Σήμερα το πρωί σηκωνόμαστε με το μυαλό στη μηχανή του αυτοκινήτου. Ελέγχουμε και βλέπουμε
ότι έχει χαμηλώσει πάλι η στάθμη του νερού του ψυγείου. Γεμίζουμε με νερό και ετοιμάζουμε
τα πράγματα μας για το Δέλτα του Δούναβη. Είμαστε έτοιμοι! Το βράδυ θα κοιμηθούμε εκεί και
έτσι θα έχουμε μαζί μας τα απαραίτητα. Θα οδηγήσουμε μέχρι την Tulcea και εκεί θα ανεβούμε
σε ένα πλοιάριο το οποίο θα μας μεταφέρει μέχρι τις εκβολές του Δούναβη στη Μαύρη Θάλασσα,
στη Sulina. Εκεί και θα κοιμηθούμε. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Η ώρα είναι 7:30. Σε 3 ώρες
θα είμαστε στην Tulcea. Βγαίνουμε από το κάμπινγκ και η Λίνα εξωτερικεύει τη σκέψη της,
αυτό που σκέφτεται και ο Κωστής. "Μήπως πρέπει να βρούμε μηχανικό εδώ στο Βουκουρέστι και
να φτιάξουμε μία και καλή το αυτοκίνητο;", "Οι επόμενες πόλεις που θα επισκεφτούμε θα είναι
πολύ πιο μικρές. Πρέπει να διακινδυνέψουμε;" Γυρίζουμε πίσω. Αυτή είναι η πιο λογική σκέψη.
Ας πάμε στο Δέλτα του Δούναβη μία άλλη φορά... Ο υπεύθυνος του κάμπινγκ μας βοηθάει και μας
δίνει οδηγίες για να βρούμε ένα καλό συνεργείο, πολύ κοντά μας. Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί.
Έχει ανοίξει. Μας υποδέχεται ένας ηλικιωμένος μηχανικός, που όμως και Αγγλικά ξέρει και
βλέπουμε να αστράφτει το μάτι του! Πρέπει να αλλάξετε κολάρο μας λέει και άμεσα. Δυστυχώς
δεν μπορούμε να βρούμε διαθέσιμο ανταλλακτικό, παρά μετά από μία εβδομάδα... Ο μηχανικός
μας όμως θα το φτιάξει. Παίρνει καμιά 10αριά διαφορετικά κολάρα και βρίσκει αυτό που
ταιριάζει καλύτερα. Το προσαρμόζει και είμαστε έτοιμοι! 100 λέι για το ανταλλακτικό και
άλλα 100 για τη δουλειά του. Σύνολο περίπου 50 ευρώ. Όλα τέλεια! Φεύγουμε, αλλά δυστυχώς η
ώρα έχει περάσει και δεν προλαβαίνουμε να ξεκινήσουμε τώρα για το Δέλτα... Αράζουμε σε μία
σκιά το αυτοκίνητο και κάνουμε συμβούλιο για τη συνέχεια της ημέρας.
Αποφασίζουμε να πάμε στο παλάτι του λαού που δεν προλάβαμε να πάμε χθές. Με το GPS πάντα
βοηθό είμαστε εκεί σε λίγη ώρα. Το γυρίζουμε γύρω - γύρω 2 φορές μέχρι να ανακαλύψουμε ότι
μπορούμε να μπούμε μέσα και να παρκάρουμε. Το κτίριο από κοντά φαίνεται τεράστιο! Στην
είσοδο μία κοπέλα μας ενημερώνει για τις διάφορες διαθέσιμες ξεναγήσεις, όπως και για τις
ώρες που αυτές ξεκινούν. Τώρα το πρωί δεν μπορούμε να μπούμε, αφού το πρωί μπαίνουν μόνο
γκρουπ. Αποφασίζουμε να κλείσουμε θέση (δεν είναι απαραίτητο) για την ξενάγηση των 2, που
περιηγείσαι στο κτίριο και τα υπόγεια του. Πριν φύγουμε μας πλησιάζει μία κοπέλα με έναν
άνδρα της ασφάλειας και μας ζητάει να σβήσουμε τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Βασίλης στο
χώρο που είμαστε! Τις σβήνει κάτω από την εποπτεία του άνδρα της ασφάλειας. Φεύγουμε για
την πλατεία Victoriei, όπου βρίσκεται το μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Διαβάσαμε στον οδηγό μας
ότι παρόλο που είναι Δευτέρα (τη Δευτέρα όλα τα μουσεία είναι κλειστά) αυτό είναι ανοιχτό.
