Το πρωί ξυπνάμε από το κρύο. Εδώ κάνει κρύο! Καμία σχέση με την Ελλάδα. Ανοίγουμε και βγάζουμε τα παπλώματα, όμως αυτό αρκεί για να ξυπνήσουμε. Σκεπάζουμε τα παιδιά. Η γάτα με λουράκι, που μας επισκέφτηκε χθες το βράδυ, μας περιμένει έξω από την πόρτα. Έξω είναι υπέροχα. Βλέπουμε από μακριά την ομίχλη πάνω από το ποτάμι. Πρωινός καφές στη μεγάλη κούπα! Διαβάζουμε τα νέα από την Ελλάδα. Σήμερα πάμε αργά. Το χρειαζόμαστε. Τα παιδιά ξυπνάνε και τρώμε όλοι μαζί πρωινό. Όλα είναι υπέροχα! Σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε για να εξερευνήσουμε την πόλη του Veliko Tarnovo.
Μέσα σε 10 λεπτά φτάνουμε. Η πόλη φαίνεται πολύ όμορφη! Κατευθυνόμαστε προς το 1ο πάρκινγκ που είχαμε σημειώσει κατά την οργάνωση του ταξιδιού, δίπλα στο κάστρο. Σήμερα είναι Σάββατο και γιαυτό μάλλον οι δρόμοι έχουν πολύ κίνηση. Το πάρκιγκ που ψάχνουμε δεν δέχεται παρά μόνο τουριστικά λεωφορεία. Συνεχίζουμε να οδηγούμε μέσα στην πόλη. Πουθενά δεν μπορούμε μία θέση πάρκινγκ ελεύθερη, ενώ παντού έχει ταμπέλες προειδοποιητικές για παράνομη στάθμευση. Βλέπουμε να σηκώνουν ένα αυτοκίνητο παράνομα σταθμευμένο. Βγαίνουμε από την παλιά πόλη και μπαίνουμε στην νέα. Εδώ βλέπουμε πάρκινγκ με θέσεις ελεύθερες. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα για να δούμε τη νέα πόλη μέσα από το αυτοκίνητο και παρκαρούμε με 2 λέβα την ώρα (1 ευρώ). Η ώρα έχει πάει 1 το μεσημέρι.
Περπατάμε μέσα στην πόλη, χαζεύουμε τα μαγαζιά και τον κόσμο. Μας αρέσει πολύ. Είναι μία πολύ ζωντανή πόλη. Συμφωνούμε ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε εδώ. Φτάνουμε στην παλιά πόλη. Περπατάμε στην οδό Samovodska με τα μαγαζάκια που πουλάνε σουβενίρ και άλλα αντικείμενα. Μας κεντρίζει την προσοχή μία κεραμική ψησταριά με χερούλια (με το βάρος και την υψή όμως πλαστικού) που την πουλάνε παντού. Φτάνουμε μέχρι το τέλος του δρόμου και επιστρέφουμε προς τα πίσω. Όλοι συμφωνούμε ότι δεν θέλουμε να φτάσουμε μέχρι το κάστρο. Είναι μεσημέρι και μάλλον θέλουμε κάπου να κάτσουμε. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά και πολλά καφέ και εστιατόρια βλέπουν στη θέα. Ψάχνουμε σε ένα από αυτά. Καθόμαστε στο Lino Bar. Είναι ότι πρέπει. Μπροστά μας βλέπουμε το μνημείο της δυναστίας των Asen. Πίνουμε τα αναψυκτικά μας και χαζεύουμε. Ξεκουραζόμαστε και ζητάμε λογαριασμό. Πληρώνουμε και αφήνουμε πουρμπουάρ 0,50 λέβα. Βγαίνουμε από το μαγαζί και ο Βασίλης γυρνάει να πάρει από το τραπέζι ένα καραβάκι που του είχε φτιάξει η Λίνα. Γυρνάει και με χαρά μας ενημερώνει ότι πήρε και τα λεφτά που ξεχάσαμε πάνω στο τραπέζι! Πάει το πουρμπουάρ της κοπέλας ... Λίγο πιο κάτω το δίνουμε σε έναν μουσικό που παίζει στο δρόμο ακορντεόν.
Γυρίζουμε στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε προς τα μεγάλα εμπορικά που είδαμε χθες στην είσοδο της πόλης, για να αγοράσουμε σαγιονάρες για το Βασίλη. Παρκαρουμε σε ένα από αυτά και μπαίνουμε. Οι τιμές δεν είναι τόσο διαφορετικές από την Ελλάδα, ενώ βλέπουμε και μερικά Ελληνικά προϊόντα που πωλούνται εδώ, όπως οι χυμοί Φλώρινα. Δεν βρίσκουμε σαγιονάρες στο νούμερο του Βασίλη και πηγαίνουμε στο LIDL. Όπως περιμέναμε είναι ίδιο με όλα τα υπόλοιπα, προσανατολισμένο βέβαια στην αγορά της Βουλγαρίας. Έχει ενδιαφέρον να το βλέπει κανείς αυτό. Βρίσκουμε τις σαγιονάρες του Βασίλη με 3 λέβα και φεύγουμε. Γυρίζουμε προς το κάμπιγκ, με μία στάση όμως στο παραδοσιακό χωριό Arbanasi, χτισμένο πάνω στο βουνό. Φτάνουμε και παρκάρουμε. Η Λίνα δεν μπορεί να βγει από το αυτοκίνητο και κοιμάται. Όλοι εκτός του Βασίλη την μιμούμαστε. Κατεβάζουμε τις καρέκλες και κοιμόμαστε. Ο κόσμος που περνάει και μας βλέπει μας κοιτάει με απορία, όμως είμαστε όλοι τόσο κουρασμένοι. Μετά από μισή ώρα γλυκού ύπνου ξυπνάμε και τσακίζουμε το πεπόνι που κρύωνε μέσα στο ψυγειάκι του αυτοκινήτου. Κάνουμε βόλτα στα σοκάκια του χωριού. Πρέπει να υπάρχουν εδώ καμιά εκατοσταριά εστιατόρια και ξενώνες! Όλα είναι πέτρινα και υποδειγματικά φτιαγμένα. Θαυμάζουμε τις μεγάλες ξύλινες εξώπορτες. Μπαίνουμε μέσα στον κήπο ενός εστιατορίου, όπου ετοιμάζεται γάμος. Είναι πραγματικά όλα πολύ όμορφα. Το χωριό αυτό είναι τουριστικό και δεν είναι σίγουρα ένα τυπικό Βουλγάρικο χωριό. Γυρίζουμε στο αυτοκίνητο και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το κάμπιγνκ.
Φτάνουμε και βρίσκουμε ξανά τον παράδεισο μας. Ηρεμία, παρόλο που φαίνεται να έχουν έρθει κάμποσοι νέοι ταξιδιώτες. Στο μπαρ του κάμπινγκ ετοιμάζεται μία επίδειξη ταϋλανδεζικης μαγειρικής. Δυστυχώς όλες οι θέσεις είναι ήδη προπωλημένες. Δεν μας πειράζει, είμαστε ήδη πολύ χαρούμενοι και χαλαροί εδώ. Απολαμβάνουμε το τέλος της ημέρας και ξεκουραζόμαστε. Τα παιδιά δίνουν το σύνθημα για να ξεκινήσουμε το βραδινό μας πριν δύσει ο ήλιος, αφού όλη την ημέρα τσιμπήσαμε μόνο. Τρώμε ότι υπόλοιπο έχει μείνει και δοκιμάζουμε και τα βουλγάρικα τυράκια που αγοράσαμε πιο πριν. Μετά το φαγητό παίζουμε ταμπού, αγόρια - κορίτσια. Ευτυχώς στο τέλος μπερδεύονται τα χαρτιά και δεν βρίσκουμε το νικητή! Κοιμόμαστε με πρώτο τον Κωστή, όλοι νωρίς. Αύριο έχουμε πρωινό ξύπνημα. Φεύγουμε για το Βουκουρέστι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου