Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα για το Βίλνιους, αλλά και για το ταξίδι μας. Αύριο θα είναι μία ημέρα επιστροφής. Από χθες έχουμε κλείσει για το πρωί να κάνουμε ξενάγηση στο κέντρο της πόλης με το vilniuswithlocals.com, μία ομάδα ντόπιων που σε ξεναγούν στην πόλη τους. Παρόλο που η ξενάγηση διαφημίζεται ως δωρεάν συνηθίζεται να δίνεις κάτι στον ξεναγό. Ξυπνάμε χωρίς να βιαζόμαστε, ετοιμαζόμαστε και φτάνουμε στο Δημαρχείο, όπου είναι το σημείο συνάντησης λίγο πριν τις 10:00 που αρχίζει η ξενάγηση. Η ώρα περνάει χωρίς κάποιος να εμφανίζεται. Σκεφτόμαστε ότι μάλλον θα είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό. Πόσοι τουρίστες άλλωστε να θέλουν να κάνουν σήμερα το ίδιο πράγμα με μας, ενώ υπάρχει και δεύτερη ξενάγηση λίγο αργότερα, όπως επίσης υπάρχει και άλλη ομάδα στην πόλη που κάνει το ίδιο πράγμα; Η ώρα περνάει όμως δεν εμφανίζεται ούτε ο ξεναγός... Το Δημαρχείο είναι αρκετά μεγάλο, έτσι αποφασίζουμε να περπατήσουμε γύρω-γύρω. Πραγματικά στην άλλη γωνία βλέπουμε το γκρουπ και τον ξεναγό Šarūnas, που έχουν ήδη μαζευτεί. Μαζί με μας είμαστε γύρω στα 20 άτομα! Η ξενάγηση ξεκινάει άμέσως.
Ο Šarūnas είναι νεαρός, κάτω από 30, που με πολύ ωραίο τρόπο αρχίζει να μας εξηγεί για την ιστορία της Λιθουανίας, σταματώντας σε διάφορα σημεία της πόλης που έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτήν. Μαθαίνουμε πράγματα που δεν θα ήταν εύκολο να μάθουμε, ενώ καταλαβαίνουμε καλύτερα πράγματα που έχουμε διαβάσει. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό τελικά να σε ξεναγεί ένας ντόπιος. Βλέπουμε την γειτονιά των Εβραίων, όπου ένα μεγάλο μέρος αυτών ασχολήθηκε με την υαλουργία, καταλαβαίνουμε πως εξελίχθηκε η θρησκεία στη χώρα αλλά και γιατί οι Λιθουανοί έχουν τόσο περίεργα ονόματα, αφού ο παγανισμός ακολουθείται από πολύ κόσμο ακόμη και σήμερα, μάθαμε για την πολεμική σημαία της χώρας, αλλά και για το κίτρινο χρώμα της κανονικής σημαίας που δεν σημαίνει κάτι, μάθαμε για τη παλιά σχέση της χώρας με την Πολωνία,η οποία εξελίχθηκε στην δημιουργία της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, αλλά και για τη νέα σχέση με τη Λετονία που ίσως εξελιχθεί στο μέλλον.
Συνεχίζοντας την ξενάγηση φτάνουμε μέχρι την πραγματικά πολύ περίεργη αυτή συνοικία, την Užupis, η οποία ενώ αρχικά ήταν μία κακόφημη συνοικία, εξελίχθηκε σε συνοικία καλλιτεχνών, ενώ το 1998 διακύρηξε την ανεξαρτησία της με σύνορα, κοινοβούλιο (το μεγάλο μπαρ στην είσοδο της πόλης), νόμισμα (εκτυπωμένο σε κανονικό χαρτί, το οποίο κοστίζει 3 ευρώ για να το αγοράσεις,αλλά με αυτό μπορείς να αγοράσεις μια μπύρα σε οποιοδήποτε μπαρ), σύνταγμα (γραμμένο από τρεις φίλους με τη συνοδεία μπύρας) και πολλά πολλά άλλα. Κάθε χρονιά γιορτάζουν την ημέρα της ανεξαρτησίας στις 1 Απριλίου με δωρεάν μπύρα, στην πλατεία που χθες καθίσαμε και φάγαμε, κάτω από τον χάλκινο άγγελο, ο οποίος αποτελεί και τον επίσημο στρατό της "χώρας". Η ξενάγηση συνεχίζεται και καταλήγει στην πλατεία του καθεδρικού ναού, όπου ο Šarūnas και μας προτείνει πως να συνεχίζουμε την ημέρα μας. Τον ευχαριστούμε, τον αποχαιρετούμε και αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε την συμβουλή του για φαγητό στην pub Leičiai, παρόλο που εμείς είχαμε κάτι άλλο στο πρόγραμμα μας.
Φτάνουμε με τα πόδια και παραγγέλνουμε διάφορα ντόπια πιάτα για να δοκιμάσουμε όλοι. Το φαγητό είναι μάλλον μέτριο προς κακό, και όχι τόσο φθηνό... Μετά το φαγητό σειρά έχει το μουσείο των ψευδαισθήσεων που είχαμε κατά νου να πάμε, και είναι λίγο πιο δίπλα. Πληρώνουμε την είσοδο των 36€ για το οικογενιακό εισιτήριο και μπαίνουμε. Το μουσείο είναι μικρό, παρόλα αυτά περνάμε καλά και γελάμε. Είναι διαδραστικό και βγάζουμε αρκετές φωτογραφίες. Γυρίζουμε στο σπίτι μας για λίγη ξεκούραση. Περπατήσαμε αρκετά σήμερα! Αργότερα το απόγευμα βγαίνουμε για μία τελευταία βόλτα στην πόλη, έτσι ώστε να αγοράσουμε και μερικά δωράκια που έχουμε κατά νου. Ο Βασίλης θέλει εδώ και πολλές μέρες να κάνει βόλτα με ένα από αυτά τα ηλεκτρικά πατίνια που βρίσκονται σε κάθε πόλη που πάμε. Κατεβάζουμε την εφαρμογή και το κάνουμε. Με κόστος 0,22€/λεπτό για τα πρώτα 5' και 0,11€/λεπτό για τη συνέχεια μισθώνουμε διάφορα πατίνια που βρίσκονται στο δρόμο μας και κάνουμε τη βόλτα μας. Όταν δεν θέλουμε άλλο το αφήνουμε, δηλώνουμε ότι τελείωσε η βόλτα μας, πληρώνουμε το αντίστοιχο αντίτιμο, το φωτογραφίζουμε για να δείξουμε το σημείο που το αφήσαμε και ότι δεν εμποδίζει κάποιον και αργότερα μισθώνουμε ένα επόμενο. Είναι καλό και βολικό μέσο μέσα στην πόλη!
Αργότερα γυρίζουμε στο σπίτι. Πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματα για αύριο. Ο Κωστής μαγειρεύει ό,τι μας έχει περισσέψει και η Λίνα προσπαθεί να βάλει στη βαλίτσα ακριβώς 20 κιλά! Γελάμε πάρα πόλυ με όλο αυτό και μάλλον αναστατώνουμε τους γείτονες με τα γέλια μας. Κοιμόμαστε νωρίς και μόλις τα τακτοποιήσουμε όλα. Αύριο φεύγουμε! Τελιώνει αυτό το μοναδικό ταξίδι στη Βαλτική με πολλές εικόνες στο μυαλό μας. Πραγματικά αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που τα καταφέραμε φέτος. Να είμαστε καλά του χρόνου για το επόμενο ταξίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου