Ημέρα 15η: Ο λόφος των σταυρών και το Κάουνας

Σήμερα έχουμε αρκετά πράγματα να κάνουμε. Το εγερτήριο είναι αρκετά πρωϊνό. Με βάση το πρόγραμμα πρέπει να αναχωρήσουμε στις 7:00 τελικά όμως καταφέρνουμε να μην πληρώσουμε για το πάρκινγκ και φεύγουμε πριν τις 8:00. Ο δρόμος για τον λόφο των σταυρών έχει διάφορες επιλογές. Επιλέγουμε αυτή που θα μας δώσει μία καλύτερη εικόνα της εξοχής της χώρας, όσο φυσικά μπορούμε να το καταφέρουμε μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου. Ο δρόμος έχει κίνηση και φτάνουμε στον πρώτο μας σημερινό στόχο λίγο μετά τις 10:00. Ο λόφος των σταυρών είναι ένας ιερός χώρος προσκηνήματος περίπου 10 χλμ βόρεια της πόλης Σιαουλιάι. Στον λόφο αυτό, άγνωστο γιατί, ξεκίνησαν να τοποθετούν σταυρούς μετά το 1831 και σήμερα ο αριθμός των σταυρών ξεπερνάει τις 200.000! Μετά τον τρίτο διαχωρισμό της Πολωνικής – Λιθουανικής κοινοπολιτείας, η Λιθουανία έγινε μέλος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Πολωνοί και οι Λιθουανοί ανεπιτυχώς επαναστάτησαν εναντίον ρωσικών αρχών το 1831 και το 1863. Οι οικογένειες που δεν μπορούσαν να βρουν τα άψυχα σώματα των συγγενών τους τοποθετούσαν συμβολικά έναν σταυρό στο συγκεκριμένο σημείο. Σήμερα η τοποθέτηση ενός σταυρού στο λόφο είναι μία  έκφραση θρησκευτικότητας, ενώ λειτουργεί όχι απαραίτητα ως σύμβολο θλίψης και θανάτου αλλά πίστης, αγάπης και θυσίας.

Παρκάρουμε στο πάρκινγκ του χώρου και περπατάμε μέχρι το λόφο. Όταν πλησιάζουμε βλέπουμε ότι αρκετοί έρχονται πιο κοντά στο λόφο με το αυτοκίνητο τους, χωρίς να πληρώσουν τα 0,90€ του πάρκινγκ. Πλησιάζουμε περισσότερο στο λόφο. Είναι πραγματικά κάτι πολύ εντυπωσιακό! Τόσοι πολλοί σταυροί, σε τόσα πολλά διαφορατικά μεγέθη, και τόσος πολύς πόνος μαζεμένος εδώ! Μπροστά μας περπατάει μία κοπέλα που με το ένα της χέρι σφίγγει έναν σταυρό και με το άλλο μιλάει στο τηλέφωνο και κλαίει.Την συνοδεύουν δύο αγόρια που προσπαθούν να την βοηθήσουν. Ανεβαίνει προς τον λόφο και βρίσκει το μέρος που θα τον τοποθετήσει. Γράφει κάτι πάνω του και τον καρφώνει στο έδαφος. Κάθονται για λίγο και φεύγουν, μάλλον ανακουφισμένοι. Περπατάμε μέσα στους σταυρούς και παρατηρούμε σταυρούς από όλον τον κόσμο. Βλέπουμε σταυρούς ακόμα και από την Ασία! Ο τόπος αυτός έχει κάτι που μας διαπερνά. Το μέρος αυτό είναι πραγματικά κάτι που δεν πρέπει να το χάσει κανείς. Φεύγουμε φορτισμένοι από αυτό που είδαμε.

Συνεχίζουμε την πορεία μας για το Κάουνας, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας. Η διαδρομή είναι γύρω στις 2 ώρες, έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να διαβάσουμε για το επόμενο αξιοθέατο που θα επισκεφτούμε. Είναι το Ένατο Φρούριο, και βρίσκεται λίγο πριν την πόλη. Κατασκευάστηκε από τους Ρώσους στις αρχές του 20ου αιώνα, έτσι ώστε να δυναμώσει το δυτικό σύνορο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Στην συνέχεια έγινε φυλακή και στη συνέχεια οι Ναζί το μετέτρεψαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και εδώ εκτέλεσαν χιλιάδες Εβραίους. Φτάνουμε και παρκάρουμε στον άνετο χώρο του μουσείου. Το οικογενειακό εισιτήριο είναι 9€. Ο πρώτος χώρος που βλέπουμε είναι υπόγειος και  σχετίζεται με τις σοβιετικές φρικαλεότητες στη χώρα, μέχρι την ανεξαρτητοποίηση της, το 1991. Αυτά που βλέπουμε πραγματικά μας σοκάρουν και μας συγκινούν πολύ. Πόσο πόνο να έχει μία μητέρα που την χωρίζουν από τα παιδιά της και την στέλνουν να ζήσει στη Σιβηρία, τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της; Στο τέλος του μουσείου βλέπουμε φωτογραφίες και καταλαβαίνουμε τι έγινε στις 23η Αυγούστου του 1989. Οι πολίτες της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας, προχώρησαν σε μία ειρηνική πράξη διαμαρτυρίας για τα 50 χρόνια από το Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ, που διαίρεσε την Ευρώπη και κατέστρεψε την ανεξαρτησία των χωρών της Βαλτικής. 

Εκείνη την ημέρα, στις επτά η ώρα το βράδυ, όταν ακούστηκε το σήμα του ραδιοφώνου, μια αλυσίδα δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, από τον Πύργο του Δούκα Γκεντιμίνας στο Βίλνιους, το Μνημείο της Ελευθερίας στη Ρίγα μέχρι τον Πύργο Χέρμαν στο Ταλίν, πιάστηκαν από τα χέρια, διαχωρίζοντας συμβολικά τα κράτη της Βαλτικής από την τότε Σοβιετική Ενωση.

Η συνέχεια της περιήγησης μας αφορά στο Ένατο Φρούριο, όπου παρουσιάζονται εκθέματα σχετικά με την ιστορία του φρουρίου, αλλά και τη γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί.  Και εδώ μένουμε σκεπτικοί και προβληματισμένοι. Διαβάζουμε για τους 64 κρατουμένους που οι Ναζί υποχρέωσαν να κάψουν τα πτώματα μίας εκατόμβης νεκρών Εβραίων και οι οποίοι λίγες μέρες αργότερα, την ημέρα των Χριστουγέννων κατάφεραν όλοι μαζί να αποδράσουν. Τελειώνουμε την ξενάγηση μας στο Φρούριο και περπατάμε μέχρι το εντυπωσιακό μνημείο των 32 μέτρων που κατασκευάστηκε για να για να τιμήσουν τα θύματα του ναζιστικού στρατού. Η βόλτα μας τελειώνει και γυρίζουμε στο αυτοκίνητο μας. Άλλο ένα αξιοθέατο που πρέπει κάποιος να επισκεφτεί οπωσδήποτε στη χώρα. 

Οδηγούμε για σπίτι που θα μας φιλοξενήσει. Βρίσκεται σε όχι τόσο κεντρικό σημείο, σε μία περιοχή με πολλά πολυκαταστήματα, καμιά 20 λεπτά με τα πόδια από τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης Laisvės alėja. Φτάνουμε, τακτοποιούμαστε και φτιάχνουμε μεσημεριανό. Τρώμε, παίρνουμε δυνάμεις και βγαίνουμε κατευθείαν έξω για τον πεζόδρομο Laisvės, αφού η ώρα είναι 17:00 και τα καταστήματα κλείνουν στις 18:00. Οδηγούμε με το αυτοκίνητο για πιο γρήγορα, όμως η κίνηση στο δρόμο είναι απίστευτη! Παρατηρούμε ότι σε όλη την πόλη γίνονται έργα και μάλλον σε αυτό οφείλεται. Παρκάρουμε πολύ κοντά στον πεζόδρομο και χωριζόμαστε, έτσι ώστε ο καθένας να επισκεφτεί ότι επιθυμεί ο ίδιος, για το λίγο χρονικό διάστημα που έχουμε διαθέσιμο. Βαδίζουμε μέχρι τον υπέροχο ναό Αρχάγγελου Μιχαήλ του Κάουνας, που είναι στην μία άκρη αυτού του δρόμου, ο οποίος συνολικά έχει μήκος  1,6 χιλιόμετρα.

Λίγο μετά τις 18:00 βρισκόμαστε ξανά όλοι μαζί και περπατάμε για να βρούμε ένα ωραίο καφέ να ξαποστάσουμε. Το καφέ Godo είναι αυτό που μας κάνει εντύπωση. Ο κόσμος του είναι αρκετά εναλλακτικός και η μουσική του δυνατή και υπέροχη. Ό,τι πρέπει για τη στιγμή. Καθόμαστε και μετά από πολύ λίγο η μουσική παύει απότομα και ακούγεται κάτι σαν ψαλμωδία. Ο Κωστής σηκώνεται να δει μέσα στο μαγαζί τι γίνεται. Αυτό που αντικρύζει δεν το έχει ξαναδεί ... Μία γυμνή κοπέλα κάθεται σε κοινή θέα σε μία πολυθρόνια. Το σκηνικό γύρω της ρετρό. Φωτογράφοι και ζωγράφοι αποτυπώνουν το μοντέλο με διαφορετικό τρόπο! Νάσου και ο περίεργος Βασίλης εκείνη τη στιγμή μπαίνει και αυτός μέσα να δει τι γίνεται. Προφανώς εντυπωσιάζεται περισσότερο από τη θέα! Μετά το πρώτο σοκ, παραγγέλνουμε στο μπαρ, που λειτουργεί ως σελφ σέρβις. Καθόμαστε έξω και απολαμβάνουμε τα ροφήματα μας, ενώ το μαγαζί γεμίζει.  Όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε ο Βασίλης προθυμοποιείται πρώτος από όλους να πάει αυτός τα άδεια ποτήρια μέσα. Συνεχίζουμε για την παλιά πόλη που δεν είναι κοντά από εδώ. Παίρνουμε το αυτοκίνητο και παρκάρουμε στο πολύ μεγάλο πάρκινγκ της παλιάς πόλης. Περπατάμε μέχρι το κάστρο. 

Η παλιά πόλη του Κάουνας είναι το ίδιο όμορφη με όλες όσες έχουμε δει στο ταξίδι μας. Η Λίνα μας λέει "τόσες παλιές πόλεις που έχουμε δει δεν μπορώ πλέον να τις ξεχωρίσω στο μυαλό μου...". Ευτυχώς έχουμε τις φωτογραφίες μας. Μετά από μία μεγάλη βόλτα, όπου βλέπουμε το Δημαρχείο της πόλης, την πλατεία του και τον Μητροπολιτικό Ναό πιο δίπλα, περπατάμε στον κεντρικό και πολύ τουριστικό πεζόδρομο Vilniaus gatve, όπου υπάρχουν δεκάδες καφέ και εστιατόρια, εκτός των άλλων μαγαζιών που πουλάνε μέχρι και γιαπωνέζικα προϊόντα. Όλοι μας είμαστε αρκετά κουρασμένοι από την σημερινή ημέρα, έτσι αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο σπίτι, να μαγειρέψουμε ελαφρά και να πέσουμε για ύπνο. Αύριο η μέρα μας θα έχει εξίσου αρκετά πράγματα να κάνουμε και να δούμε.