Ξυπνάμε από ψαλμωδίες που ακούγονται σε όλη την πόλη. Ανεβαίνουμε στην ταράτσα. Οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου κοιμούνται όλοι εδώ. Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε προς τα έξω για να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης, μέχρι το μεσημέρι. Βγαίνουμε από το φρούριο, προσέχουμε την ταράτσα του OM Restaurant και αποφασίζουμε ότι είναι μία καλή ευκαιρία για πρωινό. Μετά από αυτή την αναγκαία, για τη συμπλήρωση δυνάμεων, στάση συνεχίζουμε για το Patwa-ki-Haveli, το οποίο είναι το καλύτερο haveli που μπορεί κάποιος να επισκεφθεί. Οι τοίχοι του μοιάζουν με μελί δαντέλα, ενώ χωρίζεται σε πέντε τμήματα. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1800-1860 από πέντε αδέρφια, Τζαϊνιστές, τα οποία κάνανε περιουσία με υφάσματα μπροκάρ και κοσμήματα. Το haveli είναι πιο εντυπωσιακό από μέσα, ενώ το πρώτο του τμήμα αποτελεί το μουσείο, το οποίο γυρίζει τον επισκέπτη στη ζωή του 19ου αιώνα. Πληρώνουμε το απαραίτητο εισιτήριο για μας, αλλά και για τη φωτογραφική μηχανή, που είναι σχεδόν παντού απαραίτητο να πληρώσουμε. Η περιήγηση μέσα στο haveli μας αρέσει πολύ, ταυτόχρονα βρίσκουμε αρκετά πράγματα που μας κάνουν να γελάσουμε, ενώ η θέα από ψηλά είναι μοναδική! Βγαίνουμε και καταυθυνόμαστε για το παλάτι, μέσα στο φρούριο. Ο Κωστής σήμερα έχει γράψει με μεγάλα γράμματα πάνω στο χέρι του τη λέξη ΝΟ και τη δείχνει κάθε φορά που μας πλησιάζει οδηγός του τουκ. Το κόλπο δείχνει να πιάνει!
Μπαίνουμε στο παλάτι. Το επταόροφο παλάτι βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του φρουρίου και ένα μέρος του είναι χτισμένο στην κορυφή της τέταρτης πύλης (Hawa Pol). Από τα αξιοσημείωτα είναι το Rang Mahal (το υπνοδωμάτιο του βασιλιά Mulraj II), του 18ου αιώνα, η αίθουσα των γλυπτών και η εξαιρετική θέα από την ταράτσα του κτιρίου. Πληρώνουμε 1000 ρουπίες για όλους μας, όμως αξίζει τον κόπο! Βγαίνουμε και η ώρα έχει πάει 11:40. Ίσα-ίσα που προλαβαίνουμε να δούμε τους τζαϊνιστικούς ναούς που κλείνουν τις πόρτες τους στο κοινό στις 12:00. Πληρώνουμε όμως εδώ μπορούμε να φωτογραφίσουμε όσο θέλουμε, σε αντίθεση με τον τζαϊνιστικό ναό της Rakanpur. Οι επτά Τζαϊνιστικοί ναοί είναι κατασκευασμένοι με κίτρινο ψαμμίτη και είναι φτιαγμένοι από το 15ο μέχρι το 16ο αιώνα. Η περίπλοκη λάξευση τους, συναγωνίζεται αυτή των Τζαϊνιστικών ναών του Ranakpur και του Mt Abu, με την πέτρα να φαίνεται ταυτόχρονα απαλή και ζεστή. Οι ναοί συνδέονται όλοι μεταξύ τους, ενώ επειδή πλησιάζει η ώρα αρχίζουν να κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο. Προλαβαίνουμε να δούμε τα εξαιρετικά γλυπτά του ναού Chandraprabhu αλλά και του ναού Rikhabdev, την πολύ όμορφα διακοσμημένη είσοδο του ναού Parasnath, όπως και το μικρό ναό Sambhavanth, αφιερωμένο στον 10ο Τιρθανκάρα.
Γυρίζουμε στο δωμάτιο μας για ξεκούραση και ετοιμασία των σάκων που θα πάρουμε στο σαφάρι καμήλας. Στις 14:30 τρώμε και πάλι στο Sun Set Palace και στις 15:30 είμαστε έτοιμοι και ακολουθούμε το νεαρό που μας οδηγεί μέχρι το τζιπ έξω από το φρούριο. Στο τζιπ μας περιμένει ο Ντελμπόι, ο οδηγός του τζιπ και ο Τζόνι, ο συνοδός. Στο ταξίδι αυτό θα είμαστε μόνοι μας, αφού δύο κοπέλες που ήταν να έρθουν άλλαξαν γνώμη για αύριο. Πιο καλά! Φεύγουμε. Το τζιπ βγαίνει από την πόλη και σταματάει για να θαυμάσουμε και φωτογραφίσουμε το φρούριο από μακριά. Λίγο πιο κάτω σταματάει για να δούμε απολιθώματα κοχυλιών, πάνω σε βράχους, απόδειξη ότι εδώ υπήρχε κάποτε θάλασσα. Μπαίνουμε στο Desert National Park, στο πάρκο που θα διανυκτερεύσουμε σήμερα το βράδυ. Στο πάρκο αυτό υπάρχουν διάφορα άγρια ζώα, όπως αντιλόπες, αλεπούδες (η κόκκινη αλεπού), άγριες αγελάδες, αγριόγατες, λαγοί, αλλά και αετοί (στικταετοί και φιδαετοί) και ερπετά. Το τζιπ σταματάει στο χωριό Barna. Βλέπουμε από κοντά ένα χωριό της ερήμου, μπαίνουμε σε σπίτια χωρικών, φωτογραφιζόμαστε μαζί τους. Τα σπίτια τους είναι χτισμένα από λάσπη, η οποία δημιουργείται από νερό, χώμα και βουνιές αγελάδων. Η μόνωση των σπιτιών αυτών είναι μοναδική!
Φτάνουμε στις καμήλες μας. Εδώ θα αφήσουμε το τζιπ και τα πράγματα μας και θα ανεβούμε στις καμήλες. Μετά από 1,5 ώρα διαδρομή μέσα στην έρημο, θα συναντήσουμε το τζιπ και θα κατασκηνώσουμε μέσα στην έρημο. Ανεβαίνουμε πάνω στις καμήλες. Οι οδηγοί μας θα είναι ο Κάρλο (είναι και ο βασικός μάγειρας) και ο Σίβα. Τα παιδιά έχουν ξετρελαθεί! Παίρνουμε μπουκάλια με νερό για το δρόμο και ξεκινάμε. Ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά και είναι ζεστός. Οι καμήλες είναι δεμένες η μία μετά την άλλη, ώστε να μην χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, εκτός από το κρατιόμαστε όταν κατεβαίνουμε κατηφόρες. Ο Βασίλης, από ενθουσιασμό, σε όλη τη διαδρομή, δεν βάζει γλώσσα μέσα. Μιλάει ακατάπαυστα! Η Νάγια λέει ότι είναι καλύτερο και από λούνα παρκ! Στη διαδρομή και όσο βρισκόμαστε σε περιοχή που έχει λίγους θάμνους, βλέπουμε πρόβατα, αγελάδες και αντιλόπες. Βρισκόμαστε κάπου 45 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα με τον Πακιστάν, στο πουθενά! Στη διαδρομή συναντάμε ένα βαθύ πηγάδι που ξεδιψάνε οι οδηγοί μας. Κάπου κάπου μπαίνουμε σε περιοχές εντελώς αμμώδεις, όπου σχηματίζονται μεγάλοι αμμόλοφοι. Τα πόδια των καμηλών πολλές φορές μπαίνουν βαθιά μέσα στην άμμο. Κάποια στιγμή βλέπουμε ένα πιτσιρικά βοσκό που ψάχνει το κοπάδι του, όμως μας ακολουθεί για αρκετή ώρα, δείχνοντας ότι δεν του έχει ξεφύγει η κατάσταση. Ο Βασίλης μιλάει...
Κάποια στιγμή βλέπουμε από μακριά το τζιπ μας, που έρχεται να μας συναντήσει. Φτάνουμε στους αμμόλοφους που θα κατασκηνώσουμε απόψε. Οι καμήλες χαμηλώνουν, κατεβαίνουμε, και οι 3 οδηγοί (προστέθηκε και ο Ντελμπόι, που ήρθε με το τζιπ) ξεκινάνε να ετοιμάζουν τον πρόχειρο καταυλισμό και την φωτιά. Ο Κάρλο αρχίζει να ετοιμάζει το φαγητό, ο Ντελμπόι ανάβει τις φωτιές και ετοιμάζει το τσάι και ο Σίβα πλένει τα πιάτα με τη βοήθεια της άμμου! Πρώτη φορά το βλέπουμε αυτό. Ετοιμάζεται πρώτα το τσάι το οποίο το πίνουμε με ευχαρίστηση. Τα παιδιά δεν ξεκολλάνε από τους αμμόλοφους και το παιχνίδι. Ο Βασίλης που σε κάθε παραλία αλλάζει τρία μαγιό, γιατί αισθάνεται ότι λερώθηκαν ή βράχηκαν δεν ενοχλείται από τίποτα τώρα! Η άμμος που σε άλλες περιπτώσεις του είναι ενοχλητική, τώρα την απολαμβάνει! Αυτά είναι! Παρατηρούμε τα πολλά σκαθάρια που αντιλήφθηκαν την παρουσία των καμηλών και φτιάχνουν μικρές μπάλες με τις βουνιές τους, τις οποίες αποθηκεύουν στη φωλιά τους. Ο ήλιος πέφτει και βλέπουμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα.
Τα πρώτα φαγητά βγαίνουν. Ξερά ζυμαρικά σε καυτό λάδι, που γίνονται αφράτα σαν ποπ κορν, pokora που είναι ένα είδος λαχανικοκεφτέδων, ανάμικτα λαχανικά, ρύζι και στο τέλος ένα σούπερ καυτερό φαγητό με τρεις καυτερές πράσινες πιπεριές και extra τσίλι για συμπλήρωμα. Μας κάνει εντύπωση η απάντηση του Ντελμπόι για το αν το καυτερό αυτό φαγητό είναι πρόβλημα... "Δεν είναι το πρόβλημα, είναι η λύση!", μας απαντάει με μεγάλη απλότητα! Ο Κωστής δοκιμάζει το φαγητό αυτό αλλά δεν μπορεί να φάει και δεύτερη μπουκιά... Η Λίνα είναι τρισευτυχισμένη εδώ! Ησυχία και ηρεμία... Είναι μάλλον το ωραιότερο πράγμα που μας συνέβη μέχι τώρα στη Ινδία! Τρώμε με μουσική από τη Billy Holiday. Σε λίγο μας κάνει παρέα μία κόκκινη αλεπού, που μύρισε φαίνεται το φαγητό μας. Ο Κάρλο της πετάει λίγο καυτερό φαγητό, το οποίο το τιμάει... Στρώνουμε κάτω από τα αστέρια. Τα παιδιά σε κρεβάτια και οι μεγάλοι κάτω στην άμμο. Οι οδηγοί μας τραγουδάνε τραγούδια της περιοχής μέχρι να μας πάρει ο ύπνος. Μία πραγματικά μαγική βραδιά κάτω από τα αστέρια και το γεμάτο φεγγάρι! Πανσέληνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου