους ή να συλλογιστούν σε ότι πιστεύουν. Έτσι ο τόπος αυτός είναι τόπος συγκέντρωσης των ανθρώπων όλων των θρησκειών, χωρίς θρησκευτικούς περιορισμούς. Από το 1986 μέχρι 2013 το έχουν επισκεφτεί πάνω από 80.000.000 επισκέπτες και αποτελεί σίγουρα ένα από τα πιο δημοφιλή κτίρια στον κόσμο. Θα κάνουμε πάλι την ίδια διαδρομή με το μετρό. Όταν φτάνουμε στη στάση του μέτρο New Delhi ο κόσμος που αντικρίζουμε, μας κάνει να πιαστούμε γερά από τα χέρια για να μην χωριστούμε! Χαμός! Είναι Κυριακή και ίσως ο κόσμος πηγαίνει προς τα έξω. Ένας στρατιώτης με όπλο απομακρύνει έναν επιβάτη που προσπαθεί να κλέψει στην ουρά. Καθώς περιμένουμε βλέπουμε μία ταμπέλα με τα πρόστιμα που μπορεί να πληρώσει κάποιος στο μετρό. Μας τραβούν την προσοχή οι 200 ρουπίες για φτύσιμο κάτω, και οι 50 ρουπίες για αυτούς που θα προσπαθήσουν να ταξιδέψουν στην οροφή των τρένων!
Φτάνουμε και ενώ η είσοδος μέχρι το ναό είναι 500 μέτρα, ένας ταξιτζής προσπαθεί να μας πείσει ότι χρειαζόμαστε ταξί! Ο Κωστής μετά τις συνεχείς ενοχλήσεις του φωνάζει ότι θα του πετάξει πέτρα! Βρίσκουμε στο ναό ουρά γύρω στα 200 μέτρα και περιμένουμε τη σειρά μας. Μπαίνουμε με τάξη και λίγο πριν φτάσουμε στο ναό βγάζουμε τα παπούτσια μας. Το δάπεδο κάτω ζεματάει και ευτυχώς έχουν ρίξει κάτω διάδρομο από ψάθα, που τον βρέχουν με νερό για να μην καίγεται ο κόσμος. Μπαίνουμε με τη σειρά μας μέσα στο ναό. Ηρεμία και κατάνυξη. Απαγορεύονται οι φωτογραφίες και οι συνομιλίες. Αισθανόμαστε δέος. Ηρεμούμε και αποχωρούμε. Έξω από το ναό διαβάζουμε τις αρχές που διέπουν τη λατρεία Μπαχάι:
- Σεβασμός στην μοναδικότητα του ανθρώπου
- Ισότητα ανδρών και γυναικών
- Εκπαίδευση σε όλους τους ανθρώπους
- Προσωπική και ανεξάρτητη αναζήτηση της αλήθειας
- Αρμονία μεταξύ επιστήμης και θρησκείας
- Εξάλειψη κάθε μορφής ανισότητας όπως και του μεγάλου χάσματος μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών
- Υιοθέτηση μίας βοηθητικής κοινής παγκόσμιας γλώσσας
Φεύγουμε και κατευθυνόμαστε για το Εθνικό Μουσείο. Μαλώνουμε για ακόμη μία φορά με τους ταξιτζήδες. Μας ζητάνε 100 ρουπίες για απόσταση που δεν στοιχίζει πάνω από 10. Σίγουρα οι ταξιτζήδες σε όλο τον κόσμο είναι ίδιοι, όμως εδώ στην Ινδία είναι απίθανα εφευρετικοί και εξαιρετικά πανούργοι. Θυμόμαστε έναν το πρωί που προσπαθούσε να μας προσεγγίσει λέγοντας ότι είναι ξάδερφος του ανθρώπου που έχει το ξενοδοχείο που μένουμε! Φτάνουμε στο μουσείο και ευτυχώς οι περισσότερες αίθουσες του είναι με κλιματισμό! Βλέπουμε στιγμιότυπα της ιστορίας της Ινδίας τα τελευταία 5000 χρόνια! Βλέπουμε κειμήλια του πολιτισμού των Harappan (3000 π.Χ.-1500 π.Χ.), το σημαντικής αξίας μικροσκοπικό το μπρούτζινο άγαλμα της χορεύτριας από το Mohenjodaro (Πακιστάν) του 2500 π.Χ., πίνακες διαφόρων εποχών και τεχνοτροπιών, ένα χρυσό Βούδα, αγάλματα Ινδικών θεοτήτων, όπλα διαφόρων περιόδων, όπως και μία εντυπωσιακή πανοπλία ελέφαντα! Δεν έχουμε πολύ χρόνο, αφού πρέπει να φάμε και να ετοιμαστούμε για το ταξίδι με το τρένο. Στις 18:55 αναχωρούμε.
Βρίσκουμε έναν ταξιτζή ο οποίος πάλι μας πείθει ότι κανένα μαγαζί στην πλατεία Connaught δεν είναι ανοιχτό και πηγαίνουμε προς την Khan Market, η οποία είναι κοντά και έχει να φάμε τέτοια ώρα. Ο ταξιτζής φυσικά μας πηγαίνει πολύ πιο μακριά, σε ένα δικό του εστιατόριο, το οποίο το καταλαβαίνουμε τελευταία στιγμή κοιτώντας το GPS μας. Είναι πραγματικά κρίμα μία ομάδα επαγγελματιών που έρχεται σε επαφή ο κάθε τουρίστας κάθε χώρας, να δείχνει το κακό πρόσωπο της χώρας αυτής... Απογοήτευση... Έχουμε ήδη χάσει το χρόνο να φάμε κάτι, αφού μας μετέφερε γύρω στα 5 χιλιόμετρα μακρύτερα και αποφασίζουμε με πολύ καχυποψία να πάρουμε ένα άλλο ταξί να μας γυρίσει στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς πέφτουμε στον πραγματικό επαγγελματία, ο οποίος έχει ταξίμετρο! Στη διαδρομή μας σταματάει σε ένα Mc Donalds, αφού δεν έχουμε καθόλου χρόνο, εφοδιαζόμαστε τρόφιμα και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο.
Εκεί ετοιμάζουμε τα πράγματα και στις 18:00 φεύγουμε με τα πόδια για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Σε 15' είμαστε μπροστά στο βαγόνι μας. Έξω από το βαγόνι γράφει τα ονόματα μας. Μπαίνουμε και τακτοποιούμαστε. Το τρένο φεύγει στις 18:55 με κατεύθυνση το Βαρανάσι. Θα κοιμηθούμε στο τρένο και θα είμαστε στον προορισμό μας στις 7:40 το πρωί. Όταν κλείσαμε τα εισιτήρια μέσω Internet δεν υπήρχαν θέσεις κοντινές για όλους και έτσι η Λίνα με το Βασίλη κοιμούνται στην μία άκρη του βαγονιού, ενώ ο Κωστής και η Νάγια στην άλλη. Τακτοποιούμαστε. Το βαγόνι είναι σχετικά καθαρό, κλιματιζόμενο, ενώ συνεχώς περνάνε πωλητές που πουλάνε φαγητό, αναψυκτικά, τσάι ή καφέ. Το τρένο ξεκινάει στην ώρα του. Η Νάγια και ο Βασίλης είναι πολύ ευχαριστημένοι! Χαίρονται πραγματικά και ρωτάνε πότε θα είναι η επόμενο διαδρομή με τρένο. Λίγο μετά τις 22:00 κοιμόμαστε όλοι. Αύριο θα είμαστε στην αρχαιότερη πόλη του κόσμου, το Βαρανάσι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου