Ημέρα 22η: Τελευταία μέρα στο Δελχί και την Ινδία

Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα στο Δελχί και στην Ινδία. Ξυπνάμε με ηρεμία και τρώμε πρωινό. Χορτάτοι βγαίνουμε έξω, στην πόλη. Με τουκ τουκ μεταφερόμαστε στην αγορά των μπαχαρικών, Gadodia Market. Χαμός από κόσμο! Το τουκ τουκ κάποια στιγμή αρνείται να συνεχίσει και περπατάμε με τα πόδια... Φωτογραφίζουμε και αγοράζουμε και μπαχαρικά. Πιπέρι, κόλιανδρο, κάρδαμο... Περπατώντας μπαίνουμε στην κεντρική οδό Haveli Hader Kuli και στην αγορά Chandni Chowk, όπου συνωστίζονται πλανόδιοι μικροπωλητές, αδέσποτα σκυλιά, μηχανάκια και αχθοφόροι. Βλέπουμε έναν πλανόδιο που κατασκευάζει με φύλλο από ινδοκάρυδο, το Meetha Paan, το οποίο μασάει πολύς κόσμος εδώ στην Ινδία, για να φρεσκάρει το στόμα του. Περπατάμε με κατεύθυνση το Μέγα Τζαμί, το μεγαλύτερο τζαμί της Ινδίας, το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1644 και 1658, από τον Shah Jahan , τον ίδιο που έχτισε το Taj Mahal, στην Agra και το κόκκινο κάστρο (Red Fort) στο Νέο Δελχί. Το προαύλιο του μπορεί να φιλοξενήσει 25000 πιστούς. Το τέμενος έχοντας τέλειες αναλογίες διαθέτει τρεις τρούλους, κατασκευασμένους από εναλλασσόμενες κάθετες λωρίδες από κόκκινο ψαμμίτη και λευκό μάρμαρο, ενώ περιστοιχίζεται από πανύψηλους μιναρέδες 40 μέτρων ύψους. Λίγο πριν φτάσουμε εκεί βλέπουμε τα μαγαζιά που πουλάνε μουσουλμανικά προσκλητήρια. Περνάμε την πύλη του τεμένους όμως δεν μας αφήνουν να μπούμε παραμέσα, αφού μέχρι τις 14:00 είναι κλειστά για το κοινό, λόγω της προσευχής των πιστών. Κρίμα! 

Ψάχνουμε για το μαγαζί του Karim, το πιο γνωστό μαγαζί για κεμπάπ της περιοχής και ίσως όλης της πόλης. Είναι κρυμμένο μέσα σε ένα στενό σοκάκι, δίπλα στο τζαμί. Το βρίσκουμε, όμως για ακόμα μία φορά είμαστε άτυχοι. Το μαγαζί παραμένει κλειστό για όλη τη περίοδο που διαρκεί το ραμαζάνι... Λογικό, αλλά στεναχωριόμαστε που φτάσαμε μέχρι την πηγή και νερό δεν ήπιαμε... Παίρνουμε ένα τουκ τουκ, αφού προηγουμένως μαλώνουμε με τον οδηγό του, για το ότι μας βγάζει την ψυχή μέχρι να δεχθεί το προφανές και δίκαιο κόμιστρο που πρέπει να πάρει. Μας πηγαίνει μέχρι την αγορά Janpath στην Rajiv Chowk. Είναι μία πολύ δημοφιλής και ζωντανή αγορά, όπου υπάρχουν εμπορεύματα από όλη την Ινδία και το Θιβέτ, και είναι μία ιδανική αγορά για να ψωνίσει κανείς σουβενίρ. Χρειάζεται αρκετό παζάρι για να φέρουμε τις τιμές σε κανονικές τιμές. Αγοράζουμε σουβενίρ. Μετακινούμαστε λίγο πιο δυτικά στο εμπορικό κέντρο Kerala. Κατά τη διαδρομή η Νάγια κάνει χένα στο χέρι της με 150 ρουπίες. Στο εμπορικό κέντρο αγοράζουμε από ένα μαγαζάκι δύο μαντήλια, ως πρώτοι πελάτες, από μία κυρία που εδώ και 3 μέρες είχε ανοίξει το μαγαζί της! Μας ευχαριστεί πολλές φορές. Τρώμε σε ένα αρκετά ακριβό δυτικό εστιατόριο, κάτι που το καταλαβαίνουμε την ώρα της πληρωμής. Στην Ινδία πολλά εστιατόρια δεν αναγράφουν την τελική τιμή των προϊόντων τους αλλά την τιμή πριν το φόρο και το σέρβις. Παρόλα αυτά το φαγητό ήταν νοστιμότατο και μάλλον ήρθε η ώρα για μας να γυρίσουμε. Μας έλειψε το φαγητό μας...

Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και μέχρι το βράδι ετοιμάζουμε τους σάκους μας, ψωνίζουμε με τα τελευταία χρήματα που έχουμε, και τρώμε φρούτα. Κοιμόμαστε σχετικά νωρίς αφού αύριο το πρωί στις 3:00 θα μας περιμένει ένα ταξί για να μας πάει μέχρι το αεροδρόμιο. Αυτό ήταν! 21 μέρες στην Ινδία τελειώνουν αύριο...