Στο σημείο της πλατείας υπάρχει υπαίθριο πάρκινγκ, όπου και αφήνουμε το αυτοκίνητο μας.
Δυστυχώς ο οδηγός μας έχει λάθος και είναι κλειστό. Ψάχνουμε για καφέ και Internet, αφού το
γεγονός ότι το κάμπινγκ δεν έχει μας στερεί από το να ανανεώσουμε το blog, αλλά και να
διαβάσουμε τα νέα της Ελλάδας που τώρα είναι τόσο σημαντικά. Βρίσκουμε ένα φαστ φουντ και
καθόμαστε για πάνω από 1 ώρα, διαβάζοντας όλα τα νέα. Ο Κωστής ανεβάζει στο blog και η
Νάγια γυρίζει δοκιμαστικά διαφημιστικά με το κινητό της.
Η ώρα έχει περάσει. Στις
σημειώσεις μας έχουμε εδώ κοντά ένα μικρό εστιατόριο με έτοιμο σπιτικό φαγητό. Όλοι
πεινάμε. Πάμε χωρίς να φέρει κανένας αντίρρηση. Το μαγαζί λέγεται Metuka και βρίσκεται πάνω
στη B-dul Lascar Catargiu. Στο φαρδύ αυτό δρόμο βρίσκονται και όλες σχεδόν οι πρεσβείες,
όπως και κυβερνητικά κτίρια. Φτάνουμε. Το μαγαζί πραγματικά είναι κουκλίστικο και μία
ευγενική κοπέλα που ενδιαφέρεται να μάθει για την Ελλάδα μας εξυπηρετεί. Οι γεύσεις που
τρώμε είναι καλές, παρόλα αυτά η Λίνα ξανασκέφτεται το μαγαζί με μάγειρα τον Κωστή και
γκαρσόνα την ίδια. Μάλλον θα κάναμε καλύτερη γευστικά δουλειά. Πληρώνουμε μάλλον πολλά (το
Βουκουρέστι είναι τελικά ακριβό) και φεύγουμε.
Γυρίζουμε και παίρνουμε το αυτοκίνητο. Η ώρα έχει φτάσει για την ξενάγηση στο παλάτι του
λαού. Φτάνουμε, παρκάρουμε, παίρνουμε τα διαβατήρια, που είναι απαραίτητα για να
επισκεφτείς το παλάτι και μπαίνουμε. Η κοπέλα που μας βγάζει τα εισιτήρια μας ρωτάει για
την ηλικία του Βασίλη. Της λέμε 8 και μας απαντάει 7 ώστε να μην πληρώσει. Βολικά! Παρόλα
αυτά πληρώνουμε για να μπορούμε να φωτογραφίζουμε μέσα. Περνάμε από έλεγχο, όπως στα
αεροδρόμια και μπαίνουμε. Περιμένουμε όλο το γκρουπ μας να περάσει και ξεκινάμε. Το κτίριο
αυτό δεν χτίστηκε για να φιλοξενήσει τον Τσαουσέσκου, αλλά γραφεία, αίθουσες συνεδριάσεων,
χώρους εστιατορίων, χώρους εκδηλώσεων κ.λ.π. Όλοι οι χώροι καταλαμβάνουν 350.000 τ.μ., σε
ένα κτίριο 270 Χ 240 και ύψους 84 μέτρων. Είναι το μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο για μη
στρατιωτικούς σκοπούς και δεύτερο μετά το Πεντάγωνο. Οι χώροι που βλέπουμε είναι
διαφορετικοί μεταξύ τους σε στυλ, αφού πολλοί διαφορετικοί αρχιτέκτονες ανέλαβαν τη
διακόσμηση τους. Μας κάνει εντύπωση ότι το γενικό πρόσταγμα και τη συνολική ευθύνη του
έργου είχε μία αρχιτέκτονας ηλικίας 30 ετών, η οποία και έμενε μέσα στο κτίριο, καθόλη τη
διάρκεια των εργασιών, για να επιβλέπει καλύτερα. Μάλλον είχε δόντι! Οι περισσότεροι χώροι
νοικιάζονται από όποιονδήποτε θέλει να διοργανώσει μία εκδήλωση, μία συνέντευξη τύπου ή ένα
συνέδριο. Παρακολουθούμε τον ξεναγό μας όσο μπορούμε, αφού και πάλι δείχνουμε τον
πραγματικό χαρακτήρα μας. Ο Κωστής με τη Νάγια βρίσκουν κωμικά στοιχεία και γελούν μέχρι
δακρύων, ενώ ο Βασίλης προσπαθεί να φωτογραφίσει αντί για το κτίριο, τη μούσα του μέσα σ'
αυτό, που είναι η μαμά του η Λίνα. Περνάμε τέλεια! Μετά από 1,5 ώρα η ξενάγηση τελειώνει.
Ευχαριστούμε τον ξεναγό με ένα χειροκρότημα και φεύγουμε.
Επόμενος σταθμός το τεράστιο πάρκο Herastrau, στα βόρεια της πόλης. Φτάνουμε, παρκάρουμε
και περπατάμε λίγο. Στο πάρκο αυτό, υπάρχουν παιδικές χαρές, μπορείς να νοικιάσεις
ποδήλατο, υπάρχει μία μεγάλη λίμνη, όπου μπορείς να νοικιάσεις βάρκα, έχει πολλά υπαίθρια
μαγαζάκια που πουλάνε φαγητό, ενώ είναι ιδανικά για να ξεκουραστείς από το θόρυβο της
πόλης. Παρόλα αυτά εμείς δεν αντέχουμε τη ζέστη που έχει αυτή τη στιγμή και αλλάζουμε τα
πλάνα μας. Βουρ για τα μεγάλο εμπορικό κέντρο δίπλα στο αεροδρόμιο! Εκεί θα δροσιστούμε. Το
υπόλοιπο απόγευμα το περνάμε εκεί. Πίνουμε καφέ, χαζεύουμε τα μαγαζιά και ψωνίζουμε υλικά
για να φτιάξουμε το βράδι Κινέζικο στο τροχόσπιτο. Οι τιμές δεν διαφέρουν καθόλου από την
Ελλάδα. Παρατηρούμε ότι έχει πολύ κόσμο, που σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που έχει λεφτά.
Από την πτώση του Τσαουσέσκου το 1989 μέχρι σήμερα οι Ρουμάνοι απέκτησαν και αυτοί το
μικρόβιο του σύγχρονου κόσμου, τον καταναλωτισμό... Φυσικά δεν βγάζουμε τον εαυτό μας απ'
έξω, αφού δεν χάνουμε την ευκαιρία για να αγοράσουμε ένα εξαιρετικό ζευγάρι παπούτσια στο
Βασίλη, σε πολύ καλή τιμή! Φεύγουμε από το εμπορικό κέντρο όταν βραδιάζει και γυρίζουμε στο
κάμπινγκ. Μαγειρεύουμε κινέζικο και καθόμαστε όλοι στο τραπεζάκι μας έξω. Τώρα είναι η πιο
γλυκιά στιγμή της ημέρας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου