Το τοπίο στο Altiplano είναι εντελώς ξερό.
Στη διαδρομή συναντούμε πόλεις αλλά και μικρότερους οικισμούς. Τα περισσότερα σπίτια είναι πλίνθινα, ενώ οι άνθρωποι φορούν τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες. Ο δρόμος δείχνει να είναι καλύτερος από πριν.
Κοντά στο Oruro το λεωφορείο κάνει στάση στο Restaurant Sel Rio, για φαγητό και ξεκούραση. Κατεβαίνουμε, αγοράζουμε κάτι και εμείς να φάμε και μετά από 30' αναχωρούμε για τα τελευταία 180 χιλιόμετρα.
Η ώρα περνάει και αρχίζουμε να πλησιάζουμε. Το λεωφορείο θα προσεγγίσει πρώτα την πόλη El Alto, την υψηλότερη πόλη του κόσμου, στα 4.100 μέτρα, η οποία βρίσκεται πάνω από την πρωτεύουσα Λα Παζ και συγκεντρώνει τον φτωχό πληθυσμό της περιοχής. Από το παράθυρο του λεωφορείου αρχίζουμε να βλέπουμε τεράστιες υπαίθριες αγορές, ενώ τα οχήματα πλέον έχουν δημιουργήσει κυκλοφοριακό χάος.
Φωτογραφίζουμε ό,τι προλαβαίνουμε.
Το λεωφορείο σταματάει στο σταθμό του El Alto και συνεχίζει κατηφορίζοντας για τη Λα Πας. Άξαφνα βλέπουμε τη θέα της πόλης που απλώνεται παντού και παθαίνουμε κάτι που παθαίνει κάποιος όταν βλέπει κάτι τόσο μοναδικό! Δεν εξηγείται εύκολα το συναίσθημα αυτό, ούτε μπορεί να αποτυπωθεί σε φωτογραφία... Είναι αυτό που δεν πιστεύεις ότι βλέπεις πραγματικά αυτό το θέαμα. Σίγουρα αυτό που βλέπουμε είναι κάτι που πρέπει να δει κάποιος μέσα στη ζωή του. Το λεωφορείο γρήγορα φτάνει στον κεντρικό σταθμό της πόλης. Κατεβαίνουμε, παίρνουμε τα σακίδια μας και ψάχνουμε για τα εκδοτήρια, ώστε να βγάλουμε τα εισιτήρια για τον επόμενο προορισμό μας που θα είναι το Potosi και να μας φύγει η έννοια. Αποφασίζουμε τελικά να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε την ίδια εταιρία μέχρι τώρα και βγάζουμε βραδινό εισιτήριο για τις 14 Ιουλίου.Φεύγουμε από το σταθμό των λεωφορείων με ταξί και πληρώνουμε γύρω στα 3€. Η διαδρομή βέβαια είναι κοντινή. Το σπίτι μας είναι στο κέντρο. Η πόλη είναι γεμάτη ανηφοροκατηφόρες και το παλιό ταξί που μας μεταφέρει αγκομαχά στις ανηφόρες. Έχει πολύ κίνηση, ενώ παντού κυκλοφορεί κόσμος. Η πρώτη μας εντύπωση για την πόλη είναι το πόσο ζωντανή φαίνεται. Το ταξί μας αφήνει κοντά στο σπίτι. Η καθαρίστρια δεν έχει προλάβει να το καθαρίσει, έτσι αφήνουμε τα σακίδια μας και ψάχνουμε κάπου να αλλάξουμε χρήματα, αλλά και να φάμε. Τα καταφέρνουμε και τα δύο. Αλλάζουμε το 1€ με 7,14ΒΟΒ και λίγο πιο δίπλα τρώμε μενού με χοιρινό, μακαρόνια και σαλάτα. Τέλεια! Γυρίζουμε προς το σπίτι μας με μία απαραίτητη στάση στο σούπερ μάρκετ για εφοδιασμό. Το σπίτι μας βρίσκεται και αυτό στο 12ο όροφο (όπως και στην Ασουνσιόν), έχει υπέροχη θέα και μάλλον εκεί εξαντλείται όλο το θέμα. Δεν είναι καθαρό, ενώ υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε πράγματα.
Παρόλα αυτά η τόσο εντυπωσιακή θέα μας αποζημιώνει και μας ηρεμεί. Το υπόλοιπο σήμερα το περνάμε στο σπίτι. Η Λίνα βάζει πλυντήρια ακόμα και τις πετσέτες του σπιτιού που δεν είναι καθαρές... Δοκιμάζουμε αυτά που αγοράσαμε από το σούπερ μάρκετ αλλά μάλλον οι επιλογές μας δεν ήταν τόσο καλές. Είμαστε όλοι βέβαια πολύ κουρασμένοι. Ίσως φταίει η κατάβαση που κάναμε από το Χριστό της Cochabamba, αν και το πιθανότερο έχει να κάνει με το υψόμετρο. Πρέπει να πάρουμε δυνάμεις για αύριο. Αύριο έχουμε μία πολύ γεμάτη μέρα!
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή