Ημέρα 3η: Το κολάρο μου μέσα...

Ξυπνάμε νωρίς. Πρέπει να φτάσουμε σήμερα στο Βουκουρέστι, 185 χιλιόμετρα από εδώ, να τακτοποιηθούμε στο κάμπινγκ και να βγούμε να δούμε την πόλη. Έχουμε και μία αγωνία για το πως θα το πως θα βγούμε από το κάμπινγκ, αφού στην έξοδο έχει ανηφόρα και φοβόμαστε μήπως ακουμπήσει πίσω το τροχόσπιτο. Παρόλη την προσπάθεια μας δεν φεύγουμε πριν τις 8:30, 1 ώρα αργοπορημένοι. Ευτυχώς στην έξοδο το τροχόσπιτο δεν ακουμπάει πουθενά και αναχωρούμε. Πρώτος στόχος το Ruse, που βρίσκεται πάνω στο Δούναβη, στα σύνορα με τη Ρουμανία. Μία δεύτερη αγωνία που έχουμε είναι το GPS μας, το οποίο δεν ξεχωρίζει τον τύπο του οχήματος που έχουμε και προσέχουμε 2 φορές παραπάνω μήπως μας στείλει από δρόμο που δεν μπορούμε να πάρουμε με το τροχόσπιτο.Ένα μικρό λαθάκι μας οδηγεί σε αναστροφή και μας κάνει να καθυστερήσουμε λίγο, όπως πιο κάτω δεν προσέχουμε την τελευταία στιγμή μία ταμπέλα και παίρνουμε (χωρίς εκείνη τη στιγμή να το ξέρουμε) το δρόμο όλο μέσα από μικρά χωριουδάκια. Αυτό το λάθος μόνο μας καθυστερεί, ενώ μας προσθέτει μία ακόμα αγωνία μήπως και συναντήσουμε κάτι που με τον όγκο μας θα είναι δύσκολο να περάσουμε. Ευτυχώς όλα κυλούν ομαλά, ενώ χαιρόμαστε που βλέπουμε αυτά τα χωριά από μέσα. Έξω από τα χωριά τεράστιες εκτάσεις είναι καλλιεργημένες με ήλιους, οι οποίοι προσπαθούν να ευθυγραμμιστούν με τον ήλιο που έχει ήδη ανεβεί ψηλά. Φτάνουμε στο Ruse, μία μεγάλη και όμορφη πόλη, μέσα σε 2 ώρες. Γεμίζουμε αέριο και οδηγούμε προς τα σύνορα. Περνάμε τα Βουλγαρικά σύνορα πολύ γρήγορα, με τον Βούλγαρο συνοριοφύλακα να μας ανοίγει το τροχόσπιτο, όμως να μην κοιτάει και πάλι μέσα στην τουαλέτα.

Ανεβαίνουμε στη γέφυρα, που χτίστηκε το 1952 πάνω από το Δούναβη, και ενώνει τις δύο χώρες. Θαυμάζουμε το τεράστιο αυτό ποτάμι από ψηλά. Ξέρουμε ότι αύριο θα φτάσουμε μέχρι το Δέλτα του. Από την άλλη μεριά είναι τα Ρουμάνικα σύνορα, όπου ο εδώ συνοριοφύλακας μας ανοίγει για πρώτη φορά την τουαλέτα για να ελέγξει. Γάτες οι Ρουμάνοι! Περνάμε γρήγορα και σταματάμε αμέσως μετά για να αγοράσουμε την βινιέτα (για να μπορούμε να οδηγούμε στους δρόμους) και κάνουμε συνάλλαγμα (1 ευρώ είναι 4,27 λέι). Ξεκινάμε με κατεύθυνση το Βουκουρέστι. Ο δρόμος είναι αρκετά κακός. Οδηγούμε με χαμηλή ταχύτητα και η μηχανή, για πρώτη φορά, αρχίζει να μας σβήνει στα καλά καθούμενα! Μάλιστα δεν παίρνει εύκολα μπροστά! Αγωνία και πάλι. Ευτυχώς μετά από λίγα χιλιόμετρα μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Δεν προλαβαίνουμε να οδηγήσουμε 2 χιλιόμετρα και εμφανίζεται ένδειξη στο αυτοκίνητο για πρόβλημα μηχανής! Αμέσως κάνουμε δεξιά στο δρόμο. Ανοίγουμε και βλέπουμε τη μηχανή να βγάζει καπνούς! Περιμένουμε να κρυώσει η μηχανή. Το ψυγείο φαίνεται να μην έχει καθόλου νερό. Ανοίγουμε και γεμίζουμε. Παρατηρούμε το κολάρο και βλέπουμε να στάζει από εκεί νερό! Έχουμε διαρροή! Με μονωτική ταινία προσπαθούμε να διορθώσουμε τη ζημιά, όμως δυστυχώς το κολάρο έχει σχεδόν κοπεί! Μετά από αρκετή ώρα αγωνίας και σκέψης καταλήγουμε να κόψουμε το κολάρο και να το συνδέσουμε ξανά πάνω στη μηχανή. Ευτυχώς το σημείο που κόπηκε είναι κοντά στη μηχανή και έχει περιθώριο. Μάλλον δεν θα χρειαστεί να τηλεφωνήσουμε στην Οδική που αρχικά είχαμε σκεφτεί. Με αρκετή ώρα καθυστέρηση συνεχίζουμε.

Κάθε 20 χιλιόμετρα σταματάμε και ελέγχουμε την κατάσταση. Όλα κυλούν ομαλά. Φτάνουμε γύρω στη 1:30, μετά από 5 ώρες ταξιδιού στο Βουκουρέστι. Αποφασίζουμε να το διασχίσουμε από μέσα και να μην πάρουμε τον περιφερειακό. Το κάμπινγκ μας, το Alba Casa, βρίσκεται στα βόρεια της πόλης, και εμείς ερχόμαστε από νότια. Η πόλη φαίνεται μεγαλοπρεπής! Είναι μία Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Οι δρόμοι έχουν αρκετή κίνηση, ενώ τα μεγάλα πολυκαταστήματα δουλεύουν. Μας αρέσει ό,τι βλέπουμε μέσα από το αυτοκίνητο και ανυπομονούμε να τα δούμε από κοντά. Φτάνουμε στο κάμπινγκ. Ένας νεαρός που κάθε καλοκαίρι τον Αύγουστο δουλεύει στην Ελλάδα μας εξυπηρετεί. Μας ρωτάει αν θα χρειαστεί ευρώ ή δραχμές. Τι να του πούμε, δεν ξέρουμε. Σήμερα θα βγει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά και πάλι ποιος τα ξέρει αυτά; Το κάμπινγκ είναι καλό, παρόλο που δείχνει ότι είναι παλιό. Αράζουμε μέσα στο δάσος, κάτω από πυκνή φυλλωσιά. Τρώμε στα γρήγορα και βγαίνουμε να δούμε την πόλη. Όλη αυτή η καθυστέρηση που είχαμε μας κάνει να χάσουμε την επίσκεψη στο σπίτι του Λαού, το δεύτερο μεγαλύτερο οικοδόμημα του κόσμου (μετά το Πεντάγωνο), με 3100 δωμάτια, που έχτισε ο Τσαουσέσκου το 1984, και στοίχισε πάνω από 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ! Και ο κόσμος πέθαινε από την πείνα... Βλέπουμε το κτίριο μέσα από το αυτοκίνητο, το οποίο δείχνει μεγαλοπρεπές, και οδηγούμε με κατεύθυνση το πάρκινγκ που έχουμε στο GPS κοντά στην παλιά πόλη. Παρκάρουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια.

Πρώτα απ' όλα και μετά τις σημερινές αγωνίες, πρέπει να πιούμε ένα καφέ! Το πολυκατάστημα μπροστά στην πλατεία Unirii, φαντάζει μοναδική ιδέα. Ανεβαίνουμε στον τελευταίο όροφο. Ευτυχώς έχει wifi, αφού στο κάμπινγκ είχε προβλήματα και στέλνουμε στο blog της προηγούμενη μέρα. Παραγγέλνουμε 2 καφέ και 2 παγωμένα τσάγια. Σύνολο 10,50 ευρώ! Φωτιά και λάβρα για Ρουμανία, όμως φαίνεται πως η πρωτεύουσα συμβαδίζει και σε τιμές με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Συνεχίζουμε με μία βόλτα μέσα στο πολυκατάστημα. Αλλάζουμε χρήματα με καλύτερη ισοτιμία. 1 ευρώ με 1,40 λέι. Βγαίνουμε έξω και οδεύουμε προς την παλιά πόλη. Φτάνουμε. Η περιοχή είναι γεμάτη καφέ, εστιατόρια, μπυραρίες, μπαρ και πολύ κόσμο! Χαμός! Καθώς περπατάμε μας προκαλεί το ενδιαφέρον μία στημένη σκηνή που ετοιμάζουν κάτι. Ρωτάμε και μαθαίνουμε ότι το βράδι θα υπάρχει παράσταση, η οποία φαίνεται ιδανική για τα παιδιά μας. Θα επιστρέψουμε αργότερα. Περπατάμε μέχρι την κοντινή και πολύ μικρή εκκλησία Stavropoleos η οποία κατασκευάστηκε το 1724. Πολύ όμορφη εκκλησία! Μέσα υπάρχει λειτουργία με μοναχές που ψέλνουν. Οι εικόνες με ελληνικά. Δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται το πολύ γνωστό εστιατόριο Caru' cu Bere. Πηγαίνουμε για να κάνουμε κράτηση για το βράδυ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα... Κρίμα μας άρεσε πάρα πολύ το περιβάλλον του....

Συνεχίζουμε τις βόλτες στην παλιά πόλη και δεν χορταίνει το μάτι μας. Βλέπουμε και ελληνικά μαγαζιά. Συγκρατούμε το Γύρο Θεσσαλονίκης. Έχει πάει 19:30 και αποφασίζουμε να καθίσουμε σε ένα εστιατόριο με αναπαυτικές καρέκλες. Παραγγέλνουμε φαγητό και μπύρες. Υπέροχα! Αν και αρκετά καθυστερημένο το service περνάμε καλά. Πληρώνουμε 30 ευρώ. Όχι και πολύ φθηνά... Ήρθε η ώρα της παράστασης. Τα παιδιά δεν κρατιούνται. Φτάνουμε. Η παράσταση έχει ξεκινήσει. Βλέπουμε μαγικά κόλπα, ακροβατικά, παιχνίδια με σκύλους, χορούς, σημάδι με μαχαίρια, παιχνίδια με φωτιές. Τα παιδιά είναι χαρούμενα. Φεύγουμε πριν τελειώσει η παράσταση αφού είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι. Γυρίζουμε προς το κάμπινγκ και γεμίζουμε αέριο για να είμαστε έτοιμοι για αύριο. Στο κάμπινγκ έχουμε γύρω μας γείτονες. Ξεκουραζόμαστε για λίγο στη δροσιά της βραδιάς και πηγαίνουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε πρωινό ξύπνημα. Ταξιδεύουμε για τις εκβολές του Δούναβη!