Σήμερα ξυπνάμε λίγο αργά, αφού το γλέντι με τους Έλληνες χθες το βράδυ κράτησε λίγο παραπάνω. Ο ήλιος έχει αρχίσει να σηκώνεται πάνω από το Δούναβη και να ζεσταίνει το τροχόσπιτο μας. Ετοιμαζόμαστε με αργούς ρυθμούς, ενώ βλέπουμε και τους Έλληνες να ξυπνούν ο ένας μετά τον άλλο. Ο Βασίλης βρίσκει τον Διονύση, από την Αθήνα, που έκανε φίλο χθες το βράδυ και παίζει λίγο ακόμα μαζί του πριν τον αποχαιρετήσει. Σήμερα έχουμε να κάνουμε λίγα χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο μας δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα. Έτσι θα οδηγήσουμε όλη τη Σερβία προς τα νότια, μέχρι την πόλη Vranje, 350 χιλιόμετρα από εδώ. Γύρω στις 9:30 αναχωρούμε από το κάμπινγκ Dunav. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, ένα περιπολικό μας καθοδηγεί και παίρνουμε τον αυτοκινητόδρομο που περνάει μέσα από το Βελιγράδι. Το αποχαιρετούμε και δίνουμε ραντεβού για το άμεσο μέλλον! Ο αυτοκινητόδρομος πλέον έχει αρκετούς Τούρκους που κατεβαίνουν μαζί μας προς το νότο. Οι δρόμοι μας θα χωρίσουν στη Νις, όπου αυτοί θα φύγουν τον Ε80 προς την Βουλγαρία και στη συνέχεια την Τουρκία και εμείς θα πάρουμε τον Ε75 προς την Αθήνα. Τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα. Λίγο πριν τη Νις, πάνω στο δρόμο, βλέπουμε το ξενοδοχείο που σήμερα λέγεται Βόσπορος και μας είχε φιλοξενήσει για ένα βράδυ με το τροχόσπιτο μας, στον κήπο του πριν από 11 χρόνια. Τότε ήταν βομβαρδισμένο από τον πόλεμο και παρατημένο, ενώ το χορτάρι στον κήπο του ξεπερνούσε το 1 μέτρο! Θυμόμαστε που το νερό που έβγαινε από τις βρύσες του ήταν κατάμαυρο! Αμέσως μετά το ξενοδοχείο αυτό βλέπουμε το ξενοδοχείο Ναίς. Φτάσαμε στη διασταύρωση. Μπαίνουμε στο πάρκινγκ για να ξεκουράσουμε το αυτοκίνητο.
Μετά από μισή ώρα ξεκινάμε πάλι. Έχουμε γύρω στα 100 χιλιόμετρα μέχρι το Vranje, όμως ο αυτοκινητόδρομος που μας πάει μέχρι τώρα, σταματάει λίγο πιο κάτω, στην πόλη Λέσκοβατς. Παρόλα αυτά ο δρόμος δεν είναι κακός. Ο δρόμος αυτός, που συνεχίζει έτσι μέχρι τα σύνορα με τα Σκόπια, δεν έχει καταφέρει να γίνει αυτοκινητόδρομος από το 1981 που θυμάται ο Κωστής. Παλαιότερα μάλιστα ήταν και πολύ κακός, με αποτέλεσμα στο σημείο αυτό να κάνουμε τις περισσότερες ζημιές στο τροχόσπιτο. Προς μεγάλη μας έκπληξη βλέπουμε ότι έχουν προχωρήσει πολύ στα έργα τους οι Σέρβοι και ίσως σε κανά-δυο χρόνια να παραδώσουν τον νέο αυτοκινητόδρομο. Γύρω στις 14:00 φτάνουμε στο Vranje και στο κάμπινγκ Αίνιγμα, που βρίσκεται στους αγρούς έξω από την πόλη. Το κάμπινγκ είναι ουσιαστικά μία πισίνα, όπου έρχονται και δροσίζονται από όλη την περιοχή κάτοικοι, με εγκαταστάσεις όμως που μπορούν να φιλοξενηθούν γύρω στα 10-20 τροχόσπιτα και αρκετές σκηνές. Τα δύο αδέρφια ιδιοκτήτες, μαζί με τον πατέρα τους, κάνουν τα πάντα για να μας εξυπηρετήσουν. Τακτοποιούμε το τροχόσπιτο και αμέσως πηγαίνουμε να δροσιστούμε στην πισίνα. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι! Πίνουμε δροσερή σέρβικη μπύρα και τρώμε μεζεδάκια! Μας προσέχουν όλοι μιας και είμαστε ξένοι.
Το απόγευμα και μετά από μία ξαφνική βροχή, βγαίνουμε για μία βόλτα στο Vrajne. Την πόλη αυτή δεν την έχουμε επισκεφτεί ποτέ. Πάντα την περνούσαμε απ' έξω. Η πόλη είναι μεγάλη, όμως φαίνεται πολύ ήσυχη. Βρίσκουμε και παρκάρουμε πολύ κοντά στο κέντρο. Περπατάμε στον πεζόδρομο. Βλέπουμε καφέ, πιτσαρίες και εστιατόρια που μάλλον ετοιμάζονται για το βράδυ. Σήμερα είναι Σάββατο και ο κόσμος θα βγει για βόλτα. Αργότερα και ενώ έχει αρχίσει να βγαίνει έξω ο κόσμος, παρατηρούμε ένα εστιατόριο που γεμίζει με ντόπιους. Αποφασίζουμε να καθίσουμε κι εμείς. Κάτι θα ξέρουν! Μας έρχεται ο κατάλογος στα Σέρβικα. Δεν υπάρχει άλλος κατάλογος, ενώ ο σερβιτόρος δεν καταλαβαίνει καμία λέξη στα Αγγλικά! Παραγγέλνουμε στην τύχη τρία πιάτα, ενώ από τα συμφραζόμενα δεχόμαστε την πρόταση του σερβιτόρου για σαλάτα. Μετά από μισή ώρα έρχεται η σαλάτα. Είναι τεράστια. Έχει μέσα διάφορα, μεταξύ αυτών 3 ολόκληρες ντομάτες και τουλάχιστον μισό λάχανο κομμένο! Που να το φάμε όλο αυτό! Τσιμπάμε λίγο και φοβόμαστε για τα άλλα 3 πιάτα που παραγγείλαμε... Μετά από αρκετή ώρα και ενώ δεν έχει έρθει τίποτα άλλο φωνάζουμε το σερβιτόρο και με νοήματα του δίνουμε να καταλάβει ότι έχει αργήσει με τα υπόλοιπα. Αυτός δείχνει να καταλαβαίνει, κάτι μας λέει και μας φέρνει ένα τασάκι! Αυτό κατάλαβε... Ευτυχώς μετά από λίγο έρχονται τα φαγητά. Κανονικές μερίδες και πεντανόστιμο φαγητό! Όλα κρέατα με το καλύτερο να είναι το τυλιχτό χοιρινό με κασέρι και μπέικον! Πληρώνουμε για όλα (μαζί με τρεις μπύρες και νερά) 20 ευρώ! Η Σερβία είναι τελικά πολύ φθηνή χώρα! Γυρίζουμε στο τροχόσπιτο και πέφτουμε για ύπνο. Το μόνο που μας ξυπνάει είναι οι γείτονες Τσέχοι που γυρίζουν στο τροχοκινούμενο τους γύρω στα μεσάνυχτα και αποφασίζουν να παίξουν μπάλα βραδιάτικα! Αύριο θα αναχωρήσουμε πριν τις 6:00 για τα Σκόπια και την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου