Ημέρα 1η: Λεμονάδα ... από λεμόνια

Σήμερα ξεκινάει το ταξίδι μας. Από χθες βέβαια το βράδυ διαβάσαμε μία ανακοίνωση της Ουκρανικής κυβέρνησης ότι θα αλλάξει τον τρόπο εισόδου στη χώρα από τις 5/8 και μετά, τη μέρα δηλαδή που θα μπούμε και εμεί στη χώρα. Έτσι για να μην βρεθούμε μπλεγμένοι αποφασίσαμε να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμα μας και να μπούμε στη χώρα μία μέρα νωρίτερα. Ούτως ή άλλως έχουμε χρόνο, αφού θα φύγουμε το μεσημέρι. Η Λίνα έχει εφημερία και δεν μπορούμε να φύγουμε νωρίτερα. Πραγματικά στις 14:00 όλα είναι έτοιμα, αποχαιρετούμε τη Νάγια και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να πάρουμε τη Λίνα. Στις 14:30 έχουμε ξεκινήσει. Μία μικρή στάση στον Πλαταμώνα για να εφοδιαστούμε με τη μελιτζανόπιτα της γιαγιάς Παναγιώτας και μία μικρή στάση στη Σκοτίνα για να χαιρετίσουμε και τους άλλους παππούδες και να μαστε στο δρόμο για το Μπλαγκόεβγκραντ, την πρώτη μας στάση.

Ο δρόμος είναι εύκολος, η ζέστη αρκετή και γύρω στις 17:30 φτάνουμε στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Εκεί υπάρχει μία ουρά που γρήγορα γίνονται δύο, αφού κάποιοι έξυπνοι θέλουν να προηγηθούν, όπως πάντα. Ευτυχώς η αναμονή μας είναι φυσιολογική και σε λίγο περισσότερο από μισή ώρα έχουμε ξεμπερδέψει. Ο Βούλγαρος υπάλληλος μας ζήτησε μόνο τα διαβατήρια, παρόλο που είμασταν προετοιμασμένοι για όλα. Από εδώ το Μπλαγκόεβγκραντ είναι καμιά ώρα. Πράγματι λίγο μετά τις 19:00 φτάνουμε στο σπίτι μας που είναι πραγματικά ερείπιο από έξω και εξαιρετικό από μέσα. Τακτοποιούμαστε και βγαίνουμε κατευθείαν έξω. Η πόλη είναι ήσυχη. Φτάνουμε γρήγορα στο κέντρο που είναι πολύ πιο προσεγμένο. Εδώ έχει πιο πολύ κόσμο. Μας αρέσει. Βολτάρουμε, χαζεύουμε και παρατηρούμε τα καλοντυμένα κορίτσια και αγόρια που έχουν ξεκινήσει να εμφανίζονται για το Σαββατόβραδο. 

Ψάχνουμε να καθίσουμε για να πιούμε κάτι, όμως παντού ζητάνε μετρητά, που εμείς δυστυχώς δεν έχουμε. Ο Βασίλης παρατηρεί ένα μαγαζί ψηλά στο εμπορικό, που έχει κόσμο, και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε εκεί, αν δέχονται την κάρτα μας. Διάνα! Εκτός αυτού η θέα από ψηλά είναι μαγική! Βλέπουμε όλη την πόλη. Παραγγέλνουμε, με τη Λίνα να θέλει φυσική λεμονάδα, με εμφιαλωμένο νερό. Η κουβέντα με το γκαρσόνι δείχνει να είναι ξεκάθαρη, όμως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό... Μας φέρνει ένα ποτήρι στυμμένα λεμόνια και ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό... Δεν πίνεται... Κατάξινο... Η Λίνα βολεύεται με το να το αραιώσει με το νερό, λίγο-λίγο. Τίποτα δεν μπορεί να μας χαλάσει το κέφι. Έχουμε μία υπέροχη θέα και το ταξίδι μας μόλις ξεκίνησε! Στις 22:00 δεν αντέχουμε άλλο. Κάνουμε μία μικρή βόλτα στην πολύ όμορφη βραδινή πόλη και γυρίζουμε στο σπίτι μας για ύπνο. Αύριο έχουμε δρόμο!