Σήμερα είναι η μέρα της Λουμπλιάνα. Έχουμε διαβάσει ότι είναι από τις πιο όμορφες, νεανικές και ατμοσφαιρικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και περιμένουμε να το δούμε με τα μάτια μας. Η πόλη των 350 χιλιάδων κατοίκων διαθέτει 542 τ.μ. πράσινου δημόσιου χώρου ανά κάτοικο, έχει ένα εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρομίων και ποδηλατοδρόμων, συνολικού μήκους 220χλμ., ενώ περηφανεύεται για το ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης των απορριμάτων της. Από το κάμπινγκ μέχρι εκεί είναι γύρω στα 15 χιλιόμετρα. Γύρω στις 9:00 είμαστε έτοιμοι και φεύγουμε. Καθώς πλησιάζουμε μας τηλεφωνεί από την Ελλάδα ο φίλος μας ο Μάνος, με τον οποίο είχαμε μιλήσει τις προηγούμενες μέρες για να κάνουμε μία σύνδεση μέσω skype με μία εκπομπή του Ε και να μιλήσουμε για το ταξίδι μας. Σήμερα λοιπόν είναι η μέρα. Παρκάρουμε στο αρκετά φθηνό και πολύ κεντρικό πάρκινγκ Tivoli I, ρυθμίζουμε τα ηλεκτρονικά μας ώστε να είμαστε έτοιμοι να συνδεθούμε και περπατάμε μέχρι την πρώτη μας στάση την εκκλησία των Αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου. Συνεχίζουμε. Ήδη η πόλη αρχίζει να μας δείχνει την ομορφιά της! Προσέχουμε τα καλαίσθητα μαγαζιά, την καθαριότητα που έχει, τους διαφορετικούς κάδους σκουπιδιών για κάθε περίπτωση, τους εργαζόμενους που κυκλοφορούν με πατίνια και κουστούμι στους δρόμους της. Περπατάμε μέχρι την πλατεία Prešeren, όπου βρίσκεται η τριπλή γέφυρα, η οποία χωρίζει την παλιά με τη νέα πόλη. Ο Κωστής μας εξηγεί τι θα δούμε σήμερα, σε μία μικρογραφία της πόλης που βρίσκεται εκεί.
Η τριπλή γέφυρα είναι έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Jose Plecnik (τον επονομαζόμενο «Γκαουντί της Βαλκανικής»), που μέσα σε τρεις δεκαετίες (1920-1950) κόσμησε τη γενέτειρά του με πάμπολλα αρχιτεκτονικά στολίδια και μεταμόρφωσε πραγματικά τη Λιουμπλιάνα. Το Skype χτυπάει και βγαίνουμε "ζωντανά" στην εκπομπή Splash του Ε. Μιλάμε για το ταξίδι μας, αλλά για τη φιλοσοφία μας να ταξιδεύουμε 1 μήνα κάθε χρόνο, πάντα με τα παιδιά μας. Ο Κωστής είναι αυτός που μιλάει, ενώ τα παιδιά έχουν πιάσει θέση να φαίνονται στο πίσω μέρος του πλάνου. Έχει πλάκα όλο αυτό! Μετά από λίγα λεπτά η σύνδεση τελειώνει, ο Κωστής σκέφτεται πόσα θα ήθελε να πει ακόμα, αρχίζουν τα μηνύματα φίλων ότι μας είδαν στην τηλεόραση, όμως η μοναδική αυτή πόλη που είμαστε μας περιμένει! Μπαίνουμε μέσα σε μία έκθεση με φανταστικές κούκλες, η οποία προς μεγάλη μας έκπληξη είναι δωρεάν. Αυτό είναι κάτι που διαφέρει η Σλοβενία από την Κροατία. Στην δεύτερη δεν υπάρχει κάτι δωρεάν. Ότι αφορά στον επισκέπτη έχει μία τιμή...
Βαδίζουμε στην παλιά πόλη και μπαίνουμε από το ένα μαγαζί στο άλλο. Παρόλα αυτά κάποια στιγμή φτάνουμε στο καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου, όπου ακριβώς δίπλα του βλέπουμε την ανοιχτή αγορά φαγητού με φαγητά από όλο τον κόσμο! Η Odprta kuhna, όπως ονομάζεται, λειτουργεί κάθε ηλιόλουστη Παρασκευή, από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο, και εστιατόρια από όλη την πόλη δημιουργούν τις γευστικές τους απολαύσεις στον πάγκο τους. Δεν περιγράφεται η χαρά που νοιώθουν όλες οι αισθήσεις μας! Η ώρα έχει πάει 11:00 όμως δεν γίνεται να μην πεινάσεις εδώ. Αγοράζουμε πεντανόστιμα πιτάκια με κρέας από την Κένυα και νοστιμότατο pad thai από την Ταϊλάνδη. Θέλουμε να τα φάμε όλα! Στον χώρο έχουν προνοήσει και έχει πάγκους ώστε να μπορεί κάποιος να καθίσει και να μην είναι όρθιος. Τι ωραίος θεσμός αυτή η γευστική Παρασκευή!
Περπατάμε λίγο πιο κάτω στην πλατεία Vodnik. Εκεί βρίσκεται η κεντρική λαϊκή αγορά της πόλης. Άλλος χαμός κι εδώ! Η αγορά προσφέρει γεωργικά προϊόντα, όλα τα είδη φρούτων και λαχανικών, μανιτάρια και μούρα, κρέας και προϊόντα κρέατος, γαλακτοκομικά προϊόντα, άνθη και φυτά, φαρμακευτικά βότανα, ξύλινα σκεύη και κεραμικά, αναμνηστικά, υφάσματα και παπούτσια. Ο Κωστής αγοράζει σάλτσα τσίλι, από έναν τοπικό παραγωγό, ο οποίος μάλιστα του δίνει και σπόρους καυτερής πιπεριάς τσίλι για να φυτέψει! Στο τέλος αυτής της αγοράς βρίσκεται η γέφυρα του Δράκου (Zmajski most), που κοσμείται από τέσσερα αγάλματα δράκων στα άκρα της. Στη Λουμπλιάνα αγαπούν πολύ τους δράκους. Σύμφωνα με το μύθο την πόλη ίδρυσε ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες, στο σημείο ακριβώς όπου σκότωσε έναν φοβερό δράκο!
Στο πρόγραμμα είχαμε να ανέβουμε πάνω στο κάστρο με το τελεφερίκ και να θαυμάσουμε τη θέα από ψηλά, κανείς όμως δεν θέλει να αφήσει την πόλη που τόσο πολύ μας έχει μαγέψει! Περπατάμε προς τα πίσω, προς την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και το Δημαρχείο με τη γοτθική αρχιτεκτονική. Λιθόστρωτα δρομάκια είτε ανεβαίνουν προς τα πάνω και το κάστρο, είτε κατεβαίνουν προς το ποτάμι. Δίπλα στο ποτάμι είναι η περίφημη Cankarjevo nabrežje, με τα αμέτρητα καφέ και μπαρ. Ο Κωστής με τη Νάγια κάνουν μία στάση εκεί για να ξεδιψάσουν, μέχρι η Λίνα με το Βασίλη να βαρεθούν να μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά...
Κάποια στιγμή συναντιόμαστε και πάλι και περπατάμε δίπλα στο ποτάμι. Ένα καραβάκι με τουρίστες κάνει τη βόλτα του στο ποτάμι, παίζοντας δυνατά το γνωστό τραγούδι του Τιτανικού. Ένα ζευγάρι τουριστών αναπαριστούν την κλασσική σκηνή του έργου στην πλώρη! Εμείς αλλά και άλλοι που τους βλέπουμε γελάμε και τους φωτογραφίζουμε! Ανεβαίνουμε προς την πλατεία Stari trg, που σημαίνει παλιά πλατεία, όπου βρίσκεται και το συντριβάνι του Ηρακλή. Πάνω στην πλατεία μία σχολή μουσικής χρωματίζει μουσικά, με τις πρόβες των μαθητών της. Ανεβαίνουμε λίγο πιο κάτω στη μεσαιωνική πλατεία Gornji trg, η οποία εκτείνεται μέχρι την πύλη της πόλης. Στο κέντρο της πλατείας κυριαρχεί η μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Φλωρίνου. Εμάς μας κάνει μεγαλύτερη εντύπωση το καφέ μπιστρό FLO, όπου καθόμαστε, παίρνουμε δυνάμεις και καταστρώνουμε τα σχέδια μας. Η ώρα έχει πάει 13:00 και πρέπει να πάρουμε αποφάσεις.
Παίρνουμε τις ανάσες μας και τις αποφάσεις μας. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο κάμπινγκ μας, για μεσημεριανή ξεκούραση, και να επιστρέψουμε το βραδάκι, ώστε να δούμε τη βραδινή ζωή της πόλης. Περνάμε από την Cobblers' Bridge. τη γέφυρα πάνω στην οποία δούλευαν οι τσαγκάρηδες παλιά και κατευθυνόμαστε μέχρι την κεντρική οδό Cop, όπου τα παιδιά είχαν μαρκάρει ένα πολύ καλό μαγαζί για παγωτό! Είναι ότι πρέπει τώρα, αφού πραγματικά έχει αρκετή ζέστη. Επιστρέφουμε στο πάρκινγκ και οδηγούμε μέχρι το κάμπινγκ. Φτάνουμε και μία βροχούλα, η οποία δυναμώνει, μας υποδέχεται. Η βροχή μας αποκαλύπτει ότι το καπάκι από τον εξαερισμό της τουαλέτας έχει για κάποιο λόγο χαθεί και μπαίνει νερό μέσα. Βάζουμε ένα προσωρινό πιάτο και ψάχνουμε για μαγαζιά με τροχόσπιτα στην περιοχή. Αύριο το πρωί θα ψάξουμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα. Το απόγευμα η βροχή έχει σταματήσει και ξεκινάμε προς την Μεσαιωνική πόλη Skofja Loka, που έχουμε διαβάσει ότι αξίζει να δούμε. Στο δρόμο βλέπουμε από μακρυά τις Ιουλιανές Άλπεις που αύριο θα επισκεφτούμε.
Η Skofja Loka μας υποδέχεται με το εντυπωσιακό της κάστρο ψηλά στο λόφο. Παρκάρουμε κοντά στο κέντρο και περπατάμε. Περνάμε μία από τις πιο παλιές πετρόχτιστες γέφυρες της Ευρώπης, τη γέφυρα των Καπουτσίνων, δίπλα από την ομώνυμη εκκλησία. Παρόλο που στη Λίνα η πόλη προσφέρει μία μελαγχολία, είναι μία ωραία πόλη που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί και να κάνει μία ήρεμη και χαλαρή βόλτα. Φεύγουμε προς τη Λουμπλιάνα. Η ώρα έχει πάει 20:00 και φτάνουμε στην περιοχή Metelkova, ένα αυτόνομο πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Διαβάζουμε στο βιβλίο του φίλου μας Ηλία Βροχίδη, "Ταξιδεύω άρα υπάρχω", ότι η ιστορία της περιοχής ξεκινάει το 1993 με την κατάληψη ενός παλιού στρατοπέδου από κυρίως καλλιτέχνες και παρά τις όποιες δυσκολίες την μετέτρεψαν σε πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Η γειτονιά είναι γεμάτη χρώματα και εικαστικές ιδέες, ενώ όταν πέφτει η νύχτα η καρδιά της Λουμπλιάνα χτυπάει εδώ. Δυστυχώς μάλλον η ώρα που ερχόμαστε είναι αρκετά νωρίς, αφού τώρα βλέπουμε σιγά σιγά να κατηφορίζουν νέοι προς τα εδώ. Έχουμε κουραστεί από όλη τη μέρα και γυρίζουμε πίσω στο κάμπινγκ, αφού σταματάμε για τις απαραίτητες προμήθειες στο Hofer, που είναι πολύ κοινό εδώ και είναι το παλιό δικό μας ALDI. Το βράδυ μαγειρεύουμε, τρώμε και κοιμόμαστε με τη συνοδεία των παράφωνων νεαρών που έχουν στήσει ένα γλεντάκι στο μπαρ του κάμπινγκ. Αύριο φεύγουμε για τα βουνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου