Ημέρα 6η: Τα τέρατα της Τρανσυλβανίας

Σήμερα ξεκινάμε νωρίς το πρόγραμμα μας. Πρέπει να φύγουμε γύρω στις 8:00 με κατεύθυνση την περιοχή της Τρανσυλβανίας και την πόλη Bran, την πόλη που βρίσκεται ο πύργος του Δράκουλα. Με τη συνηθισμένη καθυστέρηση της μίας ώρας είμαστε κοτσαρισμένοι και έτοιμοι να φύγουμε. Χαιρετάμε τον υπάλληλο του κάμπινγκ και ξεκινάμε. Στα πρώτα 2 χιλιόμετρα και πριν ακόμα αρχίσει να λειτουργεί το GPS κάνουμε λάθος σε μία πολύ άσχημα τοποθετημένη ταμπέλα και φεύγουμε με κατεύθυνση της Κωνστάντζα. Όταν είσαι με τροχόσπιτο 7,5 μέτρων δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις αναστροφή οπουδήποτε. Προχωράμε αρκετά χιλιόμετρα ανατολικά, μέχρι να βρούμε έναν δρόμο να μας γυρίσει πίσω. Ευτυχώς, και για καλή μας τύχη, βρίσκουμε μετά από λίγο διαστάυρωση για τον αυτοκινητόδρομο Α3 με κατεύθυνση το βορρά. Ο δρόμος φαίνεται να είναι καινούργιος, το GPS δεν τον έχει σαν δρόμο, έχει τρεις λουρίδες και δεν έχει καθόλου κίνηση! Όλα καλά. Σε 180 χιλιόμετρα θα είμαστε στον προορισμό μας. Καθώς προχωράμε η φύση αρχίζει να αλλάζει. Μπαίνουμε στα βουνά των Καρπαθίων. Τα σπίτια αρχίζουν να μοιάζουν με αυτά της Ελβετίας. Όμορφα! Περνάμε έξω από την πόλη Sinaia, ιδανικό μέρος για πεζοπόρους το καλοκαίρι και σκιέρ το χειμώνα. Συνεχίζουμε και πριν φτάσουμε στο Brasov στρίβουμε ανατολικά με κατεύθυνση το Bran. Φτάνουμε στο χωριό και το κάμπιγκ γύρω στις 12:00. Το κάμπινγκ μας αρέσει πολύ! Στήνουμε πολύ γρήγορα το τροχόσπιτο, αφού τα παιδιά έχουν πλέον συντονιστεί και βοηθάνε. Τσιμπάμε κάτι στα γρήγορα και φεύγουμε για το Brasov, 30 χιλιόμετρα από εδώ.

Φτάνουμε και παρκάρουμε. Είμαστε στην παλιά πόλη. Η πόλη είναι παραμυθένια! Πυργίσκοι, μεσαιωνικά καμπαναριά, πλακόστρωτα, ενώ πάνω της δεσπόζει το βουνό Tampa, πάνω στο οποίο είναι γραμμένο με λευκά γράμματα το Brasov, όπως στο Χόλυγουντ! Η πόλη μας δίνει ηρεμία και χαλαρότητα. Συναντάμε πρώτα τη Μαύρη εκκλησία που θα επισκεφτούμε αργότερα. Λίγο πιο πέρα η μεγάλη πλατεία Sfatului, απ' όπου ξεκινάνε πεζόδρομοι γεμάτοι μικρά μποέμ καφέ, εστιατόρια αλλά και πολλά μαγαζιά. Ήρθε η ώρα να πιούμε έναν καφέ να συνέλθουμε, ενώ βλέπουμε ότι η θερμοκρασία τώρα αγγίζει τους 38 βαθμούς! Ξεκουραζόμαστε και περπατάμε μέχρι την Μαύρη εκκλησία. Ονομάζεται έτσι γιατί μετά από μία μεγάλη φωτιά το 1689, που κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος της πόλης, η εκκλησία μάυρισε και παρέμεινε έτσι από τότε. Είναι η μεγαλύτερη Γοτθική εκκλησία από τη Βιέννη μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Πληρώνουμε εισιτήριο και μπαίνουμε. Είναι πράγματι πολύ μεγάλη. Θαυμάζουμε τα ζωγραφισμένα στασίδια, που ανήκαν προφανώς στους ευγενείς, τους πίνακες που στολίζουν τους τοίχους, ενώ δεν γίνεται να μην προσέξουμε το εκκλησιαστικό όργανο, φτιαγμένο το 1839 στο Βερολίνο, που αποτελείται από 4000 σωλήνες! Κάθε εβδομάδα στο χώρο της εκκλησίας διεξάγεται κονσέρτο μουσικής. Βγαίνουμε από την εκκλησία πιο ήρεμοι και αποφασίζουμε να ανεβούμε με το τελεφερίκ πάνω στο βουνό και να θαυμάσουμε τη θέα. 

Κατά τη διαδρομή μέχρι εκεί περνάμε και από τον δρόμο Strata Sfori, έναν από τους στενότερους δρόμους της Ευρώπης! Ανεβαίνουμε στο τελεφερίκ και βλέπουμε από ψηλά όλη την πόλη. Θαυμάζουμε τις στέγες των σπιτιών. Στο τέρμα της διαδρομής ακολουθούμε ένα μονοπάτι που μας οδηγεί πίσω από τα γράμματα Brasov, σε ένα μπαλκόνι που βλέπει όλη την πόλη από πάνω. Στη διαδρομή αγοράζουμε από μία κυρία βατόμουρα, που πουλάνε παντού στην περιοχή. Η θέα πραγματικά είναι μαγική! Άξιζε τον κόπο να φτάσουμε μέχρι εδώ. Κατεβαίνουμε ξανά στην πόλη. Τα παιδιά βρίσκουν μία παιδική χαρά και παίζουν για λίγο. Περπατάμε στους πεζόδρομους και χαζεύουμε τα μαγαζιά. Η θερμοκρασία έχει πέσει, αφού είναι πλέον απόγευμα. Αγοράζουμε πρέτζελ και τρώμε. Η πόλη είναι πολύ ζωντανή. Γυρίζουμε σιγά σιγά προς το αυτοκίνητο.

Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο Bran και το κάμπινγκ μας. Το καλό εδώ στη Ρουμανία είναι ότι το πάρκινγκ είναι φθηνό. Αντίθετα είναι ακριβό το νερό που στοιχίζει πάνω από 1 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι. Επιστρέφουμε στο χωριό μας και ψωνίζουμε από το σούπερ μάρκετ διάφορα κρεατικά. Σήμερα θα φτιάξουμε ποικιλία κρεάτων. Μέχρι να γίνει το φαγητό στην κάζα που έχουμε μαζί μας, κάνουμε τα μπάνια μας και ετοιμαζόμαστε. Καθόμαστε και τρώμε χαρούμενοι και ήρεμοι. Προς το τέλος του φαγητού και ενώ ο ήλιος έχει εδώ και λίγη ώρα δύσει μας επιτίθενται σμήνος από έντομα στο μέγεθος χοντρής ελιάς. Πέφτουν πάνω μας και προπάντων στα φαγητά μας. Τα παιδιά μπαίνουν αμέσως μέσα στο τροχόσπιτο, κλείνουμε το φως, ενώ μαζεύουμε τα πιάτα. Περίεργο! Ίσως φταίει το γεγονός ότι είμαστε στο κάμπιγκ που λέγεται Vampire και βρισκόμαστε δίπλα στο κάστρο του Δράκουλα! Μας επισκέφτηκαν τα τέρατα της Τρανσυλβανίας!